Αυτό τόνισε ο επίτιμος Πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Κύπρου ΕΔΕΚ Βάσος Λυσσαρίδης μιλώντας, την περασμένη Δευτέρα 22.6 στηn παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου "Η Κύπρος σε Παγίδα" (εκδόσεις Λιβάνη). Στην εκδήλωση που έγινε σε ευρύ κοινό μίλησαν επίσης ο πρώην Υφυπουργός Εξωτερικών και εκπρόσωπος σήμερα του ΠΑΣΟΚ για θέματα εξωτερικής πολιτικής Ανδρέας Λοβέρδος, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ και ιστορικό στέλεχος της ελληνικής αριστεράς Παναγιώτης Λαφαζάνης, ο Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο Κύπρου Ανδρέας Θεοφάνους και ο συγγραφέας. Παρόντες στην εκδήλωση, που οργάνωσε το κυπριακό περιοδικό Σύγχρονη 'Αποψη και το Κέντρο Ευρωπαϊκών και Διεθνών Σπουδών του Πανεπιστημίου Λευκωσίας παρευρέθησαν επίσης, μεταξύ άλλων, οι αντιπρόεδροι του Δημοκρατικού Κόμματος Ανδρέας Αγγελίδης και Νικόλας Παπαδόπουλος, ο Πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος ΕΔΕΚ Γιαννάκης Ομήρου, ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κόμματος Νίκος Κουτσού, ο πρώην Υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Λιλλήκας κ.α. Ο Β. Λυσσαρίδης χαρακτήρισε το βιβλίο "θησαυρό στοιχείων και επιχειρημάτων" και τον συγγραφέα "αγωνιστή διανοούμενο και λάτρη της αλήθειας". Συμφώνησε με την κεντρική διαπίστωση του Δ. Κωνσταντακόπουλου ότι το "σχέδιο Ανάν δεν είναι επισκευάσιμο".
Ο Ανδρέας Λοβέρδος ανέφερε ότι "το βιβλίο είναι γεμάτο γνώσεις", συμφωνώντας σε πολλά σημεία με τις απόψεις του συγγραφέα. Επισήμανε ότι δεν πρέπει να υποτιμάται η λειτουργία και η διάρθρωση της εκτελεστικής εξουσίας στην επίλυση του κυπριακού. Εκτίμησε ότι "η λύση του κυπριακού θα υπονομευθεί εύκολα αν οι ρυθμίσεις για την εκτελεστική εξουσία δεν τύχουν του σεβασμού που υπάρχει στον δυτικό κόσμο".
O Παναγιώτης Λαφαζάνης χαρακτήρισε εξαιρετικό το βιβλίο, προτρέποντας όλους τους 'Ελληνες να το διαβάσουν και πρόσθεσε ότι ο συγγραφέας του "χτυπά καμπανάκι για να μη ξαναγίνουν τα ίδια λάθη που οδήγησαν στο σχέδιο Ανάν". Χαρακτήρισε επικίνδυνη την άποψη να λύσει μόνη της η Κύπρος το πρόβλημά της, χωρίς τη συμπαράσταση της Ελλάδας. Αναφερόμενος στην ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, τόνισε ότι ήταν επιθυμητή καθεαυτή από τις Βρυξέλλες, αλλά και αναπόφευκτη, στο μέτρο που η Αθήνα δεν θα δεχόταν εύκολα την παράλειψή της άπό τη διεύρυνση, αλλά κυρίως γιατί χωρίς την ένταξη της Κύπρου δεν θα μπορούσε να γίνει λόγος για ένταξη της Τουρκίας.
