του Desmond Lachman*
Έχοντας περάσει την καριέρα μου παρακολουθώντας τις αναδυόμενες αγορές τόσο στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) όσο και στην Wall Street, έχω δει αρκετές συμφωνίες σταθερών ισοτιμιών να καταρρέουν.
Έχω επίσης παρακολουθήσει στενά τα στάδια τα οποία διανύουν οι χώρες, που ταλαιπωρούνται από σταθερές συναλλαγματικές ισοτιμίες. Αυτή η εμπειρία με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι όπως ακριβώς συνέβη στην Αργεντινή πριν από μία 10ετία έτσι και στην Ελλάδα πλησιάζουμε προς το τελικό σημείο.
Υπάρχουν όλες οι ενδείξεις ότι μετά από δύο ή τρία χρόνια και αφού έχουν σπαταληθεί αρκετά δημόσια κεφάλαια, η Ελλάδα θα πάψει να είναι μέλος της ευρωζώνης.
Το πρώτο βήμα για την νομισματική κρίση συμβαίνει όταν μία χώρα, ωθούμενη από την τάση της να εισάγει οικονομική πολιτική, εφαρμόζει σταθερή ισοτιμία του νομίσματός της, κάτι το οποίο δεν ταιριάζει με την οικονομία της. Η Αργεντινή –αντιμέτωπη αρκετές φορές με την χρεοκοπία- το εφάρμοσε το 1991, όταν συνέδεσε άρρηκτα το πέσο με το δολάριο, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να νικήσει τον υπέρ-πληθωρισμό.
Αφού δεν κατόρθωσε να εκπληρώσει τα κριτήρια για την ένταξή της στην ευρωζώνη το 1999, η Ελλάδα –η οποία για αρκετά χρόνια ήταν σπάταλη- κατόρθωσε να τα εκπληρώσει το 2001, χάρις στην δημιουργική λογιστική που εφάρμοσε. Προχωρώντας ένα βήμα πιο πέρα από την Αργεντινή, η Ελλάδα εγκατέλειψε το νόμισμά της και υιοθέτησε το ευρώ. Εισήλθε σε ένα κλαμπ στο οποίο η πιθανότητα κάποιο μέλος να το εγκαταλείψει δεν υπάρχει.
Το επόμενο στάδιο προς την κρίση είναι όταν μία χώρα εφαρμόζει πολιτικές που δεν συνάδουν με τις συμφωνίες που έχει κλείσει. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών η δημοσιονομική πειθαρχία ήταν κάτι άγνωστο για την Αθήνα. Η είσοδος στην ευρωζώνη υποτίθεται ότι υποχρεώνει κάθε χώρα να είναι πιστή στις εντολές της Συνθήκης του Μάαστριχ, δηλαδή να διατηρεί το έλλειμμά της χαμηλότερα από το 3% του ΑΕΠ και το χρέος της χαμηλότερα από το 60% του ΑΕΠ. Το έλλειμμα της Ελλάδας έχει φθάσει στο 12,7% του ΑΕΠ, ενώ το χρέος της προβλέπεται ότι θα αγγίξει φέτος το 120% του ΑΕΠ.
Το διογκωμένο έλλειμμα, μαζί με τα υποχρεωτικά χαμηλά επιτόκια, δημιουργεί τις συνθήκες για το τέλος του παιχνιδιού. Το πράττει όχι μόνο λόγω του ότι τα δημοσιονομικά μεγέθη της χώρας έχουν εισέλθει σε μία αβέβαιη πορεία, αλλά και μέσω της μείωσης της ανταγωνιστικότητας της χώρας. Σε αυτό το πεδίο η Ελλάδα έχει κατορθώσει να ξεπεράσει ακόμη και την Αργεντινή, καθώς η ανταγωνιστικότητά της έχει υποχωρήσει κατά 30% σε σύγκριση με τους εταίρους της στην ΕΕ.
