Tου Χρηστου Γιανναρα
Οι πρώτες εκατό μέρες διακυβέρνησης (ή καινούργιας κομματικής ηγεσίας) κρίνουν (προεξοφλούν με σιγουριά) την επιτυχία ή το φιάσκο για το υπόλοιπο της θητείας στην άσκηση εξουσίας.
Γιατί αυτό; Μα, επειδή το τρίμηνο υπεραρκεί (είναι όχι οπωσδήποτε ο αναγκαίος, αλλά πάντως ο ικανός χρόνος) για να φανεί, αν η κυβέρνηση (ή ο κομματικός ηγέτης) διαθέτει το ένα, πρωταρχικό και κύριο προσόν: επιτελική ικανότητα. Και επιτελική ικανότητα σημαίνει: Ρεαλιστική διάγνωση και εκτίμηση των προβλημάτων. Ιεράρχηση των προτεραιοτήτων για την αντιμετώπισή τους. Εντοπισμό της ανθρώπινης ποιότητας των στελεχών που απαιτούνται για να επιδιωχθεί η λύση τους.
Οι πρώτες εκατό ημέρες της σημερινής στην Ελλάδα κυβέρνησης, προεξοφλούν εναργέστατα ότι θα συνεχίσει και αυτή να αναπαράγει το δεδομένο πια στη χώρα πολιτικό αδιέξοδο. Η διαφοροποίησή της από τη νεοδημοκρατική συμφορά που προηγήθηκε, εξαντλείται αποκλειστικά σε τερτίπια της τεχνικής των εφέ.
Το πολιτικό στην Ελλάδα αδιέξοδο εντοπίζεται σε παράγοντα που προηγείται και της επιτελικής ικανότητας ή ανικανότητας κυβερνώντων και αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δημιουργείται το αδιέξοδο από την ολοκληρωτική αδυναμία της πολιτικής ηγεσίας να ηγηθεί αποδεσμευμένη από τη σκοπιμότητα της επανεκλογής της. Αυτή η σκοπιμότητα καθιστά ανίκανη την ηγεσία (κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση) να διαγνώσουν τα πραγματικά προβλήματα, να ιεραρχήσουν προτεραιότητες στην αντιμετώπισή τους, να επιστρατεύσουν ανθρώπινη ποιότητα για τη λύση τους.
Δεν υπάρχουν για την ηγεσία προβλήματα που απαιτούν λύση. Η οικονομική χρεοκοπία της χώρας, η εφιαλτική υποβάθμιση της παιδείας και της κατά κεφαλήν καλλιέργειας, ο εξευτελισμός και η τέλεια αποδυνάμωση της χώρας σε επίπεδο Διεθνών Σχέσεων, η δημοσιοϋπαλληλοποίηση των στελεχών της άμυνας, η ανασφάλεια που δημιουργεί η ασύδοτη τρομοκρατία και οι παράνομες δραστηριότητες παράνομων μεταναστών σε γκετοποιημένες συνοικίες μεγαλουπόλεων, αυτά όλα και μύρια όσα ακόμα δεδομένα, δεν είναι για τους πολιτικούς προβλήματα. Είναι μόνο αφορμές για ρητορεύματα και χειρισμούς (αποφάσεις ή νομοθετήματα) που θέλουν μόνο να κερδίσουν τις εντυπώσεις, όχι να μεταβάλουν τα δεδομένα.
Γι’ αυτό και δεν λύνεται κανένα πρόβλημα, σωρεύονται τα προβλήματα άλυτα, γαγγραινιάζουν, μολεύουν τη χώρα. Οι πολιτικοί δεν κρίνονται για την αποτελεσματικότητά τους στη διαχείριση των κοινών, κρίνονται ως παίκτες στο παιχνίδι των εντυπώσεων. Το παιχνίδι τους έχει αυτονομηθεί από την κοινωνία, η κοινωνία το παρακολουθεί σα να μην την αφορά, από την κλειδαρότρυπα της ψυχολογικής εμπλοκής, όπως το Big Brother. Και ψηφίζει, ολόιδια όπως στο ψυχανώμαλο θέαμα, με κριτήρια άκριτης συμπάθειας ή αντιπάθειας ποιος να φύγει, ποιος να μείνει.
