Του Αγη ΒερούτηΝτρέπομαι.
Ντρέπομαι που ζω σε μια χώρα που αν κάποιος παρασύρει και τραυματίσει σοβαρά με το αυτοκίνητο έναν άνθρωπο, έχει αυτόφωρο με ισχύ δυο εικοσιτετράωρα, ενώ αν χρωστάει στο ασφαλιστικό του ταμείο πάνω από 5 χιλιάρικα έχει διαρκές αυτόφωρο, για πάντα.
Ντρέπομαι που υπάρχει εισαγγελέας που δίνει εντολή σύλληψης μιας 80χρονης για χρέη στο ΤΕΒΕ, και ντρέπομαι ακόμα παραπάνω που υπάρχει αστυνομικός που εκτελεί την εντολή αναντίρρητα.
Ντρέπομαι που στις 29 Ιουνίου 2011 τα δικά μας ΜΑΤ έριξαν στην πλατεία Συντάγματος 4 τόννους δακρυγόνα και ασφυξιογόνα χημικά, κατόπιν εντολής του τότε υπουργού κ. Παπουτσή και πρωθυπουργού Γ. Α. Παπανδρέου, ενώ τα αντίστοιχα ΜΑΤ της Ισπανίας και της Ιταλίας αρνούνται να στραφούν ενάντια σε απλούς και ειρηνικούς πολίτες, και στις αντίστοιχες περιπτώσεις βγάζουν τα κράνη και ενώνονται με το Λαό. Κάθε φορά.
Ντρέπομαι που υπάρχουν στη χώρα μου 400.000 ελεύθεροι επαγγελματίες και μικρομεσαίοι επιχειρηματίες που αδυνατούν να συνεισφέρουν στο δικό τους συνταξιοδοτικό λογαριασμό, και αντί να ζητούν και να λαμβάνουν στήριξη από το ασφαλιστικό ταμείο τους, όπως συμβαίνει στα υπόλοιπα ταμεία, αυτό τους αφήνει ανασφάλιστους, κι εκείνους και τις οικογένειές τους, ενώ τους καταδιώκει για την ανέχειά τους σαν εγκληματίες, με ένδικα μέσα και μέτρα αναγκαστικής είσπραξης.
Ντρέπομαι που αυτοί φοβούνται να κυκλοφορήσουν στο δρόμο για να μη τους συλλάβουν.
Ντρέπομαι που στη χώρα μου πεθαίνουν άνθρωποι με σοβαρές ή μη ασθένειες, ενώ έχουν καταβάλει τις εισφορές τους όταν μπορούσαν, και τώρα που δεν μπορούν τους πετάει το σύστημα στα σκουπίδια σαν βρώμικα κουρέλια, ενώ ταυτόχρονα δείχνει αλληλεγγύη και περιθάλπει δωρεάν (και ορθώς κάνει) τους ανασφάλιστους Ρομά και τους περαστικούς από τη χώρα μας ανασφάλιστους αλλοδαπούς.
Ντρέπομαι που στη χώρα μου τα χρήματα που έβαλαν οι ίδιοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες σε ύψος 100.000.000 ευρώ για την συνδρομή όσων έπεσαν έξω με την κρίση, αυθαίρετα πήγαν σε πληρωμή άλλων υποχρεώσεων του ταμείου τους.
Ντρέπομαι για την αναξιοπρέπεια που επιβάλλει στους μικρομεσαίους το Κράτος, με την αυθαιρεσία και την ανάλγητη στάση που δείχνει απέναντι σε ανθρώπους της παραγωγικής οικονομίας. Το ίδιο το Κράτος που ουσιαστικά τους κατέστρεψε με τα μέτρα παράλογης υπερφορολόγησης και αγχόνης ρευστότητας που επέβαλε στο σύστημα, αφενός με τον 9πλασιασμό των φόρων απέναντί τους, αφετέρου με την μη-προσαρμογή βάσει του άρθρου του Συντάγματος για την αναλογικότητα των φόρων με τη φοροδοτική ικανότητα του φορολογούμενου, καταδικάζοντάς τους σε αναξιοπρέπεια και ανέχεια, εκείνους που ουσιαστικά παράγουν τον πλούτο, και διατηρούν τις παραγωγικές θέσεις εργασίας της χώρας και πληρώνουν με τους φόρους τους το κόστος του Κράτους.
Ντρέπομαι που στη χώρα μου, με πρόφαση αναξιοπρεπείς και “αγοραστές μελέτες” για τη φοροδιαφυγή, κατασυκοφαντήθηκαν όλοι όσοι παράγουν πραγματικό πλούτο, και κυνηγήθηκαν όσοι δε μπορούσαν να ξεφύγουν.
