του Σενέρ ΛεβέντΉταν σύντομη και ουσιαστική η διαπίστωση ενός φίλου σε σχέση με τις πρόσφατες εκλογές μας. «Ο Παπαδόπουλος έφερε το ΡΤΚ και ο Χριστόφιας το έκανε να φύγει». Και πρόσθεσε: «Ο Χριστόφιας θα κάνει και τον Ταλάτ να φύγει». Έχει κάποια λογική; Έχει φυσικά.
Μετά τον Ραούφ Ντενκτάς ο Μεχμέτ Αλί Ταλάτ ήρθε σαν φάρμακο για την ελληνοκυπριακή κοινότητα. Γι’ αυτό μέχρι σήμερα αντιμετώπιζαν με κατανόηση τα κουσούρια του, τις πλευρές του που δεν τους άρεσαν και ορισμένους όρους του που τους εξέπλητταν. Ακόμη και όταν οργίζονταν πιο πολύ έβρισκαν παρηγοριά σκεπτόμενοι ότι τελικά ο Ταλάτ δεν είναι Ντενκτάς. Αυτό υποστήριζαν με πείσμα έναντι όσων έλεγαν πως δεν διαφέρει ο Ταλάτ από τον Ντενκτάς. Έβαλαν τον Ταλάτ στη μια μεριά στις συνομιλίες και την Τουρκία στην άλλη. Ξεχώρισαν τους δύο. Έγραφαν τα αρνητικά πάντα στην Τουρκία και τα θετικά στον Ταλάτ. Πίστεψαν ότι οι απαράδεχτοι όροι προέρχονταν από την 'Αγκυρα και ότι ο Ταλάτ αναγκάστηκε να τους δεχτεί κάτω από πίεση. Πίστεψαν ακόμη ότι θα μπορούσαν να συμφωνήσουν με τον Ταλάτ και να λύσουν το πρόβλημα, αν δεν ήταν η 'Αγκυρα. Δεν επέδειξαν για τον Ντενκτάς την ανοχή που επέδειξαν για τον Ταλάτ. Και μάλιστα παρά το γεγονός ότι ο Ντενκτάς είπε ξεκάθαρα ότι «εγώ εφαρμόζω τις οδηγίες της 'Αγκυρας». Αποδέχτηκαν τον Ντενκτάς ως έναν ηγέτη που ενεργούσε μαζί με την 'Αγκυρα, ενώ τον Ταλάτ ως ηγέτη που συγκρούεται με την 'Αγκυρα.
Ας επιστρέψουμε ξανά στην άποψη του αγαπητού μου φίλου. Ο Παπαδόπουλος, λέει, έφερε το ΡΤΚ και ο Χριστόφιας το έκανε να φύγει. Και τώρα ο Χριστόφιας θα κάνει και τον Ταλάτ να φύγει. Αυτό φαίνεται πολύ παράλογο και ανάποδο, έτσι δεν είναι; Γιατί να θέλει ο Χριστόφιας να φύγει ένας Τουρκοκύπριος ηγέτης που «υποστηρίζει τη λύση και την ειρήνη»; Μήπως τον εχθρεύεται; Μήπως θα είναι πιο ευτυχισμένος αν φύγει ο Ταλάτ από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων και στη θέση του καθίσει ο Έρογλου; Γιατί να μην είναι; Στην πολιτική όσοι αναρριχήθηκαν στην κορυφή χρειάζονται εχθρούς, όχι φίλους για να μπορέσουν να κρατηθούν εκεί. Όσο πιο πολύ υποστηρίζει την ειρήνη και τη λύση ο ηγέτης στην τουρκική πλευρά τόσο περισσότερο αποδυναμώνει τις ελληνοκυπριακές θέσεις. Τόσο πιο πολύ δεν τυγχάνουν σεβασμού οι ελληνοκυπριακές θέσεις. Ένας τέτοιος Τουρκοκύπριος ηγέτης αποδυναμώνει τον Ελληνοκύπριο ηγέτη. Το ζήσαμε και το είδαμε αυτό όλοι τα τελευταία πέντε χρόνια. Η 'Αγκυρα με έναν πονηρό ελιγμό πήρε τον Ντενκτάς και έβαλε τον Ταλάτ στη θέση του. Και όλα αναποδογυρίστηκαν ξαφνικά. Το πολιτικό κλίμα στο νησί άλλαξε μέσα σε μια στιγμή. Από τη θέση της κατοχικής δύναμης η Τουρκία αναβαθμίστηκε στη θέση του «υποστηρικτή της λύσης και της ειρήνης». Και με το πλεονέκτημα που του εξασφάλιζε το γεγονός ότι απέναντί του είχε κάποιον «Mr. No» όπως ο Παπαδόπουλος, ο Ταλάτ κέρδισε περισσότερο σεβασμό. Έσωσε την Τουρκία από πάρα πολλά προβλήματα. Αυτή η κατάσταση διήρκεσε μέχρι που ήρθε ο Χριστόφιας. Και μόνο τότε η Τουρκία άρχισε να νιώθει ξανά μερικά προβλήματα. Ο Χριστόφιας κατάφερε να σταματήσει τον άνεμο που φυσούσε κατά της ελληνοκυπριακής πλευράς. Τώρα θα ήταν μήπως άσχημα αν απέναντί του είχε κάποιον που θεωρείται «υποστηρικτής της μη λύσης» και όχι τον Ταλάτ που είναι γνωστός ως «υποστηρικτής της λύσης»;
