Την Πέμπτη, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε σε άρθρο δημοσιογράφου του ΔΟΛ ότι "Ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να εντάξει στους συνδυασμούς του δύο δημοσιογράφους με ιδιαίτερα ακραίες θέσεις για τα «εθνικά» και με παρελθόν οξύτατης κριτικής στο ΠαΣοΚ για θέσεις και κυρίως για προθέσεις σχετικά με τα θέματα αυτά (Μακεδονικό, Κυπριακό, Αιγαίο). Το ενδιαφέρον με τις υποψηφιότητες αυτές δεν ήταν τόσο (αν και...) η αρνητική αντίδραση της εργοδοσίας των δημοσιογράφων και η απειλή απόλυσης όσο η επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ: πότε άλλαξε «άρδην» θέσεις η τέως ανανεωτική αριστερά και δεν το ανακοίνωσε;"
Πριν αλέκτωρ λαλείσαι τρις, ήγουν, την επόμενη ημέρα, ο ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσε ότι "κόβει" τον Στάθη από τη θέση του επικεφαλής στο ψηφοδέλτιο επικρατείας.
Δεν υπονοούμε τίποτα (άλλωστε η πολιτεία του καθενός μας και το κατά πόσο ο κάθε -επώνυμος ή ανώνυμος- πολίτης είναι πραγματικά δημοκράτης και προοδευτικός, δεν κρίνεται από το πώς αυτοπροσδιορίζεται ή τον χαρακτηρίζουν οι άλλοι, αλλά από τα λόγια και τα έργα του), απλά αναφέρουμε το γεγονός, υπενθυμίζοντας επίσης ότι και πάλι, πριν από μερικούς μήνες, οι ανανεωτικοί, τους οποίους επικαλείται ο προαναφερθείς συντάκτης του ΔΟΛ, προκάλεσαν κρίση στον ΣΥΡΙΖΑ, μια κρίση που οδήγησε στο 'φάγωμα' του Αλέκου Αλαβάνου, λίγες μέρες μετά τη δήλωσή του, με την οποία ζητούσε το πάγωμα των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Ε.Ε. με την Τουρκία, λόγω της προκλητικής στάσης της γείτονος και της συνεχιζόμενης κατοχής και μη αναγνώρισης της Κύπρου.
Παρεμπιπτόντως, διαβάστε και το 'επιτάφιο' άρθρο του Στάθη, για να συμπληρώσετε την εικόνα.
πως να μην μπαϊλισει ο ιμαμης ?
ΑπάντησηΔιαγραφήεθνικιστης με σοσιαλιστικες τασεις ειναι ενα επικυνδινος συνδιασμος που καθεται βαρυς στο στομαχι πολλων νεοθωμανιστων που προσκινουν το χρυσο βοδι,
και τωρα ο σταθης τι θα κανει ?
θα πιασουμε την παραλια μεχρι να περασουν οι εκλογες ?
ο ΣΥΝασπισμος ηταν η τελευταια μας ευκαιρια ?
h
προς h
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν θέλω να σου κάνω τον πολύ αλλά πρωτίστως να ορθογραφείς.
ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ (για Στάθη και Ρουμπάνη)Ποιοι είναι άραγε και γιατί μένουν αόρατοι οι "καποιοι" του ΣΥΝ και η " μια συνιστώσα" του ΣΥΡΙΖΑ που θεώρησαν "εθνικιστές" τους δυο συναδέλφους; Η αοριστία μου θυμίζει ότι όταν ένας ασήμαντος συλλαμβάνεται για μικροπαράπτωμα έχει ονοματεπώνυμο και πρόσωπο στην τηλεόραση. Όταν είναι "επώνυμος" γίνεται αόρατος. Το ζήτημα είναι πολιτικό και όχι προσωπικό και οι κκ συνάδελφοι οφείλουν να δηλώσουν ποιοι είναι οι κατήγοροί τους αφού αυτοί δεν εμφανίζονται (ως όφειλαν) για να αναλάβουν την πολιτική ευθύνη. Ο κ. Τσίπρας γιατί τους καλύπτει; Η σιωπή του προέδρου, των κατηγόρων αλλά και των κκ Στάθη-Ρουμπάνη αποδεικνύει ότι οι καταδικασμένες (υποτίθεται)μέθοδοι της αριστεράς να κολλάνε ρετσινιές στους ανεπιθυμητους δεν αποτελούν παρελθόν. Και αυτό χωρίς να συζητά κανείς πολιτικά για τα πολιτικά ζήτήματα. Ξέρει μήπως κανείς γιατί επιτέλους τσακώθηκαν Τσίπρας και Αλαβάνος, ποια ήταν η ποολιτική διαφορά τους-εκτός της καρέκλας φυσικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεύτερον. Η κατηγορία περί εθνικισμού είναι παληά για όποιον δεν είναι αρεστός. Δεν ενδιαφέρομαι (μα καθολου) να ξύσω παληές πληγές αλλά ΄με την ίδια κατηγορία (του εθνικιστή)με απέπεμψαν προ ετών από την Αυγή μετά από 15 χρόνια εθελοντικής δουλειάς. Το έμαθα χρόνια μετά διότι οι "αόρατοι" ούτε τότε εμφανίστηκαν.
