Η παρακμή και η φοβερή αποδιάρθρωση της κρατικής μας οντότητας – ενόψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου - θυμίζει έντονα την κατάσταση που περιγράφει ο μεγάλος αλεξανδρινός Κωνσταντίνος Καβάφης στο ποίημα του «Περιμένοντας τους βαρβάρους»! Και η αποκορύφωση αυτής της σχιζοφρενικής κοινωνικής διάλυσης είναι η τρομερή αύξηση της εγκληματικότητας και ο απίστευτος ξυλοδαρμός των δύο γυναικών - βουλευτών της Αριστεράς από τον νεοναζί εκπρόσωπο της «Χρυσής Αυγής», που ανακαλεί στη μνήμη μας την αιματηρή βία των «anni di piombo», δηλαδή των μολυβδένιων χρόνων στην Ιταλία!
Και, βεβαίως, η οικονομική εξαθλίωση δεν εξηγεί από μόνη της – ως μέγεθος - γιατί εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας επιβράβευσαν εκλογικά ένα φασιστοειδές κομματικό μόρφωμα.
Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι και η άθλια οικονομική κατάσταση δεν συνέβαλε στην παραγωγή αυτής της κατάστασης.
Και για αυτό, εκρηκτική ευθύνη έχουν ο Παπανδρέου και η ερασιτεχνική ηγετική του ομάδα, που με μια απαράδεκτη θατσερική λογική έκοβαν οριζόντια μισθούς και συντάξεις, και έστελναν στη φτώχια μεγάλες μάζες της ελληνικής κοινωνίας.
Όμως, τούτο θα συνιστούσε μια σχηματοποιημένη, απλοϊκή και πολύ βολική ανάλυση. Γιατί; Γιατί κανείς δεν βγάζει ξαφνικά από μέσα του ένα «άγριο κτήνος» (όπως έλεγε χαρακτηριστικά ο Λέων Τολστόι), ούτε η οργή του για τους διεφθαρμένους πολιτικούς μπορεί να τον οδηγήσει στο να ρίξει την ψήφο του υπέρ ενός νεοναζιστικού κόμματος (που μας υπόσχεται καινούργιες «νύκτες κρυστάλλων» εναντίον όσων θα υποκαθιστούν σήμερα την παλιά μορφή του Jude, του Εβραίου).
Τι εννοώ; Προφανώς η ελληνική κοινωνία (ή τουλάχιστον τμήματά της) είχαν ήδη από καιρό «διαπαιδαγωγηθεί» σε μια βδελυρή και εξωθεσμική μορφή ανομίας, όπου τα γιαουρτώματα, οι προπηλακισμοί, οι μούντζες – και άλλα αντιπολιτικά μεγέθη - αποτελούσαν ανεκτή μορφή αντίδρασης απέναντι στο – όντως - σαπισμένο πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης!
Και για αυτή τη διαπαιδαγώγηση μεγάλη ευθύνη έχουν σίγουρα ένα τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ (και του παλιού ΠΑΣΟΚ). Τι να θυμηθώ; Τη συνδικαλιστική αριστοκρατία της ΓΕΝΟΠ - ΔΕΗ, που έπαιρνε το νόμο στα χέρια της και βύθιζε όποτε ήθελε τη χώρα στο σκοτάδι;
Τις πρόσφατες θλιβερές – δήθεν επαναστατικές - μειοψηφίες καθηγητών και φοιτητών, που εμπόδιζαν παράνομα και ετσιθελικά την εφαρμογή του καινούργιου νόμου για τα πανεπιστήμια (χωρίς να τους αγγίζει καμία εισαγγελική αρχή);
Τους συνδικαλιστές που εμπόδιζαν τον ελλιμενισμό των ξένων πλοίων (και τη κάθοδο των τουριστών στα νησιά μας);
Τη φιλική στη ΝΔ παλιότερη ηγεσία των ταξιτζήδων, που έκλεινε παράνομα τους δρόμους;
Επομένως, ήταν αναπόφευκτο, ότι σε κάποια ιστορική φάση ένα τμήμα του εκλογικού σώματος θα υποστήριζε ένα φασιστοειδή και βίαιο Ρομπέν των Δασών (που θα υποκαθιστούσε το αδύνατο κράτος και το μονοπώλιο της βίας που κανονικά έχει, υποβοηθώντας τα ηλικιωμένα άτομα σε ορισμένες περιοχές).
