Γιατί όπως έλεγε και ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς: Οι λαοί κερδίζουν μόνο όταν ορθώνουν το ανάστημα τους… Ιδού λοιπόν πεδίον δόξας λαμπρό. Καλό βόλι κύριε Παπανδρέου. Τούτες τις δύσκολες ώρες κανένας Έλληνας δεν δικαιούται να είναι απέναντι σου. Τα πρώτα βήματα φαίνονται θετικά, αλλά δεν παύουν να είναι απλώς κα μόνο επικοινωνιακά. Γιατί στην μάχη κρίνονται οι στρατηγοί και όχι στις δεξιώσεις…..
Δέκα αλήθειες και ένα ψέμα….
Τώρα που οι εκλογές τελείωσαν και ο ο κυρίαρχος (;) Ελληνικός Λαός αποφάνθηκε (;), ας δούμε μαζί κάποιες στοιχειώδεις πικρές αλήθειες που αφορούν όλους μας: Αλήθεια πρώτη: Είναι λάθος να υποστηρίζεται ότι όλοι οι Έλληνες προσήλθαν ελαφρά τη καρδία στις κάλπες, χωρίς βασανιστικές σκέψεις, φοβερούς προβληματισμούς και απίστευτα διλήμματα….. Εντούτοις βέβαιο είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων λειτουργεί όπως περίπου και στο ποδόσφαιρο. Δεν αλλάζει ομάδα με τίποτε…
Αλήθεια δεύτερη: Τα τελευταία χρόνια και ειδικά μετά τις εκλογές του 2004, η εναλλαγή στην εξουσία, δεν γίνεται γιατί οι επόμενοι τυγχάνουν της εμπιστοσύνης μας, αλλά πραγματοποιείται κυρίως επειδή μας απογοήτευσαν και θέλουμε να ρίξουμε μαύρο (αφού διέψευσαν τις προσδοκίες μας) στους προηγούμενους…..
Αλήθεια τρίτη: Οι ψηφοφόροι που σκέπτονται και ψηφίζουν με γνώμονα το Εθνικό συμφέρον είναι μια πολύ μικρή μειοψηφία που σε ελάχιστες περιπτώσεις μπορεί να καθορίσει ουσιαστικά το αποτέλεσμα. Ούτε και υπήρξε αριστερή στροφή, αφού ο δικομματισμός καλά κρατεί, μιας και ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ διατήρησαν τα συνολικά ποσοστά τους, ενώ Κ.Κ.Ε και Συνασπισμός δεν αύξησαν τις δυνάμεις τους. Και μην μου πείτε ότι το ΠΑΣΟΚ είναι αριστερό κόμμα, αφού ο βίος και η πολιτεία του επουδενί δεν αποδεικνύουν κάτι τέτοιο
Αλήθεια τετάρτη: Μια ματιά στα ψηφοδέλτια όλων των κομμάτων αρκεί, για να δούμε, όχι αυτούς που ήταν, αλλά αυτούς που δεν ήταν υποψήφιοι. Τα ψηφοδέλτια που βρίθουν, εκτός ελαχίστων φωτεινών εξαιρέσεων, από τους καιροσκόπους της πολιτικής και από τα οποία απουσιάζουν καταξιωμένοι άνθρωποι στην ζωή, στις επιστήμες και στους πνευματικούς αγώνες.
Αλήθεια πέμπτη: Παρ’ όλα αυτά, όμως, δικές μας είναι οι επιλογές, δικά μας και τα κόμματα που μας κυβερνούν. Οι Νεοέλληνες που στην συντριπτική τους πλειοψηφία, κάνουν μαύρα μεσάνυκτα από Ιδεολογίες και που ενδιαφέρονται σχεδόν αποκλειστικώς για το προσωπικό τους ρουσφέτι παρά για την πρόοδο του τόπου τους….
