Η ρωσική στρατιωτική παρουσία στη Συρία αποτελεί πρόκληση για την παρέμβαση της οποίας ηγούνται οι Αμερικάνοι. Τα ρωσικά εξοπλιστικά συστήματα επανδρώνουν ένα από τα πιο εξελιγμένα συστήματα αεράμυνας της Συρίας – κάτι που θα έκανε ακόμα πιο πολύπλοκη μελλοντική παρέμβαση, γράφει ο Guardian.
Υπάρχει νέος εξοπλισμός σε συστήματα εδάφους-αέρος και αναβαθμίσεις παλαιών συστημάτων, που η Μόσχα έχει προμηθεύσει στο καθεστώς Άσαντ της Συρίας, από την αρχή της εξέγερσης πριν 21 μήνες. Το βάθος και η πολυπλοκότητα της συριακής αντιαεροπορικής άμυνας σημαίνει ότι οποιαδήποτε άμεση δυτική εκστρατεία για τη στήριξη της ζώνης απαγόρευσης πτήσεων ή με τη μορφή της αεροπορικής επίθεσης εναντίον της ηγεσίας, θα είναι δαπανηρή, χρονοβόρα και επικίνδυνη. Η δυνατότητα των ρωσικών στρατιωτικών απωλειών σε μια τέτοια εκστρατεία θα μπορούσε να έχει απρόβλεπτες γεωπολιτικές συνέπειες.
Εν τω μεταξύ, οι καθημερινές αγριότητες πιέζουν τις δυτικές κυβερνήσεις να δράσουν. Μια αεροπορική επίθεση της συριακής κυβέρνησης κοντά στην Χάμα την Κυριακή σκότωσε δεκάδες αμάχους που περίμεναν να αγοράσουν ψωμί, σύμφωνα με ακτιβιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ερασιτεχνικό βίντεο από τη Χαλφάγια έδειξε παραμορφωμένα ανθρώπινα σώματα, διάσπαρτα κατά μήκος ενός δρόμου. Η Human Rights Watch είχε κατηγορήσει στο παρελθόν το καθεστώς ότι στοχεύει αρτοποιεία. Η ομάδα προειδοποίησε το καθεστώς Άσαντ ότι ο στοχευμένος βομβαρδισμός αμάχων αποτελεί έγκλημα πολέμου. Ωστόσο, αγνοώντας ένα ρωσικό βέτο στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, το διεθνές ποινικό δικαστήριο δεν είχε την εντολή να διερευνήσει τις αγριότητες που διαπράχθηκαν από τις δύο πλευρές. Ο ΟΗΕ υπολογίζει ότι ο αριθμός των νεκρών από την αρχή της σύγκρουσης έχει ξεπεράσει τους 40.000 και συνεχώς αυξάνεται.
Τούρκοι αξιωματούχοι, οι οποίοι προέβλεψαν με ακρίβεια ότι το συριακό καθεστώς θα χρησιμοποιήσει πυραύλους Scud, αφού καταρρίφθηκαν αρκετά πολεμικά αεροσκάφη από τους αντάρτες, θεωρούν επίσης ότι ο πρόεδρος Μπασάρ αλ-Άσαντ έχει σκεφθεί πολύ σοβαρά δύο φορές να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα όπως το σαρίν, το αέριο που δρα στο νευρικό σύστημα: πρώτα μετά τη βομβιστική επίθεση στα αρχηγεία του καθεστώτος στη Δαμασκό τον Ιούλιο, η οποία σκότωσε τον γαμπρό του προέδρου Assef Shawkat, και στη συνέχεια τον περασμένο μήνα, όταν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης σημείωσαν σημαντικές νίκες.
Οι Τούρκοι και Δυτικοί αξιωματούχοι λένε ότι υπάρχουν ενδείξεις πως ο Άσαντ βλέπει τα χημικά όπλα ως ένα ακόμη βήμα στην κλιμάκωση της βίας, και όχι σαν ένα παιχνίδι ορίων που θα έληγε το καθεστώς του. Οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία και η Τουρκία έχουν προειδοποιήσει τη Συρία ότι η χρήση των όπλων αυτών θα προκαλέσει στρατιωτικά αντίποινα. Αλλά κάθε τέτοια απάντηση θα είναι γεμάτη δυσκολίες.
