14/12/10

Η αλαζονεία της τουρκικής δύναμης και ο τρεμαλέος Ελληνισμός

Με τον Σάββα Ιακωβίδη

Η υπεροψία της δύναμης και η αλαζονεία της ατιμωρησίας. Έτσι μπορεί να ερμηνευτεί, μεταξύ άλλων, η συνέντευξη του Τούρκου υπουργού Επικρατείας, αρμόδιου για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις Τουρκίας-ΕΕ, Εγκεμέν Μπαγίς στην κυριακάτικη «Σ».

Οι λόγοι της τουρκικής υπεροψίας μπορεί να αναζητηθούν:

Πρώτον, στη σημαντική γεωπολιτική και στρατηγική θέση της Τουρκίας.

Δεύτερον, είναι κέντρο διέλευσης του 70% της ενέργειας από την Ασία προς ευρωπαϊκές χώρες, τις ΗΠΑ, την Ινδία, την Ιαπωνία.

Τρίτον, είναι χρήσιμη για πολλές δυνάμεις, επειδή η γεωγραφική θέση της την αναδεικνύει ως σημαντικό εταίρο και σύμμαχο, σε μιαν από τις πιο ασταθείς περιοχές του κόσμου.

Τέταρτον, η Τουρκία εμφανίζεται ως κοσμική μουσουλμανική χώρα, που, τάχα, ενστερνίζεται ευρωπαϊκές αρχές και αξίες.

Πέμπτον, συγκρούστηκε με το Ισραήλ, σε μια καταφανή προσπάθεια να ηγηθεί του αραβικού και μουσουλμανικού κόσμου και να υπερασπίσει, δήθεν, τα δίκαια του παλαιστινιακού λαού.

Η πληθυσμιακή αναλογία της, η στρατιωτική και οικονομική ισχύς της, η σταδιακή απεξάρτησή της από τις ΗΠΑ και τη Δύση, και η υιοθέτηση μιας ανεξάρτητης εξωτερικής πολιτικής, επιτρέπουν στην Τουρκία να παίζει πολιτικά και διπλωματικά παιγνίδια που, σύμφωνα με ξένους αναλυτές, μάλλον δεν μπορεί να υλοποιήσει. Ο ιθύνων νους της νέας εξωτερικής πολιτικής είναι ο νυν υπουργός Εξωτερικών Νταβούτογλου, που προβάλλει τη θέση περί «μηδενικών προβλημάτων» με τους γείτονες. Αυτή η πολιτική δεν προσπόρισε παρά εντυπωσιοθηρικά κέρδη στην Τουρκία.

Η Ρωσία είναι μεγάλος εμπορικός και ενεργειακός εταίρος της, αλλά δεν εμπιστεύεται τα μεγαλοϊδεατικά και νεο-οθωμανικά σχέδιά της. Με το Ισραήλ τα έσπασε, για να κερδίσει τις αραβικές και μουσουλμανικές μάζες. Με την Αρμενία τα πράγματα είναι σε αδιέξοδο. Η ενταξιακή πορεία της Τουρκίας καρκινοβατεί, εξαιτίας της άρνησης ή και της αδυναμίας της να ανταποκριθεί στις δεσμεύσεις της. Οι σχέσεις με τις ΗΠΑ δεν είναι στην καλύτερη φάση τους. Και το Κουρδικό είναι το αιχμηρότερο αγκάθι στα πλευρά της.

Γιατί, συνεπώς, ο Μπαγίς εμφανίστηκε τόσο αλαζόνας; Διότι η Τουρκία είναι ξεκάθαρη: Αν έχει να επιλέξει μεταξύ ΕΕ και Κύπρου, θα προτιμήσει την Κύπρο, όχι επειδή θέλει, δήθεν, λύση, αλλά γιατί το νησί είναι στρατηγικά, ενεργειακά και γεωπολιτικά πολύτιμο για τους τουρκικούς σχεδιασμούς. Γιατί ο Μπαγίς προκαλεί την ΕΕ; Διότι γνωρίζει ότι η ΕΕ την έχει ανάγκη, ενεργειακά, δημογραφικά και οικονομικά. Και γιατί η Τουρκία δεν εφαρμόζει τις δεσμεύσεις της έναντι της ΕΕ και της Κύπρου; Επειδή κανείς δεν της ζητά λογαριασμό. Ακόμα προχθές, στην «International Herald Tribune», οι υπουργοί Εξωτερικών της Σουηδίας, της Βρετανίας, της Ιταλίας και της Φινλανδίας ζητούσαν περαιτέρω διεύρυνση της ΕΕ, με τάχιστη ένταξη και της Τουρκίας, που θεωρούν πολύτιμη επειδή, τάχα, θα της προσδώσει νέο αναπτυξιακό δυναμισμό.