Καθώς αρχίζουν να εμφανίζονται οι έντονες ανησυχίες των αγορών οι χώρες στρέφονται προς εξωτερική βοήθεια. Στην περίπτωση της Αργεντινής αυτό σήμαινε στροφή προς το ΔΝΤ (με τις ευλογίες των ΗΠΑ). Για την Ελλάδα σημαίνει στροφή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Όμως στην δεύτερη περίπτωση ο «σπόνσορας» δεν είναι τόσο πρόθυμος να προσφέρει άπλετη ρευστότητα, ενώ παράλληλα ζητά από την χώρα να εφαρμόσει σκληρές, εισαγόμενες, πολιτικές.
Στην περίπτωση της Αργεντινής η συνεχής στήριξη από το ΔΝΤ προσέφερε κάποια σωτηρία για ένα-δύο χρόνια και κατόπιν ξέσπασαν έντονες διαμαρτυρίες από τους πολίτες, αποδεικνύοντας ότι το ΔΝΤ δεν είχε να ασχοληθεί με ένα απλό νομισματικό πρόβλημα, αλλά με μία περίπτωση πιθανής χρεοκοπίας.
Είναι πολύ δύσκολο να «δει» κάποιος την τρέχουσα κρίση στην Ελλάδα να έχει καλύτερο happy end. Κάθε προσπάθεια να υπάρξει μείωση του ελλείμματος στα επίπεδα που ορίζει το Μάαστριχ θα οδηγήσει σε βαθύτερη ύφεση. Η προσπάθεια να υπάρξει στήριξη της ελληνικής ανταγωνιστικότητας μέσω μείωσης μισθών θα οδηγήσει σε εφαρμογή σκληρών και μη αποδεκτών πολιτικών για αρκετά χρόνια.
Τα μηνύματα, δε, δεν είναι διόλου θετικά: οι ανακοινώσεις για λήψη μέτρων περιορισμού των δαπανών έχουν, ήδη, ξεσηκώσει διαμαρτυρίες. Επίσης δεν η ΕΚΤ δεν φαίνεται πρόθυμη να προσφέρει χρηματοδότηση. Οι οίκοι αξιολόγησης έχουν υποβαθμίσει την Ελλάδα, ενώ ο κ. Jurgen Stark, στέλεχος της ΕΚΤ, έχει δηλώσει ότι η περίπτωση διάσωσης της χώρας δεν είναι κάτι εφικτό.
Εάν υπάρχει κάτι που οι ελληνικές αρχές θα πρέπει να διδαχθούν από την Αργεντινή είναι ότι δεν μπορούν να αποφύγουν το αναπόφευκτο. Η χώρα έχει τόσο υψηλό χρέος που δύσκολα θα μπορέσει να το αναδιοργανώσει. Η Αθήνα θα πρέπει να εγκαταλείψει όσο το δυνατόν γρηγορότερα την ευρωζώνη. Βέβαια αυτό δεν είναι ένα τέλος που ταιριάζει στις «παραδοσιακές» Ελληνικές Τραγωδίες.
* Ο αρθρογράφος είναι στέλεχος του American Enterprise Institute.
euro2day.gr
ΟΛΟΙ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΟΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΟΧΙ ΜΕ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ..ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΕΤΑΙΡΟΙ ΜΑΣ ΠΟΥ ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΤΗΚΑΝ ΑΥΤΟ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΥΘΥΝΗ;;ΓΙΑΤΙ ΔΕΧΤΗΚΑΝ ΕΝΑ ΤΟΣΟ ΑΔΥΝΑΜΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΜΕΛΟΣ;;ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΟΥΣ;; ΤΙ ΤΟΥΣ ΥΠΟΣΧΕΘΗΚΑΜΕ ΩΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑ;;ΤΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΚΑΝΕ Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ;;ΔΕΝ ΗΞΕΡΑΝ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ''ΠΟΛΥΞΕΡΟΙ''ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΗ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗ;;ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΤΗΝ ΕΜΑΘΑΝ;;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΩΡΑ ΜΑΣ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ ΤΙΜΗΤΕΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ;;... ''ΟΥΑΙ ΤΟΙΣ ΗΤΤΗΜΕΝΟΙΣ''...
