Tου Aλεξη Παπαχελα
Κάθε φορά που ξεσπά ένα σκάνδαλο (με ή χωρίς εισαγωγικά) εμείς οι δημοσιογράφοι μοιάζουμε πολύ με κοπάδι άγριων σκυλιών. Μυρίζουμε όλοι μαζί το αίμα, τρέχουμε πίσω από άλλους κυνηγώντας το πρώτο σκυλί στη σειρά και βεβαίως δεν έχουμε την πολυτέλεια να σταθούμε για δύο λεπτά και για να αναρωτηθούμε πού πάμε και τι κυνηγάμε. Η αγωνία μας είναι να μην χάσουμε την είδηση, να είμαστε οι πρώτοι, παραλύει κάθε ίχνος λογικής. Αν κάποιος κάτσει άλλωστε στη γωνία και περιμένει διατρέχει τον σοβαρό κίνδυνο να τον κατηγορήσουν οι υπόλοιποι ή ότι κάτι συγκαλύπτει ή ότι παίζει κάποιο παιχνίδι.
Εχουμε δει αυτό το έργο να παίζεται πολλές φορές. Με τα «φρουτάκια» μπήκαμε σε μια ξέφρενη καμπάνια εναντίον του ψυχαγωγικού αυτού... θεσμού της επαρχίας λες και ήταν τον Νο1 πρόβλημα της ελληνικής κοινωνίας. Με την υπόθεση Πάχτα εξολοθρεύθηκε μια ομάδα πολιτικών χωρίς ποτέ να αποδειχθεί ότι υπήρχε πράγματι κάτι παράνομο ή ένα σκάνδαλο. Το ίδιο συνέβη με τον θάνατο του διοικητή του ΙΚΑ Βαρθολομαίου. Επί μέρες κάποιοι ωρύοντο, κυρίως στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων, πως θα προκύψουν πράγματα και θαύματα από το άνοιγμα των λογαριασμών του, ότι κρυβόταν κάποιο φοβερό σκάνδαλο πίσω από το συμβάν κ.λπ. Εχει περάσει πολύς καιρός και δεν προέκυψε τίποτα. Ουδείς όμως διενοήθη να ζητήσει συγνώμη από την οικογένειά του. Το ίδιο συνέβη και τώρα. Τα πρωτοσέλιδα «φώναζαν» για τα δισεκατομμύρια που διαχειριζόταν ο κ. Ζαχόπουλος, αλλά και πάλι σοβαρό οικονομικό σκάνδαλο δεν έχει προκύψει. Αναρωτιέμαι, όταν κάτσει η σκόνη και εφοσον αποδειχθεί ότι πέραν της συνήθους φυαλότητος δεν υπήρχε πραγματικό σκάνδαλο στον φάκελο Ζαχόπουλου αν κάποιος θα διανοηθεί να ζητήσει συγνώμη.
Επιβεβαιώνεται, πάντως, στις μέρες μας πως για τα ΜΜΕ ισχύει το αντίθετο από εκείνο το περίφημο μότο της αμερικανικής Δικαιοσύνης, εδώ «είσαι ένοχος μέχρι να κηρυχθείς αθώος» με τη διαφορά πως κανείς δεν θα το μάθει όταν αθωωθείς γιατί απλά το θέμα δεν θα πουλάει πια...
Κάποια στιγμή εμείς οι δημοσιογράφοι θα πρέπει να κάτσουμε μόνοι μας να αναλογισθούμε αν κάνουμε κάτι λάθος στο κυνήγι της «είδησης». Το ίδιο και οι πολιτικοί. Γιατί είναι ασφαλώς εύκολο να κάνεις αντιπολίτευση ή και να κερδίσεις εκλογές με τέτοια ΜΜΕ. Είναι όμως αδύνατον και να κυβερνήσεις με τέτοια ΜΜΕ, γιατί αυτό που σε βόλευε ως εύκολο πολιτικό δηλητήριο για τον αντίπαλο τρώει το δικό σου πολιτικό κεφάλαιο με ραγδαίο ρυθμό όταν κυβερνάς. Ο κίνδυνος πάντως για τα ΜΜΕ είναι ότι από την υπερβολή μας, από τη μανία να κάνουμε την «τρίχα τριχιά» κανείς δεν θα μας πιστεύει όταν θα έλθει η ώρα να αποκαλυφθεί μία όντως κρίσιμη ιστορία. Ο άλλος πάλι κίνδυνος είναι πως αν αντί για ένα DVD κληθούμε να χειρισθούμε μια μείζονα εθνική κρίση θα οδηγήσουμε τον τόπο με χαρακτηριστική ευκολία σε κάποια δύσκολη ατραπό. Οπως άλλωστε συνέβη με την ιστορία των Ιμίων πριν από δώδεκα χρόνια, όταν ο λαϊκισμός και η υπερβολή των ελληνικών ΜΜΕ σε αγαστή συνεργασία με τα αντίστοιχα ένστικτα των Τούρκων συναδέλφων είχαν τη γνωστή κατάληξη...
