Του Σάκη Μουμτζή
Η κατάληψη του ξενοδοχείου της κυρίας Παπαχελά από τους «αλληλέγγυους» αντιμετωπίστηκε με ειρωνεία και χαιρεκακία, λόγω των ιδεολογικών πεποιθήσεων της και των πολιτικών σχέσεων με το κυβερνών κόμμα.
Έτσι θεωρήθηκε μείζον θέμα το πώς την «πάτησε» η μεγαλο-ιδιοκτήτρια από τους συντρόφους της και έλασσον ότι καταπατήθηκε η ιδιοκτησία της. Προφανώς επειδή είμαστε εθισμένοι στην παρατεταμένη ανομία, αντιμετωπίσαμε και αντιμετωπίζουμε το γεγονός με μια ελαφρότητα που δεν συνάδει με την παραβίαση ενός συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος.
Η ιδιοκτησία, θεμελιώδης έννοια της αστικής δημοκρατίας, κυτταρικό στοιχείο της εν γένει δραστηριότητας του ανθρώπου, προστατεύεται σε όλες τις πολιτισμένες χώρες με ένα ιεραρχημένο σύστημα κανόνων δικαίου. Πάνω της οικοδομούνται οικονομικές και κοινωνικές λειτουργίες που προσδιορίζουν τον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας.
Γι΄αυτό και οι πολέμιοι του αστικού πολιτικού συστήματος και του τρόπου ζωής που απορρέει από αυτό, στοχεύουν κατευθείαν στον θεσμό και στο αγαθό της ιδιοκτησίας, καθώς αναγνωρίζουν πως αποτελεί μια από τις κεντρικές αρτηρίες του. Έτσι, όταν επικράτησαν με την βία το 1917 το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν η κατάργηση της, ενώ σήμερα οι περιθωριακές ομάδες της ριζοσπαστικής αριστεράς –όπου και όταν μπορούν- με την μέθοδο της κατάληψης, επιδιώκουν την έμπρακτη αμφισβήτηση της.
Στην χώρα μας η έννοια της ιδιοκτησίας είναι βαθιά ριζωμένη στην συνείδηση του Έλληνα και γι΄αυτό κανένα κόμμα της αριστεράς δεν τόλμησε να την αμφισβητήσει. Όμως η χθεσινή κατάληψη του ξενοδοχείου αποτελεί απόπειρα προς αυτήν την κατεύθυνση, αν αναλογιστούμε πως συνοδεύτηκε από την επίκληση οφειλών της ιδιοκτήτριας –υπαρκτών ή ανύπαρκτων- που σε καμία περίπτωση όμως, δεν καθιστούν τους καταληψίες νέους νόμιμους ιδιοκτήτες.
Και το τραγικό σε αυτήν την ιστορία είναι, πως ξαφνικά διαπιστώσαμε πόσο απροστάτευτοι είναι οι όλοι ιδιοκτήτες, καθώς για την αποβολή των καταληψιών απαιτούνται χρονοβόρες και κοστοβόρες νομικές διαδικασίες που σε τελευταία ανάλυση καταλήγουν στην άσκηση φυσικής βίας για την εκδίωξη τους.
Αυτό που συνέβη στην συγκεκριμένη κυρία μπορεί να συμβεί στον καθέναν που έχει εξοχικό ή ανοίκιαστο χώρο. Μπορεί να δει την περιουσία του να βρίσκεται, ως προς την χρήση της, σε ξένα χεριά και να είναι ανήμπορος να αντιδράσει, ενώ η απαξίωση της είναι δεδομένη. Λόγω της έκρυθμης κατάστασης που υπάρχει σε διάφορες περιοχές της χώρας μας δεν πρέπει να αποκλείσουμε αυτά τα φαινόμενα να εμφανισθούν συχνότερα στο μέλλον.
Γι΄αυτό τα κόμματα, που σε επίπεδο αρχών αποδέχονται τον θεσμό της ιδιοκτησίας, θα έπρεπε να λάβουν αμέσως θέση, χωρίς ταλαντεύσεις, υποστηρίζοντας το αυτονόητο. Την άμεση εκδίωξη των καταληψιών.
liberal.gr
Έτσι θεωρήθηκε μείζον θέμα το πώς την «πάτησε» η μεγαλο-ιδιοκτήτρια από τους συντρόφους της και έλασσον ότι καταπατήθηκε η ιδιοκτησία της. Προφανώς επειδή είμαστε εθισμένοι στην παρατεταμένη ανομία, αντιμετωπίσαμε και αντιμετωπίζουμε το γεγονός με μια ελαφρότητα που δεν συνάδει με την παραβίαση ενός συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος.
