του Adrian Salbuchi Russia Today
Η κρίση του δημόσιου χρέους, σφίγγοντας τα πλοκάμια της γύρω από την Ευρώπη, πήρε τα κεφάλια δύο πρωθυπουργών: της Ελλάδας και της Ιταλίας.Κοιτάζοντας τα πρόσωπα που τους αντικατέστησαν, δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί για το αν πρόκειται για περισσότερο σφίξιμο της λαβίδας γύρω από το λαιμό των απλών ανθρώπων.
Η Ελλάδα και η Ιταλία έχουν δημόσιο χρέος τεράστιου ύψους που δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν αν δεν πάρουν
μαζική βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ως προοίμιο για αναχρηματοδότηση από τις διεθνείς τράπεζες.
μαζική βοήθεια από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, ως προοίμιο για αναχρηματοδότηση από τις διεθνείς τράπεζες.
Η Ελλάδα αντικατάστησε τον πρωθυπουργό της μετά την τόλμη του να ανακοινώσει ότι θα υπέβαλε σε δημοψήφισμα έναν ακόμη γύρο σκληρών μέτρων λιτότητας.
Ο νέος πρωθυπουργός της χώρας είναι ο Λουκάς Παπαδήμος, πρώην αντιπρόεδρος της ΕΚΤ και πρώην Πρόεδρος της Κεντρικής Τράπεζας της Ελλάδας, και μέλος της ισχυρούς Τριμερούς Επιτροπής του Ντέιβιντ Ροκφέλερ (JPMorgan Chase / Exxon).
Όσον αφορά την Ιταλία, στη θέση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι διόρισαν τον πρώην Ευρωπαίο Επίτροπο Μάριο Μόντι (Mario Monti), ο οποίος τυχαίνει να είναι ο Πρόεδρος της Τριμερούς Επιτροπής στην Ευρώπη.
Κάθε φορά που ακούμε για «κρίσεις του χρέους» - στο Μεξικό το 1997, στη Βραζιλία το 1999, στην πατρίδα μου την Αργεντινή το 2001/2, ή σήμερα στην Ελλάδα, την Ιταλία, την Ισπανία, την Πορτογαλία, την Ιρλανδία και (σύντομα θα έρθουν), στο Ηνωμένο Βασίλειο, στη Γαλλία, ή στις ΗΠΑ- αυτό που σημαίνει πραγματικά είναι ότι οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να συλλέξουν αρκετά φορολογικά έσοδα από τους λαούς τους για να καταβάλουν τους τόκους και το κεφάλαιο για το χρέος που βρίσκεται ως επί το πλείστον στα χέρια των ιδιωτικών τραπεζικών ιδρυμάτων.
Ερμηνεύοντας τα ΜΜΕ μέσω της «Νέας Γλώσσας του Όργουελ»*, αυτό σημαίνει ότι οι λαοί της Ελλάδας, της Ιταλίας, και της Αργεντινής πρέπει να πληρώσουν για τα λάθη των τραπεζιτών και των διεφθαρμένων κυβερνήσεων, με υψηλότερους φόρους, μεγαλύτερη ανεργία, χαμηλότερους μισθούς και συντάξεις, καθώς και μια επιδείνωση της δημόσιας υγειονομικής περίθαλψης , της εκπαίδευσης και των υποδομών.
Έτσι, κάθε φορά που υπάρχει μια κρίση του δημόσιου χρέους, «Εμείς οι Λαοί» πρέπει να πληρώσουμε για αυτές.
Ωστόσο, όταν τον Σεπτέμβριο του 2008 εξερράγη μια ιδιωτική κρίση χρέους λόγω της αισχροκέρδειας στα παράγωγα τα οποία έκαψαν τις Lehman Brothers, Merrill Lynch, AIG και πολλά άλλα ιδιωτικά ιδρύματα, οι ΗΠΑ και άλλες κυβερνήσεις έσωσαν τις τράπεζες, παρέχοντας πακέτα διάσωσης για τις τράπεζες «πάρα πολύ μεγάλες για να αποτύχουν, too big to fail» (στην Νέα Γλώσσα σημαίνει πάρα πολύ ισχυρές για να αποτύχουν, too powerful to fail).