Αλήθεια έκτη: Σήμερα η ψήφος μας δεν μετρά σχεδόν καθόλου σε ότι αφορά τα Εθνικά μας θέματα, αφού όλα συνομολογούνται πίσω από τις κλειστές θύρες των ξένων διεθνών κυρίως εβραιο-αμερικανικών-αγγλο-τουρκικών κέντρων λήψεως των αποφάσεων. Κανένα κράτος δεν μπορεί να χαράξει μόνο του την στρατηγική του και να συνάψει διακρατικές συμφωνίες, αν δεν συνεννοηθεί πρώτα με τον μεγάλο αδελφό….. Και φυσικά τα μεγάλα ΟΧΙ πληρώνονται πολύ ακριβά…
Αλήθεια έβδομη: Πατρίδα ανεξάρτητη και υποθηκευμένη στο ενεχυροδανειστήριο των ξένων δεν γίνεται…
Αλήθεια όγδοη: Τα Ελληνόπουλα τα μάθαμε δυστυχώς να περιμένουν την αναπαυτική δημόσια καρέκλα και την κότα με τα χρυσά αυγά παρακολουθώντας τους ξένους εργάτες να οργώνουν την γη τους και να κτίζουν τα σπίτια τους.
Αλήθεια ένατη: Άρτος και θέαμα σ’ ένα Λαό που υποθηκεύει διαρκώς και με γεωμετρική πρόοδο όχι μόνο το μέλλον των παιδιών του, αλλά και των εγγονών, των εγγονών του…
Αλήθεια δέκατη: Οι οικογενειακές δυναστείες στην Ελληνική Πολιτική σκηνή, έχουν παρελθόν, έχουν παρόν και απ’ ότι δείχνουν τα πράγματα θα έχουν δυστυχώς και μέλλον…. Πολιτικοί που σπούδασαν στα πιο ακριβά Πανεπιστήμια της Αμερικής και είτε κάθισαν σε αναπαυτικές καρέκλες με μισθούς που εμείς οι κοινοί θνητοί ούτε στα όνειρα μας δεν φανταζόμαστε, είτε δεν έχουν κολλήσει στην ζωή τους, ούτε ένα ένσημο… την ίδια ώρα που οι νέοι μας βολεύονται με τα ψίχουλα των “stage”, της ανθρώπινης ομηρίας και της εκμετάλλευσης.
Συμπέρασμα: Ζούμε δυστυχώς στην χώρα των προμηθειών, των διαλυμένων νοσοκομείων, των αυθαίρετων κτιρίων, των ανεξέλεγκτων και μέτριων Ιδιωτικών Κολεγίων. Ζούμε στην πιο πλούσια χώρα του κόσμου με συσσωρευμένο πολιτισμό (κάθε είδους), ικανό να «θρέψει» αμέτρητες γενιές. Ένα πλούτο που τον σκεπάζει η αδιαφορία των μετρίων. Ζούμε στην χώρα με τα χιλιάδες «αμερικανάκια», τοποθετημένα σε θέσεις κλειδιά (ραδιόφωνο, τηλεόραση και τα ελεγχόμενα από το Κράτος και τους ολιγάρχες ιδρύματα) που έχουν φιμώσει από καιρό όλες τις δημιουργικές φωνές. Ζούμε στην χώρα που ανέδειξε τον Πολιτισμό, τα Γράμματα και τις Επιστήμες, με τα φοβερά, όμως, αδιέξοδα στα οποία μας οδήγησαν οι αδιέξοδες πολιτικές των τελευταίων……. χρόνων. Βάλτε εσείς όποια χρονολογία σας βολεύει. Ζούμε σε μια ευλογημένη χώρα στην οποία στο μόνο που δυστυχώς μπορούμε να ελπίζουμε είναι το Ελληνικό Θαύμα….. Γιατί όπως έλεγε και ο αείμνηστος Γιώργος Γεννηματάς: Οι λαοί κερδίζουν μόνο όταν ορθώνουν το ανάστημα τους… Ιδού λοιπόν πεδίον δόξας λαμπρό. Καλό βόλι κύριε Παπανδρέου. Τούτες τις δύσκολες ώρες κανένας Έλληνας δεν δικαιούται να είναι απέναντι σου. Τα πρώτα βήματα φαίνονται θετικά, αλλά δεν παύουν να είναι απλώς κα μόνο επικοινωνιακά. Γιατί στην μάχη κρίνονται οι στρατηγοί και όχι στις δεξιώσεις…..
