Απάντηση στο άρθρο: Μεγαλοφυΐα του μάταιου, ή ιδιοφυΐα του χάους;
7.7.2013. Απάντηση σε σχόλια για το κουράγιο της ... Πηνελόπης: Αντίσταση στα θανατηφόρα εμφυλιακά σύνδρομα και στα σύνδρομα ενοχής
Η ιστορία της Κύπρου όταν γραφτεί σωστά, θα καταδείξει ότι όσον αφορά το εσωτερικό μέτωπο, διακρίνονται κάποιοι σταθμοί οι οποίοι λίγο πολύ συνδέονται γραμμικά. Η ιστορία θα γραφτεί ή πρέπει να γραφτεί για να αναιρεθούν, αν μη τι άλλο, οι απλουστεύσεις όσων Ανανιστών κάθε εποχής, οι οποίοι την στιγμή που η Κύπρος και η Ελλάδα βρίσκονται στην άκρη του γκρεμού, ανερυθρίαστα με λόγια και με πράξεις και συνειδητά ή ανεπίγνωστα, δημιουργούν «κατάλληλη» ατμόσφαιρα για επαναφορά ενός νέου ακόμη χειρότερου φασιστικού, ανελεύθερου και γενοκτονικού σχεδίου Αναν.
«Κάποιος» πριν μερικούς μήνες έγραψε: [δεν βλέπουν] «… οι κήρυκες της απόλυτης ορθότητας του ΟΧΙ [του Σχεδίου Αναν] είναι ότι η τουρκική κατάκτηση μεγάλου μέρους της Κύπρου θέτει (έθεσε κι έθετε από τότε) τέρμα στους εθνικούς ενωτικούς αγώνες της Κύπρου για τα επόμενα 100 χρόνια, κι αν αυτό ήταν σοκ σε πολλαπλά πεδία (εθνικό, ψυχολογικό, ιστορικό κ.λπ.), κανένας δεν δικαιολογείται να λέει «εγώ θέλω να αγνοώ το τάδε πεδίο διότι όταν το σκέφτομαι με αρρωσταίνει». … να συνειδητοποιούσαμε ότι τερματίστηκαν άδοξα, συντριπτικά και τελειωτικά πια οι εθνικοί μας αγώνες, οπότε ας βάλουμε προσωρινά πίσω στα μπαούλα τα σύμβολα και τα οράματα κι ας δούμε τι μπορούμε να περισώσουμε ως απλοί «πολίτες» μιας ιδιότυπης «Δημοκρατίας», που για την ώρα σκέφτονται μόνο τη βιολογική τους επιβίωση εν ειρήνη. Τεράστιας ευθύνης απόφαση. Μεγάλου κινδύνου απόφαση, αληθινά ζωής ή θανάτου απόφαση, με τον θάνατο να έχει τις συντριπτικά περισσότερες πιθανότητες ..».
Το ποιος έγραψε αυτή την βαθύτατων προεκτάσεων «ιστορική» φράση δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία. Σημασία έχει ότι υποδηλώνει μια αντίληψη που υποβόσκει στα θεμέλια πολλών δραστών της συμφοράς των Ελλήνων από το 1945 μέχρι σήμερα. Σήμερα, στο μεταίχμιο, όταν αμφότερα τα κράτη τα κυβερνούν τρόικες και όταν στήνονται νέες κλίνες Προκρούστη στρατηγικών παιγνίων, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια πολιτικού και πνευματικού ανορθολογισμού.
Άμα βάλουμε τις σημαίες μας στα μπαούλα η Πηνελόπη δεν θα συναντήσει τον Οδυσσέα. Είτε θα την βιάσουν είτε απεγνωσμένη θα εκπορνευτεί. Δυστυχώς η επιπολαιότητά μας και η ενθάρρυνση των εμφυλιακών συνδρόμων προς τα εκεί οδηγεί την Κύπρο (πολύ πιθανό και την Ελλάδα). Είναι θλιβερό, πάντως, το γεγονός ότι ακόμη και καλοπροαίρετοι συμπατριώτες μας δεν βλέπουν αυτή την εξόφθαλμη αλήθεια.
Οι αντί-κομμουνιστές τραμπούκοι της περιόδου αμέσως μετά την ανεξαρτησία περιόδου (1960-67) γαλουχήθηκαν …. (περισσότερα στην διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/112CySympligades.htm)
14 Αυγούστου 2013 - 4:13 μ.μ.
Iffestos είπε...
Πλήρης διάλυση και αποσύνθεση. Πέραν του ότι αποτελεί ιστορική γελοιότητα να επικαλείται κανείς κάποια έγγραφα για να ερμηνεύσει την πιθανή δίνη της διεθνούς πολιτικής όταν εμπλέκονται δεκάδες δρώντες και συλλήβδην όλες οι ηγεμονικές δυνάμεις, στην κομβική αυτή στιγμή όταν Ελλάδα και Κύπρος έχουν γονατίσει ο καθείς αρπάζει το στυλό και γράφει ότι του κατέβει στο κεφάλι. Οι γνώμες βαφτίζονται έγκυρες θέσεις, οι προφητείες του παρελθόντος ρέουν ανεύθυνα και οι δίκες προθέσεων εκτοξεύονται ακατάσχετα. Με πολιτικά πολύ ύποπτο τρόπο στην παρούσα δύσκολη συγκυρία όταν η ομόνοια είναι το ζητούμενο αναμοχλεύονται άσκοπα εμφύλιες λογικές τις οποίες χρησιμοποιούμε στο τέλος, ως δήθεν δικαιολογία αποδοχής φασιστικών «λύσεων» όπως το σχέδιο Αναν. Τώρα, επειδή η περιγραφή και ερμηνεία υπό ένα σύνθετο πρίσμα (επίπεδο στρατηγικών δυνάμεων, περιφερειακό επίπεδο, Τουρκία, Κύπρος και ελληνικό πολιτικό σκηνικό) ετοιμάζεται, είναι άσκοπο να εισέλθει κανείς σε άγονη διαμάχη με τον καθένα που γράφει ότι του κατέβηκε. Μια μόνο λέξη. Διαβάζουμε σε αυτό το κείμενο: «Πλην όμως, και επιμελώς, ουδένα απ’ εκείνα τα «καταδεικνύοντα» έγγραφα δεν έκανε ποτέ την εμφάνισή-του στον ανοιχτό αέρα, ώστε να υποστηρίξει την ανήκουστη (τι ανήκουστη, ελεεινή και τρισάθλια) αυτή κατηγορία». Για αυτή λοιπόν την «ανήκουστη και τρισάλθια φράση» του δημοσιευμένου κειμένου κανείς απαντά πολύ εύκολα. Δεν έχει παρά να κατεβάσει μερικές εκατοντάδες έγγραφα της περιόδου και να βάλει στην εύρεση την φράση «coup». Αναρίθμητα τα ευρήματα που επιβεβαιώνουν αυτό που ήδη ξέρουμε. Ότι δηλαδή το παραπαίων ελληνικό προσωπικό των Αθηνών που συγκρουόταν, συνομιλούσε πελατειακά με τους ξένους και ετοίμαζε πραξικοπήματα ο ένας εναντίον του άλλου, υποσχόταν σε άλλα κράτη ότι θα ανατρέψει την εκλεγμένη πολιτική ηγεσία της Κύπρου: Θαυμάστε μια μόνο από τις πολλές αναφορές: 146. Telegram From the Embassy in Greece to the Department of State1 Athens, August 25, 1964, 9:30 p.m.
1. Meeting with Papandreou took place at Kastri … . 2. I then stated that I was finding it very hard to explain Greek policy on Cyprus to Washington. I referred to Papandreou's public statement last night regarding “complete accord” with Cyprus leadership, … 3. Papandreou replied he was in death struggle with Makarios and had to make these tactical “moves.” … He added unfortunately there has been no response to his proposal. He has been told that Turks are insisting on sovereignty of whatever base they might obtain and hence agreement impossible. ... If Turks could accept his proposal he would be willing to struggle with Makarios. e) ... He would be more than delighted if coup d'etat for unconditional enosis would be achieved in which case Makarios would be his captive. Acheson has been informed of this and although Papandreou had no hopes that this could be accepted, it would be desirable. He was willing to eliminate Makarios.