Στάθης και Ρουμπάνης φάνηκαν απρόσεκτοι. Διπλά απρόσεκτοι...Πάντως (αν χρειαζόταν κάποιος απόδειξη) τώρα επικράτησε (επιτέλους!)κάποια διαφάνεια. Ξέρουμε ότι δεν ξέρουμε ποιος κυβερνά αυτό το κόμμα. Όχι πάντως ο πρόεδρός του (που επικράτησε του ανταγωνιστή του), ούτε η πλειοψηφία, αλλά οι αόρατοι. Το χειρότερο είναι ότι οι συνάδελφοι κκ Στάθης και Ρουμπάνης κρατάνε και αυτοί το μαγικό μανδύα που τους κρατάει αόρατους.
Απ’ όλα αυτά μπορούμε να βγάλουμε αβίαστα ένα συμπέρασμα. Το δίλλημα δεν είναι «Αριστερά» ή «Δεξιά». Το δίλλημα είναι αν θα καταφέρουμε σαν πολιτικό σύστημα να έχουμε ανθρώπους που προτάσσουν το εθνικό έναντι του αμερικανικού συμφέροντος. Αυτές οι υπόγειες διαδρομές υποταγής είχαν ξεχαστεί για πολλές δεκαετίες. Τώρα επανεμφανίζονται θρασύτατα. Μπορούμε να κλειστούμε στον «αριστερό» ή στον «δεξιό» αυτισμό μας και να κατηγορούμε τους «άλλους». Μπορούμε να ανοιχτούμε στους όποιους άλλους που βλέπουν τα πράγματα εθνοκεντρικά. Η επιλογή νομίζω είναι προφανής. Αλλά πρέπει και οι αλήθειες που καλύπτονταν από ένα πέπλο «ιδεολογικής συγγένειας» να αποκαλυφθούν. Δεν υπάρχει ιδεολογία σε ανθρώπους που ενδίδουν σε τέτοιου είδους πιέσεις γιατί αν ήταν ιδεολόγοι δεν θα ενέδιδαν. Το υπόγειο ρεύμα της αμερικανοδουλείας μπορεί να διαπερνάει όλα τα κόμματα αλλά και το υπόγειο ρεύμα της εθνοκεντρικής αντίληψης υπάρχει σε όλους τους χώρους. Καιρός είναι αυτό να σχηματοποιηθεί σε καθαρό πλειοψηφικό πολιτικό ρεύμα γιατί το πρόταγμα πλέον δεν είναι «αριστερή» ή «δεξιά» διαχείριση αλλά η ύπαρξη της Ελλάδας ως ανεξάρτητου και κυρίαρχου κράτους. Ελπίζω να βρεθεί η ηγεσία που θα εκφράσει αυτό το ρεύμα γιατί το έχει ανάγκη η πατρίδα.-
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλευθέριος Β.
..μέθοδοι της αριστεράς να κολλάνε ρετσινιές στους ανεπιθυμητους δεν αποτελούν παρελθόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην σας ξαφνιάζει.Ο χώρος που επαγγέλεται την Δημοκρατία πάντα είχε σαν χαρακτηριστικό του την έλλειψη εσωκομματικής δημοκρατίας, οι μέθοδοι αυτοί είναι κληρονομιά σχολής Μανιαδάκη και εκείνης της ανεκδιήγητης ηγεσίας του αριστερού κινήματος που υπηρέτησε σεμνά και ταπεινά τις πολιτικές άλλων.
..Η κατηγορία περί εθνικισμού είναι παληά για όποιον δεν είναι αρεστός.
Μια ζωή το ίδιο λάθος πρώτα είμαστε πατριώτες και μετά διεθνιστές.
..Ποιός κυβερνά αυτο το κόμμα;
Μα είναι ολοφάνερο Αμερικανοκίνητη αριστερά όχι βέβαια ότι η αριστερά ήταν ποτέ ελληνική να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους.
Το δίλλημα δεν είναι «Αριστερά» ή «Δεξιά». Το δίλημμα είναι εθνική στρατηγική, Η ΜΌΝΗ ΔΙΈΞΟΔΟΣ.
