Χριστουγεννιάτικο ξύλο σε αγώνα Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού το 1930!

 

Στην (1) φωτογραφία, παίκτες του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού ποζάρουν αγκαλιασμένοι πριν από τον αγώνα για το κύπελλο Χριστουγέννων. Τα επεισόδια έγιναν μετά… Φ

  
Του Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη

Το “κύπελλο Χριστουγέννων” προπολεμικά ήταν ένας σοβαρός ποδοσφαιρικός θεσμός και οι  ομάδες, Αθήνας και Πειραιά  έδιναν ομηρικές μάχες πότε στη Λεωφόρο και πότε στο Ποδηλατοδρόμιο για να κατακτήσουν το βαρύτιμο έπαθλο. Μια τέτοια συνάντηση, επεισοδιακή, έγινε τα  Χριστούγεννα του 1930  στη Λεωφόρο.

Το γήπεδο ήταν ασφυκτικά γεμάτο, η ατμόσφαιρα  ηλεκτρισμένη, με τους παναθηναϊκούς να θέλουν   να πάρουν τη ρεβάνς σαρωτικής ήττας  6-1 στο πρωτάθλημα. Με τον Ολυμπιακό έπαιζαν οι, πέντε αδελφοί Ανδριανόπουλοι (αρχηγός ο Γιώργος), Γραμματικόπουλος, Κουράντης,  Λεκκός,  Χέλμης,  Πανόπουλος,  Τερζάκης. Από πλευράς  Παναθηναϊκού  οι Γιάμαλης, Μηγιάκης, Μπαλτάσης, Τσολίνας, Τριανταφύλλης, Υποφάντης, Μάλλιος,  Κυρίκος, Μούγκρας, Γκίκας, Δεκάρης.

Ενας από τους πρωταγωνιστές του αγώνα, ο Αντώνης Μηγιάκης, μου είχε αφηγηθεί παλιά όταν τον επισκέφθηκα στο σπίτι του στη Λεωφ. Κωνσταντινουπόλεως :

“Σ’ εκείνο το ματς παίξαμε  θαυμάσιο ποδόσφαιρο και νικήσαμε με 5-2. Σε κάποια στιγμή, και ενώ ο αγώνας ήταν 3-0, ο Κουράντης, ένας σκληροτράχηλος παίκτης του Ολυμπιακού στη  διεκδίκηση της μπάλας, κτύπησε τον Τριανταφύλλη. Γυρίζει ο Τριανταφύλλης και του δίνει ένα χαστούκι. Αυτό ήταν! Πιάστηκαν όλοι στα χέρια κ’ έπεφτε άγριο ξύλο. Καθόμουν στη μέση του γηπέδου κι έβλεπα περίλυπος τα επεισόδια. Δίπλα μου ήταν ο Λεωνίδας Ανδριανόπουλος, ο μικρότερος απο τα πέντε αδέλφια που ήταν όλα σοβαρά με ήθος και ευπρέπεια. Πιάσαμε την κουβέντα.

«Κοίταξε, μου λέει την κατάντια μας… Χριστουγεννιάτικα να τσακώνονται για ένα φάουλ!» Ακούμπησα το χέρι μου στον ώμο του φιλικά και του είπα: Λεωνίδα, δυστυχώς μερικοί το μυαλό το έχουν στα πόδια και όχι στο κεφάλι…

Ο κόσμος περίμενε να αρπαχτούμε κι εμείς! Όταν όμως είδαν να συζητούμε φιλικά και πολιτισμένα, έχοντας το χέρι μου στον ώμο του Λεωνίδα και ο εκείνος στο δικό μου, οι φίλαθλοι από την κερκίδα της Λεωφόρου, άρχισαν να μας χειροκροτούν. Και μετά, φεύγοντας απο το γήπεδο χειροκρότησαν όλοι  θερμά μόνο εμάς τους δύο…».

Ο αγώνας είχε και την … τυπική του ρεβάνς στις αρχές Ιανουαρίου 1931,την ημέρα που έγινε «το έγκλημα στου Χαροκόπου» όπου μάνα και θυγατέρα-( Κάστρου και  Φούλα), σκότωσαν, έκαψαν, τεμάχισαν και πέταξαν στον Κηφισό τον γαμπρό εργολάβο Δημ. Αθανασόπουλο. Ο φανατισμός για το παιχνίδι αυτό, ήταν μεγάλος. Μου είχε πει ο Μηγιάκης :

«Όλος ο κόσμος μιλούσε για τον αγώνα. Θα σκίσουμε έλεγαν οι δικοί μας φίλαθλοι με το στιχάκι “ Με Τσολίνα και Μηγιάκη και Μεσσάρη αρχηγό, πέντε γκόλ ο ΠΑΟ θα βάλει εις τον Ολυμπιακό”!  Βεβαίως αργότερα  σ’ ένα αγώνα είχαμε νικήσει στη Λεωφόρο με 8-2!

Και οι Ολυμπιακοί ήταν φανατισμένοι, λέγοντας τα δικά τους στιχάκια: “Με Κουράντη και Λεκκό  και Ποδάρα αρχηγόν, θα πάρουμε τα σώβρακα των Παναθηναϊκών”!  «Ποδάρας» ήταν ο Γιώργος Ανδριανόπουλος που αργότερα έγινε δήμαρχος Πειραιά και υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στις κυβερνήσεις Καραμανλή. Το παιχνίδι έγινε στη Λεωφόρο. Για κακή μας τύχη, εκείνη την ημέρα ο Ολυμπιακός μας νίκησε με 2-0 !».

           Ξύλο και στην κατοχή!!!

 Στην αρχή της κατοχής, ο αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος, πριν παυθεί από τους Γερμανούς, παρακάλεσε τον Παναθηναϊκό να διοργανώσει αγώνα με Θεσσαλονικείς παίκτες και οι  εισπράξεις να διατεθούν στους  βορειοελλαδίτες στρατιώτες που περιφέρονταν νηστικοί μετά την συνθηκολόγηση  στην Αθήνα γιατί δεν υπήρχε μέσο να πάνε στα σπίτια τους. Διαιτήτευε, ο Σωτήρης Ασπρογέρακας, αλλά για ένα πέναλτι υπέρ των Θεσσαλονικέων, οι παναθηναϊκοί τάβαλαν  μαζί του… Τα επεισόδια γενικεύθηκαν και τότε από την κερκίδα  ένας γερμανός συνταγματάρχης έστειλε έναν λοχία με  το πιστόλι στη ζώνη, να συνεχίζει τον αγώνα. Ουδείς παίκτης διεμαρτηρήθη  για τα φαλτσοσφυρίγματα του! Μάλιστα το τέλος είπαν καλύτερα να ήταν ο Ασπρογέρακας, τουλάχιστον θα μπορούσαμε να τον βρίσουμε…

*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στη  χριστουγεννιάτικη Real News