Η Ελλάδα εάλω - Κατάθεση προσωπικής εμπειρίας

Γράφει ο Δαμιανός Βασιλειάδης

Επισκέφτηκα πρόσφατα την Θεσσαλονίκη μαζί με την σύζυγό μου. Χρησιμοποιούσα στην Θεσσαλονίκη τις αστικές συγκοινωνίες, οι οποίες είναι αφόρητα επιβαρημένες. Στις 30 Σεπτεμβρίου, σε μια διαδρομή μου εκλάπη το κινητό μέσα στο λεωφορείο. "Πιθανόν" από τρεις μελαψούς αλλοδαπούς νεαρούς, που βρισκόταν δίπλα μου κοντά στην μεσαία είσοδο. Στην επιστροφή μας πήραμε την νυχτερινή διαδρομή για Αθήνα (11.50 μ.μ.) με το τραίνο που ήταν ασφυκτικά υπερπλήρες από νεαρούς μετανάστες, κυρίως από Ασία δευτερευόντως από Αφρική. Υπολόγισα ότι ο αριθμός τους θα έφτανε τους τετρακόσιους.

Έλληνες ήταν μετρημένοι στα δάχτυλα. Όχι μόνο τα καθίσματα ήταν γεμάτα, αλλά και οι διάδρομοι σε όλο το βαγόνι είχε όρθιους ακόμη και ξαπλωμένους στο δάπεδο μετανάστες.Η τουαλέτα είχε καταντήσει σε άθλια κατάσταση. Με την κούραση αποκοιμηθήκαμε και όταν ξυπνήσαμε διαπιστώσαμε ότι έλειπε η τσάντα μου, που είχα βάλει δίπλα στην βαλίτσα μας.

Ρωτήσαμε τον ελεγκτή, αν αυτή η κατάσταση συμβαίνει συχνά κατά την βραδινή διαδρομή και μας επιβεβαίωσε ότι αυτό συμβαίνει τακτικά εδώ και αρκετούς μήνες. Παλιά που ταξίδευα βράδυ δεν υπήρχε τέτοιο πρόβλημα. Κατά την κάθοδό μας διαπιστώσαμε ότι τους μετανάστες, τους περίμεναν με τα κινητά στο χέρι πάρα πολλοί ομογενείς, που πιθανόν ή θα ήταν διακινητές, είτε φίλοι και συγγενείς, είτε υπεύθυνοι ΜΚΟ, που τους διακινούν.

Αστυνομία πουθενά, ούτε ίχνος. Μόνο δύο «σεκιουριτάδες», τους οποίους ρωτήσαμε στον Σταθμό Λαρίσης, αν αυτή η κατάσταση είναι καθημερινή και από πότε πήρε μεγάλες διαστάσεις. Μας επιβεβαίωσαν την βιωματική μας εμπειρία ότι η κατάσταση υπάρχει εδώ και καιρό και συνεχώς επιδεινώνεται, γιατί κατεβαίνουν εκατοντάδες κάθε φορά από το τραίνο ανεξέλεγκτα κατά την νυχτερινή διαδρομή και εξαφανίζονται στην χοάνη της Αθήνας, προς το παρόν κυρίως στις γνωστές υποβαθμισμένες περιοχές, όπου πια δεν θα υπάρχει δυνατότητα να δει κανείς κάποιον Έλληνα να κυκλοφορεί κυρίως το βράδυ.

Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress.gr