Η Ρωσία δεν παζαρεύει την αναγνώριση της "Βόρειας Κύπρου" από τη Μόσχα, με αντάλλαγμα την αναγνώριση της Αμπχαζίας από την Άγκυρα»,Δήλωση Λαβρόφ για τα Κατεχόμενα
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ αποκλείει το ενδεχόμενο να αναγνωρίσει η Ρωσία κρατική υπόσταση στα Κατεχόμενα με αντάλλαγμα την αναγνώριση της αποσχισθείσας από τη Γεωργία Δημοκρατίας της Αμπχαζίας εκ μέρους της Τουρκίας.
«Η Ρωσία δεν παζαρεύει την αναγνώριση της "Βόρειας Κύπρου" από τη Μόσχα, με αντάλλαγμα την αναγνώριση της Αμπχαζίας από την Άγκυρα», είπε ο κ. Λαβρόφ, απαντώντας σε ερώτηση φοιτητή, κατά την πρόσφατη διάλεξή του στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Αμπχαζίας στο Σοχούμι.
«Δεν είμαστε επιρρεπείς σε οποιαδήποτε συναλλαγή με τη λογική του εσύ σε μένα κι εγώ σε σένα. Πρόκειται για τελείως διαφορετικές υποθέσεις. Από ιστορικής, ηθικής και ανθρώπινης άποψης είναι διαφορετικές καταστάσεις και κάθε είδους παζάρεμα είναι άτοπο εδώ», δήλωσε ο Σ. Λαβρόφ, σύμφωνα με το πρακτορείο Ιντερφάξ.
«Κάθε κατάσταση πρέπει να αντιμετωπιστεί λαμβάνοντας υπ' όψη τα ιστορικά δεδομένα», κατέληξε ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, οι σχετικές δηλώσεις του οποίου αναπαράγονται σήμερα από αρκετά ρωσικά ΜΜΕ και την επίσημη ιστοσελίδα του κυβερνώντος κόμματος «Ενιαία Ρωσία», όπου το γεγονός επισημαίνεται ως αντικατοπτρίζον την «υπεύθυνη διεθνή πολιτική της Ρωσίας».
ΑΤΗΙΝΑ9984
αν ελεγε κατεχόμενα αντί για Βορεια Κυπρο θα ήταν τελειο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχει διάχυτος φόβος στην Ρωσία καθώς υπάρχουν δεσμοί μουσουλμανων της Αμπχαζίας με την Τουρκία, οι δε Αμπχάζιοι της Τουρκίας ως μουσουλμανική Κοινότητα διατηρούν μια σημαντική δύναμη καθως εκπροσωπουνται σε κρισιμα κυβερνητικά οργανα ακόμα και στην ΜΙΤ.Απο την άλλη πλευρά η Τουρκία συστηματικά παρεμποδίζει την επαφή της Αμπχαζίας με τους Αμπχάζιους της Τουρκίας και επαναλαμβάνει μέσα απο επίσημα χείλη οτι υποστηρίζει την εφαφική ακεραιότητα της Γεωργίας.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ xristos
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό δείχνει ότι βλέπει την Βόρεια Κύπρο σαν χωριστό κράτος.
