Αλλού η ψήφος, αλλού η πίκρα

Αλλού η ψήφος, αλλού η πίκρα
«Μην πανικοβάλλεστε!»
Αντανακλώντας το πολιτικό σοκ που υπέστη η Τουρκία εξαιτίας της έκβασης των ευρωπαϊκών εκλογών, η εφημερίδα «Ζαμάν» στην Αγκυρα, μεταφέρει αυτή τη λακωνική προτροπή για ψυχραιμία που διατύπωσε ο γερμανός, τουρκικής καταγωγής, ευρωβουλευτής Βουράλ Ογκέρ.
Ο Ογκέρ (μεγάλος Τούρκος επιχειρηματίας που δραστηριοποιείται στο χώρο του τουρισμού) έσπευσε να καθησυχάσει τους ομογενείς του για το μέλλον της ενταξιακής τους προοπτικής, μια και η επιτυχία της ευρωπαϊκής κεντροδεξιάς «διαβάζεται» στα τουρκικά ως ενίσχυση της αντι-τουρκικής τάσης στους κόλπους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Η αλήθεια είναι ότι από το 2005 -που ξεκίνησε η διαδικασία ένταξης της Τουρκίας- μέχρι σήμερα, λίγα έχουν γίνει και αιτία είναι οι ισχυρές αντιρρήσεις κυρίως της Γαλλίας και της Γερμανίας για την τουρκική εισδοχή στην ευρωπαϊκή οικογένεια.
Με εξαίρεση τα συντηρητικά κόμματα της Βρετανίας και της Πορτογαλίας, που υποστηρίζουν φανατικά την τουρκική υποψηφιότητα, η υπόλοιπη ευρωπαϊκή κεντροδεξιά έμμεσα ή άμεσα συντάσσεται με την άποψη των Σαρκοζί-Μέρκελ για σύναψη μιας προνομιακής σχέσης Τουρκίας-Ε.Ε., αντί της πλήρους ένταξής της. Ολα αυτά συνθέτουν μια σκληρή πραγματικότητα για την Άγκυρα, που δικαιολογημένα ενοχλείται από την εκλογική νίκη της κεντροδεξιάς και την υποχώρηση του φιλοτουρκικού ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού πόλου.
Σε πρόσφατες δηλώσεις τους, τόσο ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν όσο και ο πρόεδρος Αμπντουλάχ Γκιουλ «απάντησαν» στην κεντροδεξιά επικράτηση προαναγγέλλοντας μια νέα πολιτική προσέγγισης του ευρωπαϊκού «ακροατηρίου», έτσι ώστε να ενισχυθεί η τουρκική υπόθεση στη συνείδηση των λαών της Ε.Ε. Κι αυτό επειδή η αντι-τουρκική τάση αποδίδεται στα πρόσωπα των συγκεκριμένων ηγετών της Γαλλίας και της Γερμανίας και όχι στους λαούς των χωρών αυτών.
Με ρητορική διάθεση ο Ερντογάν σχολίασε ότι «όσοι νοιάζονται να σώσουν την καρέκλα τους σήμερα, θα λογοδοτήσουν στην Ιστορία αύριο» -καυτηριάζοντας το γεγονός ότι ο Σαρκοζί ανέδειξε το θέμα της τουρκικής ένταξης σε βασικό προεκλογικό ζήτημα στην Γαλλία.
Αντίθετα, συναινετικός ήταν ο πρόεδρος Γκιουλ που, αντίθετα με τη σκληρή γλώσσα που συνήθως χρησιμοποιούσε επικρίνοντας την Ευρώπη για την καθυστέρηση των διαδικασιών ένταξης, προτίμησε τώρα να αναγγείλει ένα νέο ξεκίνημα στις γαλλοτουρκικές σχέσεις, προκειμένου να καμφθεί το γαλλικό εμπόδιο, το βασικότερο που συναντά η Τουρκία στο δρόμο της προς την Ε.Ε.
Πρόκειται για μια «πολιτιστική επίθεση» της Τουρκίας σε 40 πόλεις της Γαλλίας, όπου θα ξεδιπλωθούν πάνω από 400 προγράμματα επίδειξης της τουρκικής κουλτούρας, ξεκινώντας από την 1η Ιουλίου. Ο ίδιος ο Γκιουλ θα πάει στην Γαλλία για να κόψει τις κορδέλες της εκκίνησης της «Τουρκικής εποχής στη Γαλλία» -όπως ονομάστηκε το πρόγραμμα αυτό- διότι, όπως είπε ο ίδιος, «εκείνο που ενδιαφέρει είναι η γνώμη των λαών μας».
Η εικόνα ενός Ευρωκοινοβουλίου με ενισχυμένη την αντι-τουρκική κεντροδεξιά δεν είναι ο μοναδικός εφιάλτης για την Αγκυρα. Υπάρχει ίσως και κάτι ακόμη πιο δύσκολο: η ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε. από την Κύπρο κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2012, γεγονός που «θα κάνει πολύ δύσκολο να βρεθούν ευήκοα ώτα στις Βρυξέλλες».
Μοναδική ελπίδα για τέτοια ώτα εναποτίθεται πλέον στην επανεκλογή του προέδρου της Κομισιόν, Μανουέλ Μπαρόζο, φανατικού υποστηριχτή της τουρκικής υποψηφιότητας. Αν και η αντι-τουρκική ευρωπαϊκή κεντροδεξιά... θέλει τον Μπαρόζο ώστε να προχωρήσει η συνολικότερη πολιτική της ατζέντα, τώρα είναι οι ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες και οικολόγοι που, θεωρώντας τον «ακατάλληλο για την θέση», δηλώνουν ότι θα κάνουν τα πάντα να μην ξαναγίνει πρόεδρος, με αποτέλεσμα να μην είναι καθόλου σίγουρη η επανεκλογή του.
Αντίθετα με τις Βρυξέλλες που ακόμη μελετούν το θολό μήνυμα της ευρωκάλπης, η Αγκυρα το πήρε ξεκάθαρα: το παζάρι στην επόμενη πενταετία θα είναι σκληρό.
ΑΧΙΛΛΕΑΣ ΦΑΚΑΤΣΕΛΗΣ