Συντηρητικοί, ανήσυχοι για το μεταναστευτικό και χωρίς καμία ανοχή για τα σκάνδαλα των κυβερνώντων προσήλθαν στις κάλπες οι Ευρωπαίοι, σύμφωνα με τον Economist.Συνήθως, το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών καθορίζεται με βάση τα ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες σε τοπικό και εθνικό επίπεδο. Αυτή τη φορά, όμως, εύκολα μπορεί να «διαβάσει» κανείς τις ιδιαίτερες τάσεις που επικράτησαν την 7η Ιουνίου.
Η κεντροαριστερά δεν κατόρθωσε να επωφεληθεί από την εκ θεμελίων κρίση των ελεύθερων αγορών, την ώρα που η απήχηση των κεντροδεξιών παρατάξεων παρέμενε σταθερή ή υποχωρούσε ελαφρώς.
Οι κατέχοντες την εξουσία δεν τιμωρήθηκαν ισοβαρώς, αλλά «την πλήρωσαν» όσοι το όνομά τους ενεπλάκη σε σκάνδαλα. Η «αδέξια» ψήφος διαμαρτυρίας κατέληξε στα λαϊκίστικα και ακροδεξιά σχήματα που ουρλιάζουν για κλείσιμο των συνόρων, απέλαση των μεταναστών και διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με τη νέα του σύνθεση, το Ευρωκοινοβούλιο θα βρίθει «οχυρωμένων» κομμάτων που ζητούν προστασία των εθνικών συνόρων από οποιαδήποτε εξωγενή επιρροή, συμπεριλαμβανομένης και εκείνης των Βρυξελλών.
Στην Ολλανδία, το Κόμμα της Ελευθερίας υπόσχεται να απαγορεύσει το Κοράνι, να αχρηστεύσει το Ευρωκοινοβούλιο και να «πετάξει έξω» τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία. Στη Φιλανδία, το κόμμα «True Finns» (Γνήσιοι Φιλανδοί) ήρθε από το πουθενά για να κερδίσει μια έδρα στο Ευρωκοινοβούλιο. Στην Ουγγαρία, η ξενοφοβική παράταξη Jobbik, με την πολεμική της για «υπεράσπιση του πολίτη» εξασφάλισε τρεις έδρες. Ακροδεξιές παρατάξεις με αντιμεταναστευτική τοποθέτηση κέρδισαν έδαφος και έδρες σε Αυστρία, Δανία, Ιταλία, Ελλάδα και Σλοβακία.
Οι Σοσιαλιστές κατατροπώθηκαν, παρότι παραμένουν στη δεύτερη θέση, και βλέπουν την επιρροή τους να συρρικνώνεται σημαντικά. Μέχρι πρότινος, πολιτική των τριών βασικών παρατάξεων στο Ευρωκοινοβούλιο ήταν η επίτευξη ομοφωνίας σε όλες σχεδόν τις νομοθετικές προτάσεις.
Στο εξής, η ενισχυμένη δεξιά φαίνεται πως θα αποφασίζει για την τύχη των υπό ψήφιση θεμάτων… μόνη της. Με περισσότερους Ευρωσκεπτικιστές στο Ευρωκοινοβούλιο, οι στρατηγικές «ομοφωνίας» ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Όπως δήλωσε χαρακτηριστικά στους δημοσιογράφους ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, Γουίλφρεντ Μάρτινς, οι τρεις μεγάλες «οικογένειες που ίδρυσαν την Ευρώπη» και είναι αποφασισμένες να συνεργαστούν μεταξύ τους.
NAFTEMPORIKI
{Ακροδεξιές παρατάξεις με αντιμεταναστευτική τοποθέτηση κέρδισαν έδαφος και έδρες σε Αυστρία, Δανία, Ιταλία, Ελλάδα και Σλοβακία.}
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα εντελώς ρητορικό ερώτημα… Μπορεί η έγκυρη «Ναυτεμπορική» να μας εξηγήσει ποιες είναι εκείνες οι Ακροδεξιές παρατάξεις στην Ελλάδα που κέρδισαν έδαφος και έδρες; Γιατί πολύ σχετικά είναι τα όρια που έχουν τεθεί μεταξύ δεξιάς ακροδεξιάς μεσαίου χώρου αριστεράς κ.λ.π. Το να είναι κάποιος λαϊκιστής και να επωφελείται απ’ τις αγωνίες του λαού είναι καλύτερο απ’ το να παριστάνει την στρουθοκάμηλο αρνούμενος να δει το πρόβλημα… Έχουν τόση διάθεση να αυτοκτονήσουν οι αριστεροί σχηματισμοί; Ή μήπως ισχύει αυτό που διάβασα κάπου όπου έλεγε επί λέξη:
Η αριστερά για να εφαρμόσει πολιτική χρειάζεται ένα κεντρικό κράτος. Αλλά από το Μάαστριχ και μετά αυτό το κράτος δεν υπάρχει άρα κάθε κεντρική αριστερή πολιτική επιλογή δεν είναι δυνατό να εφαρμοστεί λόγω των κοινοτικών περιορισμών στην οικονομική πολιτική. Για να καλύψουν αυτή την αδυναμία τους στην πρόταση πολιτικής που αφορά τις κοινωνίες μέσα στις οποίες δραστηριοποιούνται οι αριστερές παρατάξεις στρέφονται σ’ ένα στείρο ανθρωπισμό που προωθεί τις μειονότητες στο κέντρο της διαμορφούμενης πολιτικής τους. Δηλαδή ελλείψει πολιτικής για να κρατήσουμε την κομματική γραφειοκρατία στην επιφάνεια εφευρίσκουμε μια νέα πολιτική που δεν έχει πλέον καμία κοινωνική αναφορά. Άλλωστε και το αντικληρικανικό μένος που βλέπουμε με καθυστέρηση δύο αιώνων να έρχεται στην Ελλάδα με πρωτόγνωρη ένταση την τελευταία δεκαετία τις ίδιες πηγές έχει και τις ίδιες αναφορές στην κοινωνία ψάχνει. Αλλά θα έπρεπε να έχουν καταλάβει την αδυναμία τους να βρουν κοινωνικές αναφορές με όλες τους τις έως τώρα επιλογές και είτε να στραφούν σε διάλογο με την κοινωνία για να διαμορφώσουν μια νέα αριστερή πολιτική ή να κάνουν το απλούστερο για όλους μας. Δηλαδή να πάνε στο σπίτι τους.-
Ελευθέριος Β.
