Η κ. Ακρίτα, ο Φαήλος και η βία!!!

Σχετικό άρθρο: Όταν απαντάει ο Φαήλος, πέφτουν να τον φάνε, όταν δίνει τα "τέτοια" του ο Κυρίτσης, τσιμουδιά...
 Ο Φαήλος δέχεται απίστευτη κριτική και επιθέσεις απύθμενου μίσους με αφορμή τις πολιτικές και κοινωνικές θέσεις που εκφράζει, κριτική που κορυφώθηκε με την υπόθεση ...Ρασκόλνικοφ!
Όμως, προσέξτε, αυτό είναι η αφορμή, γιατί πίσω από το κύμα πρωτοφανών ύβρεων και μίσους που δέχεται, κρύβεται κάτι πολύ σοβαρό, κι αυτό είναι ο τρόπος με τον οποίο καταδικάζει και ξεσκεπάζει όσους χρησιμοποιούν τη βία αλλά και εκείνους που προσπαθούν να την δικαιολογήσουν με επιχειρήματα τύπου Ρασκόλνικοφ.
Ο Φαήλος ασκεί κριτική επώνυμα, μέσα από την αρθρογραφία του στην εφημερίδα "δημοκρατία", το ιστολόγιο "Αντινιούζ" και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Σε άλλους μπορεί να αρέσουν τα άρθρα και η δράση του, σε άλλους όχι.
Έχουμε διαπιστώσει, όμως, ότι δέχεται κριτική και επιθέσεις -εκδίδονται ακόμα και ανακοινώσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που τον κατονομάζουν, κυρίως όταν θίγει θέματα βίας και πολιτικής υποστήριξης ή υπόθαλψής της με συγκεκριμένες πολιτικές στάσεις από συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα και χώρους.
 Το κατωτέρω παράδειγμα είναι χαρακτηριστικό.
 Ο Φαήλος κριτικάρει την τρομοκρατική-καταδρομική επιχείρηση στις Σκουριές και σε όσους κρύβονται πίσω από αυτήν και του απαντά ο Ρασκόλνικοφ με το «Βία είναι ο γέρος μου που πάει στον γιατρό και βρίσκει ταμπελάκι τελείωσαν οι 10 δωρεάν επισκέψεις! Αν πεθάνει, θα σ' τον φέρω!».
Μετά απαντά ο Φαήλος με το «Ευχαρίστως, αλλά πού να τον βάλουμε; Α, έχω όμως μια κούτα από τηλεόραση (ασπρόμαυρη). Αν τον διπλώσεις πριν παγώσει, θα χωράει».
Και μετά ακολουθεί η ...ανθρωποφαγία από τον ΣΥΡΙΖΑ, που βρίσκεται στο στόχαστρο του Φαήλου για τις θέσεις που παίρνει απέναντι στο θέμα της βίας, και από μια ...στρατιά επώνυμων και ανώνυμων σχολιογράφων, που κινούνται στην ίδια ρότα. 
Για παράδειγμα, όταν έρχεται στο προσκήνιο η συζήτηση για την τρομοκρατική επίθεση στη Μαρφίν ή στις Σκουριές, και για εκείνους που οδήγησαν τα πράγματα εκεί, λειτουργώντας ως προπέτασμα στη θανατηφόρο δράση των αμετανόητων ζηλωτών της, τότε έρχονται οι απαντήσεις του τύπου "βία είναι ο ΕΟΠΥΥ και ο άρρωστος πατέρας" κλπ. 
Το ποιοί είναι όλοι αυτοί, οι ζηλωτές της βίας, αλλά και εκείνοι που δείχνουν ...κατανόηση στη θανατηφόρο χρήση της μέσω ΕΟΠΥΥ, δεν είναι απολύτως γνωστό. Είναι όμως γνωστός ο γενικός πολιτικός χώρος, καθώς και τα θανατηφόρα αποτελέσματα της δράσης της από το 1974 και εντεύθεν.
Γι' αυτό θα πούμε στον Φαήλο να παίρνει τα μέτρα του,  γιατί το μίσος που διαπίστωσα στις χιλιάδες μηνύματα που διάβασα εναντίον του στο ΒΗΜΑ, το LIFO και αλλού από καθωσπρέπει ζουγκλάνθρωπους, πολύ εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε πραγματική φυσική βία εναντίον του. 
Φαήλο φυλάξου, γιατί η βία στην πατρίδα μας όλοι γνωρίζουμε γενικώς από πιο χώρο προέρχεται. Πολλές φορές δε -αν όχι πάντα- έχει ιδεολογική καθοδήγηση αλλά και συνηγορία από καθωσπρέπει σχολιογράφους και από την λεγόμενη καλή κοινωνία και από τα Βόρεια Προάστια, που "φιλοξενούν" εσχάτως και τους ίδιους τους τρομοκράτες, που, επαναλαμβάνουμε, είναι η τελευταία τρύπα του ζουρνά, όπως λένε και στη Μακεδονία.
Φυλάξου λοιπόν!
Μπορεί να είσαι καταδρομέας, αλλά όλοι αυτοί, βολεμένοι στο σύστημα, από το 1974 κατόρθωσαν να δέσουν χειροπόδαρα μια ολόκληρη χώρα και μια ολόκληρη κοινωνία!
Φυλάξου!!! 

