Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ
Εκαναν λάθος ανάγνωση όσοι έσπευσαν να ερμηνεύσουν τους χρησμούς Πομπέο ως μονοσήμαντη στήριξη της Ελλάδας σε περίπτωση ένοπλης αντιπαράθεσης με την Τουρκία.
Η σημερινή αμερικανική ηγεσία, όπως και όλες οι προηγούμενες, αντιμετωπίζει με δέος τους δύστροπους γείτονες και με συγκατάβαση τους άκρως προβλέψιμους Ελληνες πολιτικούς που κάνουν επικύψεις για να εισπράξουν ένα φιλικό «ταπ-ταπ» στη πλάτη.
Είναι εφιαλτική η σύγκριση της «θέσης ισχύος», με την οποία διαπραγματεύεται ο Ερντογάν σε σχέση με την ανήμπορη Ελλάδα, ο πρωθυπουργός της οποίας δεν κατάφερε να εξασφαλίσει ούτε μια συνάντηση «στο πόδι» με τον Ντοναλντ Τράμπ. Ο Ερντογάν με ένα απλό τηλέφωνο, ανακοινώνει την απόφαση του να εισβάλει στην Βόρειο Συρία και οι Αμερικανοί όχι μόνο του δίνουν το πράσινο φώς, αλλά του…αδειάζουν και την γωνιά, εγκαταλείποντας στην τύχη τους γενναίους Κούρδους, μέχρι χθες συμμάχους τους.
Την ίδια ώρα ο Σουλτάνος μπορεί να προμηθεύεται ρωσικά οπλικά συστήματα προηγμένης τεχνολογίας, να κλείνει το μάτι στο Ιράν, να απειλεί την Αίγυπτο και την Σαουδική Αραβία, να σκυλοκαυγαδίζει με το Ισραήλ και γενικά να κάνει ότι μπορεί για να μπει στο μάτι του Λευκού Οίκου, χωρίς καμία απολύτως συνέπεια.
- Έχει αποσπάσει μια ιδιότυπη ασυλία η Τουρκία και ασφαλώς δεν πρόκειται να την απολέσει αν μία ωραία μέρα στραφεί εναντίον της Ελλάδας. Το συγχωροχάρτι διαρκείας στον Ερντογάν δίνεται επειδή ο ίδιος, σε πλήρη αντίθεση με τους ψοφοδεείς και οσφυοκάμπτες Έλληνες πολιτικούς διαφημίζει πειστικά την(σ.σ. υπερτιμημένη) στρατιωτική του ισχύ, αλλά κυρίως την αποφασιστικότητα να κάνει χρήση της για να προασπίσει τα συμφέροντα της χώρας του.
Κανείς δεν έχει αντίρρηση να δώσει η χώρα μας πρόσθετες βάσεις στην αμερικανική υπερδύναμη, αλλά υπό την προυπόθεση ότι θα πάρουμε κάτι χειροπιαστό σε αντιστάθμισμα. Προηγμένα οπλικά συστήματα, σαφείς εγγυήσεις εδαφικής ακεραιοτήτας των νησιών, γενναία χρηματική βοήθεια με ευνοικούς όρους ή έναν συνδυασμό από αυτά. Όχι…αόριστες υποσχέσεις και τάξιμο μελλοντικών ιδιωτικών επενδύσεων!
- Η στρατιωτική εξυπηρέτηση των Αμερικάνων έχει κόστος. Διαλύει κάθε ελπίδα στρατηγικής συνεννόησης με τον Πούτιν και μας βάζει απέναντι με χώρες με τις οποίες οι ΗΠΑ έχουν ανοιχτούς λογαριασμούς. Και όταν βεβαίως αυτή η εξυπηρέτηση δίνεται αβίαστα, χωρίς όρους και ανταλλάγματα, εμπεδώνει την αντίληψη ότι η Ελλάδα είναι ο ευπειθέστερος καρπαζοεισπράκτορας της περιοχής.
Με αυτά τα δεδομένα υπάρχει ακόμη σοβαρός άνθρωπος που να πιστεύει ότι σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης θα μας σώσει…ο 6ος στόλος;
Διαβάστε τη συνέχεια στο hellasjournal.com
Αυτό που πεισματικά δεν θέλουμε να καταλάβουμε στην Ελλάδα είναι οι προτεραιότητες των Αμερικανών. Όλα τα αναλύουν μέσα από το δικό τους πρίσμα όπως είναι φυσικό. Πρώτη απειλή τώρα για την Αμερική είναι η Ρωσία, δεύτερη η Κίνα, με βάση το πυρηνικό οπλοστάσιο. Τώρα σε ποια κατηγορία μπορεί να βρίσκεται μια «εχθρική-Ερτογανική» Τουρκία κανείς μπορεί να υποθέσει. Η ουσία είναι πως το σύστημα ασφάλειας που έστησαν οι ΗΠΑ μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ενίσχυσαν μετά την πτώση του κομμουνισμού αμφισβητείται όλο και πιο έντονα και μάλιστα όχι από υποθέσεις και προθέσεις αλλά από γεγονότα που συμβαίνουν παντού γύρω μας. Από την δικιά μας πλευρά θα ήταν σοφό αντί για πανηγυρισμούς για ανέξοδα καλά λόγιο που εισπράξαμε, να γίνει αυτό κατανοητό και να μεταλλαχθεί σε ασκούμενη πολιτική.-
ΑπάντησηΔιαγραφήΛεβέντης ΄Ελληνας ο Γιώργος Χαρβαλιάς και σπάνιο πια είδος δημοσιογράφου, ορθοτομεί πάντοτε τον λόγον της Αληθείας. Της αλήθειας γυμνής, χωρίς ψιμύθια, περιφράσεις και κρατήματα πισινής -όπως φροντίζουν να πράττουν επί οθόνης, τηλεοπτικοί γεοπολιτικοί διαφωτιστές -εκτός τριών φωτεινών εξαιρέσεων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαλαιά επαγγελματική εμπειρία (του ιδίου ή του πατέρα του;), τον έχει επί πλέον προικίσει με ειδικότερη προσωπική γνώση των ηθών, μεθόδων και έξεων της αμερικανικής διπλωματίας, σε τρόπο που να μην εκλαμβάνει τα φύκια ως χρυσές κορδέλες αρρήκτων δεσμεύσεων.
Είναι το είδος του πραγματικά ελεύθερου ελληνικού πνεύματος που, εδώ και εβδομήντα κάπου χρόνια, απουσιάζει από το ελλαδικό υπουργείο Εξωτερικών... Και από πλείστα άλλα υπουργεία, φυσικά...