Έσωσαν τράπεζες όπως οι Citicorp, Bank of America, JPMorgan Chase, την Goldman Sachs με .... χρήματα των φορολογουμένων (TARP), και με (υπερ)πληθωρισμό του δολαρίου μέσω της FED (γνωστό στη Νέα Γλώσσα ως «Ποσοτική Χαλάρωση Ι, ΙΙ και ΙΙΙ»), που σημαίνει πέρασμα τεράστιου μέρους από το κόστος των διασώσεων προς το υπόλοιπο του κόσμου χρησιμοποιώντας το αμερικανικό δολάριο ως παγκόσμιο νόμισμα.
Έτσι και πάλι, ανεξάρτητα από το αν το χρέος είναι δημόσιο ή ιδιωτικό, είναι πάντα «Εμείς οι Λαοί» που πληρώνουμε, επειδή, σύμφωνα με το ισχύον σύστημα, όλα τα κέρδη ιδιωτικοποιούνται και όλες οι ζημιές κοινωνικοποιούνται.
Αλλά ας πάμε πίσω στους κ.κ. Μόντι και Παπαδήμο.
Βασίλειο), Λόρδος Guthrie (NM Rothschild, Ηνωμένο Βασίλειο), Klaus-Peter Muller (Commerzbank, Γερμανία), Dieter Rampl (UniCredito, Ιταλία ), Otto Ruding (Citicorp Ευρώπη), ο Λόρδος Simon του Highbury (Morgan Stanley, Ηνωμένο Βασίλειο), Emilio Ybarra (BBVA, Ισπανία), Robert Kelly (Bank of NY Mellon), Λόρδο Brittan (UBS, Ηνωμένο Βασίλειο), Robert Zoellick (Παγκόσμια Τράπεζα) , συν τον Timothy Geithner, τον Χένρι Κίσινγκερ και πολλούς, πολλούς άλλους ...
Στην πραγματικότητα, η Τριμερής Επιτροπή εκφράζει μαζί με το ισχυρό Council on Foreign Relations (Νέα Υόρκη), την Chatham House (Λονδίνο) και πολλές άλλες δεξαμενές σκέψεων που σχηματίζουν ένα περίπλοκο ιστό ιδιωτικών παγκόσμιων δυνάμεων-μεσίτων ενώνοντας βασικούς παράγοντες της χρηματοδότησης, της βιομηχανίας, των μέσων ενημερώσεων , των κυβερνήσεων, του ακαδημαϊκού κόσμου, των μυστικών υπηρεσιών και του στρατιωτικού τομέα, που διοικούν το παγκόσμιο σύστημα σήμερα με επίκεντρο τα συμφέροντά τους, και σαφώς όχι εκείνα των «Εμείς οι Λαοί».
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κ.κ. Παπαδήμος και Μόντι θα κάνουν τα πάντα για να διασφαλιστεί ότι η Ιταλία και η Ελλάδα δεν θα κάνουν στάση πληρωμής για τα χρέη τους -αλλά ότι οι λαοί τους θα υπομείνουν όλες τις κακουχίες, θα δεχτούν όλους τους πόνους, και θα κάνουν όλες τις θυσίες, έτσι ώστε οι μεγάλοι τραπεζίτες που συνεδριάζουν στη Τριμερή θα μπορέσουν να πάρουν όλα τα χρήματά τους πίσω.
Εκείνοι που δεν θα έπρεπε ποτέ να δανείσουν προς την Ελλάδα και την Ιταλία (και την Αργεντινή και Πορτογαλία ...), με τον τρόπο που το έκαναν.
* Νέα Γλώσσα (Newspeak) - μια φανταστική γλώσσα στο μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ «1984»..
Ο Adrian Salbuchi είναι πολιτικός αναλυτής, συγγραφέας, ομιλητής και σχολιαστής ραδιοφώνου / τηλεόρασης στην Αργεντινή.