Το άρθρο της Έλενας Ακρίτα με τίτλο: Ο Φαήλος και το «τρολ»

Η απάντηση του Φαήλου
Φαήλος Μ. Κρανιδιώτης
Αγαπητή κ. Ακρίτα,
Διάβασα με προσοχή το άρθρο σας της 22/2/13 στα «ΝΕΑ» «Ο Φαήλος και το τρολ», με όλες τις προσβολές που περιλαμβάνει.
Με συγκινεί που αναγνωρίζεται μαγκιά στο ύφος μου, τιμή στην πειραϊκή ανατροφή μου, τρεις γενιές του λιμανιού, και στην αρβανίτικη καταγωγή μου. Μελέτησα και την ιερή αγανάκτηση και την κοινωνική σας ευαισθησία για την δήθεν «προσβολή» μου σ’ έναν  πολίτη, που «στα σκατά κολυμπάει και προσπαθεί να επιβιώσει», όπως γράψατε, συγκινημένη από το δράμα του πονεμένου γιου, που ήθελε κάνοντας μαύρο χιούμορ, να μου στείλει το πτώμα του δυστυχούς πατέρα του, όταν πεθάνει, ως πεσκέσι, γιατί τον ταλαιπωρεί ο ΕΟΠΥΥ.
Του Τελώνου και του Φαρισαίου σήμερα που σας γράφω, όλως τυχαίως.
Είδα εξαρχής, αυτό που εσείς δεν είδατε, πως επρόκειτο για ψευδώνυμο διαδικτυακό προβοκάτορα.Πως κανένας «πονεμένος» δεν υπήρχε. Διότι 1) ο Έλληνας δεν κάνει πλακίτσα με τον θάνατο του πατέρα του και 2) μια γρήγορη ματιά στο προφίλ του, όπου χαβαλέδιαζε με την Eurovision, το …στήθος της Βανδή κλπ, έδειχνε πως όλη η προσωπική «τραγωδία» του, ήταν κοινώς «μούφα».
Εσείς, ίσως λόγω σεναριογραφίας, έχετε συνηθίσει να παίρνετε στα σοβαρά φανταστικούς χαρακτήρες. Εγώ όχι. Εσείς ίσως περιμένετε να ενημερωθείτε για τα προβλήματα του ΕΟΠΥΥ  από διαδικτυακούς καλικάντζαρους. Εγώ όχι, κι έχω σταθερή αντινεοφιλελεύθερη θέση υπέρ της δημόσιας υγείας και παιδείας. Υπάρχουν τα κείμενα μου. Και δεν μιλούσα με πολίτη για την Υγεία αλλά μ’ έναν προβοκάτορα που παρίστανε τον αναξιοπαθούντα.
Και ήταν και συριζαίος ο καλικάντζαρος, ερίτιμος κι ευαίσθητη κυρία των Βορείων Προαστίων. Διότι βγήκαν στη φόρα οι ευχές του κι οι εκκλήσεις του προς την κ. Δούρου και τον κ. Τσίπρα να μην …προδώσουν τις προσδοκίες του, κυρίως όμως βγήκαν στην φόρα οι αλλεπάλληλες φωτογραφίες του σε εξορμήσεις του μέσα σε λίγους μήνες στην Μύκονο, στην Βενετία, στην Φλωρεντία, σε χιονοδρομικά κέντρα, παραλίες και θέρετρα, όπου έπνιγε τον πόνο του, ο δυστυχής «γιος». Τον βγάλανε στα μανταλάκια τον φίλο σας τον «Ρασκόλινικοβ».
Η αλήθεια είναι πως ζώντας σε ένα πανωσήκωμα γονική παροχή στον Κορυδαλλό, δεν έχω την ευαισθησία που γεννιέται μόνο στις επαύλεις της ελληνικής «προόδου», όπου ζείτε εσείς, για ψεύτες, τρολ που υποδύονται τους πονεμένους και ξαποστέλνουν το πτώμα του πατέρα τους πεσκέσι, ως χιούμορ και χάριν αντιπολιτευτικού επιχειρήματος. Δεν με ενοχλεί το ψευδώνυμο, ούτε η γνώμη σας αλλά η υποκρισία.
Εγώ δεν το έχαψα και του απάντησα αναλόγως. Εσείς το χάψατε και το κατάπιατε αμάσητο. Κι όταν γίνανε τα αποκαλυπτήρια για τον πολυτελή τουρίστα και δικαιώθηκε η δική μου επιμονή, δείξατε καταγωγή εκ Μιλήτου: «ενώ είσαστε ευφυής, συμπεριφερθήκατε σαν να μην είσαστε». Δικό σας πρόβλημα.
Αν ήμουν «προοδευτικού» ήθους, θα του έλεγα να πάρει «τα τέτοια μου», όπως είπε ο βουλευτής σύζυγος σας σε αληθινό πολίτη που είχε μπροστά στα μάτια του στα Τρίκαλα. Εγώ, ως «κακός» εθνικιστής, κεντροδεξιός, ό,τι σας βολεύει, έχω μάθει να σέβομαι τους αληθινούς ανθρώπους με αληθινά προβλήματα και να ‘μαι ανελέητος με τους υποκριτές και τους ψεύτες.
Κι εν κατακλείδι, σε πλήρη απόδειξη του δίκιου μου, ο «προστατευόμενος» σας, μετά το ξεβράκωμα, διέγραψε τον λογαριασμό του κι εξαφανίστηκε αλλά εσείς ακόμη πουλάτε συμπόνια για τον ψεύτη. Όπως έγραφε ο ίδιος στο προφίλ του, σχολιάζοντας το καφεδάκι που πετάχτηκε να πιει στη Βιέννη, για να πνίξει τον πόνο του για τον «πατέρα» του, «τρε μανιφίκ»!

