ΑΡΜΕΓΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΓΕΛΑΔΑ

ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
Παλιό έτος, νέο έτος, ίδια γεύση, πικρή. Η χώρα δεν έχει ούτε όραμα, ούτε στόχους. Η ελληνική ελίτ πίστεψε ότι με την ένταξή μας στην ΕΕ βρήκε αγελάδα να αρμέξει. Και νόμιζε ότι αν ενταχθεί και η Τουρκία θα την αρμέγουμε, φιλικά, από κοινού. Δεν ήθελε ούτε να σκεφθεί ότι η ΕΕ είναι χώρος άγριου ανταγωνισμού και όχι καταφύγιο για «λούφα του φαντάρου». Από καταβολής του ελληνικού κράτους, η κυβερνώσα ελίτ, «προοδευτική» ή «συντηρητική», επιζούσε με ένα τρόπο: εκχωρούσε την γεωπολιτική αξία της χώρας και έπαιρνε σε αντάλλαγμα δάνεια με τα οποία συντηρούσε το (πελατειακό) σύστημα που τη διατηρούσε στη ζωή. Γι’ αυτό δεν ζητούσαμε παρά μόνο οικονομικά και όχι πολιτικά ανταλλάγματα. Για όσα κερδίσαμε χύσαμε το αίμα μας. Αυτή η κατάσταση βόλευε και την ελληνική ελίτ και τους εκάστοτε «φίλους», «συμμάχους», προστάτες. Η Ελλάδα πρόσφερε πολλά, κόστιζε φτηνά και έμενε εξαρτημένη και χρεωμένη. Το παιχνίδι το ξαναζούμε πάλι σήμερα.
Με την ένταξη στην ΕΕ τα δάνεια αντικαταστάθηκαν από τα πακέτα στήριξης. Αλλά η απληστία ήταν ακόρεστη. Δεν έφταναν τα πακέτα, προστέθηκε εκ νέου ο δανεισμός ώστε να διαφθαρούν πολλοί και να μην αντιδρά κανείς. Για εξόφληση δεν επαρκεί πλέον, ως αντάλλαγμα, η γεωπολιτική αξία της χώρας, η «χρήση γης». Τυφλωμένη από την απληστία της, η ελίτ κινδυνεύει να χάσει την ίδια τη χώρα, ως πηγή του εισοδήματός της: Της ζητούν τον έλεγχο της οικονομίας και τον περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας, ακόμα και συρρίκνωση των συνόρων -Αιγαίο, Θράκη, Κυπριακό. Χωρίς, πλέον, το καρότο της ευημερίας, οι κυβερνήσεις καταρρέουν τρέμοντας το αντάλλαγμα.
Μεταπολεμικά, τέσσερεις παρασιτικές διαδικασίες μας έφεραν ως εδώ: Οι νεόπλουτοι που προέκυψαν μετά την Κατοχή και το σχέδιο Μάρσαλ, εκτοπίζοντας την παλιά αστική τάξη. Η αντιπαροχή, που στερέωσε τους μικρομεσαίους αλλά ως αρπαχτή της μιας νύχτας και όχι ως καπιταλιστική παραγωγή πλούτου. Φώλιασε η νοοτροπία του εύκολου πλουτισμού. Με το ΠΑΣΟΚ ήρθαν στο προσκήνιο καταπιεσμένα αστικά στρώματα αλλά πάλι με παρασιτικό τρόπο: οι «κάτω» κατέλαβαν το κράτος και οι «πάνω» με κρατικά δάνεια δημιούργησαν τα «νέα τζάκια». Εδραιώθηκε ο παρασιτικός κρατισμός. Τέλος ο «εκσυγχρονισμός», διεύρυνε τη διαφθορά, από το κράτος την πέρασε στην κοινωνία, την «κοινωνικοποίησε». Επωφελήθηκαν πολλοί, «εθνικιστές και εθνομηδενιστές», δεξιοί και αριστεροί αδιακρίτως, έως την καταστροφή του Χρηματιστηρίου, οπότε άρχισε και η πορεία που κατέληξε εδώ: Στην οικονομική εξαχρείωση και την ηθική εξαθλίωση. Στο τέρμα που δεν- πρέπει να- έχει παρακάτω.
Eλεύθερος, Δευτέρα 4-1-2010