Οι αεροπορικές επιθέσεις εναντίον αποθηκών χημικών όπλων θα διαλύσουν δυνητικά τα θανατηφόρα αέρια σε μία αχανή περιοχή, προκαλώντας μια ανθρωπιστική καταστροφή. Οι ΗΠΑ και οι συμμαχικές ειδικές δυνάμεις έχουν εκπαιδευτεί για να καταλάβουν τις αεροπορικές βάσεις όπου φυλάσσονται οι κεφαλές, αλλά δεν είναι σαφές ποιο θα είναι το επόμενο βήμα. Θα ήταν φυσικά αδύνατο να πετάξουν τις εκατοντάδες πυρηνικές κεφαλές έξω από τη χώρα, ενώ θα χρειαζόταν χιλιάδες στρατιώτες για τη φύλαξη του οπλοστασίου. Εν τω μεταξύ, οι δυτικές στρατιωτικές δυνάμεις θα μπορούσαν εύκολα να γίνουν στόχος των ισλαμιστικών ομάδων που μάχονται την κυβέρνηση της Δαμασκού.
Οποιαδήποτε αεροπορική επίθεση εναντίον στόχων του καθεστώς, ως απάντηση στην χρήση χημικών όπλων, ή οποιαδήποτε προσπάθεια να δημιουργηθεί μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων για να σταματήσουν οι περαιτέρω βομβαρδισμοί των στρατοπέδων προσφύγων, θα απαιτούσε την καταστολή των τρομερών αμυντικών συστημάτων της Συρίας. Αυτά έχουν ενισχυθεί σημαντικά μετά από τις ισραηλινές επιθέσεις σε μια υποτιθέμενη πυρηνική εγκατάσταση στο Αλ Κιμπάρ το 2007 και μετά το ξέσπασμα της εξέγερσης στη Συρία, το Μάρτιο του 2011.
Οι αναβαθμίσεις παρέχονται από τη Μόσχα, η οποία θεωρεί ότι είναι ένα προπύργιο έναντι των καθεστώτων που επιβάλει η Δύση και η προστασία μιας μακροχρόνιας επένδυσης στη Συρία. Η χώρα διαθέτει το μεγαλύτερο ηλεκτρονικό σύστημα υποκλοπών της Ρωσίας εκτός του εδάφους της, στη Λατάκια, και το πάτημά του στη Μεσόγειο, μια μικρή ναυτική βάση στο Ταρτούς.
Ρώσοι αξιωματούχοι ασφάλειας και άμυνας, οι οποίοι είναι εμφανώς απρόθυμοι να σχολιάσουν δημοσίως τις δραστηριότητές τους στο εξωτερικό, έχουν επανειλημμένα αρνηθεί ότι παρέχουν βοήθεια στο καθεστώς Άσαντ. Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, ο επικεφαλής της ρωσικής αεράμυνας επί εδάφους, Υποστράτηγος Αλέξανδρος Λεόνοφ, είπε στον ραδιοφωνικό σταθμό Ekho Moskvy: «Η αεράμυνα της Συρίας δεν είναι της πλάκας. Ως εκ τούτου, κανείς δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ σοβαρή εναέρια δύναμη εναντίον της».