Αν δεν είχε αδρανοποιηθεί κριτικά η κοινωνία, ο απολογισμός, τις προάλλες, των πρώτων εκατό ημερών διακυβέρνησης από τον σημερινό πρωθυπουργό θα είχε προκαλέσει τα αντανακλαστικά της αξιοπρέπειας των ακροατών του: Κάποιοι θα είχαν σηκωθεί να φύγουν, να μην καταστήσουν με την παρουσία τους αυτονόητο ή ανεκτό τον εμπαιγμό. Εστω και με «αποδομημένο» (επίσημα, από το υπουργείο Παιδείας) τον αυτοσεβασμό της η ελλαδική κοινωνία μπορεί να ξεχωρίσει πότε ένας ολίγιστος ηγέτης την προσβάλλει κομπορρημονώντας για το τίποτα.
Προσβάλλουν τη λογική, προσβάλλουν την αξιοπρέπεια, προσβάλλουν την ανθρωπιά οι πρώτες εκατό ημέρες της κυβέρνησης, το ίδιο και η ατολμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μισθωτοί και συνταξιούχοι καλύπτουν το 85% των εισπραττόμενων φόρων, οι έμποροι, οι βιομήχανοι, οι ιδιώτες επαγγελματίες και επιχειρηματίες μόλις το 10%. Και η κυβέρνηση (αδιάντροπα «σοσιαλιστική») για να αντιμετωπίσει τη χρεοκοπία στην οποία οδήγησαν τη χώρα τα κόμματα εξουσίας και ο συνδικαλισμός, φορολογεί τους μισθωτούς και πάλι, με πάγωμα μισθών και συντάξεων και πρόσθετους έμμεσους φόρους. Δεν ξεκινάει από τις μαρίνες, να ελέγξει «πόθεν» τέτοια μυθώδη σκάφη σε ατέλειωτο πλήθος, με τι φόρους συνεισφέρουν στα κοινά οι ιδιοκτήτες των αναρίθμητων ονειρώδους πολυτέλειας επαύλεων, οι κάτοχοι υπερπολυτελών οχημάτων, η πλημμυρίδα των θαμώνων πανάκριβων νυχτερινών κέντρων.
Δεν μας είπε ο θλιβερά ολίγιστου μεγέθους πρωθυπουργός, στις εκατό πρώτες ημέρες της πρωθυπουργίας του και του διεθνούς διασυρμού της χρεοκοπημένης χώρας μας, πόσους χρυσοκάνθαρους «ειδικούς συμβούλους» υπουργείων απέλυσε, πόσο μείωσε τις ιλιγγιώδεις απολαβές προέδρων και διοικητικών συμβουλίων εταιρειών του Δημοσίου, πόσους από τους χαριστικά διορισμένους στη Βουλή εξωπέταξε παραδειγματικά, πόσα τηλεοπτικά κανάλια, βαρυνόμενα με τεράστια χρέη στο Δημόσιο, οδήγησε στον εισαγγελέα.
Δεν έχει τέλος, ούτε και νόημα, η απαρίθμηση των μεροληπτικών παραλείψεων ή της σωρείας των αποδείξεων κραυγαλέας ανικανότητας της κυβέρνησης, ουσιαστικής ανυπαρξίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Μην κατατριβόμαστε οι πολίτες με τη συμπτωματολογία. Το πολιτικό μας σύστημα έχει θεσμικά αυτοπαγιδευτεί σε προϋποθέσεις που ακυρώνουν κάθε ενδεχόμενο αποτελεσματικής αντιμετώπισης κοινωνικών προβλημάτων. Το διαζύγιο της πολιτικής από την κοινωνία είναι στην Ελλάδα καθεστωτική πραγματικότητα, οι πολίτες είμαστε όμηροι των κομμάτων και των συνδικαλιστικών τους αποφύσεων. Κάποτε η απειλή «να κατέβουν τα τανκς» χαλιναγωγούσε κάπως την ασυδοσία της κομματοκρατίας και του συνδικαλισμού. Σήμερα την απόλυτη αυθαιρεσία του συστήματος επιβάλλουν τα τρακτέρ των δήθεν αγροτών, ακαταγώνιστα.