"Η «αδέξια» ψήφος διαμαρτυρίας κατέληξε στα λαϊκίστικα και ακροδεξιά σχήματα που ουρλιάζουν για κλείσιμο των συνόρων, απέλαση των μεταναστών και διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης."
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου κάνει εντύπωση η επιμονή των "καθωσπρεπιστών" να αναφέρονται με τόσο απαξιωτικό τρόπο στα κόμματα, τα οποία απλώς τόλμησαν να εκφράσουν το λαϊκό αίσθημα, να πιάσουν τον σφυγμό της κ.γ. και γι αυτό ψηφίστηκαν. Τα κόμματα του κατεστημένου (προφανώς εκεί ανήκει ο αρθρογράφος) απέτυχαν οικτρά. Αγνόησαν τα προβλήματα των λαών, αν και είχαν πάρει ΤΡΕΙΣ φορές το μήνυμα της δυσαρέσκειάς των με την καταψήφιση των "ευρωσυνταγμάτων" από Γαλλία, Ολλανδία και Ιρλανδία.
Δεν είναι λαϊκισμός το να εκφράζεις την κ.γ. Είναι, όμως, αλαζονεία το να προσπαθείς να την χειραγωγήσεις, να της υποδείξεις τα προβλήματα που ... "πρέπει" ή "επιτρέπεται" να έχει, να μην ανέχεσαι την δυσπιστία της.
Τα κόμματα των "καθωσπρεπιστών", που τάχα μου δεν είναι λαϊκιστές, αλλά προσπαθούν να επιβάλουν την γνώμη των με τον έλεγχο των ΜΜΕ, ζουν κλεισμένα στον γυάλινο κόσμο τους, ενώ τα "λαϊκίστικα και ακροδεξιά σχήματα" κατέβηκαν στον κόσμο, καταδέχτηκαν να τον πλησιάσουν και αυτό είναι που κάνει την διαφορά. Όσο θα επιμένουν να μην το βλέπουν, να μην το παραδέχονται, τόσο θα εισπράττουν την άρνηση των ψηφοφόρων, κι ας ρητορεύουν περί ακροδεξιών λαϊκιστών και κολοκύθια με την ρίγανη.
Μία παράμετρος της ανόδου των μικρών παρατάξεων, ήταν η αποτυχία της πολιτικής που εφάρμοσαν οι κατέχοντες την εξουσία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι οι δυο μεγάλοι πολιτικοί σχηματισμοί (φιλελευθέρων και σοσιαλιστών), αποδείχθηκε στην πράξη ότι συμφωνούν στην ίδια μετεξέλιξη του πολιτικού μέλλοντος της Ε.Ε.
Ο χρεοκοπημένος καπιταλισμός προσπαθεί να εφαρμόσει την "παγκοσμιοποίηση", ένα μοντέλο που εφαρμόσθηκε ανεπιτυχώς απο τους σοσιαλιστές -κομμουνιστές, με την διαφορετική ορολογία του "διεθνισμού".
Οι δυο παραπάνω όροι ελάχιστα διαφέρουν στην ετυμολογική τους εξήγηση. Με όρους οικονομίας, έχουμε κοινό στόχο, όμως, απο διαφορετικό δρόμο και πολιτική θεώρηση.
Ο πλουραλισμός με την νέα σύνθεση του Ευρωκοινοβουλίου, ίσως αποτελέσει το έναυσμα για διορθωτικές κοινήσεις σε όλα τα επίπεδα. Το ισχυρό μήνυμα που δόθηκε είναι ότι ο εθνικός παράγων, υπερτερεί των όποιων πολιτικών γενικών στόχων της Ε.Ε.
Η απαξίωση συμμετοχής των ψηφοφόρων δια της γενικευμένης αποχής σε όλες της χώρες μέλη, έδειξε περίτρανα ότι οι λαοί, αν και θεωρούν την Ε.Ε. σπουδαία οικονομική ένωση στο παρόν, απο την άλλη δεν πιστεύουν ότι τους παρέχει τα εχέγγυα για ασφαλές μέλλον.
Επομένως οι ευρωπατέρες που εκλέχθηκαν να εκπροσωπήσουν τις χώρες μέλη, έχουν πολύ σοβαρό έργο να κάνουν. Γι αυτό και ήταν μεγάλη η ευθύνη των ψηφοφόρων στο θέμα των επιλεγμένων υποψηφίων των παρατάξεων, κατά τις πρόσφατες εκλογές, να αναδείξουν τους πιο άξιους.
Αργικέραυνος