1 Source: Department of State, Central Files, POL 27 CYP. Secret; Immediate; 2 Telegram 399 from Athens, August 25, reported that Papandreou had justified his press statement as a tactic needed to put himself in a position to deal forcefully with Makarios. (Ibid.)
14 Αυγούστου 2013 - 4:41 μ.μ.
Iffestos είπε...
Βρίσκω άχαρο και αυτοκτονικό να ασχολούμαστε με ιστορικές ανεκδοτολογίες, ακατάσχετες γνώμες, δίκη προθέσεων και αυτό-τραυματισμούς με προφητείες του παρελθόντος. Χρειάζεται όμως προσοχή στην χρήση των εγγράφων και στην αλματώδη χρήση τους. Δεν μπορούν να φωτίσουν επαρκώς την δίνη της διεθνούς πολιτικής και μύριοι άλλοι παράγοντες απαιτείται να συνεκτιμώνται. Εξάλλου, δεν καταλήγεις σε απόλυτα συμπεράσματα εκτός και αν υπάρχει προπαγανδιστική ή ιδεολογική σκοπιμότητα. Χωρίς να θέλω να επανέλθω και να σχολιάσω τέτοιες ιστορικές ανεκδοτολογίες –όπως είπαμε σοβαρή αξιολογικά ελεύθερη περιγραφή της περιόδου 1945-1974 ετοιμάζεται και όχι μόνο από εμένα– αναφέρω μόνο φράση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου. Δεδομένου ότι το «σχέδιο» το οποίο ποτέ δεν δέχθηκαν οι Τούρκοι περιμένοντας το μοιραίο λάθος μας (έγινε το 1974) πρόβλεπε απόβαση στην Καρπασία και προέλαση. Ακούστε: Στα επεισόδια που πιθανώς θα άρχιζαν θερμόαιμοι (το σκηνικό πανομοιότυπο με πλήθος άλλων περιπτώσεων, βλ. τώρα Συρία), οι τούρκοι όλοι ανέμεναν ότι θα είναι ασυγκράτητοι. Τι απαντάει λοιπόν σε αυτό σε επιτελική σύσκεψη ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ που θα διαχειριζόταν «την κρίση»:
Στις 5 Σεπτεμβρίου ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου «Η Τουρκία είναι πολύ πιο σημαντική για τα εθνικά συμφέροντα ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών σε σύγκριση με την Ελλάδα» Γι’ αυτό, «θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στα συμφέροντα εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ που σχετίζονται με την Τουρκία όσον αφορά μια σύντομη διευθέτηση όσον αφορά το κυπριακό ζήτημα. Είναι σημαντικό να κρατήσουμε μια ισχυρή Τουρκία φιλική προς τις Ηνωμένες Πολιτείες ακόμη και εάν σε τελευταία ανάλυση θα διακινδυνεύουμε να αποξενώσουμε και προκαλέσουμε υποχώρηση των ελλήνων συμμάχων».
14 Αυγούστου 2013 - 4:58 μ.μ.
Iffestos είπε...
Παρά το ότι θα ήταν σκόπιμο να σταματήσω να σχολιάζω τα πιο πάνω (δεν αξίζει τον κόπο!) τα γεγονότα είναι λίγο-πολύ γνωστά και έγκυροι αναλυτές όπως οι Μάριος Ευρυβιάδης, Βαγγέλης Κουφουδάκης και Μιχάλης Ιγνατίου τα έχουν φωτίσει. Όταν πιο πάνω έγραψα ότι ετοιμάζουμε μια περιγραφή αφορά κυρίως το στρατηγικό επίπεδο και το τραπέζι του Προκρούστη πάνω στο οποίο δούλευαν οι ΗΠΑ όλη την προαναφερθείσα περίοδο. Από διάφορες έγκυρες και έγγραφα γνωρίζουμε ήδη πολλά. ΠΧ το πώς προέκυψε το σχέδιο Άτσεσον 4. Σίγουρο είναι όμως ότι αυτό το σκεπτικό επηρέασε την σθεναρή υποστήριξή του στην συνάντηση με τον Πρόεδρο στις 8 Σεπτεμβρίου. Το σχέδιο Άτσεσον 4 στάλθηκε στις 26 Αυγούστου στον Μπώλλ. Ο Άτσεσον υποστηρίζει ότι «τίποτα που θα μπορούσε να πάθει η Κύπρος δεν είναι αβάστακτο. Μόνο πόλεμος ή μόνιμη αποξένωση της Ελλάδας ή της Τουρκίας από την Δύση είναι καταστροφικό. Τρία μαθήματα που πρέπει να λάβουν υπόψη οι ΗΠΑ.
Πρώτον, υπό τις παρούσες συνθήκες μια συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι αδύνατη.
Δεύτερον, ο Παπανδρέου είναι φλύαρος, πανούργος αλλά ηλίθιος, κατά συνέπεια διπλοπρόσωπος και αναξιόπιστος.
Τρίτον, πολύ πιθανό ο Ινονού δεν μπορεί πλέον να συγκρατήσει τον στρατό σε περίπτωση κακομεταχείρισης των τουρκοκυπρίων. [ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Βλ. πιο κάτω όταν ο Μπούντι ερωτάει πως θα τηρηθούν τα προσχήματα για να ακούσει την μεθόδευση για την τουρκική εισβολή: «σχεδόν οτιδήποτε θα μπορούσε να εξυπηρετήσει αυτό το σκοπό»]
14 Αυγούστου 2013 - 5:05 μ.μ.
Iffestos είπε...
Συνέχεια
Ως πρώτο βήμα ο ελληνικός στρατός στην Κύπρο και η εθνική φρουρά θα πρέπει να περιέλθουν υπό τον έλεγχο ενός ισχυρού άνδρα όπως ο υπουργός άμυνας Γαρουφαλιάς, με την βοήθεια του Βασιλιά –και ίσως της CIA και του Αμερικανικού στρατού. Μετά, ο αποκλεισμός των τουρκοκυπρίων θα τερματιστεί. [Ο Άτσεσον σκέφτηκε ότι η κατάλληλη στιγμή είναι η αλλαγή του τουρκικού αγήματος Τουρδύκ στην Κύπρο, που οι έλληνες τώρα εμποδίζουν. Εάν αυτό θα χρειαστεί σύγκρουση με τον Μακάριο θα την έχουμε. Ούτως ή άλλως, ο Παπανδρέου ανίκανος να κάνει ένα τέτοιο βήμα. Η συζήτηση του (πρέσβη) Labouisse μαζί του δείχνει πόσο ελαφρόμυαλος και ανόητος είναι. Όταν αυτά επιτευχθούν με ένα έμμεσο και μυστικό τρόπο, βοηθήστε τον τουρκικό στρατό να αναπτυχθεί, ως και να ήταν δική τους ιδέα, μια νέα στρατηγική σχεδιασμένη να ξεγελάσει τους πάντες, συμπεριλαμβανομένης της Κυβέρνησης των ΗΠΑ. Στην συνέχεια, μετά από ένα πραξικόπημα του Μακαρίου για ανεξαρτησία ή της Ελλάδας για ένωση, ο τουρκικός στρατός θα κινηθεί και θα εισβάλει στην Καρπασία και θα καταλάβει όση περιοχή χρειάζεται. Μετά από κάποιες συμβιβαστικές δηλώσεις διατυπωμένες με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να κάνουν τους έλληνες να μην προχωρήσουν περισσότερο, οι τούρκοι θα διαπραγματευτούν από θέση ισχύος».
