του Αντύπα Καρίπογλου
Κατά έναν ασυνήθη τρόπο, όταν μιλάμε για τη γενιά του Πολυτεχνείου, δεν την προσδιορίζουμε σε χρονική σχέση με το ιστορικό γεγονός, όπως π.χ. μιλώντας για τη γενιά του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά της πιστώνουμε το ίδιο το γεγονός. Ταυτόχρονα, σ' αυτό το γεγονός δόθηκε μια μυθολογική διάσταση. Η μεγάλη πλειοψηφία που ηλικιακά ανήκει σ' αυτήν τη γενιά ούτε υπέφερε από τη χούντα, ούτε αντέδρασε, ούτε - πολύ περισσότερο - την έριξε.
Γεννημένοι μετά τον Εμφύλιο, οι άνθρωποι αυτής της γενιάς, ενώ δεν έζησαν τις τραγωδίες των γονιών τους και πριν δημιουργήσουν κάτι για το οποίο θα μπορούσαν να είναι περήφανοι, πέρασαν κατευθείαν στο στάδιο απόλαυσης των καρπών των «θυσιών» τους, οικειοποιούμενοι το επίτευγμα του (διαρκώς ποθούμενου) εκδημοκρατισμού και εξευρωπαϊσμού του νεοελληνικού κράτους.
Αν, απλοϊκά ίσως, ορίζαμε την πρόοδο ως επαύξηση των υλικών και μη αγαθών από γενιά σε γενιά, η γενιά του Πολυτεχνείου έζησε κάνοντας ακριβώς το αντίθετο. Κατασπατάλησε ό,τι κληρονόμησε, επειδή ακριβώς θεωρούσε ότι αποτελούσε τη δίκαιη αμοιβή για όσα «έκανε».
Κι όταν η κληρονομιά σώθηκε, δανείστηκε, διότι θεωρούσε ότι δεν ξοφλήθηκαν οι «προσφερθείσες» υπηρεσίες της προς τον τόπο. Δεν κατανάλωσε απλώς τα υλικά αγαθά, «κατανάλωσε» και την άυλη περιουσία μας. Τη γνώση, μετατρέποντας την παιδεία σε μηχανισμό απονομής κρατικών μισθών. Τους δημοκρατικούς θεσμούς, μετατρέποντας το Σύνταγμα και τους νόμους σε εργαλεία άσκησης λαϊκίστικης πολιτικής. Τους ίδιους τους δεσμούς που κρατούν άρρηκτο τον κοινωνικό ιστό, μετατρέποντάς τους σε δίκτυο εξυπηρέτησης μικροπολιτικών και συντεχνιακών συμφερόντων.
Ετσι, μοιραία, η διαδρομή αυτής της γενιάς «κράσαρε». Η ευημερία που απολαύσαμε ήταν δανεική, η πρόοδος ήταν πρόσκαιρη, κράτησε μέχρι την ώρα του λογαριασμού. Η γενιά του Πολυτεχνείου αντέστρεψε την πορεία προς τα εμπρός. Αντί να προσθέσει, έφαγε ό,τι έφτιαξαν οι γονείς της, κι όταν αυτά τελείωσαν, έφαγε όσα θα φτιάξουν τα παιδιά της. Αυτό που τώρα πρέπει να κάνει για να εξιλεωθεί είναι να βοηθήσει σε κάθε προσπάθεια διάσωσης των εγγονιών της.
Ο Αντύπας Καρίπογλου είναι δικηγόρος. Το 1973 ήταν 9 χρονών, οπότε δεν είναι σίγουρος αν ανήκει ή όχι στη γενιά του Πολυτεχνείου
Το έχω πεί πολλές φορές μια απο τις μεγάλες κατάρες της φυλής μας είναι η ευκολία στην σκέψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ αρθρογράφος κάνει το ίδιο λάθος που κάνουν και πολλοί όμοιοι του
Στην προσπάθεια εύρεσης της Ιστορικής αλήθειας λαμβάνει ως δεδομένα τα εξής: το σήμερα και το χτές και αντιπαραβάλλει αυτά τα δύο
Η ανεύρεση της Ιστορικής αλήθειας έχει δύο σημαντικές παραμέτρους της οποίες πολλοί αγνοούν ή παραγνωρίζουν.
