Προδοσίες διανοουμένων στην Κύπρο

του Σενέρ Λεβέντ
Τόσες πολλές δικοινοτικές διαλέξεις και συναντήσεις. Τόσα πάνελ. Τόσες εκδηλώσεις και ομάδες. Ακαδημαϊκοί, καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι, ιστορικοί. Αμέτρητες έρευνες, μελέτες, αναλύσεις. Και δεν ωφέλησαν σε τίποτα, σε απολύτως τίποτα; ΑπΆ ό,τι φαίνεται, σε τίποτα δεν ωφέλησαν. Βρισκόμαστε στο ίδιο σημείο. Μάλιστα έχουμε πάει ακόμη πιο πίσω. Παρά ταύτα, το ύφος αυτής της ομάδας των διανοουμένων είναι αξεπέραστο. Πίστεψαν ότι είναι «σημαντικοί άνθρωποι». Γνωρίζουν μυστικά τα οποία δεν γνωρίζουν οι συνηθισμένοι, οι απλοί άνθρωποι. Αυτά που κρατούνται μυστικά στα ανώτερα δώματα. Μυστικά που δεν λέχθηκαν σε κανέναν άλλον, εκτός από αυτούς. Επικοινωνούν μέσω ενός τηλεφώνου με τα «σημαντικά» άτομα. Δειπνούν μαζί τους. Οι θαμώνες των διπλωματικών δεξιώσεων και των κοκτέιλ. Σε μια συνηθισμένη συγκέντρωση κάνουν πνεύμα σε όλους και μπορεί να τους πουν το εξής: «Εσείς δεν το ξέρετε, αλλά αυτή η δουλειά τέλειωσε πριν έξι μήνες, απέμειναν μόνο οι υπογραφές». Αν ο άνθρωπος είναι κολλητός με άτομα που έχουν εξουσίες και αρμοδιότητες, σίγουρα έχουν κάποια αξία αυτά που λέει. Γιατί να μην έχουν; Αν του τα έχει ψιθυρίσει ο μάστορας της υπόθεσης, σας κάνει τη χάρη και τα λέει και σε εσάς. Να τον αγνοήσουμε;
Από τη μέρα που εμφανίστηκαν οι ομάδες Conflict Resolution, υπήρξαν πολλές εξελίξεις προς αυτή την κατεύθυνση. Σχηματίστηκαν πάρα πολλές δικοινοτικές ομάδες. Ειδικά μετά την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Πηγαινοέρχονται στους δρόμους των Βρυξελλών. Τα εισιτήρια και η φιλοξενία πληρώνονται από τον χορηγό, ενώ το χαρτζιλίκι από τη δική τους τσέπη. Από την άλλη, έχουμε μπει και στην εποχή των πρότζεκτ. Διοργανώνεις μια εκδήλωση. Δικοινοτική. Μια διάλεξη. Ένα σεμινάριο. Μια επίσκεψη σε χωριό. Δεν υπήρξε ποτέ ένα λαμπερό δίγλωσσο περιοδικό. Αρκεί να συμβάλλει στην ειρήνη και στη λύση. Μήπως δεν τέλειωσε η περίοδος του Ψυχρού Πολέμου; Ε, δίδεται στις οργανώσεις και ο βαθμός «των πολιτών»! Μια μέρα ξαφνικά άρχισαν να χρησιμοποιούν όλοι αυτή τη λέξη μπροστά από το όνομά τους. Σαν να άλλαξαν κέλυφος μέσα σε μια νύκτα. Έγιναν NGO. Ή ΜΚΟ. Φύτρωσαν παντού, σαν μανιτάρια. Όσοι γενναίοι αριστεροί διαθέταμε, αφού έπαψαν να ελπίζουν ότι μια μέρα θα γυρίσει πίσω ο Καρλ Μαρξ, αγκάλιασαν ως σωτήρα τον ιμπεριαλισμό, που κάποτε θεωρούσαν τον μεγαλύτερο εχθρό. Για το Ιράκ δεν έκλαψαν καθόλου, δεν έχυσαν ούτε σταγόνα δάκρυ όπως έκαναν μετά τους Δίδυμους Πύργους. Ούτε για τους πεινασμένους στο Νταρφούρ έκλαψαν. Ερωτοτροπούν με τους Αμερικανούς και τους 'Αγγλους αντιπροσώπους που πηγαινοέρχονται και το παίζουν απόστολοι των σχεδίων που ετοιμάζουν εκείνοι. Και έκαναν και νέες ανακαλύψεις για την ιστορία. Είπαν ότι δεν είναι ο ιμπεριαλισμός ο κύριος υπεύθυνος γιΆ αυτή την αιματοχυσία, γιΆ αυτή τη διαίρεση. Τυγχάνουν μεγάλης εκτίμησης όσοι δεν θέλουν να φύγει ο τουρκικός στρατός από το νησί, υποστηρίζουν συνεχώς τις εγγυήσεις και λένε ότι οι ελληνικές διοικήσεις στο νότο φταίνε πάντοτε και δεν επιθυμούν τη λύση. Τους δόθηκε μια καρέκλα σε κάθε διεθνή πλατφόρμα. Παραγκωνίστηκαν όσοι λένε ότι η Τουρκία είναι κατοχική δύναμη, φιμώθηκαν όσοι ζητούν μιαν ανεξάρτητη και ενωμένη Κύπρο. Εκείνοι που επιδιώκουν την αβάντα της λύσης και της ειρήνης, αντί να επιδιώκουν την ίδια τη λύση και την ειρήνη, τρώνε από το καϊμάκι της μη λύσης, ακριβώς όπως κάνουν οι λαθρέμποροι του νησιού. Έγιναν και αυτοί άνθρωποι χάρη σε αυτή τη μη λύση! Οι μεγάλοι μάστορες της λύσης! Τα σημαντικά άτομα που ξέρουν μυστικά, τα οποία δεν ξέρει κανείς. Οι συμβουλάτορες. Πηγαινοέρχονται μέσω της Πράσινης Γραμμής σαν τους φιγουρατζήδες πλούσιους που γυρίζουν με τις κάντιλάκ τους στις φτωχογειτονιές της Ινδίας. Το νησί είναι μπαρουταποθήκη. Στρατός πάρα πολύς. Το Βαρώσι το τρώνε τα φίδια. Τα οδοφράγματα που μας χωρίζουν ακόμη είναι όρθια. Όμως, το ύφος τους είναι αξεπέραστο. Τουλάχιστον να ωφελούσε και σε κάτι.
POLITHS