Υπό αυτή την έννοια αυτές τις καταγραφές θα πρέπει να τις θυμούνται όλοι εκείνοι που άκοπα, αφελώς και ανέξοδα καταδικάζουν τον ξυλοδαρμό των δύο γυναικών και τις «μετανεωτερικές μορφές του κακού», δηλαδή αυτό το μόρφωμα της Χρυσής Αυγής (που πάντως προέκυψε από μια αλληλουχία ιστορικών αιτιών και δεν εκκολάφθηκε με παρθενογένεση).
Και, έτσι, η Ελλάδα θυμίζει πράγματι σήμερα ένα κράτος, που βρίσκεται κοντά στο χάος και την αξιακή παράλυση (Paralysis in Athens, ΙΗΤ 6/6/2012).
Κατά συνέπεια θα πρέπει να δούμε την αλήθεια ωμά . Και αυτό σημαίνει, ότι θα πρέπει να δεχθούμε – ως ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο- ότι στο μέλλον κανείς δεν θα παίρνει το νόμο στα χέρια του, εκτός από τα συντεταγμένα όργανα της Πολιτείας.
Και αυτό θα πρέπει να κάνουμε και για τη σωτηρία της πατρίδας μας στο επίπεδο της οικονομίας, γιατί όλες οι λύσεις που έχουμε μπροστά μας είναι πράγματι οδυνηρές, έστω και η πιο θετική από αυτές, που είναι σίγουρα η – με θυσίες- παραμονή στην Ευρώπη (Johan Van Overtveldt, Το τέλος του Ευρώ).
Όμως η ηγεμονική πολιτική «συνείδηση» που προέκυψε από τις εκλογές της 6ης Μαΐου, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, μας στέλνει μεταμοντέρνα μηνύματα εικονικότητας και μας υπόσχεται –ως μεταλλαγμένο συντηρητικό σχήμα- ένα καινούριο καταναλωτικό παράδεισο ( θυμίζοντας τις χειρότερες στιγμές του Ανδρέα Παπανδρέου και της ιστορίας του λαϊκισμού)!
Όμως για αυτά θα μιλήσω στο επόμενο άρθρο μου.
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Ο ΣΥΡΙΖΑ και τμήματα ιδίως του παλιού ΠαΣοΚ έχουν μεγάλη ευθύνη για τη βαρβαρότητα στην οποία κατρακυλούμε!
Επομένως είναι ανάγκη να αποδεχθούμε, ότι τον νόμο θα τον έχουν στα χέρια τους μόνο τα όργανα της Πολιτείας!
Αλλιώς θα βυθιζόμαστε σταδιακά στο χάος και τη βία!
Και η βία είναι το τελευταίο καταφύγιο των αποτυχημένων!
*Ο κύριος Γρηγόρης Καλφέλης είναι καθηγητής της Νομικής Σχολής του Α.Π.Θ.