Υ.Σ.: Είναι ψέμα ότι το αδελφό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στην Κύπρο, δηλαδή, ο Δημοκρατικός Συναγερμός λυπήθηκε για την ήττα της. Αν, ήταν, έτσι, ο πρόεδρος του, κ. Νίκος Αναστασιάδης δεν θα εμβόλιζε με τις δηλώσεις του, τον Κώστα Καραμανλή, λίγες μόνο μέρες πριν την κάλπη. Αυτό και αν συνιστά παρέμβαση στον προεκλογικό αγώνα. Η αχαριστία που δεν έχει όρια κυρίες και κύριοι.
Ντίνος Αυγουστή
Εκπαιδευτικός στο Α.Τ.Ε.Ι. Λάρισας
Από το Μονάγρι Λεμεσού
a.avgoustis@hotmail.com
"Τούτες τις δύσκολες ώρες κανένας Έλληνας δεν δικαιούται να είναι απέναντι σου."
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντιλαμβάνομαι την έκφραση ευγενους επιείκιας απέναντι στη νέα διακυβέρνηση, πλην άλλη είναι η αλήθεια. Η είδηση βγήκε πριν λίγο από το κήρυγμα του Ανθιμου Θεσσαλονίκης.
Κίνηση υπέρ της επαναφοράς του Υπ.Μακ.Θράκης στη συμπρωτεύοσα εξήγγειλε από Αμβωνος ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης τρεις μέρες μετά την κατάργησή του από την κυβέρνηση Παπανδρέου. Είπε ότι μαζύ του ως ιδρυτικά μέλη συνεργάζονται ο νομάρχης, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, ο πρωην υπουργός Παπαθεμελής, η ηγεσία των Παμμακεδονικών ενώσεων και άλλοι παράγοντες.
Προηγουμένως ο μητροπολίτης με την ευκαιρία της επετείου του Μακεδονικού αγώνα υπενθύμισε την ιστορία της και έκανε προσκλητήριο των ηρώων ενώπιον των απεσταλμένων υφυπουργών της κυβέρνησης, οι οποίοι ακουγαν ατάραχοι το εθνικό κήρυγμα.
Αποψή μας πως η κίνηση αυτή είναι σωστή και αναμφίβολα θα δυσκολέψει το γιωργάκη στην ταχεία εκχώρηση του ονόματος στους σκοπιανούς που θέλουν οι αμερικανοί. Θα μπορούσε να γίνει πιό οργανωμένα και ιδίως να αποφευχθουν τα επικοινωνιακά λάθη. Δεν χρειαζεται στις μέρες μας η ιστορική αναφορά στο μακεδονικό αγώνα με τόσες κουραστικές και περιπεπλεγμένες λεπτομέρειες. Μιά μόλις πεντάλεπτη γενική πολιτική και "πύρινη" ομιλία αρκούσε για την εξαγγελία της κίνησης από τηλεοράσεως συν προετοιμασία για αμεση μετάδοση του νέου απ' όσο περισσότερα μμε είναι δυνατόν.
Εννοειται οτι η κίνηση αυτή εντάσεται στον αγώνα του Ψωμιάδη, αλλά και άλλων για την προεδρία της ΝΔ .
ΟΧΙ ΠΩΣ ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΠΑΠΑΘΕΜΕΛΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΡΙΕΡΑ - ΠΑΣΟΚ, Ν.Δ - ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΣΤΗΡΙΧΘΕΙ Η ΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΖΟΥΡΑΡΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΩΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ, ΤΟΣΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΣΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΨΩΜΙΑΔΗΔΕΣ Κ.Λ.Π
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΙΠΟΤΑ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ.