Κάτι που πολλοί δεν μπορούν να κατανοήσουν στην Ελλάδα χαμένοι σε ένα μικρόκοσμο στην άκρη της Βαλκανικής χερσονήσου που τριγυρίζεται κατ’ αυτούς μόνο από θάλασσα και από αφελής ξένους λαούς είναι η διάσταση της πολιτιστικής επιρροής στην δημιουργία αντιθέσεων και ταυτοτήτων στους άλλους λαούς. Και πως διάβολο γίνεται ένας ξένος στην όψη και αλλόγλωσσος όταν τον δεις στην καθημερινή του ζωή να είναι σαν και σένα και ένας όμοιος στην όψη γείτονας να είναι τόσο διαφορετικός στην καθημερινότητά του. Ας πούμε δεν μπορούν πολλοί να κατανοήσουν ότι η αντίθεση Ελλάδας – Τουρκίας δεν είναι παρά ένα μικρό κομμάτι ενός πολύ ευρύτερου παζλ πολιτισμικής αντίθεσης. Η τσαρική Ρωσία όταν ήθελε να επεκταθεί σε ένα μέρος το έκανε όχι μόνο με τον στρατό αλλά κυρίως με την χριστιανική πίστη που στον πυρήνα της είχε το ιδεατό πρότυπο της ιδεώδους κατ’ αυτούς (και ορισμένων από εμάς φυσικά. Του καθηγητού Γιανναρά και εμού μη εξαιρουμένων) πολιτείας του βυζαντίου (με πολιτισμικό κέντρο το Τσάρεβγκραντ ή «Πόλη του «Καίσαρα»). Αυτό είναι συστατικό στοιχείο της ρωσικής εθνικής ιδεολογίας. Εδώ να διευκρινίσω κάτι επειδή θέλω να είμαι ξεκάθαρος. Δεν μιλάω μεταφυσικά, διότι δεν είμαι θεολόγος. Μιλάω για την καθημερινότητα που διαμορφώνεται από το πολιτισμικό υπόβαθρο του κάθε λαού που με την σειρά του διαμορφώνεται από τις κοινές παραδοχές ενός συνόλου ανθρώπων που ονομάζουμε «θρησκεία» και αυτές οι κοινές παραδοχές πάνε πέρα απ’ την εθνότητα και πέρα από την γλώσσα. Η αντιπαράθεση που υπάρχει είναι βαθιά πολιτισμική είναι στην Κύπρο στο Αιγαίο στην Θράκη στην Βαλκανική ενδοχώρα στην Μαύρη Θάλασσα στον Καύκασο στην Κεντρική Ασία. Είναι η ίδια αντιπαράθεση στην βάση της πολλούς αιώνες τώρα. Έχει τα ίδια κίνητρα που είναι η αντίθεση της μιας κοσμοθεωρίας ύπαρξης των ανθρώπων έναντι της άλλης. Απλά μια πολύ μικρή έκφανσή της είναι και το Αιγαίο. Αλλά κανείς βλέποντας το επί μέρους δεν πρέπει να ξεχνάει το σύνολο γιατί μεγάλες χώρες όπως π.χ. η Αμερική ή η Ρωσία έχουν αυτούς τους ευρύτερους ορίζοντες ανάλυσης των απειλών και των ευκαιριών που προκύπτουν από τις πολιτισμικές συνθέσεις και αντιθέσεις. Το πρόβλημά μας στην Ελλάδα είναι ότι μένουμε πολύ σε μικρά πράγματα που μας κρύβουν τον μεγάλο ορίζοντα και πολλοί ηθελημένα μας ρίχνουν δολώματα ώστε να τσιμπήσουμε. Βέβαια φταίνε και εμείς που τσιμπάμε.-
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλευθέριος Β.
Υ.Γ. Εδώ εμείς φτάσαμε να το βλέπουμε σαν ξεχωριστή οντότητα. Πώς θα το πει ο ρώσος δηλαδή; Για να ‘χουμε καλό ρώτημα. Αν μας ενοχλεί αυτό. Τα άρματα μας περιμένουν να τα καβαλήσουμε. Γιατί δεν το κάνουμε;
Κακώς εγώ στη θέση τους θα το σκεφτόμουν σοβαρά μετά τις αλλεπάλληλες σφαλιάρες της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής προς την Ρωσσία και την ένδειξη μη διάθεσης συνεργασίας.Οι Ρώσσοι δε θα μας περιμένουν για πάντα και έχουν το χαρτί που το λένε Τουρκία για να το πέξουν στο διεθνές πόκερ.Βόρεια Κύπρος για αρχή λοιπόν και βλέπουμε!
ΑπάντησηΔιαγραφή