Kalfelis@law.auth.gr
Θα πρέπει να διαφωνήσω με το άρθρο, ο Κύριος καθηγητής αδυνατεί να εξηγήσει πειστικά τα φαινόμενα βίας που έχουν ξεσπάσει στη χωρα κυρίως τα τελευταία τρία χρονια, γιατί να κρυβόμαστε άλλωστε, που λέει και ο επίτιμος. Ρίχνει την κυρια ευθύνη μονο στο ΣΥΡΡΙΖΑ και στο παλιό ΠΑΣΟΚ, αλήθεια ποιο είναι το νέο και η ΝΔ που κυβέρνησε τόσα χρονια δεν φέρει ευθύνη και το ΚΚΕ, του οποιου ο ρόλος, όπως είπε η ίδια η Κυρια Παπαρήγα, είναι να οργανώνει απεργίες, δεν έχει ρολο? Τόσα χρονια το κράτος φανερά, ανεξαρτήτως κυβερνώντος κόμματος και με την ηχηρότατη συγκατάβαση των αντιπολιτευτικών κομματων, θρέφει τους "μπαχαλακηδες", τους Αναρχικούς, τους Παρακρατικούς που βγαίνουν και τα σπάνε, νομίζοντας πως ελέγχει τα αντίπαλα δεη. τα οποια είναι δυο. Όμως την πάτησε γιατί και το άκρο δεξιό αντίπαλο δέος αλλα και το άκρο αριστερό αντίπαλο δέος βρήκαν τρόπο να θρεφτούν, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και έτσι έχουμε τα KNAT να πλακώνονται με τους αναρχικούς και τη Χρυσή Αυγή στη βουλή και έξω να κυνηγάει μετανάστες αδιακρίτως και να πλακώνεται με αναρχικούς οποτε δίνεται η ευκαιρία, τους οποιους αναρχικούς η ο,τι είναι γιατί δεν ξέρουμε και τι πρεσβεύουν ακριβώς, τους στηρίζει, έστω έμμεσα το ΣΥΡΡΙΖΑ, όπως έκανε και με τη 17 Νοέμβρη! Άρα όλοι έχουν μερίδιο ευθύνης και μάλιστα μεγάλο. βεβαια πέσανε στη Χρυσή αυγή για να πάρουν ψήφους, το πρόβλημα δεν είναι ότι την πέσανε στη Χρυσή Αυγή για τον απαράδεκτο Κασιδιάρη, το πρόβλημα είναι ότι το πέσιμο είναι υποκριτικό και δεν στοχεύει στην αιτια του προβλήματος αλλα στους 500000 που ψηφισαν τη χρυσή αυγή. Και κάτι ακόμα, όταν εξωθείς τον κόσμο στην εξαθλίωση, τότε ο κόσμος θα αντιδράσει βίαια, πραγματικά βίαια και αυτό γίνεται και τώρα, η άκρα δεξιά "ευτηοκιμει" σε τέτοιες συγκυρίες και η άκρα δεξιά είναι διαφορετική από τα δικτατορικά καθεστώτα, πολλοί εμμένουν να ξεχνούν ότι ο Hitler εκλέχτηκε, έχουν τους λόγους τους βεβαια.....δεν αναφέρομαι στον συγγραφέα του συγκεκριμένου άρθρου, ο noon νοείτο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι δεν είναι μονο η οικονομική κατάντια που οδήγησε τον κόσμο στα άκρα αλλα και η ολοφάνερη ολοκληρωτική εθνική προδοσία η οποια έλαβε χωρα τα τελευταία τρία χρονια, έχω βαρεθεί να ακούω για ατυχείς χειρισμούς, δεν ήταν ατυχείς χειρισμοί, ήταν προδοσία και τα αποτελέσματα είναι τραγικά και μέσα στα τραγικά αποτελέσματα είναι και η άνοδος της Χρυσής Αυγής και τώρα ακόμα αυτό που χρησιμοποιούν για να αποτρέψουν τον κόσμο από το να ψηφίσει την Χρυσή Αυγή αλλα και τον ΣΥΡΡΙΖΑ είναι ο φόβος, ωστόσο ο φόβος δεν πιάνει πλέον, χρειάζονται πολιτικά επιχειρήματα και σοβαρές απαντήσεις και από ο,τι φαίνεται οι συγκεκριμένοι άνθρωποι αδυνατούν και να αρθρώσουν σοβαρό πολιτικο λόγο αλλα και να απαντήσουν στα αδυσώπητα ερωτήματα τόσο της καθημερινότητας αλλα όσο και της εθνικής πολιτικής, η οποια απασχολεί πολύ κόσμο!
Ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του ούτε τα κότσια να αμυνθούν τις πολιτικές που ακολούθησαν δεν έχουν, αυτό σημαίνει ότι οι πολιτικές ήταν λανθασμένες και απέτυχαν και αφού απέτυχαν δεν έχουν ούτε την τσίπα να παραιτηθούν και να παραδώσουν τις θέσεις τους σε νέους ανθρώπους!