Το σχέδιο παρουσιάστηκε στον Πρόεδρο Τζόνσον. Ο Μπώλλ και ο Άτσεσον υποστήριξαν στον πρόεδρο, στον Μακναμάρα, τον Μπούντι και στον Ράσκ ότι η μόνη λύση είναι τα τετελεσμένα που θα προκαλέσουν την κατάληψη της Καρπασίας προκαλώντας ανακήρυξη της Ένωσης και την καταστολή του Μακαρίου. Ο Μπούντι ερώτησε τι θα πυροδοτούσε την τουρκική επίθεση. Χαρακτηριστικά ο Άτσεσον απάντησε ότι «σχεδόν οτιδήποτε θα μπορούσε να εξυπηρετήσει αυτό το σκοπό» Προσπάθησε να πείσει τον πρόεδρο ότι το πρέπει να προχωρήσει στην υιοθέτηση αυτής της στρατηγικής και το ζήτημα όπως θα προχωρήσουμε «είναι κατά πόσο θα έχουμε μια χαώδη κατάσταση ή μια ελεγχόμενη και τελικά παραγωγική σύμφωνα με τα σχέδιά μας». Είπε επίσης ότι οι Έλληνες δεν πρέπει να πληροφορηθούν για το σχέδιο γιατί πιθανότατα θα το διαρρεύσουν ξανά στον Μακάριο. Όσο για τους Βρετανούς είπε ότι αν και ο Μπάτλερ θα θορυβηθεί ο Λόρδος Μάουντμπάτεν, αρχηγός του Επιτελείου θα είναι φιλικός και οι Βρετανοί θα προστατευτούν (ως προς τα συμφέροντά τους) με αυτό το σχέδιο. [αναφορά σε πολιτική σκοπιμότητα αναβολής του σχεδίου για μετά τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου. Τον Σεπτέμβριο σε συνομιλία του με τον Μπάτλερ στο Λονδίνο είπε ότι «δεν υπήρχε χώρος για ένα κυπριακό κράτος όσο δεν θα αναπτύσσεται σύμφωνα με τις επιθυμίες των ΗΠΑ». [Σημείωση. Και σύμφωνα με τον αρχηγό του επιτελείου και άλλους ανώτατους του ΣΕΑ «σύμφωνα με τις τότε επιθυμίες της Τουρκίας απέρριπτε όλα τα σχέδια και τροχοδρομούσε-ανέβαλλε την εφαρμογή των «σχεδίων» μέχρι να πατήσει ο Παπανδρέου, ο Γαρουφαλιάς ή κάποιος άλλος την πεπονόφλουδα του πραξικοπήματος κατά άλλων Ελλήνων και την διολίσθησή μας στο τραπέζι των στρατηγικών παιγνίων]
Η ιστορία της Κύπρου όταν γραφτεί σωστά, θα καταδείξει ότι όσον αφορά το εσωτερικό μέτωπο, διακρίνονται κάποιοι σταθμοί οι οποίοι λίγο πολύ συνδέονται γραμμικά. Η ιστορία θα γραφτεί ή πρέπει να γραφτεί για να αναιρεθούν, αν μη τι άλλο, οι απλουστεύσεις όσων Ανανιστών κάθε εποχής, οι οποίοι την στιγμή που η Κύπρος και η Ελλάδα βρίσκονται στην άκρη του γκρεμού, ανερυθρίαστα με λόγια και με πράξεις και συνειδητά ή ανεπίγνωστα, δημιουργούν «κατάλληλη» ατμόσφαιρα για επαναφορά ενός νέου ακόμη χειρότερου φασιστικού, ανελεύθερου και γενοκτονικού σχεδίου Αναν.
«Κάποιος» πριν μερικούς μήνες έγραψε: [δεν βλέπουν] «… οι κήρυκες της απόλυτης ορθότητας του ΟΧΙ [του Σχεδίου Αναν] είναι ότι η τουρκική κατάκτηση μεγάλου μέρους της Κύπρου θέτει (έθεσε κι έθετε από τότε) τέρμα στους εθνικούς ενωτικούς αγώνες της Κύπρου για τα επόμενα 100 χρόνια, κι αν αυτό ήταν σοκ σε πολλαπλά πεδία (εθνικό, ψυχολογικό, ιστορικό κ.λπ.), κανένας δεν δικαιολογείται να λέει «εγώ θέλω να αγνοώ το τάδε πεδίο διότι όταν το σκέφτομαι με αρρωσταίνει». … να συνειδητοποιούσαμε ότι τερματίστηκαν άδοξα, συντριπτικά και τελειωτικά πια οι εθνικοί μας αγώνες, οπότε ας βάλουμε προσωρινά πίσω στα μπαούλα τα σύμβολα και τα οράματα κι ας δούμε τι μπορούμε να περισώσουμε ως απλοί «πολίτες» μιας ιδιότυπης «Δημοκρατίας», που για την ώρα σκέφτονται μόνο τη βιολογική τους επιβίωση εν ειρήνη. Τεράστιας ευθύνης απόφαση. Μεγάλου κινδύνου απόφαση, αληθινά ζωής ή θανάτου απόφαση, με τον θάνατο να έχει τις συντριπτικά περισσότερες πιθανότητες ..».
Το ποιος έγραψε αυτή την βαθύτατων προεκτάσεων «ιστορική» φράση δεν έχει και πολύ μεγάλη σημασία. Σημασία έχει ότι υποδηλώνει μια αντίληψη που υποβόσκει στα θεμέλια πολλών δραστών της συμφοράς των Ελλήνων από το 1945 μέχρι σήμερα. Σήμερα, στο μεταίχμιο, όταν αμφότερα τα κράτη τα κυβερνούν τρόικες και όταν στήνονται νέες κλίνες Προκρούστη στρατηγικών παιγνίων, δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια πολιτικού και πνευματικού ανορθολογισμού.
Άμα βάλουμε τις σημαίες μας στα μπαούλα η Πηνελόπη δεν θα συναντήσει τον Οδυσσέα. Είτε θα την βιάσουν είτε απεγνωσμένη θα εκπορνευτεί. Δυστυχώς η επιπολαιότητά μας και η ενθάρρυνση των εμφυλιακών συνδρόμων προς τα εκεί οδηγεί την Κύπρο (πολύ πιθανό και την Ελλάδα). Είναι θλιβερό, πάντως, το γεγονός ότι ακόμη και καλοπροαίρετοι συμπατριώτες μας δεν βλέπουν αυτή την εξόφθαλμη αλήθεια.
Οι αντί-κομμουνιστές τραμπούκοι της περιόδου αμέσως μετά την ανεξαρτησία περιόδου (1960-67) γαλουχήθηκαν …. (περισσότερα στην διεύθυνση http://www.ifestosedu.gr/112CySympligades.htm)
14 Αυγούστου 2013 - 4:13 μ.μ.
Iffestos είπε...