Ντρέπομαι που στην Ελλάδα ο πολίτης έχει υποβαθμιστεί σε φορολογική ύλη, και οι υπερβάλλοντες φόροι που του αποσπάστηκαν με βία και εκβιασμό, θα διατεθούν για την επαναφορά των μισθών των δικαστικών και των ένστολων, με απόφαση των πρώτων, ενώ μετράει 2 εκατομμύρια κόσμου στην ανεργία, και 4 εκατομμύρια κόσμου στην ανέχεια, και 1 εκατομμύριο κόσμου στην ακραία φτώχεια.
Ντρέπομαι που ο Έλληνας πολίτης δεν θεωρείται πως έχει το αναφαίρετο δικαίωμα να διεκδικήσει την ευτυχία του, ελεύθερος από κρατική καταπίεση και άδικες διώξεις!
Ντρέπομαι που με όλα αυτά, 4 εκατομμύρια Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας!
Ντρέπομαι που κάποιος που βγάζει 24 χιλιάρικα το χρόνο με κόπο και τύχη πρέπει να πληρώνει το 71% του εισοδήματός του σε φόρους στο Κτήνος, ενώ κάποιος που βγάζει 250 χιλιάρικα πληρώνει κάτω από το 50%!
Ντρέπομαι που εκείνοι που νομοθετούν τη φορολογία των Ελλήνων πολιτών, έχουν επαναφέρει τις δικές τους αμοιβές σε επίπεδα προ κρίσης, και επιπλέον έχουν νομοθετήσει τις μισές τους αμοιβές και παραπάνω να τις λαμβάνουν αφορολόγητες.
Ντρέπομαι που δεν βρέθηκε ένας βουλευτής στη χώρα μου να αρνηθεί να λαμβάνει τις βουλευτικές αποζημιώσεις, ενώ 250.000 κόσμου τρώνε από τα συσσίτια και τους κάδους σκουπιδιών.
Ντρέπομαι που δυο γνωστοί μου από παλιές επιχειρηματικές οικογένειες μου δήλωσαν ευθαρσώς ότι θα ψηφίσουν Χρυσή Αυγή, όχι γιατί έχει πρόγραμμα ή γιατί είναι φασίστες, αλλά γιατί οι σημερινοί κυβερνώντες αυτούς φοβούνται και από εκείνους θα τιμωρηθούν αδυσώπητα.
Ντρέπομαι γιατί ο μέσος μικρομεσαίος σήμερα, εκτός από το εισόδημά του, την περιουσία του, και τη δυνατότητά του να επανέλθει παραγωγικά στο σύστημα για μια δεκαετία μετά την αποτυχία του, έχει χάσει και την αξιοπρέπειά του αγόγγυστα και αδιαμαρτύρητα.
Ντρέπομαι.
Ποια μικροποσότητα αξιοπρέπειας και κουραφέξαλα; Ψέματα είναι!!
Δεν υπάρχει μικρομεσαίος που να του έχει απομείνει περισσότερο από ένα γραμμάριο αξιοπρέπειας απάνω του.
Πηγή:www.capital.gr
«Τον σκότωσε γιατί τον αγαπούσε» - του Θάνου Τζήμερου
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γιάννης Χ. δούλευε στο λογιστήριο μιας εταιρείας που εμπορεύεται ρούχα. Πεσμένες οι δουλειές, αλλά η εταιρεία το πάλευε. Κι ο Γιάννης το πάλευε από τη θέση του – γι αυτό ήταν ο αγαπημένος υπάλληλος του επιχειρηματία. Για κακή του τύχη, εκτός από το “αφεντικό”, τον αγάπησε και η Κατσέλη. Μόνο που αυτή η “σχέση” αποδείχτηκε μοιραία - πριν καλά καλά αρχίσει! Χτες ο Γιάννης Χ. απολύθηκε. Μαντέψτε την αιτία. Περικοπές στο μισθολογικό κόστος; Όχι! Η επιχείρηση ήταν ίσα βάρκα - ίσα νερά, αλλά άντεχε. Πρόσληψη νεότερου; Όχι! Ο Γιάννης Χ. ήταν παλιός αλλά έμπειρος και δουλευταράς σαν έφηβος, άρα πολύτιμος.