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΤΟΥ
Tου Χρηστου Γιανναρα
ΑπάντησηΔιαγραφήEρώτημα δημοσκοπικής περιέργειας (δηλαδή ανάγκης για ρεαλισμό ατομικού και συλλογικού προσανατολισμού):
Ποιο ποσοστό ψηφοφόρων στην Ελλάδα σήμερα επηρεάζεται στην εκλογική του προτίμηση από τη στάση των κομμάτων στα λεγόμενα «εθνικά θέματα»; Πόσες ψήφους έχασε ο αρχηγός του σοσιαλεπώνυμου «κινήματος», επειδή, πριν από πέντε χρόνια, υπεράσπισε και προπαγάνδισε το «Σχέδιο Ανάν»; Πόσες ψήφους έχασε ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, επειδή βουβός, άτολμος και άνευ όρων, υπέγραψε την έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ενωση; Πόσοι από τους πολίτες του ελλαδικού κράτους έχουν υποψιαστεί ότι η υπερψήφιση της Πλεκτάνης Ανάν θα σήμαινε για τον Ελληνισμό μια δεύτερη, αυτοπροαίρετη Μικρασία στην Κύπρο; Πόσοι καταλαβαίνουν ότι η στιγμή που κρινόταν η (πολυπόθητη για τον Ερντογάν) έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων, ήταν και μοναδική δυνατότητα να απαιτήσει η Ελλάδα, από θέσεως ισχύος, την άρση του casus belli και τη δέσμευση της Τουρκίας για σεβασμό των ελληνικών συνόρων στη θάλασσα, στον αέρα, στην ξηρά;
Τα κόμματα μάλλον θα έχουν δημοσκοπικά τεκμηριωμένες απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Αλλιώς δεν εξηγείται η προκλητική αποσιώπηση των «εθνικών θεμάτων» στην προεκλογική ρητορεία και συνθηματολογία (όσες αναφορές υπήρξαν ήταν περιθωριακές, αφορούσαν διαχειριστικά παραπτώματα). Τα κομματικά επιτελεία έχουν τη σιγουριά πως, αν αύριο, σε μια «ειρηνική διευθέτηση» υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ, ο Ελληνισμός παραιτηθεί από κάθε αξίωση (δικαιωμένη με δεκάδες αποφάσεις του ΟΗΕ), στην πανάρχαια ελληνίδα γη της βόρειας Κύπρου, αν δεχθεί μοιρασιά του Αιγαίου και της δυτικής Θράκης, η εκλογική συμπεριφορά των ελλαδιτών ψηφοφόρων δεν πρόκειται να αλλάξει, οι κομματικές προτιμήσεις δεν θα μεταβληθούν.
Γενική εντύπωση είναι ότι τα «εθνικά θέματα» οπωσδήποτε συγκινούν μεγάλη μερίδα (ίσως την πλειοψηφία) του πληθυσμού. Αλλά μέχρις εκεί. Η συγκίνηση είναι μόνο συναισθηματική, επιδερμική, δίχως συνέπειες στην πολιτική συμπεριφορά. Τα πρόσωπα που θα επωμισθούν ό,τι το Σύνταγμα αποκαλεί «έσχατη προδοσία», θα επανεκλεγούν με κάθε άνεση στο ελλαδικό Κοινοβούλιο.