Αυτό το «δεν είναι της πλάκας» σύστημα αεράμυνας αποτελείται από δύο τμήματα και περίπου 50.000 στρατιώτες – διπλάσιος αριθμός από τις δυνάμεις του Μουαμάρ Καντάφι – με χιλιάδες αντιαεροπορικά όπλα και περισσότερες από 130 αντιαεροπορικές συστοιχίες πυραύλων. Σύμφωνα με τον Jeremy Binnie, αρχισυντάκτη του Jane’s Terrorism and Security Monitor, πρόσφατες ρωσικές παραλαβές περιλαμβάνουν πυραυλικά συστήματα και ραντάρ Buk-M2 και Pantsyr-S1 (γνωστά στο ΝΑΤΟ ως SA-22). Οι αναφορές για την αποστολή ενός σύγχρονου, μεγάλου βεληνεκούς S-300 δεν έχουν επιβεβαιωθεί και οι συριακές ένοπλες δυνάμεις δεν έδειξαν κανένα S-300 σε επίθεση του τρέχοντος έτους. Είναι πιθανόν να έχουν παραδοθεί αλλά να μην είναι ακόμη σε λειτουργία.
Ο Guy Ben-Ari, ένας ανώτερος συνεργάτης του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών στην Ουάσιγκτον, είπε: «Δεν πουλάνε μόνο τον εξοπλισμό. Μπορούν επίσης να εκπαιδεύσουν πληρώματα. Μερικές φορές δεν υπάρχει η δυνατότητα να λειτουργήσουν αυτά τα συστήματα, όπως συμβαίνει και στη Συρία». Πηγές εξοικειωμένες με τη σχέση Μόσχας-Δαμασκού επιβεβαίωσαν την παρουσία πληρωμάτων ρωσικής αεράμυνας στο εσωτερικό της Συρίας. Η ανάπτυξή τους θα ληφθεί υπόψιν όταν αρχίζουν να σκέφτονται τα δυτικά σχέδια έκτακτης ανάγκης, είπαν.
Ένα τέτοιο πυκνό, πολυεπίπεδο και επικαλυμμένο σύστημα αεράμυνας θα απαιτούσε μια τεράστια αεροπορική εκστρατεία, που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από χιλιάδες κατευθυνόμενα βλήματα ακριβείας. Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και άλλοι αμερικανοί σύμμαχοι στην Ευρώπη χρησιμοποίησαν τα αποθέματά τους από τέτοια όπλα στη Λιβύη και παρόλο που λεπτομέρειες δεν έχουν γίνει γνωστές, υπήρξαν ρεπορτάζ που αναφέρουν ότι δεν έχουν ακόμη επιστρέψει στα προ-Λιβύης επίπεδα.
«Γνωρίζουμε ότι λίγο πολύ χρησιμοποιήθηκαν αρκετά τέτοια όπλα στη Λιβύη. Δεδομένων των δημοσιονομικών περιορισμών με τους οποίους οι Ευρωπαίοι λειτουργούν, και σε μια εποχή όπου κάθε ευρώ που δαπανάται για την άμυνα ελέγχεται σε πολύ μεγάλο βαθμό, είναι δύσκολο να ξαναμαζευτεί στοκ σε αυτά τα πράγματα» δήλωσε ο Ben-Ari. «Και δεν θα είναι αρκετά όσα υπήρχαν στη Λιβύη. Θα χρειαστούν πολύ περισσότερο για τη Συρία».
Μια αεροπορική εκστρατεία ενάντια στη Συρία θα απαιτούσε επίσης αεροσκάφη stealth και πολύ εξοπλισμό μυστικών υπηρεσιών, δορυφορικές εικόνες και εναέριες αναγνωρίσεις, όλες εκ των οποίων είναι αμερικανικές σπεσιαλιτέ. Για όλους αυτούς τους λόγους, η Ουάσιγκτον δεν θα είναι σε θέση να «οδηγήσει παρασκηνιακά», όπως έκανε στη Λιβύη.
Η κυβέρνηση Ομπάμα ήταν μέχρι στιγμής εξαιρετικά δύσπιστη στο αν θα πρέπει να μπλεχτεί σε έναν άλλο πόλεμο στη Μέση Ανατολή, κυρίως γνωρίζοντας ότι η μακροχρόνια ιρανική πυρηνική κρίση θα μπορούσε να προκαλέσει μια σύγκρουση στον Κόλπο, ανά πάσα στιγμή. Με την παραίτηση του διευθυντή της CIA Ντέιβιντ Πετρέους τον περασμένο μήνα, η διοίκηση έχασε αναμφισβήτητα έναν ισχυρό συνήγορο της παρέμβασης στη Συρία.