Να αλλάξει ένδοθεν, από μόνο του το σύστημα, είναι λογικά και πραγματικά αδύνατο. Οι δικλίδες ασφαλείας του συστήματος διαιωνίζουν τη μετριότητα και ατολμία στις ηγεσίες, ώστε η μικρόνοια και η φτηνή ιδιοτέλεια να καθορίζουν τις αποφάσεις. Είναι ποτέ δυνατό να αρνηθούν τα κόμματα τις κομματικές τους νεολαίες και τους έμμισθους πράκτορές τους στον συνδικαλισμό; Είναι δυνατό να συγκρουσθούν με τον εμπορικό αμοραλισμό των τηλεοπτικών καναλιών, τη μεθοδική εξηλιθίωση της ελλαδικής κοινωνίας; Είναι ποτέ δυνατό να θελήσουν την ανάκαμψη της Παιδείας, τη συνεπή προτεραιότητα της κριτικής σκέψης, τον αποκλεισμό του δογματισμού «αποδομιστών» και εθνομηδενιστών, το πρωτείο του πολιτισμού ως ενεργό αυτοσυνειδησία των Ελλήνων;
Πολιτική πρόταση για την έξοδο από το αδιέξοδο δεν εμφανίζεται. Φλυαρούμε για τα δευτερεύοντα.
Πολύ καλό το άρθρο αλλά αυτό για "τρακτέρ δήθεν αγροτών" εκτός τόπου κ χρόνου. Πώς ξέρετε, κ. Γιανναρά, ποιος είναι ο κάθε αγρότης που μετέχει στα μπλόκα κ πώς ζει την οικογένειά του; Δε γνωρίζετε ότι ένα μεγάλος μέρος του σπάταλου ελληνικού δημοσίου τρέφεται από τις κοινοτικές επιδοτήσεις που προορίζονται για τους έλληνες αγρότες, αλλά μόνο ένα μέρος τους φτάνει στους έλληνες αγρότες με πολύμηνη καθυστέρηση;
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλοι έχουν μπει στο χορό που έχει στήσει η κυβέρνηση, για να θάψει κ τους τελευταίους αγρότες που έχουν μείνει στην Ελλάδα κ αγωνίζονται για το μέλλον τους, ώστε να μην απομείνουν σε λίγο καιρό μόνο οι δήθεν αγρότες (βουλευτές, γιατροί, δικηγόροι, δημόσιοι υπάλληλοι) στην αγροτική κ σβήσουν οι υπόλοιποι που εξαρτάται η επιβίωσή τους από αυτήν.
Μπορεί να διαφωνίσει κανείς;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς τα διαβάσουν τα πολύχρωμα κομματόσκυλα και εμείς που σαν πρόβατα ακολουθούμε?
Όλα μάταια για μια ακόμα φορά για τον κύριο Γιανναρά! Είμαστε χαμένοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλάψα και απελπισία. Ματαιότης!
Το φέρνει από εδώ, το φέρνει από εκεί... Θα καταλήξει πάλι στον καλό Νεοθωμανισμό που είχε πει και παλιότερα...
Ο στρατός έχει ακόμα μερικούς μήνες καιρό να σώσει τη χώρα με επέμβαση από την ολοκληρωτική της αποδόμηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς από ότι φαίνεται και οι αξιωματικοί έχουν αποκτήσει κουλτούρα δημοσίου υπαλλήλου. Αλλά ακόμα κι αν είχαμε αξιωματικούς, ποίος θα τους ακολουθούσε; Οι συριζοπασόκ φαντάροι;
Πεθαίνουμε ως έθνος. Κρίμα για όσους θυσιάστηκαν για αυτό το κράτος, κρίμα για όσους πέθαναν για την επανάσταση του 21, στους Βαλκανικούς, στο Έπος του 40, στη κατοχή, στο συμμοριτοπόλεμο, στη Κύπρο το 74.
Τι μπορούμε να πούμε όλοι εμείς σε αυτούς; Τίποτα, απλά να σκύψουμε το κεφάλι. Τι θα πούμε στις γενιές που έρχονται και θα ζήσουν σε μια νέα οθωμανοκρατία, υπό το πρόσχημα του πολυπολιτισμού; Τίποτα, παραλάβαμε Ελλάδα, παραδίδουμε χάος.
""Κάποτε η απειλή «να κατέβουν τα τανκς» χαλιναγωγούσε κάπως την ασυδοσία της κομματοκρατίας και του συνδικαλισμού. Σήμερα την απόλυτη αυθαιρεσία του συστήματος επιβάλλουν τα τρακτέρ των δήθεν αγροτών, ακαταγώνιστα."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι νοσταλγός της χούντας εκτός από νεο Οθωμανός κε καθηγητά / δεν νομίζεις ότι το παράκανες ....