Όπως και να έχουν τα πράγματα δεν θα καταστεί δυνατή η εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό με τον Ταλάτ. Όμως, θα διεξαχθούν προεδρικές εκλογές για τον Χριστόφια. Και στις εκλογές αυτές θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο, βεβαίως, η θέση του έναντι της τουρκικής πλευράς. Δεν θα είναι πιο ισχυρός αν απέναντί του έχει έναν «εχθρό» και όχι έναν φίλο με τον οποίο δεν μπορεί να συμφωνήσει; Επιπλέον, θα παρουσιάσει την αλλαγή ηγεσίας στην τουρκική πλευρά ως δικαιολογία για τη μη λύση και δεν θα απογοητεύσει όσους περιμένουν λύση από τον ίδιο τώρα, έτσι δεν είναι; 'Αλλο ζήτημα είναι αν εσείς συμφωνείτε ή διαφωνείτε με αυτά. Αλλά σκεφτείτε το λίγο να δούμε.
ΠΟΛΙΤΗΣ
Ο κατοχικός ηγέτης Μεχμέτ Αλί Ταλάτ επιβεβαίωσε τις πληροφορίες, που εδώ και πολύ καιρό υπάρχουν, ότι ο Δημήτρης Χριστόφιας αντιμετώπιζε θετικά το σχέδιο Ανάν και το Πολιτικό Γραφείο του ΑΚΕΛ είχε αποφασίσει να ψηφίσει υπέρ του σχεδίου, αλλά «ό,τι και αν έγινε αργότερα στην Κεντρική Επιτροπή» η απόφαση άλλαξε, είπε, τονίζοντας ότι «δεν έγιναν όλα τόσο απλά και αθώα». Εάν το ΑΚΕΛ έλεγε Ναι στο σχέδιο Ανάν, αυτό θα εγκρινόταν από την ελληνοκυπριακή πλευρά, δήλωσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ώ τι σύμπτωση Σήμερα με το Θέμα του ΤΙΤΟ απο το Αθηναικό Πρακτορείο.
Ευέλικτος των Βαλκανίων και αυτός.
Χριστόφια ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντας τα δημοσιεύματα του ξένου τύπου που αφορούν το Κυπριακό, μπορεί κάποιος που δεν κατέχει το θέμα, να σχηματίσει την εντύπωση ότι βρισκόμαστε πολύ κοντά στη διευθέτηση του προβλήματος. Ότι επιτέλους οι προσπάθειες των "δύο ηγετών" (έτσι εξισώνεται ο νόμιμος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, με τον παράνομο εγκάθετο της Άγκυρας), θα αποφέρουν καρπούς.
Με τα σημερινά δεδομένα, η διαπίστωση αυτή δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Ίσως βρισκόμαστε πολύ πιο κοντά σε λύση, απ’ ότι φανταζόμαστε. Το μέγα ερώτημα όμως είναι…, τι είδους λύση;
Η κυβέρνηση θριαμβολογεί γιατί όπως ισχυρίζεται έβγαλε το Κυπριακό από το αδιέξοδο. Βρισκόμαστε στο απόγειο της κινητικότητας που επιδίωξαν ευθύς εξαρχής οι Άγγλοι δολοπλόκοι. Μετά την απομάκρυνση του Τάσσου Παπαδόπουλου, στο τιμόνι της Κ.Δ. βρίσκεται ένας δικής τους προτίμησης "πρόεδρος λύσης", ο οποίος υποτίθεται μπορεί να συνεννοηθεί καλύτερα από οποιονδήποτε με τον "σύντροφο Ταλάτ". Αν ακολουθήσουμε τη συλλογιστική αυτή, υπάρχει το κατάλληλο "μομέντουμ" και δεν σκοπεύουν να το αφήσουν να περάσει ανεκμετάλλευτο.
