Χαρά και...εργασία

της Ελίνας Γαληνού
Ας μην είμαστε επιτέλους τόσο στενόμυαλοι. Σύμφωνοι, η κρίση είναι κακή και έχει φέρει τα πάνω-κάτω στη ζωή μας, αλλά σε τι ωφελεί να κλαίμε πάνω από το χυμένο γάλα; Κρίση είναι και οι επιπτώσεις της ήρθαν για να μείνουν. Ας το πάρουμε απόφαση λοιπόν και ας πάψουμε να γκρινιάζουμε σαν κακομαθημένα παιδιά. Είτε μας αρέσει είτε όχι, η εποχή της
ευδαιμονίας τελείωσε. Τώρα ζούμε την εποχή των ισχνών αγελάδων και δεν μένει παρά να προσαρμοστούμε.
Ο πρωθυπουργός μας προ των αυτοδιοικητικών εκλογών, είχε βέβαια υποσχεθεί ότι δεν θα κόψει άλλους μισθούς και συντάξεις και θα προσπαθήσει να μη χαθούν άλλες θέσεις εργασίας. Ηρθε η τρόικα και οι λοιποί ιθύνοντες, τα βάλανε κάτω, δεν τους βγαίνουν τα νούμερα, τι να γίνει; Αναγκάζεται και αυτός να πάρει πίσω τις υποσχέσεις και να προχωρήσει σε νέα μέτρα. Ανάταξη της οικονομίας χωρίς ουσιώδεις μεταρρυθμίσεις δεν γίνεται. Οπότε και καταργήσεις υπηρεσιών και άρα αντίστοιχων θέσεων θα έχουμε, και άλλες γενναίες μειώσεις μισθών και γενική ανασυγκρότηση στην αγορά εργασίας. Διό και η εσπευσμένη απόφαση να περαστεί το πολυνομοσχέδιο για να ρυθμιστούν οι εργασιακές σχέσεις με νέο καθεστώς. Αυτό το τελευταίο περί τα εργασιακά, είναι αλήθεια ότι..πονάει.
Ομως, όπως διαμήνυσε στον ελληνικό λαό ορθά-κοφτά ο επικεφαλής του ΔΝΤ, "ο γιατρός πρέπει να δώσει το φάρμακο, είτε μας αρέσει είτε όχι..."Συμφωνώ και επαυξάνω. Αν ήμουνα και εγώ στη θέση του (και με τις ανάλογες αμοιβές και προνόμια) μπορεί να σας τα έλεγα και σκληρότερα. Ευγένειά του του ανθρώπου να χάνει χρόνο για να βοηθήσει τους παλιοέλληνες που τα κάνανε σαλάτα και αυτοί να τον βρίζουν και από πάνω. Ντροπή μας!
Γι΄αυτό, να λείπουν οι μουρμούρες και να σοβαρευτούμε ολίγον. Οι εργασιακές σχέσεις περνάνε σε άλλη βάση. Προέχει να εξυπηρετηθεί το συμφέρον του επιχειρηματικού κόσμου. Δεν μπορούν οι επιχειρηματίες να εκταμιεύουν κάθε μήνα ένα σωρό λεφτά για μισθούς και μπόνους, προκειμένου να τρέξει η επιχείρησή τους. Δεν μπορούν να φοβούνται μήπως τους σέρνει ο κάθε δυσαρεστημένος που απέλυσαν, στην Επιθεώρηση Εργασίας και στα δικαστήρια.