Πλήρης διάλυση και αποσύνθεση. Πέραν του ότι αποτελεί ιστορική γελοιότητα να επικαλείται κανείς κάποια έγγραφα για να ερμηνεύσει την πιθανή δίνη της διεθνούς πολιτικής όταν εμπλέκονται δεκάδες δρώντες και συλλήβδην όλες οι ηγεμονικές δυνάμεις, στην κομβική αυτή στιγμή όταν Ελλάδα και Κύπρος έχουν γονατίσει ο καθείς αρπάζει το στυλό και γράφει ότι του κατέβει στο κεφάλι. Οι γνώμες βαφτίζονται έγκυρες θέσεις, οι προφητείες του παρελθόντος ρέουν ανεύθυνα και οι δίκες προθέσεων εκτοξεύονται ακατάσχετα. Με πολιτικά πολύ ύποπτο τρόπο στην παρούσα δύσκολη συγκυρία όταν η ομόνοια είναι το ζητούμενο αναμοχλεύονται άσκοπα εμφύλιες λογικές τις οποίες χρησιμοποιούμε στο τέλος, ως δήθεν δικαιολογία αποδοχής φασιστικών «λύσεων» όπως το σχέδιο Αναν. Τώρα, επειδή η περιγραφή και ερμηνεία υπό ένα σύνθετο πρίσμα (επίπεδο στρατηγικών δυνάμεων, περιφερειακό επίπεδο, Τουρκία, Κύπρος και ελληνικό πολιτικό σκηνικό) ετοιμάζεται, είναι άσκοπο να εισέλθει κανείς σε άγονη διαμάχη με τον καθένα που γράφει ότι του κατέβηκε. Μια μόνο λέξη. Διαβάζουμε σε αυτό το κείμενο: «Πλην όμως, και επιμελώς, ουδένα απ’ εκείνα τα «καταδεικνύοντα» έγγραφα δεν έκανε ποτέ την εμφάνισή-του στον ανοιχτό αέρα, ώστε να υποστηρίξει την ανήκουστη (τι ανήκουστη, ελεεινή και τρισάθλια) αυτή κατηγορία». Για αυτή λοιπόν την «ανήκουστη και τρισάλθια φράση» του δημοσιευμένου κειμένου κανείς απαντά πολύ εύκολα. Δεν έχει παρά να κατεβάσει μερικές εκατοντάδες έγγραφα της περιόδου και να βάλει στην εύρεση την φράση «coup». Αναρίθμητα τα ευρήματα που επιβεβαιώνουν αυτό που ήδη ξέρουμε. Ότι δηλαδή το παραπαίων ελληνικό προσωπικό των Αθηνών που συγκρουόταν, συνομιλούσε πελατειακά με τους ξένους και ετοίμαζε πραξικοπήματα ο ένας εναντίον του άλλου, υποσχόταν σε άλλα κράτη ότι θα ανατρέψει την εκλεγμένη πολιτική ηγεσία της Κύπρου: Θαυμάστε μια μόνο από τις πολλές αναφορές: 146. Telegram From the Embassy in Greece to the Department of State1 Athens, August 25, 1964, 9:30 p.m.
1. Meeting with Papandreou took place at Kastri … . 2. I then stated that I was finding it very hard to explain Greek policy on Cyprus to Washington. I referred to Papandreou's public statement last night regarding “complete accord” with Cyprus leadership, … 3. Papandreou replied he was in death struggle with Makarios and had to make these tactical “moves.” … He added unfortunately there has been no response to his proposal. He has been told that Turks are insisting on sovereignty of whatever base they might obtain and hence agreement impossible. ... If Turks could accept his proposal he would be willing to struggle with Makarios. e) ... He would be more than delighted if coup d'etat for unconditional enosis would be achieved in which case Makarios would be his captive. Acheson has been informed of this and although Papandreou had no hopes that this could be accepted, it would be desirable. He was willing to eliminate Makarios.
1 Source: Department of State, Central Files, POL 27 CYP. Secret; Immediate; 2 Telegram 399 from Athens, August 25, reported that Papandreou had justified his press statement as a tactic needed to put himself in a position to deal forcefully with Makarios. (Ibid.)
14 Αυγούστου 2013 - 4:41 μ.μ.
Iffestos είπε...
Βρίσκω άχαρο και αυτοκτονικό να ασχολούμαστε με ιστορικές ανεκδοτολογίες, ακατάσχετες γνώμες, δίκη προθέσεων και αυτό-τραυματισμούς με προφητείες του παρελθόντος. Χρειάζεται όμως προσοχή στην χρήση των εγγράφων και στην αλματώδη χρήση τους. Δεν μπορούν να φωτίσουν επαρκώς την δίνη της διεθνούς πολιτικής και μύριοι άλλοι παράγοντες απαιτείται να συνεκτιμώνται. Εξάλλου, δεν καταλήγεις σε απόλυτα συμπεράσματα εκτός και αν υπάρχει προπαγανδιστική ή ιδεολογική σκοπιμότητα. Χωρίς να θέλω να επανέλθω και να σχολιάσω τέτοιες ιστορικές ανεκδοτολογίες –όπως είπαμε σοβαρή αξιολογικά ελεύθερη περιγραφή της περιόδου 1945-1974 ετοιμάζεται και όχι μόνο από εμένα– αναφέρω μόνο φράση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου. Δεδομένου ότι το «σχέδιο» το οποίο ποτέ δεν δέχθηκαν οι Τούρκοι περιμένοντας το μοιραίο λάθος μας (έγινε το 1974) πρόβλεπε απόβαση στην Καρπασία και προέλαση. Ακούστε: Στα επεισόδια που πιθανώς θα άρχιζαν θερμόαιμοι (το σκηνικό πανομοιότυπο με πλήθος άλλων περιπτώσεων, βλ. τώρα Συρία), οι τούρκοι όλοι ανέμεναν ότι θα είναι ασυγκράτητοι. Τι απαντάει λοιπόν σε αυτό σε επιτελική σύσκεψη ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των ΗΠΑ που θα διαχειριζόταν «την κρίση»:
Στις 5 Σεπτεμβρίου ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου «Η Τουρκία είναι πολύ πιο σημαντική για τα εθνικά συμφέροντα ασφαλείας των Ηνωμένων Πολιτειών σε σύγκριση με την Ελλάδα» Γι’ αυτό, «θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη προσοχή στα συμφέροντα εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ που σχετίζονται με την Τουρκία όσον αφορά μια σύντομη διευθέτηση όσον αφορά το κυπριακό ζήτημα. Είναι σημαντικό να κρατήσουμε μια ισχυρή Τουρκία φιλική προς τις Ηνωμένες Πολιτείες ακόμη και εάν σε τελευταία ανάλυση θα διακινδυνεύουμε να αποξενώσουμε και προκαλέσουμε υποχώρηση των ελλήνων συμμάχων».
14 Αυγούστου 2013 - 4:58 μ.μ.
Iffestos είπε...
Παρά το ότι θα ήταν σκόπιμο να σταματήσω να σχολιάζω τα πιο πάνω (δεν αξίζει τον κόπο!) τα γεγονότα είναι λίγο-πολύ γνωστά και έγκυροι αναλυτές όπως οι Μάριος Ευρυβιάδης, Βαγγέλης Κουφουδάκης και Μιχάλης Ιγνατίου τα έχουν φωτίσει. Όταν πιο πάνω έγραψα ότι ετοιμάζουμε μια περιγραφή αφορά κυρίως το στρατηγικό επίπεδο και το τραπέζι του Προκρούστη πάνω στο οποίο δούλευαν οι ΗΠΑ όλη την προαναφερθείσα περίοδο. Από διάφορες έγκυρες και έγγραφα γνωρίζουμε ήδη πολλά. ΠΧ το πώς προέκυψε το σχέδιο Άτσεσον 4. Σίγουρο είναι όμως ότι αυτό το σκεπτικό επηρέασε την σθεναρή υποστήριξή του στην συνάντηση με τον Πρόεδρο στις 8 Σεπτεμβρίου. Το σχέδιο Άτσεσον 4 στάλθηκε στις 26 Αυγούστου στον Μπώλλ. Ο Άτσεσον υποστηρίζει ότι «τίποτα που θα μπορούσε να πάθει η Κύπρος δεν είναι αβάστακτο. Μόνο πόλεμος ή μόνιμη αποξένωση της Ελλάδας ή της Τουρκίας από την Δύση είναι καταστροφικό. Τρία μαθήματα που πρέπει να λάβουν υπόψη οι ΗΠΑ.
Πρώτον, υπό τις παρούσες συνθήκες μια συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι αδύνατη.
Δεύτερον, ο Παπανδρέου είναι φλύαρος, πανούργος αλλά ηλίθιος, κατά συνέπεια διπλοπρόσωπος και αναξιόπιστος.