Η ιδιοκτησία, θεμελιώδης έννοια της αστικής δημοκρατίας, κυτταρικό στοιχείο της εν γένει δραστηριότητας του ανθρώπου, προστατεύεται σε όλες τις πολιτισμένες χώρες με ένα ιεραρχημένο σύστημα κανόνων δικαίου. Πάνω της οικοδομούνται οικονομικές και κοινωνικές λειτουργίες που προσδιορίζουν τον τρόπο οργάνωσης της κοινωνίας.
Γι΄αυτό και οι πολέμιοι του αστικού πολιτικού συστήματος και του τρόπου ζωής που απορρέει από αυτό, στοχεύουν κατευθείαν στον θεσμό και στο αγαθό της ιδιοκτησίας, καθώς αναγνωρίζουν πως αποτελεί μια από τις κεντρικές αρτηρίες του. Έτσι, όταν επικράτησαν με την βία το 1917 το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν η κατάργηση της, ενώ σήμερα οι περιθωριακές ομάδες της ριζοσπαστικής αριστεράς –όπου και όταν μπορούν- με την μέθοδο της κατάληψης, επιδιώκουν την έμπρακτη αμφισβήτηση της.
Στην χώρα μας η έννοια της ιδιοκτησίας είναι βαθιά ριζωμένη στην συνείδηση του Έλληνα και γι΄αυτό κανένα κόμμα της αριστεράς δεν τόλμησε να την αμφισβητήσει. Όμως η χθεσινή κατάληψη του ξενοδοχείου αποτελεί απόπειρα προς αυτήν την κατεύθυνση, αν αναλογιστούμε πως συνοδεύτηκε από την επίκληση οφειλών της ιδιοκτήτριας –υπαρκτών ή ανύπαρκτων- που σε καμία περίπτωση όμως, δεν καθιστούν τους καταληψίες νέους νόμιμους ιδιοκτήτες.
Και το τραγικό σε αυτήν την ιστορία είναι, πως ξαφνικά διαπιστώσαμε πόσο απροστάτευτοι είναι οι όλοι ιδιοκτήτες, καθώς για την αποβολή των καταληψιών απαιτούνται χρονοβόρες και κοστοβόρες νομικές διαδικασίες που σε τελευταία ανάλυση καταλήγουν στην άσκηση φυσικής βίας για την εκδίωξη τους.
Αυτό που συνέβη στην συγκεκριμένη κυρία μπορεί να συμβεί στον καθέναν που έχει εξοχικό ή ανοίκιαστο χώρο. Μπορεί να δει την περιουσία του να βρίσκεται, ως προς την χρήση της, σε ξένα χεριά και να είναι ανήμπορος να αντιδράσει, ενώ η απαξίωση της είναι δεδομένη. Λόγω της έκρυθμης κατάστασης που υπάρχει σε διάφορες περιοχές της χώρας μας δεν πρέπει να αποκλείσουμε αυτά τα φαινόμενα να εμφανισθούν συχνότερα στο μέλλον.
Γι΄αυτό τα κόμματα, που σε επίπεδο αρχών αποδέχονται τον θεσμό της ιδιοκτησίας, θα έπρεπε να λάβουν αμέσως θέση, χωρίς ταλαντεύσεις, υποστηρίζοντας το αυτονόητο. Την άμεση εκδίωξη των καταληψιών.
liberal.gr
Πολύ σωστά όλα αυτά,αλλά εν τέλει δέν είδαμε κάποια επέμβαση τής πολιτείας πρός τήν εφαρμογή τής νομιμότητας στήν συγκεκριμένη περίπτωση. Εκτός ποια καί αν η ιδιοκτήτρια δέν έκανε τίποτα γιά αυτό,ή τήν βόλεψε νά παίρνει "μαύρα" εν ήδη ενοικίου από τά πλήθη που κατέλαβαν τό κτίριο,[μαζί μέ τούς "αλληλέγγειους" φυσικά, που η κυβέρνηση τούς χαϊδεύει ποιό πολύ καί από τούς λαθρομετανάστες!]
ΑπάντησηΔιαγραφή