Πώς αντέδρασαν κυβέρνηση και κόμματα στη συνέντευξη Μπαγίς στη «Σ»; Με ανέξοδες, φλύαρες δηλώσεις. Ο Montaigne είπε: «Τι πιο μεγάλη νίκη περιμένετε, από το να πληροφορήσετε τον εχθρό σας ότι δεν μπορεί να σας νικήσει»; Η Τουρκία θεωρεί ήδη την Ελλάδα ως… φιλικό δορυφόρο. Την Κύπρο δεν την υπολογίζει καν, αφού κατέχει τη μισή και απαιτεί να ελέγξει την υπόλοιπη. Τρεμαλέος και έμφοβος, ο Ελληνισμός δεν μπορεί να διαμηνύσει στον αλαζόνα και υπερόπτη Τούρκο ότι δεν μπορεί να μας νικήσει ούτε και να μας δουλώσει. Απλώς προσπαθεί κωμικά να εξημερώσει το τουρκικό θηρίο, που οσημέραι αποθρασύνεται και αποθηριώνεται. SIGMALIVE.COM

6 σχόλια:

  1. Όποιος πάει για τα πολά χάνει και τα λίγα,στο τέλος θα μείνει χωρίς το Ισραήλ και τις ΗΠΑ,έξω απο την ΕΕ και με τον Μουσουλμανικό κόσμο να έχει να ασχοληθεί με τα δικά του προβλήματα και να τους έχει γραμένους.

    Τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο η Τουρκία είναι στην κυριολεξεία ξεκρέμαστη έναντι σε οποιαδήποτε ισχυρή δύναμη της εναντιωθεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Aς κλανουμε υπομονή κ ο Θεός θα δώσει το καλό. Έχουμε αδικηθεί κατάγωρα από τις αρχές του 20ου αιώνα κ ευντεύθεν. Ας κρατήσουμε εμείς άσβεστη την φλόγα του οικουμενικού Ελληνισμού, κ όλα τα υπόλοιπα θα πάρουν τον δρόμο τους. Σπύρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κατ αρχήν απ τα Στενά πέρναγε από τα κοιτάσματα της Κασπίας το 75% της παγκόσμιας ζήτησης πετρελαίου και πριν από 100 χρόνια!
    Αυτό δεν «προστάτεψε»την Τουρκία από τις επιθέσεις εκβιασμούς, ενίοτε συνεργασίες –ενίοτε πολέμους με κράτη όπως η Μ. Βρετανία ή η Ρωσία που παραδοσιακά συγκρούονται για τον έλεγχο της περιοχής για 200 τουλάχιστον χρόνια…
    Για την Τουρκία είναι χαρακτηριστική η πολιτική των μεγάλων οπορτουνισμών. Είναι κράτος στηριγμένο σχεδόν απόλυτα στους σχεδιασμούς του στρατιωτικού κατεστημένου. Για την Ε.Ε, είναι μ. ά. μια στρατηγική γέφυρα στην Μέση Ανατολή, εργαλείο για παρέμβαση στον νότο της Ρωσίας.
    Εάν δούμε τις χώρες που για δύο αιώνες στήνουν τις υποδομές της Τουρκίας όπως την Γερμανία, την Μ. Βρετανία, την Γαλλία και μετά ακολουθούν όλοι οι υπόλοιποι (ενέργεια, μεταφορές, στρατ. βιομηχανία, ελαφρά βιομηχανία, διαχείριση υδάτων) θα καταλάβουμε επιτέλους ότι δεν πρόκειται για έναν ανεξάρτητο παίκτη στην σκακιέρα.
    Είναι χαρακτηριστικό ότι στις «παλιές δυνάμεις» πέρασε μετά από την τελευταία κρίση σχεδόν όλος ο ορυκτός πλούτος και ο έλεγχος των φραγμάτων της Τουρκίας.
    Με την σημερινή πολιτική των μηδενικών προβλημάτων με τους γείτονες επιδιώκει να γίνει η Τουρκία το σημείο αναφοράς για τους Πάτρωνες της. Το ότι στην περίπτωση της Ελλάδας διευκολύνεται παντοιοτρόπως αυξάνει παραπέρα όχι μόνον την αλαζονεία της Τουρκίας, αλλά της επιτρέπει να κατορθώνει τους στόχους της με «ειρηνικά» μέσα. Ι.Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Είναι καλό να μην υποτιμάς τον αντίπαλο, αλλά είναι καλύτερο να μην τον υπερτιμάς κιόλας. Ας δούμε λοιπόν ποια είναι η ανάγκη της Ευρώπης ως προς την Τουρκία ως προς τα ενεργειακά, τα οικονομικά, τα δημογραφικά.
    Για τα ενεργειακά δεν έχουμε παρά να ρίξουμε μια ματιά στον χάρτη. Σε ποιο βαθμό εμπλέκεται η Τουρκία με τα θαλάσσια περάσματα της Βαλτικής, ή του Σουέζ; Μάλλον λοιπόν το Κέντρο της Ευρώπης δεν έχει μεγαλύτερη ανάγκη την Τουρκία απ’ ότι π.χ. την Αίγυπτο ή την Ρωσία.
    Τα δημογραφικά… Μιλάμε για μια Ευρώπη που έχει πληθυσμό σχεδόν δέκα φορές τον τουρκικό πληθυσμό. Η όποια δημογραφική ανάπτυξη υπάρχει δεν έχει και σημαντική επίδραση στην συνολική δημογραφική δυναμική. Στο ευνοϊκό σενάριο για την Τουρκία πως η δημογραφική δυναμική της θα παραμείνει σταθερή και αναπτυσσόμενη μετά από μια πιθανή ένταξη πράγμα που δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο…
    Τα οικονομικά…. Πολλές φορές θεωρούμε πως η Τουρκία έχει εκρηκτική ανάπτυξη αλλά ξεχνάμε κάποια πράγματα. Η πραγματική ανάγκη της Ευρώπης που θα κάλυπτε η Τουρκία ήταν τα φτηνά εργατικά χέρια. Αλλά με την επέκταση στην Ανατολή της Ευρώπης ποιοι ακριβώς είναι οι φθηνότεροι; Οι τούρκοι; Οι βούλγαροι; Οι ουκρανοί; Οι ρώσοι; Οι γεωργιανοί; Μήπως οι αλβανοί; Ή μήπως ακόμα φθηνότεροι είναι τελικά οι κινέζοι; Ας μείνουμε στον οικονομικό τομέα… Αλήθεια θεωρεί κανείς πως η Τουρκία θα πρέπει να ενταχθεί για την καινοτόμα τεχνολογία της; Με τι ακριβώς θα συγκριθεί; Με την Γερμανική καινοτομία μήπως; Και αν ναι γιατί οι γερμανοί να βάλουν ανταγωνιστές σε τόσο κορεσμένες αγορές; Τέλος θα μπορούσε η τουρκική ένταξη να γίνει για τον αγροτικό τομέα της που θα απορροφήσει σχεδόν το σύνολο των πόρων λόγω του ότι είναι ακόμα τεράστιος; Ακόμα και οι Πολωνοί όταν θα φτάσουν σε πρακτικό επίπεδο εξειδίκευσης της αγροτικής πολιτικής και καταλάβουν πόσα χάνουν δεν θα θέλουν την Τουρκία. Η ένταξη της Τουρκίας ήταν καθαρά μια πολιτική απόφαση επιβαλλόμενη από την Αμερική. Είμαστε σε μια φάση όπου τέτοιου είδους «πολιτικές αποφάσεις» θα παίζουν όλο και λιγότερο ρόλο στην εφαρμοζόμενη κοινή ευρωπαϊκή πολιτική. Τα στυγνά οικονομικά κριτήρια θα θριαμβεύουν και άλλωστε είναι το μόνο λογικό. Οι αλλεπάλληλες κρίσεις της ευρωζώνης δείχνουν πως πάμε ή σε ομοσπονδοποίηση ή σε διάλυση της Ευρώπης αλλά σε κάθε περίπτωση η Τουρκία δεν θα μπει στην Ευρώπη όχι τόσο διότι είναι ανυπέρβλητα τα εμπόδια αλλά γιατί οι ίδιοι οι τούρκοι δεν είναι σε θέση να εμπιστευτούν εθνική κυριαρχία τους σε ευρωπαϊκά κέντρα αποφάσεων που θα επεμβαίνουν όλο και περισσότερο στα εσωτερικά των κρατών.-

    Ελευθέριος Β.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αυτός είναι ψωνισμένος με το όνομά του που μάλιστα είναι και ...ελληνικό: Εγκεμέν=Ηγεμόνας !!!
    τζιμης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ελευθέριε, τα λές ρεαλιστικά αλλά εδώ στην Ελλάδα, πολλοί έχουν πιστέψει τα αντίθετα. Οι εντυπωσιακές-απειλητικές διαθέσεις της Τουρκίας, εν συνδυασμώ με τον (επικαλούμενο) κίνδυνο της ελληνικής χρεωκοπίας, έχουν κάμψει το ηθικό μεγάλου μέρους του κόσμου. Και αν δεν είναι μεγάλο μέρος, ωστόσο αυτό αφήνει να φανεί η σχετική προπαγάνδα.
    Δεν πάνε να δούν τι λένε οι άλλοι λαοί της Ευρώπης...Ελίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.