Τρίτον, πολύ πιθανό ο Ινονού δεν μπορεί πλέον να συγκρατήσει τον στρατό σε περίπτωση κακομεταχείρισης των τουρκοκυπρίων. [ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Βλ. πιο κάτω όταν ο Μπούντι ερωτάει πως θα τηρηθούν τα προσχήματα για να ακούσει την μεθόδευση για την τουρκική εισβολή: «σχεδόν οτιδήποτε θα μπορούσε να εξυπηρετήσει αυτό το σκοπό»]
14 Αυγούστου 2013 - 5:05 μ.μ.
Iffestos είπε...
Συνέχεια
Ως πρώτο βήμα ο ελληνικός στρατός στην Κύπρο και η εθνική φρουρά θα πρέπει να περιέλθουν υπό τον έλεγχο ενός ισχυρού άνδρα όπως ο υπουργός άμυνας Γαρουφαλιάς, με την βοήθεια του Βασιλιά –και ίσως της CIA και του Αμερικανικού στρατού. Μετά, ο αποκλεισμός των τουρκοκυπρίων θα τερματιστεί. [Ο Άτσεσον σκέφτηκε ότι η κατάλληλη στιγμή είναι η αλλαγή του τουρκικού αγήματος Τουρδύκ στην Κύπρο, που οι έλληνες τώρα εμποδίζουν. Εάν αυτό θα χρειαστεί σύγκρουση με τον Μακάριο θα την έχουμε. Ούτως ή άλλως, ο Παπανδρέου ανίκανος να κάνει ένα τέτοιο βήμα. Η συζήτηση του (πρέσβη) Labouisse μαζί του δείχνει πόσο ελαφρόμυαλος και ανόητος είναι. Όταν αυτά επιτευχθούν με ένα έμμεσο και μυστικό τρόπο, βοηθήστε τον τουρκικό στρατό να αναπτυχθεί, ως και να ήταν δική τους ιδέα, μια νέα στρατηγική σχεδιασμένη να ξεγελάσει τους πάντες, συμπεριλαμβανομένης της Κυβέρνησης των ΗΠΑ. Στην συνέχεια, μετά από ένα πραξικόπημα του Μακαρίου για ανεξαρτησία ή της Ελλάδας για ένωση, ο τουρκικός στρατός θα κινηθεί και θα εισβάλει στην Καρπασία και θα καταλάβει όση περιοχή χρειάζεται. Μετά από κάποιες συμβιβαστικές δηλώσεις διατυπωμένες με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε να κάνουν τους έλληνες να μην προχωρήσουν περισσότερο, οι τούρκοι θα διαπραγματευτούν από θέση ισχύος».
Το σχέδιο παρουσιάστηκε στον Πρόεδρο Τζόνσον. Ο Μπώλλ και ο Άτσεσον υποστήριξαν στον πρόεδρο, στον Μακναμάρα, τον Μπούντι και στον Ράσκ ότι η μόνη λύση είναι τα τετελεσμένα που θα προκαλέσουν την κατάληψη της Καρπασίας προκαλώντας ανακήρυξη της Ένωσης και την καταστολή του Μακαρίου. Ο Μπούντι ερώτησε τι θα πυροδοτούσε την τουρκική επίθεση. Χαρακτηριστικά ο Άτσεσον απάντησε ότι «σχεδόν οτιδήποτε θα μπορούσε να εξυπηρετήσει αυτό το σκοπό» Προσπάθησε να πείσει τον πρόεδρο ότι το πρέπει να προχωρήσει στην υιοθέτηση αυτής της στρατηγικής και το ζήτημα όπως θα προχωρήσουμε «είναι κατά πόσο θα έχουμε μια χαώδη κατάσταση ή μια ελεγχόμενη και τελικά παραγωγική σύμφωνα με τα σχέδιά μας». Είπε επίσης ότι οι Έλληνες δεν πρέπει να πληροφορηθούν για το σχέδιο γιατί πιθανότατα θα το διαρρεύσουν ξανά στον Μακάριο. Όσο για τους Βρετανούς είπε ότι αν και ο Μπάτλερ θα θορυβηθεί ο Λόρδος Μάουντμπάτεν, αρχηγός του Επιτελείου θα είναι φιλικός και οι Βρετανοί θα προστατευτούν (ως προς τα συμφέροντά τους) με αυτό το σχέδιο. [αναφορά σε πολιτική σκοπιμότητα αναβολής του σχεδίου για μετά τις προεδρικές εκλογές του Νοεμβρίου. Τον Σεπτέμβριο σε συνομιλία του με τον Μπάτλερ στο Λονδίνο είπε ότι «δεν υπήρχε χώρος για ένα κυπριακό κράτος όσο δεν θα αναπτύσσεται σύμφωνα με τις επιθυμίες των ΗΠΑ». [Σημείωση. Και σύμφωνα με τον αρχηγό του επιτελείου και άλλους ανώτατους του ΣΕΑ «σύμφωνα με τις τότε επιθυμίες της Τουρκίας απέρριπτε όλα τα σχέδια και τροχοδρομούσε-ανέβαλλε την εφαρμογή των «σχεδίων» μέχρι να πατήσει ο Παπανδρέου, ο Γαρουφαλιάς ή κάποιος άλλος την πεπονόφλουδα του πραξικοπήματος κατά άλλων Ελλήνων και την διολίσθησή μας στο τραπέζι των στρατηγικών παιγνίων]
Τα περισσότερα έγγραφα που καταμαρτυρούν την ανευθυνότητα του ελληνικού πολιτικού προσωπικού στην υπόθεση Άτσεσον είναι αμερικανικής προέλευσης. Είναι πάρα πολλά και δείχνουν την ευκολία, τον ερασιτεχνισμό με τον οποίο συνομιλούν με ξένους οι έλληνες ηγέτες της εποχής εκείνης (για την σημερινή, βέβαια, ο καθείς έχει την άποψή του). Στα μάτια των ξένων όποιος λειτουργεί σπασμωδικά, αλλοπρόσαλλα και ανακόλουθα είναι αναξιόπιστος. Στα μάτια τους μηδενίζεται και θεωρείται αναξιόπιστος με αποτέλεσμα να ευνοείται ο αντίπαλος (εδώ η Τουρκία). Συναφώς, δεν είναι τυχαίο ότι οι αμερικανοί σε αλληλογραφία πολύ υψηλού επιπέδου επειδή ο Γεώργιος Παπανδρέου (κάτω από τα πόδια του εκκολάπτονταν όπως ξέρουμε τα σχέδια πραξικοπήματος και αυτός σχεδίαζε περιπέτειες στην Κύπρο) φοβήθηκε και υπαναχώρησε από συνεννοήσεις που προϋπόθεταν ότι «θα κάνει τις βρωμοδουλειές τους» (κατά την γνωστή ρήση). Διαβάζουμε λοιπόν σε μεταγενέστερη επιστολή του Άτσεσον: Dga 2lucb dec 7 1964. «our weakness was Papandreou weakness. A garrulous senile, windbag without power of decision or resolution», μεταφρασμένο: «η αδυναμία του Παπανδρέου ενός φλύαρου ξεμωραμένου κουφού ρήτορα που δεν έχει την δύναμη να αποφασίσει ή να λύσει οτιδήποτε».
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιο κάτω, από βρετανικά έγγραφα τέθηκαν υπόψη μου από αλληλογραφία με τη ερευνήτρια Φανούλα Αργυρού τα συμπεράσματα είναι εξίσου σημαντικά. Θαυμάστε τον Γεώργιο Παπανδρέου. Προσέξτε την ανευθυνότητα, σπασμωδικότητα και ανευθυνότητα του πολιτικού που θα έκανε την … ένωση. Δες τε τι είπε σε ξένους και αναλογιστείτε το τι θα πάθαινε η Ελλάδα εάν οι ερασιτεχνισμοί του έθεταν Κύπρο και Ελλάδα στο τραπέζι του Προκρούστη των στρατηγικών παιγνίων Ακολουθεί και το δεύτερο έγγραφο όπου δείχνει το έλλειμμα σοβαρότητας όταν περιδεής υπαναχωρεί. Τα εν λόγω δύο έγραφα παρατίθενται το ένα μετά το άλλο χωρίς περαιτέρω σχόλια.