Ενα ιστορικό γεγονός και η ιστορική αλήθεια που αυτό κουβαλά εξετάζεται πάντα με βάση τον χρόνο που μεσολαβεί απο την πραγματοποίηση του μέ την ανάλυση του
Δεύτερον εξετάζεται ως μέρος μιας συνέχειας και δεν απομονώνεται
Ενα ακόμα μέγα λάθος του αρθρογράφου είναι ότι παίρνει το δείγμα μιας μεοψηφείας κα ιχαρακτηρίζει με αυτό την πλειοψηφεία
Οποιος αφαιρεί κομμάτι της Ιστορίας μας απο το χτές εξαφανίζει ταυτόχρονα και ένα κομμάτι απ οτο μέλλον μας
Εριξε η εξέγερση του Πολυτεχνείου την χούντα;Φυσικά και την έριξε γκρεμίζοντας το φιλέλευθερο προσωπείο της
Φταίει η εξέγερση του Πολυτεχνείου για την εισβολή στην Κύπρο;Φυσικά και όχι γιατί απλά τα σχέδια εισβολής έχουν ιστορικό ορίζοντα που ξεκινά απο το 1964.Και όποιος ισχυριστεί ότι ο "Ασβός"- πράκτορας της CIA ο οποίος στην Κεσσάνη-Αλεξανδρούπολη ξεπούλησε την Ελλάδα και με την ανάκληση της μεραρχίας απο την Κύπρο έδωσε το πράσινο φώς της εισβολής ααφήνοντας την Κύπρο γυμνή είναι άμοιρος ευθυνών απλά δεν ξέρει που πατεί και που βρίσκεται
Το ίδιο ζαλισμένος είναι και ο αρθρογράφος
Ακρίτα, δεν είναι θέμα ευκολίας στη σκέψη. Κάποιοι έχουν κίνητρο να παρουσιάζεται η ιστορική αλήθεια με αυτό τον τρόπο, κάποιοι έχουν κίνητρο να αφαιρούν ένα κομμάτι από την ιστορία μας - και μεθοδικά το προωθούν, αξιοποιώντας -εν γνώσει τους ή μη- κάποια assets.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ανάρτηση http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/11/blog-post_4903.html δίνει ένα ψίγμα των οικονομιών κλίμακας τής πολιτιστικής διπλωματίας: μέρος τού οικονομικού πολέμου, δυσθεώρατα ποσά και κρίσιμες πλουτοπαραγωγικές πηγές - αύριο και εδάφη, έμμεσα ή άμεσα.
Ο ορισμός http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/09/blog-post_6009.html?showComment=1315661633838#c5201227744180040287 είναι σαφής.
-Στις 12 Μαΐου 1965 ο στρατιωτικός διοικητής των ελληνικών δυνάμεων Κύπρου στρατηγός Γρίβας έστειλε έκθεση στον Έλληνα υπουργό άμυνας Πέτρο Γαρουφαλιά, στην οποία ανέφερε ότι έγινε κίνηση ίδρυσης οργάνωσης με την επωνυμία «ΑΣΠΙΔΑ» από ομάδα αξιωματικών και ότι υπήρχε κίνδυνος ανατροπής του τότε καθεστώτος. Είχε μάλιστα αναφερθεί τότε, ότι αρχηγός και υποκινητής την κίνησης αυτής ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο υπουργείο ανέθεσε στον αντιστράτηγο Σίμο να μεταβεί στην Κύπρο και να διεξαγάγει ανακρίσεις για το ζήτημα. Ο αντιστράτηγος ερευνά τα στοιχεία, εξετάζει 93 μάρτυρες και αποφαίνεται:
«Απεδείχθη πράγματι ότι εγένετο κίνησις ιδρύσεως οργανώσεως υπό την επωνυμίαν «ΑΣΠΙΔΑ» υπό ομάδος αξιωματικών, με τον ιδιοτελή σκοπόν την εξυπηρέτησιν ατομικών συμφερόντων αυτών και των μελών της οργανώσεως, δια της προωθήσεως μεμυημένων αξιωματικών εις επικαίρους και σημαινούσας θέσεις ή και τινα άλλον απώτερον, όστις ούτε απεδείχθη εκ της εξετάσεως ούτε διεφάνη... Δεν απεδείχθη ότι η κίνησις αύτη είχε πολιτικάς επιδιώξεις ή σύνδεσμον τινά με πολιτικά πρόσωπα».
