Η αξιολόγηση για το επίπεδο της εκπαίδευσης στην Ελλάδα από την PISA μάς έριξε ως συνήθως από τα σύννεφα. Μπορεί να κατηγορούμε οι ίδιοι τα σχολεία μας, αλλά όταν το κάνουν οι ξένοι δεν μας αρέσει. Όπως και πολλά άλλα που όταν μας τα λένε οι ξένοι δεν μας αρέσει. Η παιδεία είναι όμως το αιώνιο φετίχ του νεοέλληνα. Άλλωστε, όλα είναι θέμα παιδείας. Έτσι δεν λένε στα καφενεία της επικράτειας; Και φυσικά είναι θέμα του κράτους. Ο γονιός δεν έχει καμία ευθύνη. Αυτό στη θεωρία, γιατί στην πράξη το κράτος διά των εκπαιδευτικών του δεν ανέλαβε ποτέ την ευθύνη. Ή μήπως βολεύει όλους να μην αναλάβει την ευθύνη;
Υπάρχει μια μελέτη του ΙΟΒΕ του 2013 για τις δαπάνες εκπαίδευσης (ιδιωτικής και δημόσιας) στην Ελλάδα. Ένα στοιχείο είναι αποκαλυπτικό. Οι Έλληνες ξοδεύουν συγκριτικά περισσότερα χρήματα στην προσχολική και στην ανωτέρα/ανωτάτη εκπαίδευση. Στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια οι δαπάνες μειώνονται. Αυτό συμβαίνει σε όλες τις κοινωνικές κατηγορίες. Στα ανώτερα εισοδηματικά στρώματα η μείωση είναι μικρότερη και αυξάνεται στα μεσαία και περισσότερο στα χαμηλά. Αλλά παντού υπάρχει μείωση.
Με άλλα λόγια, ο Έλληνας ενδιαφέρεται περισσότερο για την προσχολική εκπαίδευση και την πανεπιστημιακή. Είναι ευεξήγητο για την πανεπιστημιακή, γιατί από αυτήν εξαρτάται η καριέρα του παιδιού. Δεν είναι τόσο ευεξήγητο για τον προσχολική. Αν το δούμε καλύτερα όμως, θα διαπιστώσουμε πως ο νέος γονιός ξοδεύει πολλά για το παιδί του όταν είναι στην προσχολική ηλικία. Από ρούχα, παιχνίδια κλπ. μέχρι παιδικούς σταθμούς και άλλες δραστηριότητες. Έχει την αγωνία να μη λείψει τίποτα στο παιδί του. Η αγορά αντιλαμβάνεται αυτή τη μεγάλη ζήτηση αγαθών και υπηρεσιών και γι’ αυτό αυξάνει τις τιμές.
Για τη συνέχεια Amagi
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.