Είχαν και μια σκασίλα η ΓΣΕΕ και η ΑΔΕΔΥ, που έσκασα 12 ευρώ ταξί για να γυρίσω σπίτι μου το βράδυ, εγώ η απεργός και απλήρωτη από τον Αύγουστο. Και θα τα χαλάλιζα κι αυτά και άλλα τόσα αν ήξερα ότι θα ξανάνοιγαν την άλλη μέρα, τον άλλο μήνα, το άλλο τέρμινο την επιχείρηση στην οποία δουλεύω. Αν μάλιστα η Παπαρήγα, ο Τσίπρας και η Ξενογιαννακοπούλου μπορούσαν να σώσουν τη χώρα, θα τα έλιωνα τα ρημάδια τα παπούτσια μου πάνω κάτω στην Πανεπιστημίου. Προτιμώ όμως να τα συντηρήσω μερικά χρονάκια ακόμα, γιατί καινούργια δεν με βλέπω να αγοράζω ό,τι και να ψηφίσουν σήμερα στη Βουλή.
Κι έχω και την αδελφή μου, γιατρίνα στο ΕΣΥ, που 30 τόσα χρόνια δεν λέει να απεργήσει. «Τι θα κάνουν οι άρρωστοί μου;», απολογείται η άσπλαχνη καπιταλίστρια. Κι ας είδε τον μισθό της μετά από δεκαετίες στα θρανία, να μειώνεται και να μειώνεται και να μειώνεται. Στο καθήκον, σαν το ζώο. Άσε που αν μπορούσε θα πετσόκοβε από μόνη της τις δαπάνες στα νοσοκομεία, γιατί οι σπατάλες της ανεβάζουν το αίμα στο αντεργατικό κεφάλι της.
Κι έχω και τους φίλους μου τους θεατρόφιλους που πήγαν την Παρασκευή στο Εθνικό να δουν τη «Νίκη» της Αναγνωστάκη και κατέβασαν καντήλια μπροστά στα κατεβασμένα κιοπέγκια. Μα κι αυτοί πια, να μην έχουν μάθει ότι το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών μπροστά στο ταξικό μάρκετινγκ δεν σέβεται, όχι τους θεατές, όχι το θέατρο, ούτε καν τα χαμένα, πενιχρά μεροκάματα όσων ηθοποιών έχουν δουλειά ακόμα.
Δεν ξέρω πώς πληρώνουν οι συνδικαλιστές το νοίκι τους. Αλλά το δικό μου και των περισσοτέρων πια Ελλήνων δύσκολα βγαίνει με επαναστατικές εκτάσεις, κάμψεις, κλίσεις και τροχαδάκια επί τόπου.
http://www.protagon.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.