Ο Τζον Κέρι, ο νέος υπουργός Άμυνας, τάχθηκε υπέρ μιας μεγαλύτερης υποστήριξης στους αντάρτες, αλλά δεν ανέφερε άμεση συμμετοχή των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ. Τα ισχυρά αμυντικά συστήματα της Συρίας, σε συνδυασμό με τη συνεργασία της Δαμασκού με τη Μόσχα και τον κατακερματισμό της αντιπολίτευσης, θα βοηθήσουν στην εξήγηση του γιατί μια καθοδηγούμενη από τις ΗΠΑ παρέμβαση – που προέβλεψαν πριν από ένα χρόνο τόσο υποστηρικτές όσο και αντίπαλοί της- δεν έχει μέχρι στιγμής υλοποιηθεί και γιατί δεν υπάρχει διάθεση για μια τέτοια κίνηση στην Ουάσιγκτον και στις περισσότερες δυτικές πρωτεύουσες, με εξαίρεση μια σημαντική, επαληθεύσιμη χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς Άσαντ.
Τούρκοι αξιωματούχοι, οι οποίοι προέβλεψαν με ακρίβεια ότι το συριακό καθεστώς θα χρησιμοποιήσει πυραύλους Scud, αφού καταρρίφθηκαν αρκετά πολεμικά αεροσκάφη από τους αντάρτες, θεωρούν επίσης ότι ο πρόεδρος Μπασάρ αλ-Άσαντ έχει σκεφθεί πολύ σοβαρά δύο φορές να χρησιμοποιήσει χημικά όπλα όπως το σαρίν, το αέριο που δρα στο νευρικό σύστημα: πρώτα μετά τη βομβιστική επίθεση στα αρχηγεία του καθεστώτος στη Δαμασκό τον Ιούλιο, η οποία σκότωσε τον γαμπρό του προέδρου Assef Shawkat, και στη συνέχεια τον περασμένο μήνα, όταν οι δυνάμεις της αντιπολίτευσης σημείωσαν σημαντικές νίκες.
Οι Τούρκοι και Δυτικοί αξιωματούχοι λένε ότι υπάρχουν ενδείξεις πως ο Άσαντ βλέπει τα χημικά όπλα ως ένα ακόμη βήμα στην κλιμάκωση της βίας, και όχι σαν ένα παιχνίδι ορίων που θα έληγε το καθεστώς του. Οι ΗΠΑ, η Βρετανία, η Γαλλία και η Τουρκία έχουν προειδοποιήσει τη Συρία ότι η χρήση των όπλων αυτών θα προκαλέσει στρατιωτικά αντίποινα. Αλλά κάθε τέτοια απάντηση θα είναι γεμάτη δυσκολίες.
Οι αεροπορικές επιθέσεις εναντίον αποθηκών χημικών όπλων θα διαλύσουν δυνητικά τα θανατηφόρα αέρια σε μία αχανή περιοχή, προκαλώντας μια ανθρωπιστική καταστροφή. Οι ΗΠΑ και οι συμμαχικές ειδικές δυνάμεις έχουν εκπαιδευτεί για να καταλάβουν τις αεροπορικές βάσεις όπου φυλάσσονται οι κεφαλές, αλλά δεν είναι σαφές ποιο θα είναι το επόμενο βήμα. Θα ήταν φυσικά αδύνατο να πετάξουν τις εκατοντάδες πυρηνικές κεφαλές έξω από τη χώρα, ενώ θα χρειαζόταν χιλιάδες στρατιώτες για τη φύλαξη του οπλοστασίου. Εν τω μεταξύ, οι δυτικές στρατιωτικές δυνάμεις θα μπορούσαν εύκολα να γίνουν στόχος των ισλαμιστικών ομάδων που μάχονται την κυβέρνηση της Δαμασκού.