ΚΑΙ ΜΕΤΑ Η ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ Η ΙΣΠΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ ΕΕΕΕ?? ΚΑΙ ΜΕΤΑ Η ΛΙΡΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΜΑΣ ΕΠΑΝΩ ΝΑ ΞΑΝΑΞΙΖΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠ ΤΟ ΧΑΡΤΙ ΕΕ??
ΑπάντησηΔιαγραφήΜΗ ΑΝΓΧΩΝΕΣΤΕ ΤΑ ΑΓΓΛΑΚΙΑ ΘΑ ΓΡΑΦΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΣΥΝΕΧΩΣ...
ΜΑΛΛΟΝ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΝΟΙΩΣΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΕΙΚΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΣΤΗΝ ΟΝΕ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΕΙ...
Η ΕΥΡΩΠΗ ΑΝ ΑΦΗΣΕΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΚΤΟΣ ΟΝΕ ΤΟ ΝΤΟΜΙΝΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΤΑΣΤΡΩΦΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ..ΑΧ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΓΟΡΕΣ ΕΙΔΙΚΑ ΤΑ FUND ΠΕΡΑΝ ΤΟΥ ΑΤΛΑΝΤΙΚΟΥ ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΠΟΝΤΙΣΟΥΝ..ΙΣΠΑΝΙΑ,ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ,ΙΤΑΛΙΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΘΕΜΑ..ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!! ΘΑ ΜΑΣ ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΣ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΠΑΣΙ ΔΥΝΑΜΕΙ!ΟΙ ΓΑΛΛΟΙ ΒΓΑΖΟΥΝ ΣΠΥΡΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ ΘΑ ΒΓΕΙ ΚΕΡΔΙΖΜΕΝΟ ΑΠ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΤΟ ΔΟΛΛΑΡΙΟ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΚΟΜΑ ΣΑΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ...ΚΑΙ Η ΛΙΡΑ,Ε Η ΛΙΡΑ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ ΕΝΑ ΝΟΜΙΣΜΑ ΧΩΡΙΣ ΠΥΞΙΔΑ..
ΕΨΙΛΟΝ./
Σπάστε κεφάλια τι περιμένετε;
ΑπάντησηΔιαγραφή"Κεκτημένα" με άδεια ταμεία δεν υπάρχουν...
Ολα από μηδενικής βάσης, ξαναγυρνάμε στην εποχή του Καποδίστρισ.
Οι χώρες οι οποίες μιλάνε καμμία μα καμμία δεν είναι σύμφωνα με την Συνθήκη του Μάαστριχτ όσο αφορά το έλλειμα και την ανάπτυξη και τα χρέη. Αλλά πέραν τούτου εμένα δεν με εξοργίζει αυτό με εξοργίζει η κυβέρνηση η εκάστοτε κυβέρνηση το είπα και θα το λέω και τελικά μάλλον θα πρέπει να πέσει πολύ ξύλο μπας και συνέλθει κανένας .
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχουμε οικονομικό πρόβλημα αλλά :
Οι Βουλευτές ξεκινάνε από 8000 με κρατήσεις για ΙΚΑ 300ευρώ πάνω κάτω .
Ο κος. ΠΡοβόπουλος έκανε δήλωση 1.400.000 πέρύσι αν δεν κάνω λάθος εν μέσω κρίσεως.
Οι ΓΔ ΓΓ και γενικότερα οι γενικοί που ξύνόνται όσο μισθό παίρνουν άλλα τόσα επιδόματα τα οποία φορολογούνται αυτοτελώς.
Στην ΕΡΤ οι δημοσιογράφοι που πληρώνονται απο εμάς δηλώνουν ετήσιο εισόδημα εξαψήφιο.
Σε νυχτερινό κέντρο που φιλοξενεί απο Αλεξίου και πάνω ο ΙΣολογισμός που έκανε το 2008 ήταν 10.000 ευρώ.
Για να μη πάω σε άλλους μισθούς στο δημόσιο (όχι όλους και όχι πάντα εκεί που αξίζει).