Ο,τι παράγεται σήμερα παγκοσμίως έχει 40% (έτσι λέει μια μελέτη) τραπεζικό μερίδιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι πάντα καλά Κριστιάν,ίσως,λέω ίσως,κάποιοι καταλάβουν ότι η συμετοχή μας σε τέτοιου είδους Ενώσεις που μας επιβάλουν τέτοιου είδους αχυράνθρωπους,μας οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο να γίνουμε πρώτα απόλα(το έχουν καταφέρει ήδη) ένα ΜΗ κράτος,και να μας έχουν για μια ζωή να μας ''χαίροντε''.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα έπρεπε να ντρεπόμαστε που επιτρέπουμε να μεταχειρίζοντε την Ελλάδα ώς μια απο τις πόρνες τους,σκληρή αλήθεια,καταντήσαμε χειροκροτητές αυτών που παραδίδουν Εθνική Κυριαρχία και θεωρούμε επιτυχία την εξασφάλιση άλλης μιας ''δόσης'',πρεζόνια του κερατά είμαστε στα μάτια τους και μας μεταχειρίζοντε αναλόγως,έχουμε δώσει δικαιώματα βλέπεις.
Δεν αντέχουν βλέπεις τα πόδια του Έλληνα της μεταπολίτευσης να περπατήσουν τον σκληρό χωματόδρομο,προτιμούμε την άσφαλτο και ας ζεματάει,και ας μας οδηγεί σε ένα μπουρδέλο,αφελείς,νομίζουμε ότι εκεί θα απολαύσουμε και δεν θα μας απολαύσουν.
Ελπίζω και εύχομαι,να ξυπνήσουμε επιτέλους,να ρωτήσουμε τους παπούδες μας και τις γιαγιάδες μας,πότε ήταν πραγματικά ευτυχισμένος ο κόσμος,τώρα με τις ανέσεις που μας παρείχαν οι τράπεζες με τα δανεικά τους ακόμη και για ψώνια ή τότε,που είχαν λιγότερα αλλά ζούσαν καλύτερα,στην ουσία.
Είχε ή δεν είχε μεγαλύτερη πραγματική αξία το δεκαχίλιαρο απο το πενηντάρικο,να μην πώ το πεντοχίλιαρο;
Αυτή είναι η δική μου άποψη,έξοδος απο την ΕΕ,επιστροφή στη δραχμή με τις όποιες δυσκολίες και να προχωρήσουμε στην αποκατάσταση της Πατρίδας μας,σε όλους τους τομείς.
Το κόμπλεξ να μιμούμαστε τι κάνουν οι δυτικοί μας κοστίζει ακριβά,μεγάλο ψώνιο,αλλά δεν κοιτάμε ότι η Ελλάδα αναπτυσόταν(όχι μόνο οικονομικά) μόνο όταν πρωτοπορούσε και δημιουργούσε,καινοτομία,άγνωστη πλέον λέξη,τη συνδέσαμε αποκλειστικά με τη βιομηχανική παραγωγή.
Δεν αμφισβητώ την παρακάτω φράση του Παπαδήμου,αλλά τουλάχιστον να σταματήσουν να μας εμπαίζουν,για πόσο μαλάκες μας περνάνε τελικά,όταν μέχρι και σήμερα επιμένουν ότι το Φεβρουάριο θα γίνουν εκλογές.
ΑπάντησηΔιαγραφή«Δυσανάλογο το έργο της κυβέρνησης σε σχέση με το χρόνο της θητείας της. Πρέπει να ξεκινήσουμε αμέσως»
Πόσο δύσκολο είναι για όλους εμάς να φανταστούμε τα παπαγαλάκια στα ΜΜΕ να αρχίσουν να λένε απο τις αρχές Ιανουαρίου ότι θα είναι βλαβερές για τη χώρα οι εκλογές,οι δέ Μερκοζύ θα μας κουνάνε επιδεικτικά το δάχτυλο,το ίδιο και το ΔΝΤ μέσω της Λαγκάρντ,απο την άλλη οι εγχώριοι μνημονιόπληκτοι θα διατηρούν στη συντήρηση του τρόμου τον Έλληνα πολίτη,όλοι θα κατηγορούν και πάλι το Σαμαρά και την κακιά τη δεξιά ότι κοιτάει να γίνει Πρωθυπουργός,για την καρέκλα τα κάνει,δεν τον ενδιαφέρει αν μας πετάξουν έξω απο το ευρώ(η νέα ημιεπίσημη θρησκεία της Ελλάδας)και τί καλά που τα καταφέρνει(με βάση ποιών τα κριτήρια άραγε;) ο Παπαδήμος,μη του κόψουμε τη φόρα.