Ο Καθηγητής Ανδρέας Θεοφάνους έκανε λόγο για "τολμηρές αλήθειες" εκτός "πολιτικής ορθότητας", που περιέχει το βιβλίο, Ο ίδιος ο Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος έδωσε βάρος στην ομιλία του στα όρια μιας ασφαλούς λύσης, στα όρια δηλαδή που θα επιτρέψουν να μην τιναχτεί στον αέρα η όποια λύση με απρόβλεπτες συνέπειες. Για να μην τιναχτεί στον αέρα μια λύση, υπογράμμισε, θα πρέπει οι Ελληνοκύπριοι, τουλάχιστον εκεί που ζουν, να παραμείνουν υπό την προστασία ενός κανονικού κράτους, στο οποίο κυβερνά η πλειοψηφία δι' αιρετών εκπροσώπων, το οποίο έχει το δικαίωμα της αυτοάμυνας και τα μέσα για την αυτοάμυνα (στρατός) και στο οποίο δεν έχουν τρίτα κράτη δικαίωμα επέμβασης. Οι μειοψηφίες προστατεύονται με ειδικές ρήτρες και ρυθμίσεις, οι ρήτρες και οι ρυθμίσεις αυτές δεν μπορούν όμως να καταργούν τον κανόνα της πλειοψηφίας στα κεντρικά κρατικά ζητήματα. Αν οι Ελληνοκύπριοι, συντριπτική πλειοψηφία του κυπριακού λαού επιτρέψουν και αναγνωρίσουν σε τρίτους, ξένους δικαστές, Τούρκους συμπροέδρους ή ξένες δυνάμεις να έχουν λόγο επί του κράτους τους, αργά ή γρήγορα η πλειοψηφία θα έρθει σε σύγκρουση με αυτούς που έχουν λόγο στις υποθέσεις της, με απροσδιόριστες συνέπειες. Γι' αυτό πρέπει να προστατευθεί ως κόρη οφθαλμού σε οποιαδήποτε τυχόν επιδιωκόμενη λύση α) το δικαίωμα της αυτοκυβέρνησης δι' αιρετών εκπροσώπων β) το δικαίωμα της αυτοάμυνας γ) η πλήρης κατάργηση επεμβατικών δικαιωμάτων τρίτων δυνάμεων (το λιγότερο στη ζώνη που θα ζουν τελικά οι Ελληνοκύπριοι). Είναι αδιανόητο προσπάθειες "λύσης του κυρπιακού" να οδηγηθούν σε προσπάθεια κατάργησης και όχι εφαρμογής των βασικότερων δικαιωμάτων που κατέκτησαν αρχικά οι ευρωπαϊκοί και στη συνέχεια και οι λαοί των αποικιών.
Ο Δ. Κωνσταντακόπουλος εξέφρασε επίσης την έκπληξή του γιατί, σταδιακά, οι διακοινοτικές συνομιλίες κατέληξαν να γίνουν sui generis συντακτική διαδικασία και χαρακτήρισε τελείως πρωτοφανές και εξωφρενικό για τα τελευταία 400 χρόνια ευρωπαϊκής ιστορίας, μετά το Μεσαίωνα, να συντάσσεται σύνταγμα νέου κράτους εν κρυπτώ και εν παραβύστω από δύο πολιτικούς και τους συμβούλους τους, ερήμην του κυπριακού λαού που θα κληθεί να ζήσει στο νέο κράτος μεν, εν πλήρει γνώσει όμως των εχθρών της Κύπρου, δηλαδή της βρετανικής, της τουρκικής και της κυβέρνησης των ΗΠΑ! Συμφώνησε με το σύνθημα του κ. Χριστόφια "λύση από τους Κύπριους για τους Κύπριους", υπενθύμισε όμως ότι σχεδόν κανένας Κύπριος δεν γνωρίζει το ακριβώς γίνεται στις συνομιλίες αυτές, ούτε καν οι αρχηγοί των συγκυβερνώντων κομμάτων! Παίρνοντας αφορμή μάλιστα από πρόσφατες δηλώσεις του ΓΓ του ΑΚΕΛ 'Αντρου Κυπριανού ότι το κόμμα του και ο ίδιος εμπνέονται από τον μαρξισμό-λενινισμό, ο κ. Κωνσταντακόπουλος υπενθύμισε ότι η κυβέρνηση του Λένιν έθεσε ως πρώτο όρο για να αρχίσει συνομιλίες ειρήνης με τη Γερμανία στο Μπρεστ Λιτόφσκ τη δημοσίευση του συνόλου των πρακτικών των διαπραγματεύσεων από τον γερμανικό και ρωσικό τύπο, ακριβώς γιατί δεν είχε τίποτα να κρύψει από τους δύο λαούς, αντίθετα, ήθελε να βασιστεί στην υποστήριξή τους. Η διενέργεια τελικού δημοψηφίσματος, πολύ περισσότερο επί ήδη "συμφωνημένης λύσης" (που συνιστά εκβιασμό για τους εκλογείς), δεν θεραπεύει τον βαθιά αντιδημοκρατικό, αντισυνταγματικό και επικίνδυνο χαρακτήρα της ακολουθούμενης διαδικασίας λύσης. Στις συνθήκες αυτές καθίσταται απαραίτητη η διενέργεια ενός δημοψηφίσματος από τώρα μεταξύ των Ελληνοκυπρίων για το περίγραμμα της επιδιωκόμενης λύσης, ώστε να αυξηθεί η διαπραγματευτική ισχύς του Προέδρου Χριστόφια και να αποσαφηνισθεί η εντολή που διαχειρίζεται.