Αντί λοιπόνο ο ΓΑΠ να βγει να πει κύριοι 50% κάτω οι μισθόί και σε όποιον αρέσει για να μη πω πλαφόν της τάξεως των 2000 καθαρά το μήνα μιλάει για 3% και 4 και 5
Και απαντώ τριχες και μάλιστα κατσαρές ποιον δουλεύουν εεεε δλδ αν στην κα. Χούκλη που παίρνει περί τα 300.000 της κόψουν 5% θα παίρνει 285.000και χέστηκε η φοράδα στο γενί τζαμί δλδ.
Αλλά δεν υπάρχει σάλιο στον ΟΑΕΔ.
Αν τώρα δλδ ο κοσμάκης των 500 ευρώ και άνω και του ταμείου ανεργίας τους τα σπάσει όλα και τους τα κάνει λαμπόγιαλο θα φταίει;
Ο ΓΑΠ έλεγε υπάρχουν τα λεφτά και ρώταγε που είναι τώρα λέει δεν το περίμενε ....
Αλλά δεν θα κάνει μερεμέτια όλα τα είχε η μαριορή ο φερεντζές της λείπει έχουμε λύση τα δικά μας και κοιτάμε τους μετανάστες.Επειδή λοιπόν ηλίθια δεν θέλω να πιστεύω ότι είμαι ας μας πει ο Σημίτης τι έταξε ότι θα δώσει και ο ΓΑΠ τί έταξε ότι θα παραδώσει γιατι εμένα όλα αυτά το μόνο που μου θυμίζουν είναι επερχόμενος διαμελισμός ένεκα της αποφυγής της χρεωκοπίας.
Είναι ένα τέλος που θα ήθελε να δει ο συγγραφέας του άρθρου όπως επίσης και πολλοί στην Αμερική αλλά και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Αλλά η αλήθεια βρίσκεται κάπου στις λεπτομέρειες μέσα στο άρθρο. Όπως λέει πολύ καλά δεν προβλέπονται διαδικασίες «διωξίματος» από το ευρώ. Τι μένει λοιπόν; Είναι απλό μένει η εφαρμογή των πολιτικών που θα μας βγάλουν απ΄ την κρίση. Και που φυσικά θα είναι επιβαλλόμενες από την Κομισιόν. Όσο και να «χτυπιούνται» λοιπόν οι «φίλοι» μας. Έξοδος από την ευρωζώνη δεν προβλέπεται γιατί επιστροφή στην δραχμή θα σημάνει μια πτώση του επιπέδου ζωής που θα μοιάζει στην πτώση στις ανατολικές χώρες της Ευρώπης μετά την κατάρρευση του κομμουνισμού. Κάτι τέτοιο δεν είναι νοητό για χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης πόσο μάλλον για χώρα της ευρωζώνης. Υποτίμηση νομίσματος για σωτηρία του πολιτικού σκηνικού δεν παίζει. Το μόνο που παίζει είναι να βγαίνουν όρντινα από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και να εφαρμόζονται απαρέγκλιτα και χωρίς τις «σοσιαλιστικές» παρλαπίπες που μας έχει συνηθίσει μέχρι τώρα η κυβέρνηση. Και αυτό πρέπει να γίνει πρώτα απ’ όλα διότι πρέπει να αποκατασταθούν παραγωγικές ισορροπίες που έχουν ανατραπεί από το πολιτικό σύστημα όλες αυτές τις δεκαετίες από την μεταπολίτευση και μετά. Δεν μπορούμε να αποδεχτούμε μια λύση οικειοθελούς αποχώρησης από το ευρώ που θα μας δίνει την ψευδαίσθηση της ανεξαρτησίας και της εφαρμογής δικής μας πολιτικής την στιγμή που θα διατηρήσουμε με αυτό τον τρόπο ένα σάπιο πολιτικοοικονομικό σύστημα. Όχι, εδώ και τώρα, κατεδάφιση και επανεξέταση όλων. Μισθών, παροχών, επιδοτήσεων, επιδομάτων, φανερών και αφανών. Τίποτα δεν πρέπει να μείνει όρθιο ούτε καν η πεποίθηση μας ότι είναι αποδεκτό να μην εργάζεσαι και να αμείβεσαι εις βάρος της κοινωνίας. Και αυτό θα γίνει μόνο αν μπούμε σε σκληρή επιτήρηση. