Δεν χρειάστηκε περισσότερο από λίγα χρόνια στην εξουσία για να καταλάβουμε ότι η Αριστερά είναι κάτι σαν την Δεξιά, στην πιο λαίμαργη για ρουσφέτια και λυσσασμένη για εξουσία εκδοχή της. Ακόμα και στο δήθεν κομβικό για τις δήθεν ευαισθησίες της Αριστεράς μεταναστευτικό, αποκαλύφθηκε αυτό που πριν υπήρχε ως υποψία σε λίγους: οι ανθρωπιστικές κορόνες ήταν μια αντιπολιτευτική παράσταση η οποία κατέβηκε μόλις ο θίασος κάθισε στις θέσεις της εξουσίας. Τώρα μπορεί να μην εκπλήσσει κανέναν, αλλά το 2010 ή το 2012 πολλοί συμπολίτες θα δυσκολεύονταν να πιστέψουν ότι επί Πρώτης Φοράς Αριστεράς οι συνθήκες στα κέντρα φιλοξενίας προσφύγων θα ήταν πολύ χειρότερες απ’ ό,τι ήταν επί κεντροδεξιάς.
Ακόμα και στην οικονομική διαχείριση, οι σκιές πάνω από τη διακυβέρνηση έχουν αρχίσει να κρύβουν τον ήλιο. Ακόμα και αν οι σκιές αυτές σχηματίζονταν μόνο από την εξαγορά της εταιρείας του φίλου του Ζάεφ από τη ΔΕΗ, τη σύμβαση του Ελ. Βενιζέλος και την υπόθεση της ΔΕΠΑ, είναι και πάλι πολλές για παράταξη που κυβερνά μόλις τριάμισι χρόνια. Όμως ακόμα κι αυτές δεν συγκρίνονται με το μεγαλύτερο σκάνδαλο του Αλέκση και της παρέας του. Ένα σκάνδαλο πιο χυδαίο κι από πρωτοσέλιδο της Espresso που αναφέρεται σε βιασμό με τη λέξη «μερεμέτι» και πιο προκλητικό κι από στρίπερ στη Μητρόπολη (προσοχή, λέω «προκλητικό», όχι «δυσάρεστο»). Ένα σκάνδαλο για το οποίο οι υπεύθυνοι δεν θα αντιμετωπίσουν ποτέ τη δικαιοσύνη, καθώς πρόκειται για ένα έγκλημα το οποίο δεν καλύπτεται από τον ποινικό κώδικα (και σίγουρα δεν είναι τόσο μεγάλο όσο το έγκλημα του να πλαστογραφείς ένα πτυχίο δημοτικού, ενώ έχεις τελειώσει μόνο τις 5 πρώτες τάξεις, προκειμένου να καταφέρεις να βρεις δουλειά ως καθαρίστρια).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.