Ειρήσθω: Τρεις περί Ενώσεως προς Σενέρ Λεβέντ

Χ Ρ Η Σ Ι Μ Ε Σ για τις ιστορικές μελέτες θα είναι ίσως οι αναμενόμενες από τον δημοσιογράφο της τ/κ «Αφρίκα» και καθημερινό συνεργάτη του «Πολίτη» κ. Σενέρ Λεβέντ, απαντήσεις. Στο άρθρο του, την Τρίτη 14 τρ. στον «Π», ο κ. Λεβέντ κατσάδιασε αναδρομικά, μετά από δεκαετίες, το ΑΚΕΛ, για την προ του ‘74 πολιτική του υπέρ της ΕΝΩΣΗΣ της Κύπρου με την Ελλάδα. Του στείλαμε τρεις σχετικές ερωτήσεις («Π» 17τρ. σελ.14) που πηγάζουν από τρία γνωστά στους μελετητές ιστορικά γεγονότα:

1. Π Ω Σ ΕΞΗΓΕΙ και πώς κρίνει ο κ. Λεβέντ το γεγονός ότι ο μέγιστος Τούρκος ποιητής, ο κομμουνιστής ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ (1902-1963), όταν άρχισε την 1η Απριλίου 1955 ο ένοπλος αγώνας της ΕΟΚΑ για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού και την ΕΝΩΣΗ με την Ελλάδα, έστειλε μήνυμα προς την τουρκική μειονότητα της Κύπρου, να συστρατευθεί στον αντιαποικιακό αγώνα των Ελλήνων, και ότι ήταν δίκαιο το αίτημα της ελληνικής πλειοψηφίας του κυπριακού λαού για ΕΝΩΣΗ με την Ελλάδα; Το μήνυμα εκείνο το Ναζίμ Χικμέτ είχε δημοσιεύσει 14.4.1955 η αριστερή εφημερίδα «ΑΥΓΗ» των Αθηνών, η οποία ήταν το εκφραστικό όργανο του κόμματος ΕΔΑ της Αριστεράς στην Ελλάδα, μέσα από το οποίο δρούσαν οι του απαγορευμένου τότε ΚΚΕ.

2. Π Ω Σ ΣΧΟΛΙΑΖΕΙ το γεγονός ότι η αριστερή τ/κ εφημερίδα «Ικτιλαπσί», των κομμουνιστών της τουρκικής μειονότητας της Κύπρου, το 1955 είχε ταχθεί υπέρ του αντιαποικιακού και ενωτικού αγώνα τού, κατά πλειοψηφίαν, ελληνικού λαού της Κύπρου και γι’ αυτόν το λόγο την έκλεισαν και την απαγόρευσαν οι Εγγλέζοι αποικιοκράτες, τον δε 32χρονο εκδότη της, Φαζίλ Οντούρ, τον δολοφόνησε η ΤΜΤ 24.5.1958;

3. Π Ω Σ ΚΡΙΝΕΙ και τι εξηγήσεις έχει ο κ. Λεβέντ, για το γεγονός ότι ο ηρωικός κομμουνιστής, συνδικαλιστής και δημοσιογράφος και μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΑΚΕΛ, ο δολοφονηθείς από ενεδρεύοντες εκτελεστές της τουρκικής ΤΜΤ τον Απρίλιο του 1965, Ντερβίς Αλί ΚΑΒΑΖΟΓΛΟΥ, υποστήριζε και την (μετά το 1960) γραμμή της ηγεσίας του ΑΚΕΛ για Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα; Και, μάλιστα, στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής της 21.12.1961 είχε ψηφίσει, μαζί με την πλειοψηφία των ηγετών του ΑΚΕΛ, εναντίον της πρότασης Παύλου Δίγκλη, για εγκατάλειψη της πολιτικής της ΕΝΩΣΗΣ, ενώ μέχρι τη δολοφονία του, 11.4.1965, σε κανένα κείμενό του και σε καμιάν από τις ομιλίες του δεν καταφέρθηκε ποτέ εναντίον της γραμμής του ΑΚΕΛ για ΕΝΩΣΗ;

Βεβαίως, εάν οποιοδήποτε από τα τρία γεγονότα ήταν διαφορετικό απ’ ό,τι έχει καταγραφεί, θα είναι ορθό να παρουσιαστούν στοιχεία προς περαιτέρω διερεύνηση.
ΛΑΖΑΡΟΣ Α. ΜΑΥΡΟΣ-http://www.sigmalive.com