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Άλλωστε πολύ καλά ξέρουν όλοι όσοι υποστηρίζουν την ευρωζώνη ότι μια τέτοια εξέλιξη θα έχει σαν επόμενους στόχους για να πεταχτούν έξω απο το ευρώ την Πορτογαλία, την Ισπανία, την Ιταλία, την Ιρλανδία και ποιος ξέρει ποιους ακόμα. Η ανταγωνιστικότητα δεν είναι μόνο συνάρτηση μισθολογίου. Το ξέρουμε όλοι όσοι μένουμε στην Ελλάδα. Αν βγει κάποιος στην αγορά εργασίας σε ιδιωτική επιχείρηση είναι περίπου απίθανο να βρει εργασία με αποδοχές μεγαλύτερες από 1000 ευρώ το μήνα καθαρά. Αν μπορεί κάποιος ας πει το ίδιο για τον δημόσιο τομέα (συμπεριλαμβάνοντας και τα επιδόματα φυσικά). Η παραγωγικότητα είναι συνολική και στον ιδιωτικό τομέα προστίθεται και η παραγωγικότητα του δημοσίου που είναι τραγική. Αν εξετάσουμε το σενάριο της οικειοθελούς αποχώρησης από το ευρώ δεν μπορώ να καταλάβω που θα μπορούσε να βοηθήσει μια τέτοια ενέργεια στην ανάκαμψη της παραγωγικότητας αν συντηρηθεί η υπάρχουσα ανισορροπία μισθών - εργασίας. Από όποια οπτική γωνία και να το δει κανείς δεν είναι λύση η αποχώρηση. Απλώς αποφυγή λύσης είναι στην συγκεκριμένη φάση και αναβολής σε μελλοντικό χρόνο που φυσικά κανείς δεν εγγυάται ότι θα γίνει έστω και τότε. Μια αποχώρηση τώρα θα διασώσει το κομματικό σύστημα που δημιούργησε την ανισορροπία διότι δεν θα υποχρεωθεί άμεσα να μειώσει ονομαστικά τους μισθούς όπως οφείλει να κάνει καταποντιζόμενο πολιτικά μαζί με το σάπιο οικοδόμημα που έχτισε. Η Ελλάδα της παραγωγής υπάρχει ακόμα και έχουμε χρέος να την βγάλουμε μπροστά ότι κι αν λένε οι εγγλέζες μοιρολογίστρες.-
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλευθέριος Β.
ΥΓ Και επειδή πολύ παραφιλολογία ακούγεται από εγγλέζες ρατσιστικές κουτσομπόλες για τα PIGS της Ευρώπης θέλω να τους υπενθυμίσω ότι το σωστό είναι PIIGS.
Το κονδύλι για τη μισθοδοσία των δημόσιων υπαλλήλων πρέπει να πέσει 10-15 %.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ θα απολύσει το 10% του προσωπικού ή θα μειώσει τους μισθούς 10%.....
Η απόφαση στην ΑΔΕΔΥ...
ΤΕΛΟΣ
Σας ενημέρωσε κανένας συνδικαλιστής σας, ( από αυτούς που μετέχουν στα διοικητικά συμβούλια των ασφαλιστικών ταμείων ) τι απόδοση έπιασε το ταμείο στα αποθεματικά του;
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί;
Γιατί δεν το απαιτούμε;
Τι ασφαλιστικά δικαιώματα θα έχουμε αύριο;
Η Ευρώπη δεν καταλαβαίνει από Ελληνικές πονηριές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΉρθε η ώρα πια που τα ψέματα τελείωσαν.
Το πρόβλημα της Ελλάδας μας είναι οι όλοι οι μεγαλό….κάτι και οι δημόσιοι υπάλληλοι οι οποίοι είναι το κακό παράδειγμα για όλους τους άλλους Έλληνες.
Το τεράστιο και υδροκέφαλο δημόσιο έφερε την Ελλάδα σ’ αυτά τα χάλια, μαζί με πολλούς πολιτικούς όλων των χρωμάτων και παρατάξεων που τα πήραν πολύ χοντρά.