Υπενθύμισε επίσης, απευθενόμενος στον κ. Άντρο Κυπριανού, ότι η κεντρική θέση του Λένιν επί του εθνικού θέματος, όπως διατυπώνεται από τον ίδιο στο "Δικαίωμα των Εθνών στην Αυτοδιάθεση", ήταν: "Πάλη ενάντια στα προνόμια και στη βία του έθνους που καταπιέζει και καμία ανοχή της επιδίωξης προνομίων από το καταπιεζόμενο έθνος".
Πηγή: Φιλελεύθερος και ιδιαίτερη ανταπόκριση
Lying about Cyprus and selling British sovereignty
ΑπάντησηΔιαγραφήBy Dr William Mallinson
THE DISCREDITED Annan plan’s chief PR guru, Mr Hannay, admits at the end of his personal anti-analytical book that “we [the British] had not covered ourselves with glory”, perhaps as an insurance policy against accusations of bias. Nevertheless, in his nine-page potted “history” section, he omits such vital facts as the Foreign Office’s successful efforts to divide Greece and Turkey in 1955; secret collusion with Turkey; the British role in the 1963 riots that segregated the Cypriot community; British and American agreement not to prevent a Turkish invasion in 1963/64; and the Foreign Office’s admission that the Treaty of Guarantee was contrary to the UN Charter. New documents have now been uncovered which will surely embarrass those who aim to keep Cyprus as a geostrategic hostage and out of mainstream EU security structures. The documents show that what has in the past been dismissed as irresponsible can now be considered as responsible fact.
The invasion
ΑπάντησηΔιαγραφήFirst is the vehemently denied British government’s foreknowledge of the Turkish invasion of 1974. As an entrée, let us recall what British Foreign Minister Callaghan said to Kissinger on August 14, 1974, after the Turkish army had “broken out”: “Well, I was just thinking – I think in military terms, obviously the Turks will carry on until they have got this line that they have figured out on the map, and cynically, let’s hope they get it quickly… You are not going to act, we are not going to act unilaterally and the UN is going to get out of the way.”
On its own, this quote displays a combination of cynicism and subservience to the US, but not definite foreknowledge. However, further evidence shows that Callaghan did have foreknowledge about Turkish plans before both the first invasion and the later “break out”: on July 19, 1974, a senior Foreign and Commonwealth Office (FCO) official informed Callaghan’s Private Secretary that the Joint Intelligence Committee was expecting a Turkish invasion within the next few days. It occurred the next day. Interestingly, the French Embassy had unsuccessfully tried to obtain information about Cyprus from the FCO, and the French Foreign Minister, Sauvagnargues, even complained to Callaghan. While the Turks were breaking the ceasefire of July 22, during the frenetic Anglo-Greek-Turkish “negotiations” in Geneva, Callaghan received a top secret letter on August 10 from the British Defence Staff, stating: “The Turkish army is looking for an excuse to continue operations. The next likely objective is to increase the size of their area to take in the entire North East of Cyprus, bounded by a line from five miles east of Morphou, through the southern suburbs of Nicosia and along the old Famagusta road to Famagusta.” The same day, the British ambassador to the UN in Geneva wrote in a top secret telegram: “The Foreign Secretary [Callaghan] is most concerned at hard line attitude being adopted by Turkish delegation at Geneva and the strong indications that they may soon attempt a major break-out from the area at present under their control.”
Conclusions
ΑπάντησηΔιαγραφήThe above is but a small tip of a rather grimy iceberg of documents recently released. They enable us to evaluate the whole affair with a fair degree of confidence. As regards problems with the truth, Callaghan is in illustrious company: the German Defence Minister Franz Joseph Strauß (the Spiegel Affair), the French Defence Minister Charles Hernu (the bombing of Greenpeace’s Rainbow Warrior), Margaret Thatcher (the sinking of the General Belgrano), and Donald Rumsfeld and Tony Blair (the attack on, and occupation of, Iraq). Callaghan’s name simply makes the list a little longer. Callaghan was nevertheless more diplomatic in public about the Turks than the likes of Pangalos. He told Kissinger on the telephone, however, that the Turks were too jingoistic and close to Hitler for his liking!
Guicciardini wrote that the past illuminates the future, that things have always been the same and that things return with different colours. Then is now: the whole abortive Annan plan should be seen in the context of the above revelations, indeed as a continuation of them. Britain is the US’ butler vis-à-vis its anachronistic territories on Cyprus and therefore puts offensive Turkish desires above defensive Greek ones. Since the political demise of the last of the Brito-European Mohicans, Edward Heath, in 1974, Britain has preferred to sell its sovereignty to the US rather than share it with the EU. Cyprus is a gauge.
n Dr William Mallinson, a former British diplomat, teaches British history, culture and literature at the Ionian University, Corfu and is the author of Cyprus, A Modern History, I. B. Tauris, London and New York 2005, and Papazissis (in Greek) Athens, 2005