Οποιαδήποτε αεροπορική επίθεση εναντίον στόχων του καθεστώς, ως απάντηση στην χρήση χημικών όπλων, ή οποιαδήποτε προσπάθεια να δημιουργηθεί μια ζώνη απαγόρευσης πτήσεων για να σταματήσουν οι περαιτέρω βομβαρδισμοί των στρατοπέδων προσφύγων, θα απαιτούσε την καταστολή των τρομερών αμυντικών συστημάτων της Συρίας. Αυτά έχουν ενισχυθεί σημαντικά μετά από τις ισραηλινές επιθέσεις σε μια υποτιθέμενη πυρηνική εγκατάσταση στο Αλ Κιμπάρ το 2007 και μετά το ξέσπασμα της εξέγερσης στη Συρία, το Μάρτιο του 2011.
Οι αναβαθμίσεις παρέχονται από τη Μόσχα, η οποία θεωρεί ότι είναι ένα προπύργιο έναντι των καθεστώτων που επιβάλει η Δύση και η προστασία μιας μακροχρόνιας επένδυσης στη Συρία. Η χώρα διαθέτει το μεγαλύτερο ηλεκτρονικό σύστημα υποκλοπών της Ρωσίας εκτός του εδάφους της, στη Λατάκια, και το πάτημά του στη Μεσόγειο, μια μικρή ναυτική βάση στο Ταρτούς.
Ρώσοι αξιωματούχοι ασφάλειας και άμυνας, οι οποίοι είναι εμφανώς απρόθυμοι να σχολιάσουν δημοσίως τις δραστηριότητές τους στο εξωτερικό, έχουν επανειλημμένα αρνηθεί ότι παρέχουν βοήθεια στο καθεστώς Άσαντ. Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, ο επικεφαλής της ρωσικής αεράμυνας επί εδάφους, Υποστράτηγος Αλέξανδρος Λεόνοφ, είπε στον ραδιοφωνικό σταθμό Ekho Moskvy: «Η αεράμυνα της Συρίας δεν είναι της πλάκας. Ως εκ τούτου, κανείς δεν έχει χρησιμοποιήσει ποτέ σοβαρή εναέρια δύναμη εναντίον της».
Αυτό το «δεν είναι της πλάκας» σύστημα αεράμυνας αποτελείται από δύο τμήματα και περίπου 50.000 στρατιώτες – διπλάσιος αριθμός από τις δυνάμεις του Μουαμάρ Καντάφι – με χιλιάδες αντιαεροπορικά όπλα και περισσότερες από 130 αντιαεροπορικές συστοιχίες πυραύλων. Σύμφωνα με τον Jeremy Binnie, αρχισυντάκτη του Jane’s Terrorism and Security Monitor, πρόσφατες ρωσικές παραλαβές περιλαμβάνουν πυραυλικά συστήματα και ραντάρ Buk-M2 και Pantsyr-S1 (γνωστά στο ΝΑΤΟ ως SA-22). Οι αναφορές για την αποστολή ενός σύγχρονου, μεγάλου βεληνεκούς S-300 δεν έχουν επιβεβαιωθεί και οι συριακές ένοπλες δυνάμεις δεν έδειξαν κανένα S-300 σε επίθεση του τρέχοντος έτους. Είναι πιθανόν να έχουν παραδοθεί αλλά να μην είναι ακόμη σε λειτουργία.
Ο Guy Ben-Ari, ένας ανώτερος συνεργάτης του Κέντρου Στρατηγικών και Διεθνών Μελετών στην Ουάσιγκτον, είπε: «Δεν πουλάνε μόνο τον εξοπλισμό. Μπορούν επίσης να εκπαιδεύσουν πληρώματα. Μερικές φορές δεν υπάρχει η δυνατότητα να λειτουργήσουν αυτά τα συστήματα, όπως συμβαίνει και στη Συρία». Πηγές εξοικειωμένες με τη σχέση Μόσχας-Δαμασκού επιβεβαίωσαν την παρουσία πληρωμάτων ρωσικής αεράμυνας στο εσωτερικό της Συρίας. Η ανάπτυξή τους θα ληφθεί υπόψιν όταν αρχίζουν να σκέφτονται τα δυτικά σχέδια έκτακτης ανάγκης, είπαν.
