ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΜΙΣΘΟΦΟΡΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ;

Νέστορας Νικηφορίδης

Ἐάν εἶναι ἀλήθεια, ὅπως ἐλέχθη καί ἐγράφη προσφάτως, ὅτι  ἀλλοδαποί ἔνοπλοι μισθοφόροι, ὑπό τόν ἔλεγχο  ἀλλοδαπῶν ἰδιωτικῶν ἑταιρειῶν,  ἤ ἐνδεχομένως ἀλλοδαπῶν κρατῶν, ἀναλαμβάνουν ἤ θά ἀναλάβουν καθήκοντα φυλάξεως προσώπων ἤ περιουσίας ἤ πραγμάτων στήν Ἑλλάδα, τότε ἐπιβάλλεται νά ἐπισημανθοῦν τά ἑξῆς:

Πέρα ἀπό τά κοινωνικά καί πολιτικά προβλήματα πού ἡ ἐφαρμογή μιᾶς τέτοιας ἀποφάσεως, ἀργά ἤ γρήγορα, ἀλλά μετά βεβαιότητος, θά προκαλέσῃ, ὑπάρχει καί ὁ κατ' ἐξοχήν κίνδυνος  νά μετατραποῦμε σέ Συρία, ἰδίως στίς περιοχές ὅπου θά δράσουν οἱ ἐν λόγῳ μισθοφόροι.

Οἱ μισθοφόροι,  εἶπε ὁ Δημήτρης Καζάκης στίς ἀρχές Φεβρουαρίου τοῦ 2013,  χρησιμοποιήθηκαν μέχρι σήμερα παντοῦ, ὡς ἰδιαίτερη "στρατοχωροφυλακή",  ἀπό τίς κυβερνήσεις που συνέπραξαν μέ τό  Δ.Ν.Τ., γιά τήν ἀντιμετώπιση τῶν λαϊκῶν ἐξεγέρσεων  (βλ. τά πρῶτα δέκα λεπτά τῆς  ἰστοσελίδος http://www.youtube.com/watch\?v=p4_P8KGs514). Ἀνεξαρτήτως τούτου, δέν μπορεῖ νά κληθοῦν  στήν Ἑλλάδα μισθοφόροι γιά τήν ἐπιβολή τῆς τάξης ὅπως ἰσχυρίσθηκε ὁ ἀρμόδιος Ὑπουργός, ἀφοῦ τοῦτο ἐνδέχεται νά ἔχῃ σοβαρές, ἀκόμη καί μόνιμες, παρενέργειες στά ἐθνικά θέματα. 

Πρῶτον, διότι  οἱ ἀμφισβητήσεις τῶν γειτόνων μας ἔχουν αὐξηθῆ,  ὑποκινούμενες ἤ σιωπηλῶς ὑποστηριζόμενες ἀπό τίς ἰσχυρές χῶρες ἀπό τίς ὁποῖες ἄμεσα ἤ ἔμμεσα στήν πραγματικότητα θά ἐλέγχονται τέτοιοι μισθοφόροι.  Ὡς ἐκ τούτου, ἡ "χρῆσις" τους μπορεῖ νά προσλάβῃ διαστάσεις ἐθελοντῶν-μισθοφόρων, αὐτό πού ἔλειπε  γιά ἀνθελληνικές λύσεις στήν Βόρειο Ἑλλάδα.

Δεύτερον, διότι φαίνεται ὅτι ἔχουμε εἰσέλθει σέ περίοδο μεταβολῶν στόν χάρτη τῆς ὅλης περιοχῆς μας, ἰδίως δέ στήν Βόρειο Ἑλλάδα (πέραν τῶν νησιῶν πού στοχεύει ἡ Τουρκία), κινδυνεύουμε δέ ἀπό ἀποφάσεις ξένων μή γνωστές, ἤ ἐν μέρει  μόνον γνωστές (τάχα "γνωστοποιηθεῖσες")  σέ Ἕλληνες πολιτικούς – ὁρισμένοι ἐκ τῶν ὁποίων, σημειωτέον, συμβαίνει νά συνηθίζουν νά  ἐμπιστεύονται σχεδόν τυφλά τήν γνώμη τους ἤ τήν γνώση τους, ὅτι ξέρουν.

Τρίτον διότι  στόν βαθμό πού πρόκειται γιά ἰδιωτικές ἑταιρεῖες, τό κίνητρο τοῦ κέρδους καί τῆς διευρύνσεως τῶν ἐργασιῶν, σέ περίπτωση ὑποκινήσεως, ἰδίως,  πολιτικῶν ταραχῶν, θά παραγάγῃ  τεχνητή διόγκωση τοῦ ὅποιου προβλήματος, ἀκόμη καί μέ ἔμμεση τόνωση τῆς ἀντίθετης πρός τούς μισθοφόρους ἑστίας ταραχῶν (π.χ. μέ διοχέτευση ἀπό τήν ἑταιρεία πληροφοριῶν στό "ἀντίπαλό της"  στρατόπεδο).   Τοῦτο, ἰδίως στήν Ἀθήνα ἤ στήν Θεσσαλονίκη, ἤ σέ κάποια  ἐκ τῶν μεγαλυτέρων πόλεων τῆς Ἑλλάδος.

Τέταρτον, διότι ἐν ὄψει, ἤ σέ περίπτωση, πολιτικῆς ἀλλαγῆς, ἰδίως μετά ἀπό ταραχές καί καταστολή ἀπό, ἤ καί ἀπό, μισθοφόρους, δέν εἶναι διόλου βέβαιο ποιός θά εἶναι τότε ὁ ρόλος τους.

Πέμπτον, διότι ἁπλῶς, οἱ μισθοφόροι εὔκολα ἔρχονται καί δύσκολα φεύγουν. Ἡ ἀνάμιξη μισθοφόρων δύσκολα περιορίζεται  καί τελειώνει ἐκεῖ πού λέει τό συμβόλαιο τους. Μήν ξεχνᾶμε ὅτι πρόκειται γιά ἀνθρώπους πού ἔχουν ἀποφασίσει νά σκοτώνουν γιά νά κερδίζουν. 

Ἕκτον, διότι ἐάν τυχόν ἦλθαν ἤ ἔλθουν μισθοφόροι γιά τήν ἐπιβολή τῆς "τάξεως τοῦ νόμου" τοῦ Δ.Ν.Τ., τότε πολιτικῶς δέν μποροῦμε πλέον νά μιλᾶμε γιά Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος  ἀφοῦ αὐτό καταργεῖται, οὔτε γιά τήρηση τῶν νόμων ἀφοῦ χάνεται πλέον τό νόημά τους, ἀλλά θά πρέπει νά ἐπιμελούμεθα κυρίως γιά τό πῶς θά ὁδηγηθοῦμε σέ πολιτική κάθαρση καί  σέ συντακτική συνέλευση.