Μια μέρα σκοτώθηκε μια γυναίκα που ήταν μεγάλη πολιτικός και μεγαλοστέλεχος στο κόμμα της, με υπουργεία και πολλές περγαμηνές. Όταν έφτασε στον άλλο κόσμο, την υποδέχτηκε ο Άγιος Πέτρος και της λέει:
- “Που θα ήθελες να περάσεις την αιωνιότητα σου, στην Κόλαση ή στον Παράδεισο;”
Εκείνη το σκέφτεται λίγο και λέει:
- “Δεν είμαι σίγουρη.”
- “Τότε”, λέει ο Άγιος Πέτρος, “θα κάνουμε το εξής, θα περάσεις 24 ώρες στην Κόλαση και 24 ώρες στον Παράδεισο και μετά αποφασίζεις.”
Η πολιτικός συμφωνεί. Πάνε λοιπόν, στην Κόλαση.
Εκεί η πολιτικός βλέπει όλους τους πολιτικούς φίλους της που είχαν πεθάνει να παίζουν γκολφ, να ποντάρουν στο καζίνο, να πίνουν σαμπάνια, να φλερτάρουν με ωραίους άντρες και πανέμορφες γυναίκες και γενικά να διασκεδάζουν πολύ.
Ακόμα και ο Διάβολος ήταν μαζί τους και κάνανε παρέα, λέγοντάς τους τα καλύτερα πρόστυχα και πικάντικα ανέκδοτα.
Όλα πολύ ωραία και η πολιτικός περνούσε υπέροχα.
Πριν όμως να το καταλάβει, πέρασαν οι 24 ώρες και ήρθε ο Άγιος Πέτρος να την πάρει να πάνε στον Παράδεισο.
Ο Παράδεισος ήταν ένα πολύ ήσυχο μέρος με ήρεμη ατμόσφαιρα, οι άγγελοι έπαιζαν γαλήνια μουσική με τις άρπες και τις λύρες τους, οι φιλόσοφοι μιλάγαν για τη ζωή και το θάνατο και όλοι μαζί συζητούσαν με τους αγγέλους, που ήταν πολύ ωραίοι και ευχάριστοι τύποι.
Η πολιτικός αισθανόταν πολύ όμορφα και πριν να το καταλάβει, πέρασαν και αυτές οι 24 ώρες, ώσπου ήρθε ο Άγιος Πέτρος να την ρωτήσει τι αποφάσισε τώρα που είδε και τα δύο μέρη.
Η πολιτικός το σκέφτεται λίγο και του λέει:
- “Ο Παράδεισος ήταν πολύ ωραίος και γαλήνιος, αλλά στην Κόλαση ήταν όλοι οι φίλοι μου και διασκέδαζαν πιο πολύ, οπότε θα προτιμήσω την Κόλαση.”
Ο Άγιος Πέτρος σέβεται την επιθυμία της και την στέλνει στην Κόλαση.
Όμως, η Κόλαση ήταν λίγο διαφορετική τώρα, ένα διαλυμένο μέρος με αποπνικτική ατμόσφαιρα και όλοι οι φίλοι της πολιτικού δούλευαν στα κάτεργα και κουβαλούσαν τεράστιες πέτρες, ενώ και ο Διάβολος ήταν πάνω από τα κεφάλια τους και τους διέταζε συνεχώς.
Η πολιτικός δυσαρεστημένη πάει και ρωτά τον Διάβολο:
- “Τι έγινε εδώ; Προχθές όλα ήταν τόσο ωραία και όλοι διασκέδαζαν.”
Και ο Διάβολος της απαντά:
-Ναι. αλλά τότε είχαμε προεκλογική εκστρατεία, σήμερα μας έχεις πλέον ψηφίσει!!!”
Πολύ καλό :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα
Ευτυχώς που υπάρχουν και τα ανέκδοτα και γελάμε γιατί ο μόνος λόγος που θα γελάγαμε θα ήταν με τα χάλια μας
Κάποτε πριν από πολλούς μήνες είχα γράψει κάτι που αφορούσε το φιλότιμο κύριε Σάββα και ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με την πολιτική .Μετά το χτεσινό παραλογισμό το αφιερώνω στο μπλογκ σας.Βλέπετε η ταινεία υπάρχει και φιλότιμο είναι διαχρονική .
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν προσπαθούσα να κατατάξω τη λέξη φιλότιμο αν είναι ουσιαστικό ή επίθετο θα μπερδευόμουνα .....
Ο κανόνας του ουσιαστικού ορίζει την έννοια σαν πρόσωπο , ζώο, πράγμα , κατάσταση....
Αναλύοντας τα ένα, ένα, δεν μπορώ να το κατηγοριοποιήσω.....και τί εννοώ:
Πρόσωπο : Πιο πρόσωπο ? δεν είναι πρόσωπο, γιατί θα μπορούσα να του μιλήσω, να του πω : ''Που πας Ωρέ καραμήτρο ? που πας ? δεν βλέπεις ότι όλοι σε χρησιμοποιούν ?
