Η αβάσταχτη επικινδυνότητα της διζωνικής χαλαρότητας και της ηγετικής ανεπάρκειας

Σάββας Ιακωβίδης

Η διζωνική τερατουργία, ω! Πρόεδρε, ουδαμόθεν του πλανήτη εφαρμοσθείσα, ΔΕΝ πρόκειται να είναι βιώσιμη διότι εκ προοιμίου είναι θνησιγενής επειδή είναι τουρκογενής και παραβιάζει όλα τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, το κοινοτικό και διεθνές δίκαιο.
Γιατί το Κυπριακό δεν επιλύεται; Η μία, ορθή απάντηση, είναι ότι αυτό οφείλεται στην τουρκική αρπακτικότητα και επιθετικότητα κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας, την οποία θεωρεί ως «εκλιπούσα» με επίσημο έγγραφο που κατέθεσε στην ΕΕ. Η συνήθης δικαιολογία, την οποία αχάμπαροι ηγέτες μας προτάσσουν κάθε φορά για να δικαιολογήσουν τη δική τους ανεπάρκεια, είναι η «τουρκική αδιαλλαξία» στην επίλυση του προβλήματος. Οι Τούρκοι, όντως, είναι αδιάλλακτοι και αταλάντευτοι και αμετακίνητοι στη στοχοθεσία τους, η οποία κωδικοποιήθηκε με τις γνωστές εκθέσεις Νιχάτ Ερίμ, από τον Νοέμβριο-Δεκέμβριο του 1956, και αποβλέπει στην αρπαγή και υπαγωγή της νήσου υπό τον πλήρη στρατηγικό και γεωπολιτικό έλεγχο της Τουρκίας.
Η άλλη, εξίσου τραγικά ορθή απάντηση στο ερώτημα γιατί δεν επιλύεται το Κυπριακό, προσδιορίζεται με τη διαχρονική ανικανότητα, ανεπάρκεια, αναξιότητα, τουρκοψοφοδεϊσμό και ασταμάτητο γλείψιμο του κατακτητή από την ηγεσία μας. Απλώς σκεφτείτε: Από το 1960 μέχρι σήμερα, πόσες οβιδιακές μεταλλάξεις έχει υποστεί η όποια απροσδιόριστη και αμεθόδευτη πολιτική, την οποία ο εκάστοτε Πρόεδρος και η κυβέρνησή του ακολουθούν στο Κυπριακό. Ας μην προτάξει κανείς το γελοίο επιχείρημα ότι η Κύπρος είναι μικρή έναντι της Τουρκίας και αδύναμη έναντι των ξένων συμφερόντων. Μικροί και σπιθαμιαίοι αποδεικνύονται οι ηγέτες της. Όταν όφειλαν να αρπάξουν και να αξιοποιήσουν ευκαιρίες, συνέργειες, συμμαχίες και δυνατότητες, τις άφησαν να χαθούν εξαιτίας του τουρκοφοβικού συνδρόμου τους και της γελοίας αντίληψής τους μήπως και… «χαλάσει το κλίμα» των συνομιλιών.

Ακόμα χειρότερα: Οι ηγέτες μας προσχωρούν σταθερά και αποδέχονται τουρκικές θέσεις με την ολέθρια παραίσθηση ότι θα εξευμενίσουν το τουρκικό θηρίο. Προφανώς οι ηγέτες μας δεν ξέρουν και δεν καταλαβαίνουν αυτό που είπε κάποτε ο Βρετανός Πρωθυπουργός, Τσώρτσιλ: «…Δεν διαπραγματεύεσαι με μια τίγρη, έχοντας το κεφάλι σου στο στόμα της…». Η Τουρκία είναι τίγρης, γκρίζος λύκος και ληστοπειρατής της περιοχής. Είναι ο κατακτητής της πατρίδας μας. Οι ηγέτες μας ΟΦΕΙΛΑΝ να τον μελετήσουν για να ξέρουν πώς να τον αντιμετωπίσουν. Τι ακούσαμε την περ. Κυριακή από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας; Μιλώντας σε εκδήλωση των Μορφιτών, παραδέχτηκε: «Η τουρκική πλευρά δεν επιδιώκει τη λύση που εμείς επιδιώκουμε. Είναι τη συνομοσπονδία και τα δύο κράτη που επιδιώκει».