Ο λόγος ήταν άλλος: σε έναν μήνα έκλεινε τα 55. Σύμφωνα με τον νόμο Κατσέλη, που έγινε για να… προστατέψει τους άνω των 55 ετών από την απόλυση, σε περίπτωση που κάποιος απολυθεί μεταξύ 55-60 ετών, ο εργοδότης υποχρεώνεται να πληρώσει το 50% των ασφαλιστικών εισφορών του για τρία χρόνια, ενώ αν απολυθεί μεταξύ 60-64 η συμμετοχή του εργοδότη πηγαίνει στο 80%. Δηλαδή εκτός από την αποζημίωση απόλυσης, ο εργοδότης επιβαρύνεται και με ένα επιπλέον, καθόλου ευκαταφρόνητο, ποσό. Αυτός ο μεγαλοφυής νόμος θα ήταν ιδανική “προστασία” του μεσήλικα εργαζόμενου με δύο προϋποθέσεις. Πρώτον ότι μετά την δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, οι ηλικίες θα… πάγωναν! Ο 54χρονος θα έμενε εσαεί 54χρονος και δεν θα περνούσε ποτέ τα 55. Κι ακόμα, οι τζίροι των επιχειρήσεων θα έμεναν σταθεροί και η κερδοφορία εγγυημένη.
Έλα όμως που τίποτε από αυτά δεν ισχύει στην πραγματική ζωή! Κι έτσι ο εργοδότης του Γιάννη Χ. τον κάλεσε και του μίλησε στα ίσια: “Η Κατσέλη με υποχρεώνει να σε απολύσω. Δεν μπορώ να ξέρω πώς θα πάνε οι δουλειές και δεν μπορώ να αναλάβω το ρίσκο σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά να πρέπει να πληρώσω όλα αυτά που προβλέπει αυτός ο ηλίθιος νόμος. Αλλά θέλω να συνεχίσουμε τη συνεργασία. Θες να έρχεσαι με μαύρα;”
Ο Γιάννης συμφώνησε. Βρίζοντας. Όχι τον εργοδότη. Την Κατσέλη και όλες τις Κατσέλες αυτού του κόσμου, που δεν έχουν κάνει ούτε ένα μεροκάματο στη ζωή τους στην παραγωγική οικονομία. Υπάρχουν και εργαζόμενοι που καταλαβαίνουν το παράλογο. Που ζουν την καθημερινή αγωνία για να καλυφθεί η επιταγή, για να πληρωθούν οι υποχρεώσεις. Και δεν δέχονται την “ταξική διαστρωμάτωση” που οι μαρξιστές της Εκάλης προσπαθούν να επιβάλλουν.
Οι έννοιες του ισχυρού και του αδύναμου ποτέ δεν είναι φιξαρισμένες. Για παράδειγμα, επί χρόνια, στο δίπολο ιδιοκτήτης – ενοικιαστής, ισχυρός ήταν ο πρώτος. Σήμερα; Σε μια μικρή ή μεσαία επιχείρηση, ο ιδιοκτήτης είναι ο αδύναμος. Είναι αυτός που “έχει βάλει το κεφάλι του στον τορβά”. Ο τζίρος πέφτει, οι φόροι πέφτουν σαν το χαλάζι, τα φέσια επίσης, δάνειο ούτε για δείγμα, του πελάτη που πληρώνει σε λιγότερο από 6μηνο του κάνεις ανδριάντα, κι αν έχεις μπλέξει με το κράτος, διαλέγεις ανάμεσα στην αυτοκτονία ή το εγκεφαλικό.
Σκέφτηκε κανένας ένα πλέγμα προστασίας για τον επιχειρηματία; Σκέφτηκε την κατάργηση της υποχρεωτικής εγγραφής στο επιμελητήριο, την αναστολή των ασφαλιστικών εισφορών στον ΟΑΕΕ, ως ελάχιστο πρώτο βήμα; Σκέφτηκε τη μείωση της εξοντωτικής συμμετοχής στο ΙΚΑ, που περίπου διπλασιάζει το κόστος της μισθοδοσίας και στην ουσία απαγορεύει τις προσλήψεις; Από πού θα πληρωθούν όλα αυτά; Κανένα Συμβούλιο της Επικρατείας δεν πρόκειται να βγάλει αντισυνταγματική την πτώση του τζίρου!
Με μια νομοθεσία που διαμορφώθηκε πάνω στα αριστερίστικα ιδεολογήματα που κυριάρχησαν στη φούσκα της μεταπολίτευσης, εκτεθειμένοι και απροστάτευτοι είναι όλοι. Γιατί η μεγαλύτερη προστασία, και για τον εργαζόμενο και για τον επιχειρηματία και για την εφορία, είναι να πηγαίνουν καλά οι δουλειές. Αν δεν πηγαίνουν, οι νόμοι που επωάζονται σε κρατικίστικα μυαλά δεν μπορούν να γεννήσουν χρήματα. Κι όταν πυροβολείς τον επιχειρηματία σκοτώνεις τον εργαζόμενο. Όπως η Κατσέλη, τον Γάννη Χ.
*Ο Θάνος Τζήμερος είναι ιδρυτής και πρόεδρος του κόμματος «Δημιουργία, Ξανά»
http://www.xrimatistirio.gr/index_news.asp?id=32505&ekdosi=5054&datalist_=oikonomiapolitiki