Ασε που δεν θα προλάβαινα θα την είχε κοπανήσει
Ζώο : Δεν μπορεί να είναι ζώο, με τίποτα, γιατί κανένα ζώο δεν τρωει το άλλο , δεν το σκοτώνει για πλάκα όπως ο άνθρωπος...
Πράγμα : Αντε να υποθέσουμε ότι είναι πράγμα.....τι πράγμα...ποια χρησιμότητα μπορεί να έχει ως πράγμα, αφού όλοι το έχουν πετάξει στα σκουπίδια και το χρησιμοποιούν μόνο για να εντυπωσιάσουν λεκτικά
Κατάσταση: Ναι θα μπορούσε να είναι.....σε μια κατάσταση κώματος ή κόμματος ή τελείας γιατί άλλη κατάσταση θα ήταν η προθανάτια ....μπα δεν μπορεί να είναι γιατί τότε πολύ κόσμος θα έπρεπε να έχει αυτοκτονήσει , ή να έχει αυτομολήσει
Μήπως είναι επίθετο?
Χμ μπά δεν μπορεί, διότι το επίθετο είναι η λέξη που δίνει κάποια ιδιότητα ένα χαρακτηριστικό στο ουσιαστικό που συνοδεύει ..... εγώ τόσα χρόνια ασυνόδευτο το βλέπω .....το παρακολουθώ στενά και βλέπω να κυνηγάει μονίμως την επικαιρότητα, δίνοντας μια έμφαση στο τι δεν πρέπει να είμαστε, για να έχουμε την δυνατότητα να χρησιμοποιούμαι αυτή την ακαθορίστου είδους λεκτική έκφραση....
Καταλήγω λοιπόν στην δική μου εκδοχή για να μη σας κουράζω
.....Φιλότιμο.....
Σύνθετη λέξη, με έννοια που μπορεί να λειτουργήσει μόνο για ιδιοχρησία τίποτα παραπάνω τίποτα λιγότερο...Φιλο τιμό , = δίνω τιμή στο φίλο μου , μου δίνει ο φίλος , τιμολογώ τον φίλο του φίλου μου, τα ρέστα μου .....
Χρησιμοποιείται
Οταν δεν θέλει κάποιος να επιτρέψει σε κάποιον άλλον να τον εκμεταλλευτεί
και
Αποποιείται
Οταν η προσωπική εκδοχή, ελευθερία , κρίση, ζωή καταπατείται για το κοινό καλό με εύνοια στην τσέπη μου την τσέπη του διπλανού που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την δική μου κλπ..
Ηθικό δίδαγμα :
Μη φιλοτιμείσθε, παρά μόνο για να επιβάλλεται την άποψη σας , την θέση σας και την ιδέα σας .....
Μην ενδιαφέρεστε αν ο διπλανός σας είναι καλά ή όχι ή πέθανε...... εσύ ακόμα ζεις δε πα να πεθάνει ......ένας λιγότερος για την λειψυδρία και την σύνταξη .....
Έλληνες είμαστε ρε παιδιά εμείς την γεννήσαμε την έννοια δεν σημαίνει ότι πρέπει να την πράττουμε κιόλας .....δείτε τις κεφαλές της χώρας, όλοι ζούνε κανείς δεν αυτοκτόνησε..... Αφήστε τους άλλους να μαθαίνουν εσείς απλά κοιτάτε ....
..το κοίταγμα δεν απαγορεύεται άλλωστε και οι δούλοι στο παρελθόν μόνο να κοιτάνε μπορούσαν μόνο αυτό επιτρεπόταν .....
Υγ. Ετσι σαν τις πέτρες στην άμμο της Σαχάρας γεννήθηκε το φιλότιμο,
έτσι κείτεται μόνο του στην έρημο, την απέραντη,
μια έρημο γεμάτη κόκκους άμμου ,
όπως οι άνθρωποι .....που περνάνε, αφήνουν το σημάδι τους,
αλλά ο άνεμος το σβήνει ....
Η πέτρα, ο βράχος, όμως μένει εκεί, ασάλευτος,
περιμένει κάποιος να τον σηκώσει ....να πάρει το ρίσκο
να τον σηκώσει, να τον κουβαλήσει, να κουραστεί ,
να ιδρώσει, και ίσως κάποια στιγμή να χτυπήσει....
Αν όμως τα καταφέρει, με αυτό το βράχο και με κάποιους ακόμα,
θα υπάρξει η δυνατότητα κάποιες γεννιές μετά,
να βρεθεί το καταφύγιο της γνώσης και της σοφίας
.......που εμείς κάποτε σαν Ελληνες ανακαλύψαμε
και εμείς πάλι θάψαμε στην άμμο της ερήμου.....