Περί γλώσσας

Παναγιώτης Μπαλακτάρη

Δικηγόρος

Η Μακεδονία παραδίδεται. Εξηγήσαμε σαφώς στο κείμενό μας με τίτλο «ΗΣυμφωνία των Πρεσπών σημαίνει δημιουργία εθνικής μειονότητας στην Ελλάδα» πως και γιατί θα καταστούμε όμηροι όσων μας επιβουλεύονται, ψηφίζοντας αυτή την καταστροφική συμφωνία. Η Ελλάδα που αντιμετωπίζει απειλές στο Αιγαίο και στη νοτιοανατολική Μεσόγειο από την Τουρκία θα βρεθεί στη μέση μιας δολοφονικής δαγκάνας. Η πίεση που θα μας ασκηθεί θα είναι ανυπόφορη και τα πράγματα θα γίνονται ασφυκτικά.

Βασικό επιχείρημα της κυβέρνησης για την παράδοση της Μακεδονίας είναι η ύπαρξη «μακεδονικής» γλώσσας. Μάλιστα, μας λένε ότι έχει ήδη αναγνωρισθεί από το 1977. Επιχείρημα που ούτε τα Σκόπια δεν επικαλέστηκαν στα τόσα χρόνια των διαπραγματεύσεων. Απόδειξη του γεγονότος ότι η ελληνική κυβέρνηση του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μετατράπηκε σε «βαποράκι» προπαγάνδας αποτελεί η επιμονή στην λανθασμένη ανάγνωση του βιβλίου «Στα μυστικά του Βάλτου» της Πηνελόπης Δέλτα αλλά και των επιστολών του Ήρωα Παύλου Μελά. Εκεί γίνεται μνεία σε «μακεδονίτικη» γλώσσα και «μακεδονικά», με αποτέλεσμα οι ενδοτικοί πολιτικοί νάνοι της κυβέρνησης να υποστηρίζουν ότι πρέπει να αποδεχτούμε την αναγνώριση! Ιστορικά αναλφάβητοι αυτοί, αλλά δυστυχώς ανάμεσα και σε άλλους ιστορικά αναλφάβητους.

Ουδείς βουλευτής της αντιπολίτευσης απάντησε στο σαθρό αυτό επιχείρημα, παρά το γεγονός ότι η απάντηση είναι απλή και δεδομένη. Οι λογοτέχνες και οι λοιποί που αναφέρονταν σε «μακεδονική» γλώσσα εννοούσαν το βουλγαρικό ιδίωμα που μιλούσαν οι κάτοικοι της ελληνικής Μακεδονίας. Ο Βάλτος στον οποίον αναφερόταν η Πηνελόπη Δέλτα ήταν η Λίμνη των Γιαννιτσών και ο Μακεδονικός Αγώνας διαδραματιζόταν εκεί, στο Ρουμλούκι και μέχρι την Πέλλα στα βόρεια και το Δέλτα του Αξιού στα ανατολικά. Ελληνική Μακεδονία δίχως άλλο. Ονόμαζαν, λοιπόν, το βουλγαρικό ιδίωμα «μακεδονίτικη», επειδή ομιλείτο στη Μακεδονία μας και όχι επειδή αυτοί που το μιλούσαν ήσαν «Μακεδόνες» στην εθνότητα. Προσδιόριζαν την ονομασία του ιδιώματος από την περιοχή και όχι από τα υποκείμενα που την μιλούσαν. Απόδειξη του ισχυρισμού αυτού τυγχάνει ο Καπετάν Κώττας και άλλοι αγωνιστές του Μακεδονικού Αγώνα που μιλούσαν το ιδίωμα, αλλά είχαν ατόφια ελληνική συνείδηση.

Εκτός και πάνω από τη δική μας ερμηνεία, τα ιστορικά ντοκουμέντα διαλύουν κάθε σύγχυση και κάθε αντίθετη άποψη. Σχετικά με το τι είναι και πως δημιουργήθηκε το ιδίωμα μάς πληροφορεί ο Φίλιππος Δραγούμης. Συγκεκριμένα, αναφέρει: «Τα καλύτερα χωράφια στους εύφορους κάμπους τ’ άρπαξαν οι Τούρκοι ή τα κράτησαν όσοι από τους εντόπιους εξισλαμίσθηκαν κατά καιρούς και τα ονόμασαν τ σ ι φ λ ί κ ι α. Τα καλλιεργούσαν οι γαιοκτήμονες με δουλοπάροικους, που συνήθως ήταν χριστιανοί είτε παλιοί κάτοικοι ελληνόφωνοι είτε επήλυδες εις τα βορεινότερα μέρη βουλγαρόφωνοι. Το ιδίωμα των τελευταίων ήτονε σλαυικό, παρακλάδι της βουλγαρικής, πρωτόγονο, απλό και φτωχό, ενώ η εντόπια ομιλούμενη γλώσσα, η ελληνική, ήταν πολύ συνθετότερη και πλουσιότερη. Για το λόγον αυτόν ήτον ευκολότερον για τους πιο αναπτυγμένους ελληνόφωνους χωρικούς να συνεννοούνται με τους οπισθοδρομημένους σλαυόφωνους, μαθαίνοντας την απλή των γλώσσα, ενώ ήτον αδύνατον σχεδόν οι τελευταίοι να μάθουν την ελληνικήν.».

Συνεπώς, ουδέποτε υπήρξε δημιουργία «μακεδονικής» γλώσσας, όπως οι ενδοτικοί εθνομηδενιστές ισχυρίζονται. «Μακεδονική» γλώσσα θα υπάρχει από την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών από το ελληνικό κοινοβούλιο και μετά. Αυτή η ψήφιση που ισοδυναμεί εθνική καταστροφή.