Αυτήν την εφιαλτική προοπτική, η οποία είναι το τελικό στάδιο πριν από την κατάποση της Κυπριακής Δημοκρατίας από τον τουρκικό συσφιγκτήρα βόα, πώς ο Ν. Αναστασιάδης σκέφτεται να αντιμετωπίσει; Ιδού τι είπε: «Θα πρέπει, επιτέλους, αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες, να πείσουμε τη διεθνή κοινότητα ότι, όσες των προτάσεων υποβάλλουμε, συνάδουν απολύτως και με το διεθνές δίκαιο και το ευρωπαϊκό κεκτημένο». Φλυαρίες, ευθυνοφοβίες και αδίστακτη παραπλάνηση και διαβουκόληση των πολιτών. Ο Πρόεδρος ερωτάται για πολλοστή φορά: Ένα κανονικό κράτος, στηριγμένο στις βέλτιστες δημοκρατικές πρακτικές της ΕΕ και του ΟΗΕ, πώς ταυτίζεται με την τουρκο-αγγλική διζωνική τερατουργία, η οποία είναι αντιδημοκρατική, αντιευρωπαϊκή και ρατσιστική;

Ουδεμία απάντηση παρά μόνο συνθήματα, σκότος και εξαπάτηση. Μετά την πατάτα που έριξε για «χαλαρή ή αποκεντρωμένη ομοσπονδία», πάλι προσχωρώντας σε τουρκικές θέσεις, ο Ν. Αναστασιάδης επανέλαβε στεντόρεια: «Όχι εγκατάλειψη της διζωνικής δικοινοτικής, όχι συνομοσπονδία, όχι δύο κράτη, αλλά κράτος λειτουργικό, κράτος που να μπορεί να το αποδεχθεί ο Κυπριακός Ελληνισμός, να μη ζει στην αβεβαιότητα για το τι την επομένη θα συμβεί αν πετύχουμε μια μη βιώσιμη λύση». Αλλ’ η διζωνική τερατουργία, ω! Πρόεδρε, ουδαμόθεν του πλανήτη εφαρμοσθείσα, ΔΕΝ πρόκειται να είναι βιώσιμη διότι εκ προοιμίου είναι θνησιγενής επειδή είναι τουρκογενής και παραβιάζει όλα τα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες, το κοινοτικό και διεθνές δίκαιο.

Τι είναι, τελικά, η διζωνική; Σαράντα τέσσερα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, η ηγεσία μας ακόμα αναζητεί το… «σωστό περιεχόμενό» της. Διαβάστε σε ποιες εκπληκτικές δηλώσεις ο Πρόεδρος προέβη την περ. Τρίτη: «Καλό θα ήταν να συζητηθούν τα θέματα αποκέντρωσης των εξουσιών, της ενδυνάμωσης της ομοσπονδίας  ή της βιωσιμότητας της λύσης, να αναλυθούν τα διάφορα συστήματα που συζητούνται εδώ και 44 χρόνια και τι θα μπορούσε να συμβάλει στο να ξεπεραστούν προβλήματα. Θεωρώ ότι θα ήταν μια καλή αφορμή να ακουστούν και από επιστημονικής άποψης, οι γνώμες εκείνων που μελετούν και εμβαθύνουν εις ανάλογα θέματα». Τώρα; Με 44 χρόνια καθυστέρηση;

Πρόκειται για την πιο βροντερή ομολογία αποτυχίας της πολιτικής της ελληνικής πλευράς και για την πιο τραγική αποτύπωση της διαχρονικής αναξιότητας και ανεπάρκειας της ηγεσίας μας. Είναι η πιο εκκωφαντική κατάρρευση της διζωνικής αυτοχειρίας και η πιο εξουθενωτική διάψευση των προαγωγών της. Τώρα, που βρισκόμαστε στο παρά ένα της τουρκοποίησης, ο Ν. Αναστασιάδης θυμήθηκε πως θα είναι χρήσιμη η συμβολή ειδικών σε θέματα ομοσπονδίας και βιωσιμότητας-λειτουργικότητας μιας λύσης. Τώρα; Τραγικέ Έλληνα, αυτοί είναι οι ηγέτες σου. Κι ούτε μία πέτρα δεν σηκώνεις για να τους λιθοβολίσεις!
 Σημερινή