Οι δέ του ΛΑΟΣ,βιδωμένοι στην καρέκλα που τόσους κόπους,κωλοτούμπες,δραματικές παραστάσεις και θυσίες έκαναν να αποκτήσουν(my precious) δεν τίθεται ερώτημα για την στάση που θα τηρήσουν.
Ο Κουβέλης,χρυσή εφεδρεία του Παπαδήμου.
ΤΙ θα κάνει τότε ο Σαμαράς; Δεν έχει τελειωμό αυτή η πολιτική κρεπάλη,μιλάμε για σκηνές απείρου κάλους.
Δεν χρειάζονται πολλές αναλύσεις νομίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάστε (και καλό θα ήταν να αναρτήσετε) την επιστολή του Κ.Χατζή.
http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=418268&cid=6
Εξηγεί πολλά φαινόμενα των καιρών.
Πρόκειται για ένα κείμενο που εντάσσεται αυτόματα στα ιστορικά ντοκουμέντα για τους ιστορικούς του μέλλοντος.
Συμφωνω με ολα τα τελευταια σχολια σου φιλε Χρηστο. Ας ελπισουμε λοιπον , να λειτουργησει το ποντιακο του Σαμαρα (αυτος το κολησε) , οπως και τοτε παλια , παρολη την λασπη. Φυσικα στο χερι του ειναι.....................
ΑπάντησηΔιαγραφή@ κοσμοθέαση
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντί να αναρτηθεί εδώ μέσα μία δεκασέλιδη επιστολή, γιατί δεν την αναρτάς εσύ σε ένα από τα δύο ιστολόγιά σου; Χώρος υπάρχει, δόξα τω Θεώ.
Προσωπικώς, τα κομματικά μ' αφήνουν παγερά αδιάφορο και δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μερικοί ασχολούνται ακόμη τόσο πολύ μ' αυτά. Δηλαδή, περιμένουν ότι κάτι θα αλλάξει με την μία ή την άλλη συμμορία που μας έφτασαν εδώ;
________________________________________
"Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι κ.κ. Παπαδήμος και Μόντι θα κάνουν τα πάντα για να διασφαλιστεί ότι η Ιταλία και η Ελλάδα δεν θα κάνουν στάση πληρωμής για τα χρέη τους -αλλά ότι οι λαοί τους θα υπομείνουν όλες τις κακουχίες, θα δεχτούν όλους τους πόνους, και θα κάνουν όλες τις θυσίες, έτσι
ώστε οι μεγάλοι τραπεζίτες που συνεδριάζουν στη Τριμερή θα μπορέσουν να πάρουν όλα τα χρήματά τους πίσω."
Mα περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Ο κόσμος έχει φοβερή άγνοια και νομίζει ότι ο Παπαδήμος θα αλλάξει κάτι. Ξέρεις τι θα πει να σε πνίγουν τα χρέη, να βλέπεις το μαγαζί σου να κλείνει, τα παιδιά σου άνεργα κι εσύ να μην μπορείς να κάνεις τίποτε για όλα αυτά; Έτσι, λοιπόν, ελπίζουν στον Παπαδήμο, λες κι αυτός θα αλλάξει κάτι στην ακολουθούμενη εντελώς λανθασμένη φορομπηχτική και αντιαναπτυξιακή πολιτική, η οποία αποτελειώνει το έγκλημα που ξεκίνησε εδώ και 30 χρόνια από και με τα κόμματα, τους κομματανθρώπους και τα κομματόσκυλα, π' ανάθεμμά τους.