Μια σοβαρή δημοσκόπηση θα μπορούσε να διερευνήσει, ώς πού φθάνουν τα όρια της συναισθηματικής ευαισθησίας των ελλαδιτών ψηφοφόρων, πότε ο ενδοτισμός ή η πρακτόρευση ξένων συμφερόντων θα ξεπερνούσαν τα όρια της ανοχής των ψηφοφόρων. Αν, λ.χ., η παραχώρηση του Καστελλόριζου, της Λήμνου, της Μυτιλήνης θα είχε ως αντάλλαγμα να ρεύσουν θαυμαστά «πακέτα» οικονομικών παροχών, τι θα προέκριναν οι ελλαδίτες ψηφοφόροι; Αν, τελικά, είχε να επιλέξει ο Ελλαδίτης ανάμεσα στην ελευθερία με πόλεμο ή στην «ειρήνη» (γράφε: καταναλωτική πλησμονή) με δουλεία, τι θα αποφάσιζε μόνος, μυστικά, πίσω από το παραβάν;
Στην τελευταία προεκλογική περίοδο οι υποψήφιοι πρωθυπουργοί μας μιλούσαν μόνο και αποκλειστικά για λεφτά, μόνο για οικονομία, δηλαδή, όπως μιλάει το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, ωσάν οι άνθρωποι να είμαστε βουλιμικά ανδράποδα και οι ορίζοντες της ζωής μας να τελειώνουν στο πορτοφόλι. Μήπως κάτι ξέρουν οι πολιτικοί μας αφεντάδες, που οι δημοσκοπήσεις το αποκρύβουν από εμάς, την πλεμπάγια; Χρόνια τώρα τους ακούμε να αναμηρυκάζουν μηχανικά ότι «δεν αμφισβητούμε τον πατριωτισμό κανενός». Αλλά ούτε και διανοούνται να μας εξηγήσουν: τι διαφέρει σήμερα ο πατριωτισμός από την άλογη προσκόλληση του «φίλαθλου» κρετίνου σε μια ποδοσφαιρική ομάδα, κερδοσκοπική ΠΑΕ.
Πατρίδα ονόμαζαν κάποτε οι άνθρωποι τη γη (το χώμα και το τοπίο) όπου γεννήθηκαν, εντάχθηκαν σε οικογένεια και σε κοινότητα, πήγαν σχολειό, έζησαν την εκκλησιά, δηλαδή τη Γιορτή, ψηλάφησαν αισθητά την Ιστορία, άσκησαν τον δημιουργικό τους μόχθο, έθαψαν αγαπημένους νεκρούς. Σήμερα αυτή η πατρίδα δεν υπάρχει, μια τίμια και ευφυής δημοσκόπηση θα το πιστοποιούσε άμεσα. Για τα εννέα δέκατα του πληθυσμού που ζουν στις πανομοιότυπες, απρόσωπες, τάχα και πόλεις του ελλαδικού οικιστικού πρωτογονισμού, η ελληνικότητα είναι κρατική υπηκοότητα, τίποτε άλλο. Σώζεται ακόμα ένα φθίνον γλωσσικό ιδίωμα, μια ρητορική και ευτελισμένη «εθνική ιδεολογία», κάποιο φολκ-λορ γραφικών ιδιαιτεροτήτων. (συνεχίζεται)
(συνέχεια)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κυριότερο, όμως, είναι ότι η ελληνική κρατική υπηκοότητα σήμερα βιώνεται σαν μοιραία, εκ γενετής αναπηρία. Το ελληνώνυμο κράτος προξενεί στους πολίτες του, ακατάπαυστα, οργή, ντροπή, αηδία, πνιγμό. Το διαφεντεύουν μαφίες ασύδοτων συμφερόντων με προσχηματικές ετικέτες κομμάτων, συνδικάτων, δημόσιων οργανισμών, ιδρυμάτων κοινής ωφέλειας. Κράτος τύραννος του πολίτη, βασανιστής, όχι υπηρέτης του, όπως θα όφειλε. Το ενδεχόμενο νοσηλείας σε νοσοκομείο, εφιάλτης. Το σχολειό και το πανεπιστήμιο των παιδιών του, σε παρακμιακή αθλιότητα αγιάτρευτη. Η αγορά όπου θα παλαίψει για το ψωμί του, αρένα ληστρικής κερδοσκοπίας. Η δημοσιοϋπαλληλία εκβιάζει γκανγκστερικά για να «λαδωθεί». Ολα, τα πάντα, κάνουν τον πολίτη να νιώθει αντίπαλος με τον τόπο του, αντίδικος με την «πατρίδα» του.
