Ξαφνιάστηκα που άκουσα τον κ. Γιώργο Αλογοσκούφη (στην συζήτηση που είχαμε στο Capital.gr) να αντιδρά όταν τον αποκαλέσαμε «Τσάρο» της οικονομίας. «Σε βεβαιώνω» (είπε χωρίς να το σκεφτεί) «ότι αισθανόμουν μουζίκος της οικονομίας και όχι Τσάρος». Στη συνέχεια όμως της συζήτησης που είχαμε κατάλαβα πολύ καλά τι ήθελε να μου πει. Αισθανόταν μεν «Τσάρος» της οικονομίας αλλά δήλωνε «μουζίκος» μπας και αποφύγει τον δρόμο των «Τσάρων» και το αναγκαστικό «χαρακίρι» που θα ακολουθούσε. Αλλά όπως αποδείχθηκε στην πράξη δεν τα κατάφερε ούτε αυτός.
Αυτό δείχνει η αφοπλιστική ειλικρίνεια που είχαν οι εξηγήσεις του ότι στην καρέκλα του υπουργού Οικονομίας:
* Είχε αντίπαλο το κόμμα του που θέλει πολιτική παροχών για να είναι ευχάριστο.
* Είχε αντιπάλους τους συναδέλφους του υπουργούς που δεν θέλουν να περιορίσουν τις δαπάνες των υπουργείων τους.
* Είχε αντίπαλο την Τοπική Αυτοδιοίκηση που δεν θέλει να κάνει προϋπολογισμό.
* Είχε αντίπαλο τον κρατικό τομέα από τα υπουργεία μέχρι την υγεία που ουδέποτε μιλάει για έσοδα και έξοδα.
* Είχε αντιπάλους όλους τους συναδέλφους του που δεν συμφωνούσαν με την αποκρατικοποίηση και τις μεταρρύθμισες.
* Είχε αντίπαλο την πολιτική επιλογή να μείνουν υπό τον έλεγχο του κράτους βασικοί τομείς της οικονομίας όπως π.χ. η ενέργεια.
Όταν μάλιστα του παρατήρησα ότι παρ΄ όλα αυτά είχε πολιτική δύναμη και από κάπου την αντλούσε ήταν εξίσου αφοπλιστικός «Αντλούσα την δύναμή μου απ΄ ευθείας από τον πρωθυπουργό που συμφωνούσε πάντα με τις επιλογές μου στην οικονομία. Απόδειξη ότι τις περισσότερες απόψεις μου τις ακολούθησε και μετά την αποχώρησή μου από το υπουργείο. Γι΄ αυτό ξέρω μάλιστα πολύ καλά και γιατί αποχώρησα».
Τι προκύπτει λοιπόν από τις ξεκάθαρες εξηγήσεις που μας έδωσε ο κ. Γιώργος Αλογοσκούφης για την ισχύ του στον τομέα της οικονομίας και την αποπομπή του από το υπουργείο του που τον οδηγεί τώρα στο «χαρακίρι» των Τσάρων αφού όπως ευθέως μας δήλωσε: «Αποκλείω την συμμετοχή μου σε υπουργείο με αντικείμενο την οικονομία αν εκλεγώ και αν η Ν.Δ. σχηματίσει κυβέρνηση.»
Και είναι πραγματικό «χαρακίρι» γιατί ο κ. Γ. Αλογοσκούφης είναι οικονομολόγος και τεχνοκράτης. Δεν είναι περιφερόμενος πολιτικάντης με σκοπό την παραμονή του στην εξουσία έτσι και αλλιώς.
Το θέμα μου όμως δεν είναι ο κ. Αλογοσκούφης και η πορεία του για την οποία ευχόμαστε κάθε επιτυχία. Είναι οι δηλώσεις ενός διακεκριμένου παράγοντα της οικονομίας που επιβεβαιώνουν την εμπεδωμένη πλέον αντίληψη ότι οι κυβερνήσεις των τελευταίων 30 ετών δεν είναι κυβερνήσεις που πιστεύουν αυτά που δηλώνουν και αυτά που υπόσχονται που υποτίθεται ότι εκφράζουν τις αρχές της ιδεολογία τους.