Η κόντρα-απάντηση της κ. Ακρίτα και τα συμπεράσματα δικά σας: 

Προς Φαήλο Κρανιδιώτη και όχι μόνο...

Σήμερα δημοσιεύουμε (στη σελίδα 61) την επιστολή του κυρίου Φαήλου Κρανιδιώτη προς τη διεύθυνση της εφημερίδας αναφορικά με το κείμενό μου στις 22/2/13 με τίτλο «Ο Φαήλος και το τρολ».

Στα 13 χρόνια που γράφω εδώ, ποτέ, ούτε μία φορά, δεν έχω κάνει χρήση της στήλης αυτής για να απαντήσω «επί προσωπικού»: Θεωρώ μια τέτοια πράξη κατάχρηση της δημοσιογραφικής εξουσίας. Επέλεξα να απαντήσω σήμερα για πρώτη φορά και ύστερα από πολλή σκέψη.

Ο λόγος απλός: Αυτό που διά γυμνού οφθαλμού μοιάζει μια «πιπεράτη» αντιπαράθεση δύο προσώπων, στην ουσία ξεπερνάει και τον κ. Κρανιδιώτη και εμένα: Αφορά μια ολόκληρη κοινωνία. Μια κοινωνία που έχει αρχίσει να αναιρεί τις αξίες της, να χάνει τις προτεραιότητές της, να βλέπει όλο και περισσότερο το «δέντρο» αντί για το «δάσος».

Κύριε Κρανιδιώτη…

Πριν ξεκινήσω, επιτρέψτε μου να υπενθυμίσω στους αναγνώστες τη στιχομυθία σας με τον χρήστη του twitter:

Ρασκόλνικοφ προς Κρανιδιώτη: «Βία είναι ο γέρος μου που πάει στον γιατρό και βρίσκει ταμπελάκι τελείωσαν οι 10 δωρεάν επισκέψεις! Αν πεθάνει, θα σ' τον φέρω!».

Κρανιδιώτης προς Ρασκόλνικοφ: «Ευχαρίστως, αλλά πού να τον βάλουμε; Α, έχω όμως μια κούτα από τηλεόραση (ασπρόμαυρη). Αν τον διπλώσεις πριν παγώσει, θα χωράει».

1. Ο χρήστης του twitter, πριν σβήσει τον λογαριασμό του, αναγράφει το πλήρες ονοματεπώνυμό του (@johnpergas). Αρα το επιχείρημά σας περί «ανωνυμίας» δεν ευσταθεί.

2. Ομολογώ ότι εκπλήσσομαι από τη «μαντική» σας ικανότητα για την οικονομική του επιφάνεια: Θριαμβολογείτε για τις φωτογραφίες από ταξίδια του που καταδεικνύουν οικονομική άνεση. Μα οι φωτογραφίες αυτές ανασύρθηκαν πέντε (!) μέρες ΜΕΤΑ το tweet σας στον χρήστη. Οταν εσείς του απαντήσατε, δεν γνωρίζατε ποιος είναι. Αν έχετε το κληρονομικό χάρισμα, πάω πάσο!