Οσο για τον Κο.Αλαβανο να του θυμήσω τις συνιστώσες του Συνασπισμού που ήταν υπέρ των Σκοπίων, να του θυμίσω τις επιλογές στην Θράκη, είθισται στην Ελλάδα να ξεχνούμε, και η ηρωική έξοδος να σκεπάζει όλα τα λάθη μας.
Ετσι οπως πανε θα αποκαλυψουν και τον χρηματοδοτη τους και θα χασουν ενα Σορο λεφτα.Βλεπεις Σ το ενα και Σ το αλλο θα μας βγει κανενα SS στο τελος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρακαλώ μεγαλύτερη προσοχή και να αποφεύγονται μέρες που 'ναι οι διχαστικοί πομφόλυγες. Το ουσιαστικό μέτωπο πολιτικής αντιπαράθεσης σήμερα δεν είναι ανάμεσα σε αριστερά ή δεξιά όπως το παρουσιάζουν παντού οι εγκάθετοι των αγγλοαμερικάνων,
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά αυτό που περιγράφεται στην ανάρτηση και στα σχόλια για τις διώξεις όσων εκφράζουν πατριωτικές απόψεις της στα μήντια και αλλού.
Είναι ένα γενικευμένο φαινόμενο που έχουμε υποστεί πολλοί. Το είχα περιγράψει ανωνύμως εδώ κι ένας άλλος βλάκας μου λεγε αν κατεβαίνω στις ευρωεκλογές...
Θα ήταν χρήσιμο να μαζεύαμε μαρτυρίες από τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, αλλά και από τον ιδιωτικό.
ΑΠ. ΑΠΟΣΤΟΛΟΠΟΥΛΟΣ (στο διάλογο με αφορμή τον Στάθη)1) Όποιος προτάσσει ως ανάγκητην εθνική στρατηγική δεν μπορεί να αφορίζει (όπως ο Sub 92)τον οποιοδήποτε με κλισε του είδους "η αριστερά δεν ήταν ποτέ ελληνική". Διότι διαιρεί αντί να αγκαλιάζει, άρα βλάπτει. 2)Η ιστορία δεν είναι απλή.Πχ Αριστερά και Δεξιά πχ συνέπεσαν (από διαφορετικές αφετηρίες) στην εναντίωσή τους στη ΜΙκρασιατική εκστρατεία. Εναντίον ήταν οι κομμουνιστές, "Οίκαδε" έλεγε ο Βλάχος της Καθημερινης.3)Όταν ο κόσμος ήταν ιδεολογικά χωρισμένος και συνασπισμένος με τη Ρωσία ή τις ΗΠΑ το εθνικό και το κοινωνικό ταυτίζονταν.Επέλεγες στρατόπεδο με βάση τη σύνολική σου αντίληψη. Εξ ου και οι αλληλοκατηγορίες εκατέρωθεν περί ξενοδουλείας. 4)Τώρα, με το τέλος "υπαρκτού",το εθνικό και το κοινωνικό διαχωρίστηκαν και πάλι.Αλλά επανέρχεται παλαιότατο πρόβλημα: το φιλορωσικό ή φιλοαγγλικό (τώρα φιλοαμερικανικό)ενώ το φιλογαλλικό αποδυναμώθηκε λόγω αδυναμίας της Γαλλίας. Και είναι επικίνδυνο, όσο ήταν (όπως ιστορικά ξέρουμε)και τότε. 5)Ιστορικά ξέρουμε επίσης ότι όποιοι αποπειράθηκαν (ή απλώς διανοήθηκαν)να κσεφτούν και να πράξουν"ελληνικά" είχαν κακό τελος με όργανο τη διχόνοια. Ανδρούτσος, Κολοκοτρώνης, Καποδίστριας, Δραγούμης, Βενιζέλος, αναφέρω ενδεικτικά. 6)Τέλος το ζητούμενο δεν έιναι απλώς η επιθυμία γιαμια εθνικη στρατηγική αλλά ο καθορισμός του περιεχομένου της. Και αυτό δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει και την κοινωνική διάσταση. Δεν αντιφάσκω με το 3/4. Απλώς επισημαίνω ότι χωρίς κοινωνική συνοχή (δηλαδή χωρίς πολιτική για τηνκοινωνία)δεν μπορείς να ασκήσεις κανενός είδους εξωτερική πολιτική. Ελλάδα και Τουρκία είναι δυο αντίθετα παραδείγματα.Με αυτή την έννοια το δίλημμα Δεξιά-Αριστερά, αντίθετα από ότι υποστηρίζει ο Ελευθερίος Β, υπάρχει, όχι όμως ως δίλημμα σοσιαλισμός ή καπιταλισμός αλλά με το τι οδηγεί και προστατεύει την κοινωνική συνοχή.
ΑπάντησηΔιαγραφή