Καθημερινή
ΤΙΠΟΥΚΕΙΤΟΣ Να λοιπόν που διαβάζοντας Παπαχελά όλο και κάτι μαθαίνεις. Τω΄ρα μαθαίνουμε ότι τα Ιμια ήτνα αποτέλεσμα του εξτρεμισμού των δημοσιογραφων! Παπαχελάς μας προειδοποιεί να κρατήσουμε "ήπια" στάση;-το ήπια μπορεί να είναι συνώνυμο του ενδοτική...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκεί προς το τέλος, θα προτιμούσα να έκανε περισσότερη αυτοκριτική...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι όμως μια κάποια αρχή.
Το τέλος όμως των εφημερίδων έρχεται.
Βασανιστικά, αργά, αλλά έρχεται.
Και όταν ο κάθε αναγνώστης οποιουδήποτε ιστολογίου θα μπορεί να στέλνει φωτό με κείμενο στο αγαπημένο του μπλόγκ ανά πάσα στιγμή - κάτι σαν φωτορεπόρτερ, ανταποκριτή- τότε θα τελειώσει και το δελτίο ειδήσεων των 8 στην τηλεόραση....
Δε θα τους πιστεύει πλέον κανείς.
Γι αυτό συνεχίζουμε!
Κάνεις λάθος Alexis.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μοιάζετε με άγρια σκυλιά.
Είσαστε Alexis!!
Ο Alexis θα έπρεπε να είναι πιο σκληρός στη αυτοκριτική του. Η Καθημερινή υπ'αυτόν,έπαιξε το χαρτί του λαϊκισμού, έκανε πολλές φορές τον ακαταλόγιστο κριτή των πάντων και κήρυξε ενόχους χωρίς δίκη. Και στην υπόθεση siemens και στην υπόθεση Βατοπαιδίου και σε άλλες, δεν κράτησε το επίπεδο που θα έπρεπε να έχει η εφημερίδα αυτή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαίνεται ότι οι εντολές αναβαθμίστηκαν. Τώρα πρέπει να παριστάνει και τον πρύτανη της δημοσιογραφίας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι στη λέσχη Μπιλντεμεργκ;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτο το λαμογιο ο Παπαχελας ειναι το ιδιο το "Μπιλνεμπερικο" λαμογιο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν ναι, τοτε τα λογια του πρεπει να εχουν την "πιστοτητα" οσο και ενος κηφηνα.
Α. Καζαντζιδη,
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σε συμπληρωσω κι εγω λιγο με λογια του φιλου μου του Φαηλου παραφρασμενα λιγο αλλα αληθεινα.
>Σε λίγα χρόνια η «μαγκιά» του κάθε ντερμπεντέρη, η αλαζονεία της παρενδυτικής "προοδευτικάντζας", πάγωσαν. Τις φυλλάδες τους τις αγοράζουν πια πολλοί για τα dvd, τις τσάντες κι ότι άλλη μαλακία μοιράζουν για να βγάλουν κανά φράγκο και μπας και διαβάσει και κανας χριστιανός τις βαριές "αναλύσεις" του κάθε καθεστωτικού λακέ. Αν βαθύνει η κρίση θα βάζουν μαζί με την εφημερίδα και κανα πακέτο μακαρόνια, ελιές θρούμπες ή και λίγο κασέρι σε λαδόκολλα....
...Προηγουμένως, δυο – τρεις οικογένειες με τις εφημερίδες τους, με την δύναμη της διανομής, του χρήματος και του ολιγοπωλίου παίζανε μόνες τους μπάλα. Την Χούντα τους την μεταφέρανε και στην ιδιωτική τηλεόραση και ραδιοφωνία. Η χειραγώγηση κι η μαύρη προπαγάνδα έγιναν κανόνας. Δεν υπήρχε άλλη γνώμη και πληροφορία απ’ αυτή που πούλαγαν οι παρφουμαρισμένες πουτάνες των συγκροτημάτων.
