Τι μπορούμε να ελπίζουμε;

της Ελίνας Γαληνού
Habemus νέο πρωθυπουργό, μετά από ένα εβδομαδιαίο πολιτικό θρίλλερ που τάραξε τα νεύρα όλων μας. Ενδεχομένως, ο σκεπτικισμός ορισμένων υποψηφίων ως προς το τι θα αναλάμβαναν, καθώς και διάφορες απέλπιδες προσπάθειες του τέως πρωθυπουργού να διατηρήσει την μεγίστη δυνατή επιρροή στην νέα κατάσταση, μέσω "δικών του ανθρώπων", επέφεραν μεγάλη επιβράδυνση στην τελική απόφαση.
Εν τέλει όμως, οι έξωθεν πιέσεις και τα στενά περιθώρια χρονοδιαγραμμάτων, έφεραν αποτέλεσμα. Η είδηση για την επιλογή του κ. Παπαδήμου, ανακούφισε τις Βρυξέλλες, το Βερολίνο, τα Χρηματιστήρια και τους ρεπόρτερ που ξεροστάλιαζαν ολόκληρα μερόνυχτα έξω από του Μαξίμου και το Προεδρικό.
Τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους για την μεταβατική κυβέρνηση που θα αναλάβει να ολοκληρώσει ένα αυστηρό πρόγραμμα, προκειμένου να ξεμπλοκάρει η 6η δόση και να προχωρήσουμε στην νέα δανειακή σύμβαση. Αρα, τα ψέμματα τελειώνουν για την Ελλάδα, που εισέρχεται σε μια νέα φάση της Ιστορίας της. Μια φάση όπου το τρίμηνο ή τετράμηνο της μεταβατικής κυβέρνησης, ενδεχομένως θα την προετοιμάσει για την επόμενη μέρα της πολιτικής της ζωής. Η πολυήμερη ένταση για τις πολιτικές εξελίξεις, μπορεί να απέσπασε αρκετά την προσοχή του κόσμου από την κεντρική ουσία του πράγματος, αλλά η ουσία δεν αλλάζει. Ολοι θυμόμαστε γιατί ξεσηκώθηκε ο λαός και φώναζε τόσους μήνες τώρα, ώσπου φτάσαμε στα δυσάρεστα γεγονότα της 28ης Οκτωβρίου. Η τρίπλα του τέως πρωθυπουργού που βαφτίστηκε "παλαβομάρα" από τους ξένους εταίρους μας (και ορθώς), λειτούργησε καταλυτικά. Ολοι ξέχασαν την αγανάκτησή τους και εστίασαν την προσοχή τους στο αν η Ευρώπη θα μας πετάξει έξω από το ευρώ ή όχι και ποιές θα είναι οι συνέπειες. Και μετά από αυτήν την αναταραχή που κλόνισε την παγκόσμια αγορά, ήρθαν οι μεγάλες αποφάσεις. Η Ελλάδα χρειαζόταν σιδηρά χείρα να την αναλάβει, σε τέτοιο χάλι που βρίσκεται. Το έλεγαν οι ξένοι, αλλά το αναγνώριζε και μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού. Τις πικρές αλήθειες, τις ξέρουμε. Ομως, δεν ξεχνάμε και τις βασικές μας ενστάσεις, ως λαός και χώρα που δικαιούται επιτέλους μια εθνική αξιοπρέπεια.
Ισως θα μου πείτε, να μην είναι ώρα για τέτοιες σκέψεις γιατί δεν υπάρχει χρόνος. Προέχει η εκταμίευση της 6ης δόσης και πρέπει να προχωρήσουν τάχιστα οι διαδικασίες με την νέα κυβέρνηση. Το νέο κυβερνητικό σχήμα, θα χαρακτηρίζεται από μια πρωτοτυπία βέβαια, καθώς η σύνθεσή του θα είναι πολυκομματική ενώ θα μετέχουν και τεχνοκράτες. Αλλωστε και ο νέος πρωθυπουργός, ανήκει στον χώρο των τεχνοκρατών και αυτό είναι κάτι που θα μπορούσε να εκτιμηθεί ως θετικό στοιχείο. Η αλήθεια είναι ότι η δημοκρατία της θεωρητικής πολυλογίας και επικοινωνιακών συνθημάτων , χρεωκόπησε μαζί με την οικονομία, αφού κατασπατάλησε άδοξα υγιείς δυνάμεις τριών δεκαετιών. Η χαριστική βολή σ΄αυτά τα πράγματα, δόθηκε με το μοιραίο "λεφτά υπάρχουν", όπου ο ελληνικός λαός εισέπραξε το μάθημά του μέσω θανατηφόρων δόσεων εμπαιγμού, απ΄αυτούς που ψήφιζε.
Στο σημείο λοιπόν που είχαμε φτάσει, η εξέλιξη είναι αιτιολογημένη. Οχι όμως και η ολοκληρωτική παραίτηση του λαού, του μόνου που δικαιούται περισσότερο από κάθε άλλον να αγωνιά για το μέλλον του. Αφού λοιπόν ηρεμήσουμε από τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων και δεχτούμε το νέο καθεστώς ως αναγκαστική λύση τηρουμένων των υπαρχόντων περιορισμών, να ξαναθυμηθούμε τα βασικά μας αιτήματα. Η νέα στήριξη που περιμένουμε, και οι διαρθρωτικές αλλαγές που συνοδεύουν το πρόγραμμα της σύμβασης, θα πρέπει να αποσκοπούν ξεκάθαρα στην ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Και ο ελληνικός λαός, δικαιούται τον σεβασμό όλων, κυρίως όμως από τους δικούς του ηγέτες. Χρέη άλλωστε έχουν πολλές χώρες της Ευρώπης, αλλά καμία δεν δίνει το δικαίωμα να ποδοπατιέται η αξιοπρέπειά της. Το δικαίωμα αυτό, ισχύει και για μας.