Να τολμούσε κάποια δημοσκόπηση το ανυπόφορο ερώτημα: Με ποια λογική να υπερασπίσει ο Ελλαδίτης αυτό το γελοίο κράτος, αν χρειαστεί; Να πολεμήσει, να διακινδυνεύσει τη ζωή του, για να υπερασπίσει τι; Τη γλώσσα, που πρώτοι οι άρχοντες την ατιμάζουν ατιμώρητα και την καταστρέφουν μεθοδικά με τις εκπαιδευτικές τους «μεταρρυθμίσεις»; Την Ιστορία και τον πολιτισμό των προγόνων που επίσημα οι πρακτορίσκοι κατασυκοφαντούν στα σχολικά βιβλία; Το κάλλος της γης, που λιμασμένοι για εύκολο πλούτο κρατικοί «λειτουργοί» το παραδίδουν σε εμπρηστές οικοπεδοφάγους και σε βάνδαλους τουριστικούς ατζέντηδες; Τι το ελληνικό να υπερασπίσει ο «έλλην υπήκοος» σήμερα ρισκάροντας τη ζωή του; Αυτή τη δημοσκόπηση θα έπρεπε να την έχουν προ πολλού παραγγείλει οι αξιωματούχοι της Εθνικής Αμυνας.
Το ερώτημα στην αρχή της επιφυλλίδας ήταν ρητορικό. Οι εκλογές στις 4 Οκτωβρίου 2009 απέδειξαν περίτρανα ότι τα λεγόμενα «εθνικά θέματα» είναι το τελευταίο που απασχολεί τον ελλαδίτη ψηφοφόρο μπροστά στην κάλπη. ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ δικαιώθηκαν θριαμβικά: οι ορίζοντες ζωής για την ελλαδική κοινωνία σήμερα τελειώνουν στο πορτοφόλι. Το κόμμα, που επίσημο όραμά του είναι ο Σταλινισμός, καταξιώθηκε ως τρίτη πολιτική δύναμη στη Βουλή, και το κόμμα που επίσης επίσημα προπαγανδίζει και οργανώνει την κατάλυση της έννομης τάξης, βραβεύτηκε με δεκατρείς έδρες, παρά τα καραγκιοζιλίκια της φτήνιας των διαπληκτισμών στο εσωτερικό του.
Με το ανυπόκριτο της αφέλειας που χαρακτηρίζει την αμερικανική νοοτροπία, η Ουάσιγκτον έσπευσε να εκφράσει τη χαρά της για το εκλογικό αποτέλεσμα. Πραγματικά, ήταν θρίαμβος να κατορθωθεί η μεταστροφή μιας τόσο εντυπωσιακής πλειοψηφίας, με προκλητική την απουσία στοιχειωδών έστω ερεισμάτων λογικής, επιχειρημάτων και εγγυήσεων σοβαρότητας. Σε κοινωνίες με πολύ χαμηλή στάθμη κατά κεφαλήν καλλιέργειας πρέπει να είναι πολύ εύκολη η χειραγώγηση των ενορμήσεων της μάζας.
Το θετικότερο που προκύπτει από αυτές τις εκλογές, είναι η ελπίδα να διαλυθεί πια τελεσίδικα το ασπόνδυλο, δίχως πίστη και στόχους κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται έναν ριζικά διαφορετικό εκφραστή της θέλησής της να ξαναβρεί τον δυναμισμό και την αρχοντιά του ονόματός της: Να ξαναστήσει κράτος λειτουργικό, να κερδίσει ποιότητα ζωής και διεθνή αξιοπρέπεια αξιοποιώντας την ετερότητα της πρότασης πολιτισμού που κομίζει.
Από "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ"
Γράψτε κάτι και για την Σαϊεντολογία ρε παιδιά! Απτεται της νέας κυβερνητικής ιδεολογίας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρέπει να γνωρίζουμε...
Αν και δεν συνάδει με την ανάρτηση, διάβασα άρθρο του Γ. Διονυσόπουλου με θέμα :
ΑπάντησηΔιαγραφή"Προκλητικό CD στα σχολεία της Τουρκίας" -"Μπολιάζουν τους μαθητές με επεκτατική προπαγάνδα".