Η πολιτική εξουσία τους άφησε σε θεσμική εκκρεμότητα με την κουτοπονηριά να τους έχει ομήρους αλλά τελικά τα ιδιωτικά ηλεκτρονικά ΜΜΕ γιγαντώθηκαν και η πολιτική εξουσία κατέστη τελικά αυτή όμηρος τους. Όλο αυτό βέβαια δεν είναι παρά όπλο για τις κύριες δουλειές των αφεντικών: δημόσια έργα, προμήθειες του δημοσίου, όπλα, ευνοϊκές νομοθετικές ρυθμίσεις.
Σε λίγα χρόνια αυτοί οι πολυτελείς οίκοι διαφθοράς και εκμαυλισμού δεν θα υπάρχουν. Πολύ φοβάμαι πως η Όλγα δεν θα έχει φράγκα να πληρώσει το επόμενο μπότοξ και την ανόρθωση συνείδησης που θα χρειαστεί. Δύναμη τους παραμένει ακόμη η τηλεόραση αλλά ό,τι μας πασάρουν στις 8:00, το ξεφτιλίζουν οι εθελοντές κομμάντος του διαδικτύου.
Όλοι και όλα ακολουθούν το νόμο της ζωής: γέννηση, ακμή, παρακμή και θάνατος. Θα προσπαθήσουν να ελέγξουν και τα ιστολόγια αλλά δεν γίνεται. Ξέρετε γιατί; Γιατί πλέον δεν έχουν την αποκλειστικότητα κι είναι σχεδόν τζάμπα. Εδώ τα φράγκα τους δεν έχουν σημασία. Η γνώμη του καθενός από σας μπορεί να προβληθεί το ίδιο με του χλέμπουρα ή της παλιάς "αριστερής" κοκότας που σήκωναν το φρύδι και παπαγάλιζαν τις οδηγίες του κοντρόλ, ή τις έγραφαν σε μια εφημερίδα που μοιραζόταν σε όλη την Ελλάδα κι εσείς, εγώ, όλοι μας, δεν είχαμε άλλη επιλογή από απονενοημένα εκδοτικά διαβήματα ρομαντικών, περιθωριακά έντυπα και το στόμα με στόμα για να μάθουμε μισή, τόση δα αλήθεια.
Τώρα κάθε βράδυ σε χιλιάδες φωτεινές οθόνες και με ταχύτητα φωτός η αληθινή δημοκρατία βγάζει τη γλώσσα της στην καθεστωτική παραπληροφόρηση. Τα αφεντικά ανησυχούν και πλέον υπάρχει λόγος.
Μ’ έναν υπολογιστή και λίγη διάθεση, μόνος σου ή με δυο φίλους φτιάχνεις έναν ελεύθερο χώρο πληροφόρησης και συζήτησης και μάλιστα με αμφίδρομη επικοινωνία με τον αναγνώστη. Πόσες φορές θέλατε να "ξεχέσετε τον Richar τον Εξωμερίτη ή τους βάκιλους της ψευτοεπανάστασης; Έπρεπε να γράψετε επιστολές, να περιμένετε και τρέχα γύρευε. Τώρα επιτόπου, δυο γραμμές κι ένα κλικ στο πληκτρολόγιο. Ούτε δεντράκια να κόβονται για χαρτί, ούτε τυπογραφεία, ΙΚΑ, αγγελιόσημα. Οι απόψεις που κυριαρχούν στην κοινωνία έχουν πλέον ισχυρή φωνή. Λέει ο κάθε δοτός αλητάμπουρας "υπηρετης των περιτεμημενων" τις εξυπνάδες του από την ναυαρχίδα του συγκροτήματος (ζωή σε μας), σε περνάει για κάφρο; Ε, φτιάχνεις μια ωραία καφεδιά, κάθεσαι στο πληκτρολόγιο και του αλλάζεις τα φώτα, τον κάνεις νούμερο επιθεώρησης. Αν το κείμενο είναι καλό θα το πάρουν δεκάδες εμπρηστές – ιστολόγοι και θα το διαδώσουν σαν πυρκαγιά στα ξερά χόρτα. Κανένας πούστης δεν μπορεί να πάρει τηλέφωνο και να κόψει το κείμενο. Τι μπορεί να κάνει η διαπλοκή; Το πολύ πολύ να φτιάξει κι αυτή ένα, δύο, δέκα ιστολόγια, πόσα; Θα μετράει ο ΛΟΓΟΣ, η ποιότητα του κειμένου. Το ρωμαλέο κείμενο που θα λέει αλήθεια, μια πραγματικά ανεξάρτητη, έστω και λαθεμένη, γνώμη θα έχει ίσα όπλα με την καθεστωτική παραπληροφόρηση. Το καλό κείμενο θα το αναρτούν πολλοί, το κακό θα το αγνοούν, αν δεν το φτύνουν κιόλας.<