Ο κύκλος της βίας

της Ελίνας Γαληνού
Οπως είναι ευνόητο, οι πράξεις βιαιότητας συνήθως έχουν δύο πόλους. Τον θύτη και το θύμα. Εκεί ανάμεσα, παίζονται όλα, τα δίκια και τα άδικα, το καλό και το κακό, η λογική και η παράνοια. Οταν η βία ξεσπάσει, ακολουθεί η σύγχυση και το χάος, καθώς όλα λοξοδρομούν από την οδό της λογικής των πραγμάτων. Από κει και πέρα, χάνεται ο λογαριασμός και πού να βρείς άκρη αν το θύμα προκάλεσε τον θύτη, ή αντίστροφα.

Είναι να μη χαθεί το μέτρο και η λογική μέσα στις κοινωνίες των ανθρώπων, γιατί μετά, όλα τυλίγονται στην ομίχλη. Γι΄αυτό, κάθε μορφή βίας είναι καταδικαστέα απ΄όπου κι΄αν προέρχεται. Ακριβώς επειδή η καταστροφή που προκαλεί, βαίνει σχεδόν πάντα εκτός ελέγχου, με τυφλά και ανελέητα χτυπήματα. Χτυπήματα από τα οποία κανένας δεν γλιτώνει, όσο καλά προστατευμένος και αν είναι.
Αυτές τις ημέρες, το περιστατικό που ξεσήκωσε την κοινή γνώμη, μας έχει ίσως τρομάξει. Ο κόσμος, εξοντωμένος από το οικονομικό αδιέξοδο και τα καθημερινά του προβλήματα, βιώνει εδώ και δύο χρόνια εκτός των άλλων, και μια γενικευμένη έξαρση εγκληματικότητας, λόγω λαθρομετανάστευσης κυρίως. Υπάρχει όμως έξαρση και των βίαιων φαινομένων που δεν έχουν σχέση με τους μετανάστες πάντα. Είδαμε σε διαδηλώσεις πολιτικού χαρακτήρα, να καίγονται κτίρια και άνθρωποι, ή το ξεχάσαμε; Κακά τα ψέμματα, αλλά η ύπαρξη βίας είναι διάχυτη στη ζωή μας από καιρό. Το προχτεσινό επεισόδιο στην τηλεόραση, ήταν μάλλον το κερασάκι στην τούρτα...Απλώς κυριάρχησε στις συζητήσεις μας επειδή ήταν τηλεοπτικό και μεταξύ υποψηφίων πολιτικών. Τόσο το χειρότερο βέβαια, να συμβαίνουν αυτά από πρόσωπα που διεκδικούν ψήφο από τον λαό για να διαχειριστούν τις τύχες του. Αλλά μήπως θα ήταν μικρότερης σημασίας αν αυτό, το ίδιο περιστατικό, συνέβαινε μεταξύ μελών μιας οποιασδήποτε παρέας ή κοινωνικής ομάδας; Σ΄αυτήν την περίπτωση, ίσως να μην κέρδιζε δημοσιότητα. Ομως η ουσία θα ήταν ή δεν θα ήταν η ίδια;
Η τοξικότητα της βίας, είναι πάντα το ίδιο επικίνδυνη απ΄όπου κι΄αν προέρχεται και σε όποια μορφή κι΄αν εκδηλώνεται. Είτε προέρχεται από κόμματα, είτε ομάδες κοινωνικής ή πνευματικής δράσης, είτε από τους απλούς ανθρώπους, τα χαρακτηριστικά της είναι πάντα ίδια. Ολων μας τα νεύρα, είναι σπασμένα αυτόν τον καιρό και η ψυχική μας κόπωση, έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της. Ομως, κανένας πολίτης που εξασκεί οποιαδήποτε μορφή βίας, δεν πρέπει να είναι ανεκτός ούτε από τους νόμους, ούτε τη Δικαιοσύνη, ούτε τα όργανα τήρησης της εννόμου τάξεως. Ούτε φυσικά από τα μέλη της κοινωνίας, η οποία εάν παρουσιαστεί ανεκτική μια φορά απέναντι σε βίαια φαινόμενα, είναι απολύτως βέβαιο ότι ανοίγει έναν πολύ επικίνδυνο κύκλο. Και δικαιολογίες όπως η ανάγκη της στιγμής, η κακή συγκυρία ή ο βρασμός ψυχής, δεν θα πρέπει να νομιμοποιούν τη βία, σε κοινωνίες που θέλουν να λέγονται πολιτισμένες.
Ο κύκλος της βίας όταν ανοίξει, δεν κλείνει αν δεν επιστρέψει στην βασική του αφετηρία. Γιατί η βία είναι μια παγίδα του κακού, που επιστρέφει την καταστροφή πολλαπλάσια, εκεί όπου ξεκίνησε.
Ας μην επιχειρούν λοιπόν οι πολιτικές δυνάμεις να πολώνουν το κλίμα, εκμεταλλευόμενες τις ομολογουμένως κακές περιστάσεις που διάγουμε. Αν η χρεωκοπία φαντάζει εφιαλτική -και είναι- για τη χώρα μας, ο κοινωνικός διχασμός σημαίνει Αρμαγεδώνα. Ελπίζουμε να μη θέλουν κάποια πολιτικά κόμματα να γίνουν βασικοί συντελεστές μιας ακόμα νέας εθνικής τραγωδίας, γιατί αρκετές φορές το είδε αυτό το έργο η Ελλάδα. Φτάνει πια!