3. Τελικά τι έχει σημασία; Το πρόσωπο που γράφει κάτι ή το περιεχόμενο του γραπτού του λόγου; Ποιος λέει κάτι ή τι λέει αυτός που το λέει; Εκείνη τη στιγμή «συνομιλούσατε» με έναν πολίτη για την υγεία! Το πρόβλημα είναι υπαρκτό! Αν δεν αντιμετωπιστεί, το «χαρτόκουτό» σας μπορεί πράγματι να χρησιμεύσει: Οχι για τελευταία αλλά για κανονική κατοικία!

4. Περίμενα όμως από κάποιον που δηλώνει «σύμβουλος» του Πρωθυπουργού σεβασμό - όχι στον χρήστη: Στα υπαρκτά πρόσωπα που ταυτίστηκαν με το κείμενό του! Περίμενα να καταλάβετε, έστω και εκ των υστέρων, ότι η εικόνα που «ζωγράφισαν» οι λέξεις σας ήταν τουλάχιστον αποτρόπαια!

5. Συγχωρέστε με, κύριε Κρανιδιώτη, που γεννήθηκα σε βόρειο προάστιο, την εποχή που ήταν ακόμα μια γειτονιά δημοσιογράφων. Συγχωρέστε τον παππού μου που αγόρασε το οικόπεδο πολύ πριν γεννηθώ. Κανείς δεν μου είπε τότε ότι αυτό θα μου αφαιρούσε το δικαίωμα να έχω ευαισθησίες, να εξεγείρομαι με αδικίες, να εκφέρω απόψεις!  

6. Κύριε Κρανιδιώτη, το δικό σας παιδί δεν πεινάει, φαντάζομαι. Αυτό σας καθιστά ανάλγητο στις λιποθυμίες των άλλων παιδιών στην Ελλάδα του 2013;

7. Ο Πρωθυπουργός της χώρας επίσης γεννήθηκε σε «βόρειο προάστιο»! Κατάγεται από μια μεγάλη, ιστορική οικογένεια! Αρα - με τη δική σας λογική - δεν δικαιούται να έχει κοινωνικές ευαισθησίες! Ο Αντώνης Σαμαράς, δισέγγονος της Πηνελόπης Δέλτα, ταξικά οφείλει να είναι σκληρός και ανάλγητος!

8. Συγχωρέστε με που ζητώ, ως πολίτης, από όποιον έχει σχέση με την εξουσία να είναι πιο προσεκτικός από οποιονδήποτε άλλον, με επώνυμο ή ψευδώνυμο. Να σέβεται ένα πρόβλημα, να αγωνιά για τη λύση του και όχι να καταφεύγει σε «μπλακ χιούμορ»! Στην περίπτωσή σας κρατήστε το «μπλακ». Το «χιούμορ» είχε πάει μάλλον για τσιγάρα!

9. Οσο για την αναφορά σας στον Γιώργο Κυρίτση, τη θέση μου, όπως την ανάρτησα στο twitter, την ξέρετε - κι ας επανέρχεστε. Γράφω: «Ο Γ. Κυρίτσης είπε: "Να πω ότι θα 3πλασιάσουμε τους μισθούς και στο τέλος να πάρετε τα τέτοια μου;". Η ουσία σαφής, ο τρόπος ανεπίτρεπτος».

[Αλήθεια, είναι «μαγκιά Πειραιώτη» (όπως αυτοχαρακτηρίζεστε) να εγκαλείτε μια γυναίκα για κάτι που ΔΕΝ είπε εκείνη, αλλά ο σύντροφός της; Ή μήπως «οι μάγκες δεν υπάρχουν πια, τους πάτησε το τρένο»;]

10. Κλείνοντας: Ο διαδικτυακός μας διάλογος μου έδωσε τροφή για προβληματισμό. Ελπίζω να έδωσε και σε σας… και σε όσους ασχολήθηκαν με αυτόν - πέρα από το «κουτσομπολιό» τύπου «το τάδε είπε ο Κρανιδιώτης», «το δείνα απάντησε η Ακρίτα».

Ας γίνει λοιπόν όλο αυτό ένα μικρό, ασήμαντο έναυσμα να σκεφτούμε: Οταν κάποιοι μάς δείχνουν με το δάχτυλο αυτόν τον κρανίου τόπο που ζούμε, ας μην κοιτάμε το δάχτυλο. Ας κοιτάμε τον κρανίου τόπο!

Κατά τα άλλα, από τη μεριά μου η αλληλεπίδρασή μας έκανε τον κύκλο της:

«Μια στάση εδώ…» που λέει κι ο Μητροπάνος…

Εγώ κατεβαίνω από το όχημα… Αν εσείς θέλετε να τερματίσετε τη διαδρομή, η επιλογή δική σας!

Κάτι τελευταίο: Εμείς οι Ελληνες, ως λαός, τον θάνατο τον χλευάζουμε. Τον νεκρό όμως δεν τον εξευτελίζουμε! Ποτέ!