Immediate Top Secret Telegram number 1252 time despatched 6.26 pm time received 7.05 pm - Sir R.Murray Athens to Foreign Office, 18 August, 1964
I asked M. Kostopoulos whether he could enlarge on M. Papandreou’s ideas of how to sell Enosis to the Cypriots and achieve as he had suggested, a vote of Parliament to create “Enosis without conditions” (Rennie’s secret and personal letter of August 14 to me).
M. Kostopoulos said of course this had become much more difficult since Soviet intervention. He asked me to transmit to you a proposal which he said M. Papandreou had put to my United States colleague last night vis: that Greece should cause a coup d’etat to be carried out in Cyprus before agreement with Turkey, and that this coup d’etat should include an immediate
(συνεχίζεται)
(συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήdeclaration of Enosis to be ratified by some public or Parliamentary vote within a matter of days: that we and the United States should assume the task of restraining a Turkish reaction: and that after this Enosis Greece should come to terms with Turkey.
(sic) I said this would imply an act of faith on the part of Turkey which it was extremely doubtful she could perform, apart from other international complications, but in any case I would transmit his idea to you. He added that of course it would be fatal if, in the process of our taking care of Turkish reaction to the coup d’etat – Enosis, M. Inonu was put in the opposition of being able to say later that he had agreed to it.
(sic) I am consulting my United States colleague and my comments follow. Foreign Office please pass Immediate Washington and UK Mission Geneva. (PREM 11/4712).
Telegram number 1254 despatched 9.14 pm received 9.41 18 August 1964 from Athens (Sir R. Murray) to Foreign Office.
Immediate top secret My telegrams no. 1251 and 1252.
My United States colleague tells me that the proposal in my second telegram under reference was indeed made to him last night after a series of interviews begun on Saturday in which the Greek Prime Minister had been at one moment in the depths of despair both at the effect in Cyprus, and to a lesser extent in Greece, of the Soviet intervention and at Turkish appetite in Geneva.
He thinks the proposal is one of despair and has not been thought out: I agree. In spite of obviously unacceptable aspects of it (particularly I suppose as applied to a Commonwealth country) however, I hope our two Governments need not feel obliged to reject it entirely: we may at some stage have no other resource but a Greek coup to prevent a Mediterranean Cuba.
As seen from here we have now a strong interest in the re-establishment of Greek credit in Cyprus as the only available counter-balance to Soviet influence… (PREM 11/4712).
Μ. Stylianou παρατηρεί:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απάντηση του κ. Ηφαίστου στα
συντριπτικά πρωτοεμφανιζόμενα
αμερικανικά διπλωματικά έγγραφα, περιέχει πολλή συνασθηματική φόρτιση αλλά όχι διαυγή και στέρεα δομημένο ανατρεπτικό αντίλογο, εδραζόμενο σε εξ ίσου πειστικά -αν μή ισχυρότερα- δοκουμένα και μαρτυρίες, ικανά να κλονίσουν την δημιουργούμενη από τα πρώτα εντύπωση: ότι το 1964 οι Αμερικανοί ήσαν, σε αντίθεση προς τους Βρετανούς, υπέρ της ΄Ενωσης -με κάποιαν εικονικήν "αποζημίωση" της Τουρκίας.
Ο υπογράφων δημοσιογράφος, μάρτυς αυτόπτης και αυτήκοος των γεγονότων εκείνων, εκ του πολύ σύνεγγυς ( ως και ένοικος του Blair House κατά την πρόσκληση του Τζόνσον στον Παπανδρέου) είναι σε θέση να γνωρίζει ότι ο Ανδρέας
Παπανδρέου, υπουργός Προεδρίας τότε, ασκώντας προσωπική πολιτική,
μετέβη στην Κύπρο,συνάντησε τον Μακάριο και δυναμίτησε μια λύση την οποία ο πατέρας του είχε δεχθεί και υποστήριζε δημοσία, με την ιστορική φράση:"Μου δωρίζουν πολυκατοικίαν καί ζητούν το ρετιρέ προς ενοικίασιν! Και θέλετε να το απορρίψω;"
Μ. Stylianou παρατηρεί:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απάντηση του κ. Ηφαίστου στα συντριπτικά πρωτοεμφανιζόμενα
αμερικανικά διπλωματικά έγγραφα, περιέχει πολλή συνασθηματική φόρτιση αλλά όχι διαυγή και στέρεα δομημένο ανατρεπτικό αντίλογο, εδραζόμενο σε εξ ίσου πειστικά -αν μή ισχυρότερα- δοκουμένα και μαρτυρίες, ικανά να κλονίσουν την δημιουργούμενη από τα πρώτα εντύπωση: ότι το 1964 οι Αμερικανοί ήσαν, σε αντίθεση προς τους Βρετανούς, υπέρ της ΄Ενωσης -με κάποιαν εικονικήν "αποζημίωση" της Τουρκίας.
Ο υπογράφων δημοσιογράφος, μάρτυς αυτόπτης και αυτήκοος των γεγονότων εκείνων, εκ του πολύ σύνεγγυς ( ως και ένοικος του Blair House κατά την πρόσκληση του Τζόνσον στον Παπανδρέου) είναι σε θέση να γνωρίζει ότι ο Ανδρέας
Παπανδρέου, υπουργός Προεδρίας τότε, ασκώντας προσωπική πολιτική,
μετέβη στην Κύπρο,συνάντησε τον Μακάριο και δυναμίτησε μια λύση την οποία ο πατέρας του είχε δεχθεί και υποστήριζε δημοσία, με την ιστορική φράση:"Μου δωρίζουν πολυκατοικίαν καί ζητούν το ρετιρέ προς ενοικίασιν! Και θέλετε να το απορρίψω;"
Σαββα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειναι αναγκη να δημοσιευσεις το σχολιο μου, αλλα ο χρηστης Iffestos κατ'επαναληψη εχει προσποιηθει σε αυτο το ιστολογιο οτι εχει σχεση με τον καθ. Παναγιωτη Ηφαιστο μεσω του τροπου που υπογραφει, ενω οπως φαινεται δεν εχει καμια σχεση - και ποτε δεν εχει απαντησει οταν καθε φορα τιθεται ερωτημα σχετικα με την ταυτοτητα του.
Τα σχολια του ειναι κατα κανονα ασυναρτητα και χωρις δομη.
Για το κυρος του Ινφογνωμονα και του κ. Ηφαιστου, παρακαλω ειτε επιβεβαιωσε την ταυτοτητα του χρηστη ειτε απεκλεισε τον απο το ιστολογιο - αυτο που κανει ειναι κακοηθες και πλαστογραφια ταυτοτητας.