-Πριν από την επιχείρηση Κοφίνου, στις 12-10-1967 έγινε απόπειρα δολοφονίας τού Γρίβα, όταν ανατινάχθηκε το αεροπλάνο ‘Κομήτης’, μεταξύ Ρόδου και Καστελόριζου και σκοτώθηκαν 67 άτομα, αν και ο Γρίβας την τελευταία στιγμή είχε ακυρώσει την πτήση του αυτή, λόγω άλλης υποχρέωσης.
Αυτό ενδεικτικό για να καταλάβει κάποιος ότι η προσέγγιση δεν είναι απλή
"Ο Αντύπας Καρίπογλου είναι δικηγόρος. Το 1973 ήταν 9 χρονών, οπότε δεν είναι σίγουρος αν ανήκει ή όχι στη γενιά του Πολυτεχνείου"
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς και δεν ανήκει. Με το εξώφθαλμο ιδεολόγημα που πασχίζει να περάσει, και 19 να ήταν, και 29 να ήταν, πάλι δεν θα ανήκε στη γεννιά τού Πολυτεχνείου, μάλλον προς τη γεννιά τού Γεωργαλά φέρνει...
"Η μεγάλη πλειοψηφία που ηλικιακά ανήκει σ' αυτήν τη γενιά ούτε υπέφερε από τη χούντα, ούτε αντέδρασε, ούτε - πολύ περισσότερο - την έριξε."
Και εδώ ακριβώς γίνεται το ολοκληρωτικό στριπτίζ (τι στριπτίζ λέω; εδώ πια μιλάμε για ακτινογραφία...) τού αδέξιου προπαγανδιστάκου. Κάνει την παραδοχή ότι η πλειοψηφία αυτής τής γεννιάς δεν ταυτίζεται με το Πολυτεχνείο, πιθανότατα και να την έβρισκε με τη χούντα κατά τα λεγόμενά του. Και ενώ κατά την άποψή του αυτή η γεννιά δεν ταυτίζεται με το Πολυτεχνείο, εντούτοις πάει να φορτώσει όλα τα "κακά" αυτής τής γεννιάς στο Πολυτεχνείο (με το οποίο αυτή η γεννιά δεν ταυτίζεται όπως λέει ο ίδιος)!!! Φσσστ μπόινγκ...
Και βέβαια αποκρύπτει την ωμή πραγματικότητα που αφορά τη συγκεκριμένη γεννιά. Πολύ απλά πρόκειται για την πρώτη γεννιά - θύμα τού καταναλωτισμού που εισέβαλε επί χούντας στην πατρίδα μας. Ενδεικτικά και μόνο: Ο Κ.Κ. number one (ο εθνάρχας) δεν έδινε άδεια εισαγωγής τής Coca Cola στην Ελλάδα για να απορροφάται η ελληνική παραγωγή εσπεριδοειδών έστω και με τη μορφή λεμονάδας - πορτοκαλάδας. Ήταν ο Παπαδόπουλος αυτός που την έφερε στην Ελλάδα. Και μαζί μ' αυτή και όλα τα υπόλοιπα που διαμόρφωσαν τον τύπο τού Έλληνα - καταναλωτή.
"Κατασπατάλησε ό,τι κληρονόμησε, επειδή ακριβώς θεωρούσε ότι αποτελούσε τη δίκαιη αμοιβή για όσα «έκανε»."
Μα δεν κατασπατάλησε σαν ανταμοιβή για το Πολυτεχνείο (το οποίο κατ' αυτόν έτσι κι αλλοιώς δεν ασπαζόταν), αλλά πολύ απλά γιατί τής χώσανε μπροστά στα μούτρα όλα τα εισαγόμενα καταναλωτικά προϊόντα και την ενθαρρύνανε με κάθε τρόπο:
"Όλα παν' καλά με Co-ca Co-la,
όλα πάνε καλά"
ταμ τουρουρούρουμ
τουμ τουμ!
Υ.Γ. Ρε 'σεις εκεί στον ΔΟΛ, ζημιά σάς κάνει αυτός.
