Η σούπα της λύσης...

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ

Από έκπληξη σε έκπληξη κινείται το πολιτικό σύστημα. Αρχικά σοκαρίστηκε από την έκπληξη στο Γιούρογκρουπ και τώρα από τις δηλώσεις Ερντογάν, ότι δεν υπάρχει χώρα Κύπρος. Και πώς μπορεί να είναι οι τοποθετήσεις αυτές έκπληξη, όταν είναι πολλάκις επαναλαμβανόμενες.

Εκτός και αν η Κυβέρνηση ζει αλλού ή εάν επενδύει, όπως πολλά στελέχη της έπρατταν κατά το παρελθόν, στον κ. Ερντογάν και στο AKP. Ακόμη και εκείνοι που τον συμπαθούσαν στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, μέρα με τη μέρα, κατανοούν ότι πρόκειται για έναν αυταρχικό πολιτικό, που θέλει να επιβάλει εντός και εκτός των τουρκικών συνόρων τις απόψεις του διά πυρός και σιδήρου. Όταν βεβαίως μπορεί. Τραγικό, πάντως, παράδειγμα είμαστε εμείς. Κράτος υπό κατοχή.

Εκτός και αν κάποιοι θέλουν να το ξεχνούν, διότι έτσι διευκολύνεται η επιστροφή του σχεδίου Ανάν με άλλο όνομα. Με αυτό του Μπαν Κι Μουν, όπως τονίζει σύσσωμη η τουρκική πολιτική ηγεσία. Ακόμη όμως και σε αυτά τα κρυστάλλινα, ακούστηκαν φωνές οι οποίες ισχυρίστηκαν ότι αρχικά ο Μπαγίς δεν είναι αυτό που ήθελαν να πει!

Τους χαλά τη σούπα της «λύσης» στη βάση του σχεδίου Ανάν και απομυθοποιεί την πολιτική τους επένδυση επί του Ερντογάν, ο οποίος όμως, με τις δικές του δηλώσεις, ισοπέδωσε τα πάντα. Και έσβησε τις ψευδαισθήσεις. Ότι δηλαδή ο καλός Ερντογάν είναι έτοιμος να συμβιβαστεί στο Κυπριακό και ότι μπορεί να υπογράψει βιώσιμη λύση. Υποψιαζόμαστε δε, ότι θα συμβεί το ίδιο σκηνικό όπως και το 2004. Η σχεδόν απόλυτη ήττα θα εμφανιστεί ως υπό τας περιστάσεις συμβιβασμός και περίπου ως νίκη!

Έχει πάντως δίκιο ο Πρόεδρος, που προτάσσει ως αρχές της λύσης τη μία και ενιαία κυριαρχία, διεθνή προσωπικότητα και ιθαγένεια, και μια λύση η οποία να είναι συμβατή με το κοινοτικό κεκτημένο και τις διεθνείς δημοκρατικές αρχές και αξίες. Και είναι πρόδηλο ότι προσεγγίζει την πολιτική της πρόταξης του Σπύρου Κυπριακού, του Τάσσου Παπαδόπουλου, του ΔΗΚΟ και της ΕΔΕΚ, καθώς και της Συμμαχίας των Πολιτών. Τείνει δε, η ορθή αυτή πρακτική να οδηγεί στη λύση της «καλής ομοσπονδίας», που μοιάζει με ουτοπία.

Διότι, εάν εφαρμοστεί στην Κύπρο η «καλή ομοσπονδία», δεν θα υπάρχει ένα ελληνοκυπριακό και ένα τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος, αλλά δυο ελληνοκυπριακά! Για να υπάρχει τουρκοκυπριακό συνιστών κράτος στον Βορρά, θα πρέπει να γίνει δεκτή η μετακίνηση των πληθυσμών και να θεμελιωθούν συνταγματικά τα διχοτομικά τετελεσμένα της εισβολής, δηλαδή ο διοικητικός, γεωγραφικός και πληθυσμιακός διαχωρισμός της Κύπρου, όπως τον σχεδίασαν από το 1956 οι Τούρκοι και οι Βρετανοί.

Εφόσον η ομοσπονδία δεν μπορεί να συνάδει με τις βασικές αρχές λύσης, είτε θα πρέπει να οικοδομηθεί μια νέα στρατηγική, με σαφή στόχο τη διατήρηση στη ζωή του ενιαίου κράτους της Κυπριακής Δημοκρατίας που είναι κράτος μέλος της ΕΕ και του ΟΗΕ, είτε η Κυβέρνηση, το κομματικό σύστημα και ο λαός θα βρεθούν, όταν θα έρθει το νέο σχέδιο λύσης, ενώπιον εκπλήξεων πολύ πιο σοκαριστικών από αυτές που προκάλεσαν οι αποφάσεις του Γιούρογκρουπ και οι πρόσφατες δηλώσεις Ερντογάν. Και μάλιστα θα είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα, που ούτε με ηλεκτροσόκ δεν θα μπορούμε να συνέλθουμε...

 http://www.sigmalive.com/simerini/columns/thesi/582769