Επιδιώκουν την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων (και της Τουρκίας), μέσω της "λύσης από τους Κυπρίους για τους Κυπρίους" (που δεν είναι παρά ένα αγγλικής προέλευσης σύνθημα) που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Πρόκειται όμως απλώς για παραλλαγή του σχεδίου Ανάν, "εμπλουτισμένη" με τις απαράδεκτες υποχωρήσεις στις οποίες προέβη (μονομερώς και χωρίς να εξασφαλίσει οποιοδήποτε όφελος), ο κατά γενικήν ομολογία "ευέλικτος Χριστόφιας".
Η σκευωρία σε βάρος της Κύπρου οργανώνεται πιο προσεκτικά αυτή τη φορά. Καθώς θα οδεύουμε προς το τέλος του 2009 το σχέδιο θα μπει στην τελική του φάση, ενώ σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες της εφημερίδας "Φιλελεύθερος", το νέο δημοψήφισμα τοποθετείται τον Ιανουάριο του 2010. Τα πάντα θα είναι με τέτοιο τρόπο σχεδιασμένα για να βολέψουν την Τουρκία η οποία για άλλη μια φορά δεν πρέπει να έχει κόστος για το Κυπριακό (ενώ η Κύπρος επιβάλλεται να συρθεί εκ νέου σε νέες υποχωρήσεις, συγκαλυμμένη επιδιαιτησία και νέο δημοψήφισμα). Έχοντας κι άλλα μέτωπα ανοικτά στα Ελληνοτουρκικά (και το Σκοπιανό), η Μητέρα Ελλάδα θα είναι πάλι "δεμένη πισθάγκωνα", έχοντας μειωμένες αντιστάσεις.
Υπάρχουν δηλαδή αυξημένες πιθανότητες, οι σημερινοί ηγέτες του Ελληνισμού να δεχθούν να υπογράψουν μία από κάθε άποψη καταστροφική λύση στο Κυπριακό, που νομοτελειακά θα οδηγήσει στην τουρκοποίηση ολόκληρης της νήσου. Οι συνθήκες θα είναι τέτοιες που ο Δημήτρης Χριστόφιας θα μπορεί εύκολα να αιτιολογήσει την "ευελιξία" του, ισχυριζόμενος ίσως ότι... ήταν αδήριτη ανάγκη ο οδυνηρός συμβιβασμός (κάτι άλλωστε που διατυμπανίζει εκ των προτέρων). Υπάρχει δε το σοβαρό ενδεχόμενο να τον παρουσιάσει ως επίτευγμα (χωρίς να αποκλείεται ένα νέο "νενικήκαμεν", παρόμοιο με αυτό που εκστόμισε ο Καραμανλής το 1959).
Συμπερασματικά, εκτός από το γεγονός ότι λόγω της ανεπάρκειας των ηγετών του Ελληνισμού το Κυπριακό έχει μετατραπεί από θέμα εισβολής και κατοχής σε θέμα διακοινοτικής διαμάχης, οι εχθροί του Ελληνισμού έχουν πετύχει να παρουσιάζεται η σκευωρία που στοχεύει στον οριστικό εξανδραποδισμό του Κυπριακού Ελληνισμού, ως λύτρωση και ως η "μοναδική ευκαιρία" για "λύση". Επανέρχονται δριμύτεροι έχοντας ως στόχο το "τελείωμα" του Κυπριακού, επενδύοντας στα δύο μεγάλα κόμματα (ΔΗ.ΣΥ. και Α.Κ.Ε.Λ.) και στην ψευδαίσθηση της "επανένωσης" μέσω μιας ρατσιστικής (και διαχωριστικής) Διζωνικής Ομοσπονδίας που καλλιεργήθηκε στον λαό.
Αυτού του είδους η κινητικότητα, δεν πρέπει να ενθουσιάζει. Θυμίζει την κινητικότητα που παρατηρείται στην αγορά σε περιόδους ξεπουλημάτων (όπου η χαμηλή τιμή είναι αυτή που προσελκύει το ενδιαφέρον – και την "έξτρα" κινητικότητα). Είναι κινητικότητα που εμπερικλείει τεράστιους εθνικούς κινδύνους. Συμμερίζομαι απόλυτα την εκφρασθείσα άποψη ότι η Κύπρος οδηγείται σαν θήραμα σε μια παγίδα και δύσκολα θα βρεθεί οδός διαφυγής.
Πανίκος Ελευθερίου Άσσια – Κατεχόμενη Αμμόχωστος