Θυμηθείτε τον πρώτο «Τσάρο» της ελληνικής οικονομία τον καθηγητή κ. Γεράσιμο Αρσένη που με την «ντουντούκα» στα χέρια μίλαγε για την επέκταση του κράτους... εκεί που χωλαίνει η ιδιωτική πρωτοβουλία. Πίστεψε και προχώρησε σε κινήσεις (δημιουργία του ΟΑΕ και άλλα παρόμοια) που χάθηκαν μετά από 5 χρόνια μαζί με τον ίδιο. Τον κ. Αρσένη τον παραγκώνισε πριν απ΄ όλους το ίδιο του το κόμμα.
Θυμηθείτε στην συνέχεια τον καθηγητή κ. Κων. Σημίτη που εξαφανίσθηκε από την κυβέρνηση και την πολιτική όταν τόλμησε να επιμείνει σε σφικτή πολιτική τότε που ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ ούρλιαζε για παροχές. Η πολιτική συνέχεια του κ. Σημίτη έχει να κάνει με τις επιλογές του ίδιου του ΠΑΣΟΚ. Επιλογές όμως που είχαν προγραμματισμένη ημερομηνία λήξεως.
Θυμηθείτε τον κ. Γιάννο Παπαντωνίου που πίστεψε ότι μπορεί να επιβάλλει πολιτική ικανοποίησης της αγοράς από την μία πλευρά και προσαρμογής προς τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης από την άλλη. Αντικαταστάθηκε από τον καθηγητή κ. Ν. Χριστοδουλάκη και φορτώθηκε σταυρό μαρτυρίου από το ίδιο του το κόμμα. Στην συνέχεια ξεχάσθηκαν και χάθηκαν από την πολιτική σκηνή μαζί με τον κ. Τσοβόλα και οι κ. Χριστοδουλάκης, Δρυς και όλοι όσοι άγγιξαν τις καρέκλες των υπουργείων της πλατείας Συντάγματος μέχρι σήμερα.
Τι συμβαίνει λοιπόν και «αυτοκτονούν» όσοι τοποθετούνται επικεφαλής του τομέα οικονομίας των κυβερνήσεων.
Συμβαίνει να είναι τα θύματα της αλλαγής στην πράξη των προγραμμάτων που εξαγγέλλουν τα κόμματα ως διεκδικητές της εξουσίας.
Οι πρωθυπουργοί διαλέγουν το «θύμα» που έχει τις εξής προδιαγραφές. Είναι τεχνοκράτης και άρα πείθει την επιχειρηματική αγορά και τις Βρυξέλλες. Δεν πρόκειται να αντιδράσει σε περίπτωση αντικατάστασης γιατί είναι τεχνοκράτης και άρα αξιοπρεπής. Στηρίζουν προσωπικά το «θύμα» αυτό αλλά ποτέ δεν υποχρεώνουν το υπόλοιπο υπουργικό συμβούλιο και την δημόσια διοίκηση να πειθαρχούν στις επιλογές του θύματος-υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών. Και αφού δείξουν στην αρχή μια πολιτική αρχών εξετάζουν στην συνέχεια το πολιτικό κόστος. Αν διαπιστώσουν ότι πληρώνουν βαρύ τίμημα για τις επιλογές στην οικονομία θυσιάζουν το προεπιλεγμένο «θύμα» και το τσαλακώνουν σε σημείο τέτοιο που να φανεί ότι πήραν για τα καλά το μήνυμα από τον λαό.
Στην συνέχεια δείχνουν ότι θα προχωρήσουν σε παροχές μόνο και μόνο για να κερδίσουν χρόνο. Αν δεν τον κερδίσουν πάνε για εκλογές για να δημιουργηθούν νέες προσδοκίες.
Ποιος λοιπόν θα είναι ο επόμενος για την θέση του «Τσάρου» της οικονομίας; Απλούστατα αυτός που συγκεντρώνει τις προδιαγραφές να εξαφανιστεί πολιτικά χωρίς να αντιδράσει.
george.kraloglou@capital.gr
capital.gr
τσοβόλα δώστα όλα
ΑπάντησηΔιαγραφή