Ένα τέτοιο πυκνό, πολυεπίπεδο και επικαλυμμένο σύστημα αεράμυνας θα απαιτούσε μια τεράστια αεροπορική εκστρατεία, που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από χιλιάδες κατευθυνόμενα βλήματα ακριβείας. Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και άλλοι αμερικανοί σύμμαχοι στην Ευρώπη χρησιμοποίησαν τα αποθέματά τους από τέτοια όπλα στη Λιβύη και παρόλο που λεπτομέρειες δεν έχουν γίνει γνωστές, υπήρξαν ρεπορτάζ που αναφέρουν ότι δεν έχουν ακόμη επιστρέψει στα προ-Λιβύης επίπεδα.
«Γνωρίζουμε ότι λίγο πολύ χρησιμοποιήθηκαν αρκετά τέτοια όπλα στη Λιβύη. Δεδομένων των δημοσιονομικών περιορισμών με τους οποίους οι Ευρωπαίοι λειτουργούν, και σε μια εποχή όπου κάθε ευρώ που δαπανάται για την άμυνα ελέγχεται σε πολύ μεγάλο βαθμό, είναι δύσκολο να ξαναμαζευτεί στοκ σε αυτά τα πράγματα» δήλωσε ο Ben-Ari. «Και δεν θα είναι αρκετά όσα υπήρχαν στη Λιβύη. Θα χρειαστούν πολύ περισσότερο για τη Συρία».
Μια αεροπορική εκστρατεία ενάντια στη Συρία θα απαιτούσε επίσης αεροσκάφη stealth και πολύ εξοπλισμό μυστικών υπηρεσιών, δορυφορικές εικόνες και εναέριες αναγνωρίσεις, όλες εκ των οποίων είναι αμερικανικές σπεσιαλιτέ. Για όλους αυτούς τους λόγους, η Ουάσιγκτον δεν θα είναι σε θέση να «οδηγήσει παρασκηνιακά», όπως έκανε στη Λιβύη.
Η κυβέρνηση Ομπάμα ήταν μέχρι στιγμής εξαιρετικά δύσπιστη στο αν θα πρέπει να μπλεχτεί σε έναν άλλο πόλεμο στη Μέση Ανατολή, κυρίως γνωρίζοντας ότι η μακροχρόνια ιρανική πυρηνική κρίση θα μπορούσε να προκαλέσει μια σύγκρουση στον Κόλπο, ανά πάσα στιγμή. Με την παραίτηση του διευθυντή της CIA Ντέιβιντ Πετρέους τον περασμένο μήνα, η διοίκηση έχασε αναμφισβήτητα έναν ισχυρό συνήγορο της παρέμβασης στη Συρία.
Ο Τζον Κέρι, ο νέος υπουργός Άμυνας, τάχθηκε υπέρ μιας μεγαλύτερης υποστήριξης στους αντάρτες, αλλά δεν ανέφερε άμεση συμμετοχή των ΗΠΑ ή του ΝΑΤΟ. Τα ισχυρά αμυντικά συστήματα της Συρίας, σε συνδυασμό με τη συνεργασία της Δαμασκού με τη Μόσχα και τον κατακερματισμό της αντιπολίτευσης, θα βοηθήσουν στην εξήγηση του γιατί μια καθοδηγούμενη από τις ΗΠΑ παρέμβαση – που προέβλεψαν πριν από ένα χρόνο τόσο υποστηρικτές όσο και αντίπαλοί της- δεν έχει μέχρι στιγμής υλοποιηθεί και γιατί δεν υπάρχει διάθεση για μια τέτοια κίνηση στην Ουάσιγκτον και στις περισσότερες δυτικές πρωτεύουσες, με εξαίρεση μια σημαντική, επαληθεύσιμη χρήση χημικών όπλων από το καθεστώς Άσαντ.
Πηγή: http://www.antinews.gr/2012/12/24/197026/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.