Τώρα μάλιστα. Ο πολύ συμπαθής κ Στυλιανού, μιας και ανασύρει μνήμες για να ερμηνεύσει μια ολόκληρη εποχή, αναμενόμενα περιπλέκει τα πράγματα. Ήμουν παρόν, άκουσα κτλ. Αν ήταν να κατανοήσουμε τα ιστορικά γεγονότα μέσα από έγγραφα (σταγόνα στον ωκεανό των γεγονότων) και από προσωπικές μαρτυρίες (ασήμαντες εντυπώσεις της στιγμής), τα πράγματα θα ήταν πολύ απλά στην κατανόηση της διαχρονικής διαδρομής των ανθρώπων. Ιστορία υπό αυτό το πρίσμα δεν υπάρχει. Όποιος γνωρίζει στοιχειωδώς την νεότερη ιστοριογραφία, εθνολογία, ανθρωπολογία κτλ , ξέρει ότι δεν είναι παρά μόνο προπαγάνδα ή αερολογίες συναισθηματικών αργόσχολων. Για την νεότερη ιστοριογραφία αρκεί το Παναγιώτης Κονδύλης, Ευρωπαϊκός Διαφωτισμός, ιδ. τόμος ΙΙ. Για τα «έγγραφα» οι μελέτες είναι πολλές και δεν αρκεί ο χώρος εδώ (ούτε έχω διάθεση να κάνω μαθήματα στο διαδίκτυο, όποιος θέλει μπορεί να μελετήσει αυτόβουλα). Υπό αυτό το πρίσμα επιστρέφω τους χαρακτηρισμούς περί συναισθηματισμού στον κατά τα άλλα, τονίζω, πολύ συμπαθή κ Στυλιανού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχεδόν όλοι, πάντως, χρησιμοποιούν την ιστοριογραφία και την ιστορική λογοτεχνία όχι ως επιστήμη αλλά ως μέσο εμπέδωσης και ενίσχυσης του κράτους τους και της κοινωνίας τους (προσωπικά δεν το κάνω στα επιστημονικά μου κείμενα γιατί θεωρώ αποστολή του πολιτικού στοχαστή την προσπάθεια του πολιτικού στοχαστή να καταθέσει μια αξιολογικά ελεύθερη περιγραφή και ερμηνεία). Εμείς εδώ, χωρίς να ξεχνούμε και τους εθνομηδενιστές, η ιστοριογραφία είναι μέσο για να βγάζουμε τα μάτια μας, να εκπληρώνουμε σύνδρομα ενοχών, να διατυπώνουμε ασύστολα γνώμες και να προετοιμάζουμε το έδαφος για την αυτοκτονία μας, δηλαδή το επερχόμενο ακόμη χειρότερο σχέδιο Αναν.
Αφού υποχρεώθηκα λόγω του κ Στυλιανού να επανέλθω, αναφέρω ότι απόψε διέτρεξα μερικές δεκάδες αρχεία του 1964 και αρχών του 1965 (άσκοπα, γιατί θα τα ξαναδώ σε ένα πιο συστηματικό συγγραφικό πλαίσιο). Κάποιος, σκέφτηκα κάποια στιγμή, θα πρέπει να γράψει ένα κείμενο που να έχει τίτλο: «Από τον Γέρο στον Ανδρέα και (δυστυχία μας) στον Κωστάκη και στον Γιωργάκη: Τα αίτια της καταστροφής μας»
Το μάτι μου έπεσε και πάνω στα κείμενα του Rusk, αρ. 479 ένθεν και ένθεν. Ευτυχώς καθόμουνα. Διατρέχοντας αυτά τα κείμενα, επιβεβαιώνεται αυτό που στην στρατηγική ανάλυση αποτελεί στοιχειώδη γνώση. Δεν αναφέρομαι στα «αρχεία» αυτά καθαυτά αλλά στο γεγονός ότι κάθε γραμμή που διαβάζεις κτυπούν καμπανάκια για το πόσο συνεπής είναι ο σχεδιασμός και εφαρμογή στρατηγικής των ηγεμονικών δυνάμεων (συνιστώ σε όλους το John Mearsheimer, Η τραγωδία της πολιτικής των μεγάλων δυνάμεων (http://www.ifestosedu.gr/54MearheimerCritique.htm), ένα από τα σημαντικότερα κείμενα
Συνεχίζεται
συνέχεια
ΑπάντησηΔιαγραφήτων τελευταίων δεκαετιών και το συναφέστερο με την διεθνή πολιτική του 21 αιώνα. Απλά όπως και σε χιλιάδες άλλες περιπτώσεις που γνωρίζει κάθε διεθνολόγος, την δεκαετία του 1960 εν μέσω του Ψυχρού Πολέμου τα contingency plans οργίαζαν. Στο τραπέζι αυτών των στρατηγικών παιγνίων η Ελλάδα και η Κύπρος. Στην Αθήνα, ένας ανεύθυνος και αναξιόπιστος πρωθυπουργός που παρά το γεγονός ότι καθόταν πάνω σε ένα ηφαίστειο πραξικοπημάτων που όλοι ήξεραν ότι εκκολάπτονταν και την Ελλάδα να βρίσκεται υπό συνθήκες μετά-εμφυλιακής εξέγερσης, να σχεδιάζει περιπέτειες που θα μας καθιστούσαν βορά των σκυλιών. Εκεί που η Μεραρχία στα χέρια άξιων πολιτικών μπορούσε να γίνει το μέσον εκπλήρωσης μεγάλων στρατηγικών σκοπών μετατράπηκε σε υποχείριο υποσχέσεων για έναρξη εμφύλιων καταστάσεων, αμφίβολων εισβολών των εχθρών, αμφίβολων εκβάσεων συγκρούσεων που κανείς στην δική μας πλευρά δεν ήξερε πως θα άρχιζαν και πως θα τέλειωναν και στρατηγικών παιγνίων πίσω από την πλάτη των μπερδεμένων, διαιρεμένων και έτοιμων να εκποιηθούν Ελλήνων (εννοώ το πολιτικό προσωπικό).
Αγαπητέ κ Στυλιανού, εάν θέλουμε να μάθουμε κατιτί παραπάνω από αυτά που εξόφθαλμα ξέρουμε για τα μαύρα μας τα χάλια της δεκαετίας του 1960 δεν είναι η άβυσσος της ψυχής του Γρίβα και του Μακαρίου αλλά οι προϋποθέσεις του στρατηγικού περιβάλλοντος που όπως και σήμερα μερικοί λιγότερο και άλλοι περισσότερο αγνοούσαν ή παράβλεπαν. Ξανατονίζω: αυτό που διακυβεύεται είναι το εξής: «να συνειδητοποιούσαμε ότι τερματίστηκαν άδοξα, συντριπτικά και τελειωτικά πια οι εθνικοί μας αγώνες, οπότε ας βάλουμε προσωρινά πίσω στα μπαούλα τα σύμβολα και τα οράματα κι ας δούμε τι μπορούμε να περισώσουμε ως απλοί «πολίτες» μιας ιδιότυπης «Δημοκρατίας», που για την ώρα σκέφτονται μόνο τη βιολογική τους επιβίωση εν ειρήνη.» Μια κατά τα άλλα ιστορική φράση που εκφράζει τους «Ανανιστές» όλων των εποχών: «Παρά μιας ώρας ελεύθερη ζωή καλύτερα εκατό χρόνια σκλαβιά, γεννιτσαρισμό, αναξιοπρέπεια, δουλεία και γεμάτο στομάχι».
Τέλος, ο Μακάριος. Μια μεγάλη και πονεμένη ιστορία. Τα λάθη του υπό καθαρό στρατηγικό πρίσμα δεν είναι αυτά που τον κατηγορούν οι προφήτες του παρελθόντος, οι γνώστες της Ψυχής των ιστορικών προσώπων και οι τσαρλατάνοι της ιστορικής ανεκδοτολογίας. Αυτά να τα αφήσουμε για άλλη περίπτωση. Να πούμε ότι ίσως να ήταν ο μόνος ενωτικός της τότε εποχής και ένας μεγάλος Έλληνας της διαχρονικής ελληνικότητας. Αυτό μην περιμένετε να το δεχθούν όσοι συμμετείχαν ή συνηγορούν με τους τραμπούκους της δεκαετίας του 1960 στην Ελλάδα και στην Κύπρο, τους πραξικοπηματίες, τους Ανανιστές και κυρίως αυτούς που σήμερα ετοιμάζουν την διάλυση των δύο ελληνικών κρατών.
Αγαπητέ Άρη (Κ),
ΑπάντησηΔιαγραφήΛάθος κάνεις. Δεν είναι πλαστογραφία. Λάβε παρακαλώ υπόψη ότι η ανάρτηση δεν αποτελεί δοκίμιο ή καν άρθρο αλλά συγκόλληση σχολίων. Πέραν αυτού, όταν γράφονται σχόλια όπως αυτά στα μπλοκ το κύριο είναι η ουσία. Γράφονται βιαστικά, και, ποιητική αδεία (ισχύει για όλους όσους παρεμβαίνουν στο διαδίκτυο – πχ το δικό σου σχόλιο γράφτηκε, αναμφίβολα, εν βρασμώ) δικαιολογούν φραστικά ή ακόμη και ορθογραφικά λάθη.
