Η πολύτεκνος μήτηρ

Γράφει ο
Απόστολος Πετρίδης

Η πολύτεκνος μήτηρ Ελλάς είχε πολλές κόρες. 

Την Αττική, την Βοιωτία, την Φθιώτιδα, την Φωκίδα,

την Αιτωλία, την Ακαρνανία, 

την Αρκαδία, την Κορινθία, την Αχαΐα, την Ηλεία,

την Λακωνία, την Μεσσηνία, 

την Ήπειρο,

την Θεσσαλία, 

την Μακεδονία,

την Θράκη,

την Επτάνησο, την Κρήτη, την Κύπρο,

την Ιωνία, την Αιολίδα, την Καππαδοκία 

και έναν υιό μονάκριβο, 

τον Πόντο,

πέρα μακριά στην άκρη. 

Κι ακαρτέρει κι ακαρτέρει να επιστρέψει ο υιός  

από την ξενιτιά,

να γιατρέψει τις πληγές του, να ορθοποδήσει, 

να πληρώσει τα σπασμένα, 

να ξαναβάλει το νερό στ’ αυλάκι 

και να βγει στους δρόμους,

να γράφει με σπρέι στους τοίχους: 

Γιατί, βαρούμ, πουρκουά, λάμα, νιγιέ, χουάι; 

Μήπως και πέσει στην αντίληψη των υπαιτίων της τύχης του οίκου της μητρός του. 

Οπότε, ενδέχεται να ξαναχεστεί η φοράδα στ αλώνι. 

O Ποιητής αναφέρεται σε κάποιο γεγονός που έλαβε χώραν πριν από 30 αιώνες και βάλε. 

Στο τελευταίο τρίτο του εικοστού αιώνα, κάποιοι (για άγνωστους λόγους) πάσχισαν να γελοιοποιήσουν  τους Πόντιους. 

Και το ψιλοπέτυχαν! 

Μαγκιά τους! 

(Όσο για την Παναγία Σουμελά – την τέως Αθηνιώτισα, που ελατρεύετο στον Παρθενώνα  και τον τρίτο αιώνα έφυγε και μέσω Δελφών πήγε  στο όρος Μελά, στον Πόντο και τώρα (για λόγους που δεν έχουν κατανοηθεί ακόμη) βρίσκεται σένα άλλο όρος, στην Δυτική Μακεδονία- δεν τρέχει κάστανο. 

Ποιοι και γιατί φοβούνται  τους Πόντιους;

Για το πρωθυπουργιλίκι; Για το προεδριλίκι;

Το αρχιεπισκοπιλίκι το λειτούργησαν (Χρύσανθος 1938-1941)

Για το πατριαρχιλίκι; 

Περί Βαρβάρων ……………………………….

Και μερικοί έφθασαν από τα σύνορα 

και είπανε  πως βάρβαροι πια δεν υπάρχουν.

Και τώρα τι θα γένουμε χωρίς βαρβάρους;

Οι άνθρωποι αυτοί ήσαν μια κάποια λύσις. 

Είπατε τω Ποιητή 

Σχετικά με τους βαρβάρους, κάτι  λάθος έγινε. 

Οι βάρβαροι τώρα λέγονται κερδοσκόποι. 

Κι αν κάποιοι πιστεύουν ότι και οι κερδοσκόποι είναι μια κάποια λύσις, εν τάξει. 

Αλλιώς ειδοποιείστε τους άξιους Ρήτορες να έρθουν σαν πάντα-παλιά τους τέχνη κόσκινο-να μας πούνε τα δικά τους. 

Οπότε, ίσως ξαναχεστεί η φοράδα στ’αλώνι.* 

*Διαχρονικός  Σύλλογος  Αγνώστων Ποιητών