Το υπουργείο Παιδείας της Τουρκίας παρήγε ένα εκπαιδευτικό CD, στο οποίο περιέχεται χάρτης που εμφανίζει τα μισά σχεδόν νησιά του Αιγαίου, την Κρήτη, την Ρόδο, την Κύπρο, αλλά και το βόρειο Ιράκ, την Αρμενία, και την Βουλγαρία, να βρίσκονται υπό τουρκική κατοχή ! Εντύπωση προκαλεί το γεγονός, ότι η διακίνηση του του συγκεκριμένου CD έγινε απο την Διεύθυνση της Κωνσταντινούπολης του υπουργείου Παιδείας σε όλα τα σχολεία της Πόλης, χωρίς την παραμικρή αντίδραση απο κανέναν φορέα.
Αργικέραυνος
ΕΓΩ ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΛΛΑΔΑ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ....ΣΥΝΕΧΩΣ ΥΠΟΧΩΡΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΑ!!ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ??Η ΤΟΥΡΚΙΑ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΓΙΓΑΝΤΑΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΑΠΛΩΣ ΣΥΣΤΗΝΟΥΜΕ ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ...ΣΕ 5-10 ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΟΙ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ,ΕΞΟΠΛΙΣΜΕΝΟ ΜΕ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΓΕΡΕΣ ΒΑΣΕΙΣ ΣΤΡΑΤΟ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΠΟΜΕΙΝΕΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΙΡΗΝΕΥΤΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΣΕ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ,ΙΡΑΚ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΙΡΑΝ.Η ΕΛΔΥΚ ΠΡΟΒΛΕΠΩ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ ΕΙΤΕ ΕΙΡΗΝΙΚΑ ΕΙΤΕ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ ΟΠΟΤΕ ΠΟΥ ΠΑΜΕ????ΠΟΤΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΕΞΟΠΛΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ?????ΣΤΡΑΤΗΓΟΙ ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΠΕΝΤΑΓΩΝΟ ΒΛΕΠΕΤΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ????ΑΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΚΑΝΤΕ ΚΑΤΙ!!!!!(ΟΧΙ ΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ ΒΕΒΑΙΑ)ΧΑΝΟΜΑΣΤΕ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕ!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Αργικέραυνο
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο "ΜΕΤΡΟΠΟΛΙΤΑΝ" του Σαββάτου το είδες; Βάζει καλά άρθρα το περιοδικό αυτό. Όπως θα είδες, λέει ότι θα το αποτραβήξουν, διότι κατάλαβαν ότι το παράχε..ν και θα τους γυρίσει μπούμερανγκ, αν το κάνουμε θέμα στην ΕΕ. Αλλά εκεί διδάσκονται πράγματα απίστευτης φαιδρότητας. Λένε ότι οι Τούρκοι ήλθαν το 2480 π.Χ. (γιατί δεν το ... στρογγυλεύουν σε 2500;) στην Ιωνία, όπου δημιούργησαν τον γνωστό πολιτισμό, για τον Ομέρ Πασά (Όμηρο) κλπ.
Κι ενώ αυτά διδάσκονται τα Τουρκάκια και τους καλλιεργείται ο σωβινισμός, τα δικά μας τα παιδιά ... ρεπουσίζονται!
Οχι ανώνυμε 11/10 7:30 δεν ρεπουσίζονται απλά μαθαίνουν ότι οι Δωρίοις κατά ένα άγνωστο τρόπο γνώρισαν του Φοίνικες και όχι μονο αλλά δεν είχαν αλφάβητο παρά πήραν των Φοινήκων , και όχι μόνο απλά του έβαλαν έτσι αυτοβούλως μερικά φωνήεντα και έκαναν την Ελληνική (βρε τι καλά) και το καλύτερο όλων α ναι έγραφάν απο δεξία προς τα αριστερά τότε και μετά το γύρισαν αλλά δεν ξέρουμε το γιατί και τα έγραφαν όλα μαζί αλλά μετά από τα φωνήεντα τα έκοψαν ...Αρα μέχρι τον Μικρασιατικό συνωστισμό της κας. Ρεπούσης έχουν εμβολιαστεί μέ ένα σωρό αηδίες .
ΑπάντησηΔιαγραφή