Το διαδίκτυο είναι Δήμος δημοκρατικός και οι συμμετοχή αποτελεί τρόπο παράκαμψης των μέσων μαζικής παραπληροφόρησης και των αποκλεισμών από τις δημόσιες συζητήσεις.
Τώρα, οι διαφωνίες μας για το σχέδιο Άτσεσον είναι γνωστές. Υπομονή όμως θα υπάρξουν πιο ουσιαστικές παρεμβάσεις. Αναμένω, βέβαια τουλάχιστον εσύ να κατανοείς τι σημαίνει ο πολιτικός αυτισμός. Δηλαδή, ιστορικές τσαρλατανιές, λογικά άλματα, προφητείες του παρελθόντος, δίκες προθέσεων ιστορικών προσωπικοτήτων και γραμμική ή και ισοπεδωτική εξίσωση και εξομοίωση των πάντων με τα πάντα. Αυτά και πολλά άλλα απορρέουν από την αγωνία μερικών να επισκιαστεί η δική τους διαδρομή και τα λάθη και να κατευναστούν τα σύνδρομα ενοχών. Δεν είναι λίγα που έγιναν την δεκαετία του 1960, αρχές της δεκαετίας του 1970, το 1974, το 2004 και η σημερινή ύπουλη προσπάθεια να επανέλθουμε σε κάποιου είδους σχέδιο Αναν που θα μας υποδουλώσει στον νέο-Οθωμανισμό για πάντα. Όλα αυτά είναι τόσο ξεκάθαρα που ειλικρινά διερωτώμαι πως δεν τα βλέπουν άτομα που διαθέτουν οξυδέρκεια, σωστά ένστικτα και πολιτική κρίση.
Το τι έγινε από το 1945 μέχρι το 1974 στην Ελλάδα και Κύπρο μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης της ύστερης ιστορίας διεθνών σχέσεων της Ελλάδας και της Κύπρου. Θα είναι πολύ διδακτική. Για τις αρχές της δεκαετίας του 1960, όμως, πρόδρομο δηλαδή του 1967 και του 1974, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία για τις κύριες πτυχές των κρίσεων: Το ευρισκόμενο σε εμφύλια κατάσταση, βαθύτατα διαιρεμένο, ασταθές και έξωθεν εξαρτώμενο πολιτικό προσωπικό παρ’ ολίγο να βάλει την Ελλάδα και την Κύπρο στην μεγαλύτερη περιπέτεια της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Δεν είναι μόνο ότι το δείχνουν τα λεγόμενα έγγραφα των αρχείων (η ανάγνωση των οποίων από μερικούς γίνεται ανάποδα). Το καταμαρτυρούν οι τότε στρατηγικές σχέσεις, το εσωτερικό πολιτικό σκηνικό της Ελλάδας, ο ερασιτεχνικός αν όχι αυτοκτονικός τρόπος που χρησιμοποιήθηκε η Μεραρχία από την Αθήνα και οι κατά τα άλλα κλασσικές στρατηγικές κινήσεις των ΗΠΑ και της Βρετανίας (η τελευταία δεν χρειάστηκε να δείξει όλα τα χαρτιά της).
Προεξάρχει, τώρα, να μην ενταχθούμε στον νέο-Οθωμανισμό, αγαπητέ Άρη. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβεις τόσο το καλύτερο.
Π. Ήφαιστος www.ifestosedu.gr
M.Stylianou Πολύ σύντομα:
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μακροσκελέστατη απάντηση του
κ.΄Ηφαιστου στην -καθ' όλα καλοπροαίρετη (προς την ρασιοναλιστική αντιμετώπιση συγκρουομένων κειμένων και θέσεων)
παρέμβασή μου- δεν μεταβάλλει, φοβούμαι, την εικόνα που επεσήμανα -αν δεν την καθιστά μάλιστα εντονώτερη.
Παρατήρηση αναδυόμενη από την σύγκρουση εκδοχών της ιστορικής αλήθειας και φυσικά άσχετη προς προσωπικά αισθήματα συμπάθειας και εκτίμησης. Αυτά στην προκείμενη περίπτωση τα μονοπωλεί ο κ. ΄Ηφαιστος, αφού τον κ. Χάρη Φεραίο
πρώτη φορά συναντώ ως υπογραφήν.
Να είστε καλά κ Στυλιανού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓενικότερα μιλώντας, η ιστορική αλήθεια είναι ένα πολύ πονεμένο ζήτημα. Υπάρχουν στρατηγικές των κρατών, σχέσεις ισχύος, εσωτερικές αδυναμίες ή ερείσματα αναφορικά με την κρατική ισχύ (http://www.ifestosedu.gr/StatePower/0%20IfestosFinalΠεριληψηβιβλιογραφία%20Pdf.pdf, τυχαία γεγονότα και βεβαιότητες όσον αφορά τον ορθολογισμό και την αξιοπιστία των δρώντων. Στην περίπτωσή μας αντικειμενική κρίση, όταν μια ανάλυση είναι ιδεολογικά ή υποκειμενικά φορτισμένη, δεν υπάρχει. Εμφύλιοι, υπονομεύσεις προς όφελος τρίτων, ανταρσίες, πραξικοπήματα, ανανισμός και τα λοιπά, επιβαρύνουν πολύ τις συζητήσεις. Τώρα, ένα είναι σίγουρο: Στοιχειώδης γνώση της λειτουργίας του ΣΕΑ και ανάπτυξης των contigency plans στο πλαίσιο της στρατηγικής των δυνάμεων, δεν αφήνουν περιθώρια αμφιβολιών τι θα συνέβαινε εάν μας έβαζαν στην κλίνη του Προκρούστη. Είστε έμπειρος. Σκεφτείτε την αστάθεια στην Αθήνα. Κινούμενες σεισμικές πλάκες υπήρχαν στο πολιτικό υπέδαφος. Έτσι χάθηκαν τα ερείσματα της Μεραρχίας, έτσι μπερδευτήκαμε στις σχέσεις Αθήνας - Λευκωσίας, έτσι γίναμε αναξιόπιστοι στους τρίτους. Γλυτώσαμε το 1963-64 αλλά όχι το 1974. Επίσης το 2004 αλλά αμφιβάλω κατά πόσο θα περάσουμε τις συμπληγάδες σήμερα.
Αγαπητε κ. Iffestos,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου λετε οτι κανω λαθος… αλλα λαβετε και εσεις υποψιν οτι υπερασπιζομουνα την ταυτοτητα του κ. Παναγιωτη Ηφαιστου και την αξιοπρεπεια του Ινφογνωμονα. Οταν δεν υπηρχαν απαντησεις στα ερωτηματικα που ειχαν τεθει σε προηγουμενα δημοσιευματα, αυτο ηταν στο χερι το δικο σας να το ειχατε κανει νωριτερα.
Βεβαια --- και δεν το λεω αυτο για να τραβηξω το θεμα, το λεω για να λεμε τα πραγματα οπως ειναι --- το οτι εσεις λετε οτι ειστε ο Παναγιωτης Ηφαιστος δεν αποδεικνυει στους αναγνωστες οτι πραγματι ειστε αυτο το προσωπο, οι μονοι που εχουν την δυνατοτητα να διασταυρωσουν την ταυτοτητα σας ειναι οι συντακτες του Ινφογνωμονα, γι'αυτο και το σχολιο μου απευθυνοταν σε αυτους και με την σημειωση οτι δεν ηταν αναγκη να το δημοσιευσουν.
Απλα για να καταλαβαινομαστε. Το θεμα για μενα εχει ληξει.