Πώς θα περπατήσει η Ελλάδα του επιχειρείν με τέτοια βαρίδια; Ελεύθερη δεν πρέπει να είναι η αγορά; Ε λοιπόν, ελεύθεροι από αγκυλώσεις και οι επιχειρηματίες. Αν πέφτουν οι τζίροι τους, να μη διστάζουν να απολύσουν ακόμα και τη μισή επιχείρηση. Αν έχουν έκτακτες ανάγκες, να μπορούν να προσλάβουν με ειδική συμφωνία προσωπικό για μερικές εβδομάδες. Ασχημα είναι να παίρνεις έναν άνεργο στο τηλέφωνο και να του λές "Φίλε, έτυχε μια περίπτωση για ένα μήνα με αμοιβή 800 ευρώ. Αν τους αρέσεις, μπορεί να σε ξαναφωνάξουν και του χρόνου τέτοια εποχή.." Θα σκιστεί ή δεν θα σκιστεί ο εργαζόμενος να αποδώσει; Οχι σαν τις παλιές εποχές, που η επιχείρηση σχεδόν παντρευόνταν τους υπαλλήλους και αυτοί γινόντουσαν στο τέλος, κράτος εν κράτει... Θα μου πείτε βέβαια "μα και τόσοι νέοι με πτυχία και μεταπτυχιακά, πώς θα κάνουν καριέρα, πώς θα συμπληρώσουν σαράντα χρόνια συντάξιμα;". Ψυχραιμία. Εδώ ολόκληρη ΓΣΕΕ τράβηξε τόσα ξενύχτια να διαπραγματεύεται, έτσι θα σας άφηνε; Ολα τα έχει τακτοποιήσει. Δέχτηκε τις μειώσεις μισθών, για να σώσει τις επιχειρήσεις από το λουκέτο. Δέχτηκε το δωδεκάμηνο δόκιμης εργασίας που οι εργοδότες σίγουρα το ήθελαν να ισχύει επ΄αόριστον. Προς Θεού δηλαδή, να σε παίρνει ο άλλος στη δουλιά του χωρίς να ξέρει την απόδοσή σου και να μην μπορεί να σε απολύσει χωρίς αποζημίωση αν του βγείς άχρηστος; Η να πρέπει στο χρόνο απάνω να σου περάσει τη σύμβαση σε αορίστου χρόνου για να παγιώνεται η συνεργασία σας; Λιώστε στη δουλειά τρία χρονάκια να δείτε πώς βγαίνει ο παράς και μετά βλέπουμε. Και μην ακούσω κίχ ότι οι αμοιβές είναι χαμηλές και τα ωράρια ελαστικά. Πού ακούστηκε να απαιτούν οι σοβαροί εργαζόμενοι, χιλιάρικο για αμοιβή με την πρώτη; Θέλετε καλή αμοιβή, καθήκοντα οριοθετημένα, κλειστό ωράριο και ασφάλιση; Ε αυτό πια είναι θράσος. Ο χρόνος εργασίας μιας επιχείρησης δεν μπορεί να οριοθετηθεί επειδή εσείς το θέλετε έτσι. Ο επιχειρηματίας κύριοι είναι δημιουργός και αν του έρθει να στήσει ένα project όταν εσείς κοντεύετε να σχολάσετε, θα κάτσετε να το δουλέψετε σαν ευσυνείδητοι υπάλληλοι ως τα ξημερώματα της άλλης μέρας. Τι θα πεί κούραση και αηδίες. Τι θα πεί οικογενειακές υποχρεώσεις και προσωπική ζωή; Αυτά είναι ξεπερασμένα πράγματα, ντεμοντέ. Οι σοβαροί παραγωγικοί άνθρωποι σήμερα, ζούν μόνο για να δουλεύουν. Να παράγουν και να καταναλώνουν, ώστε το νούμερο απόδοσής τους μέσα στο σύστημα, να είναι υπολογίσιμο. Αλλιώς, το σύστημα θα σας πετάξει έξω...
Γι΄αυτό λοιπόν πάψτε τις διαμαρτυρίες. Ολοι φροντίζουν για το καλό του συστήματος που είναι και δικό σας. Ευχαριστείστε την ΓΣΕΕ και τους υπουργούς που έκαναν τα πάντα για να σας εξασφαλίσουν εργασία αμοιβόμενη-γιατί θα μπορούσαν κάλλιστα να σας βάλουν να δουλεύετε δωρεάν. Ευχαριστείστε την τρόικα και τον επικεφαλής του ΔΝΤ που σκίζονται για το καλό της ξοφλημένης παλιοΕλλάδας. Προ παντός όμως, ευχαριστείστε τον πρωθυπουργό σας που έφερε "το γιατρό" σ΄αυτήν την χώρα για να μας σώσει. Τι; Είπατε να μας φαρμακώσει; Θα σας βάλω πιπέρι στο στόμα! (για όσους ίσως εξεπλάγησαν με τα γραφόμενά μου, βεβαιώνω ότι δεν τρελλάθηκα απλά επιχείρησα να δώσω μια νότα ευθυμίας).