Ξυπνάτε ρέεεεεε
Ακρίτα, δυστυχώς η ταχύτητα των εξελίξεων είναι τέτοια που, αν μια χώρα δεν έχει στρατηγικό σχεδιασμό, καταλήγει να μαζεύει διαρκώς πολλά κομμάτια ενός παζλ που ούτε καν σε ιστορικό επίπεδο δεν θα μπορέσει να αναλύσει σε επίπεδο ικανό για να εξυπηρετήσει υγιείς λήψεις αποφάσεων. Συνειδητοποιεί τη μερικότητα της σκέψης της, νομοτελειακά καταντάει φοβική και στο τέλος 'επιλέγει' μεταξύ αλλοδαπών επιλογών-μονοδρόμων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. Πόσο χαίρομαι όταν παιδιά μου, όπως ο ΠΙΓΚΟΥΙΝΟΣ, κάνει τα πρώτα του βήματα -όπως, τέλος πάντων, μπορεί εμβιομηχανικά να τα κάνει ένας πιγκουΐνος- σε ανάλυση iw! Θα με πάρουν τα ζουμιά από τη συγκίνηση...
Να δεις πώς το είπε ένα άλλο παιδί μου: "εχουν τα στοιχεια του Leader μαζι ομως και με πολλες αλλες ιδιοτητες,που οσο πιο πολλες ειναι τοσο πιο πολυ απομακρυνονται απο τον εαυτον τους,που εσυ δεν μπορεις να ακολουθησεις,και τα προσφερουν γυρω,διοτι εχουν να δωσουν χωρις κατα παραδοξο τροπο να στερουνται ενεργειακα ποτε." http://infognomonpolitics.blogspot.com/2011/11/blog-post_5979.html?showComment=1321607605154#c8827395497445367388
Αν αύριο-μεθαύριο φύγω, τουλάχιστον θα ξέρω ότι έχω βάλει κάποιους ανθρώπους σε δρόμο αναζήτησης...
"Αν αύριο-μεθαύριο φύγω, τουλάχιστον θα ξέρω ότι έχω βάλει κάποιους ανθρώπους σε δρόμο αναζήτησης..."
ΑπάντησηΔιαγραφήΜη φεύγεις πατέραααααα...
"Τη νύχτα που έφυγε ο Μπούκοβι
(του Διονύση Χαριτόπουλου)"
http://www.youtube.com/watch?v=7GgkDjf96Bw
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=PU33y0bGezs
Όλα τα είχε προβλέψει ο Γιώργαρος (άλλο manual κι αυτό).
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις τέκνο μου, το τραγουδάκι σου δεν απέχει και πολύ από το "είναι μάταιο, αφέσου": δεν θα το έλεγες αμιγώς Ελληνική προσέγγιση και σίγουρα δεν περίμενα να σού αρέσει. Μάλλον έχεις μπερδέψει τις έννοιες 'manual' και 'προσαρμόσιμος'.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν αύριο-μεθαύριο φύγω, τουλάχιστον θα ξέρω ότι έχω βάλει κάποιους ανθρώπους σε δρόμο αναζήτησης...
ΑπάντησηΔιαγραφή18 Νοεμβρίου 2011 1:32 μ.μ.
Ασε την πλακα οτι θα φυγεις,γιατι δεν φευγεις εσυ-απλα πηγαινοερχεσαι.
Και πριν "φυγεις" το γνωριζεις αρκετα καλα οτι πηρες περισσοτερα απο αυτα που εδωσες.
Έλα ρε συ Anaconda, μη μού το χαλάς. Περίμενα να σού άρεσε, ιδιαίτερα αν το συνδύαζες σε διαλεκτική σχέση με την έλλειψη τής έννοιας "πατέρας" στο βιβλίο τού Χαριτόπουλου πιο πάνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι αληθινοί πατεράδες, δεν φεύγουν ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλά μετακινούνται.
Κάποια στιγμή πρέπει να φανεί αν τα δέντρα που φυτεύει, μπορούν να σταθούν όρθια μόνα τους, για να ξέρει τι έκανε.
Ομως θα είναι πάντα αναπόσπαστο μέρος της ύπαρξής τους.
Μια τέτοια σκέψη πραγματεύτηκα κάποτε σ΄ένα βιβλίο μου "Δωρίστε μας τη Φωνή σας".
Ελίνα
Χαχα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντως εγω δεν ειμαι ...δεντρο για να με εχει φυτεψει κανενας ιδιαιτερα στον ινφογνωμονα.οποιος νιωθει οτι φυτευτηκε να ζητησει και...ποτισμα.
Αρκετα πλεον με τις ατελειωτες αηδιες και ομφαλοσκοπησεις της λαικουρας εδω μεσα.Αδιορθωτοι ειναι καποιοι.Τελος.