Κάποτε στην Ελλάδα, ήταν ντροπή να γίνεις δημόσιος υπάλληλος γιατί σε θεωρούσαν τεμπέλη (γι' αυτό και οι αμοιβές ήταν χαμηλές).
Σήμερα (τα τελευταία 25 χρόνια) είσαι μεγάλο κορόιδο αν δεν είσαι δημόσιος υπάλληλος, γιατί όλοι οι άλλοι δουλεύουν για να πληρώνεσαι εσύ πλουσιοπάροχα.
Ποιοι θα πληρώσουν πάλι την κάκιστη κατάσταση της οικονομίας;
Ο μπακάλης(όσοι απέμειναν), ο μανάβης (όσοι απέμειναν), ο καφετζής, ο καταστηματάρχης, ο χασάπης, ο εστιάτορας, ο οδηγός, ο περιπτεράς, ο μικρομεσαίος και ο μικρός επιχειρηματίας γενικώς .
Εξαιρούνται οι εκλεκτοί: Μεγάλο – γιατροί, Μεγάλο – δικηγόροι, Μεγάλο – δημοσιογράφοι, εφοπλιστές , βιομήχανοι και τα λοιπά συναφή λειτουργήματα ,επαγγέλματα. Αυτοί είναι από άλλο πλανήτη όπως από άλλο πλανήτη είναι και οι μεγάλοι πλειοψηφία των πολιτικών μας.
Η διαφορά είναι ότι σήμερα μετά από τις αλλεπάλληλες λαίλαπες που πέρασαν πάνω από τους φουκαράδες μικρούς και μικρομεσαίους επιχειρηματίες , είναι πλέον άφραγκοι και να δούμε τι έχει μείνει να τους πάρετε κύριοι;
Προβλέπω(χωρίς να είμαι μάντης) ότι θα κλείνουν η μια μικρή και μεσαία επιχείρηση μετά την άλλη. Να δούμε τότε πόσο μπορεί να θρέψει αυτό το υδροκέφαλο κράτος ο δημόσιος υπάλληλος και όλοι οι Μεγαλό….κάτι από μόνοι τους.
Μαύρο φίδι που σας έφαγε, εμείς συνηθίσαμε στα δύσκολα , οι άλλοι τι θα κάνουν;
αλλα ελεγε ομως την προηγουμενη εβδομαδα ο μα....ας
ΑπάντησηΔιαγραφήARTICLES & COMMENTARY The Eurozone's Next Decade Will Be Tough Letter to the Editor By Desmond Lachman | FinancialTimes.com
Wednesday, January 6, 2010
Resident Fellow
Desmond Lachman
Martin Wolf's comment describes very well the truly awful trap in which Greece, Spain, Ireland, and Portugal now all find themselves after years of private sector spending excess. In particular, he does well to remind us that, stuck within the Euro-zone, which denies these countries the use of an independent exchange rate policy, the Euro-zone's periphery is now condemned to a very prolonged period of painful nominal wage and price deflation. Mr. Wolf's comment might have brought out more forcefully how dire is these countries' situation had he focused on the quantitative dimension of two aspects of their current macro-economic predicament.
The first relates to the enormity of the loss in wage and price competitiveness at the Euro-zone's periphery. Since the Euro's inception, Greece, Spain, Ireland, and Portugal have all lost over 30 percent in unit labor competitiveness with respect to Germany. This loss of competitiveness has been an important factor underlying the dramatic widening in these countries' external current account deficits to double digit levels as a percent of their GDPs.
Reversing such a large loss of competitiveness, without recourse to exchange rate devaluation and against a Germany that is wed to price stability, must necessarily involve many years of sub-par economic growth and extraordinarily high unemployment levels for these countries. This will surely test their political staying power where signs of political unease are already all too much in evidence. It will also highly complicate these countries' efforts to restore any semblance of fiscal sustainability by substantially eroding these countries' tax bases.
Trying to restore fiscal sustainability in the midst of a deep recession and without the policy instrument to spur exports is a fool's errand.The second area where Mr. Wolf might have focused attention is on the quantitative dimension of these countries' parlous public finances. Greece, Spain, and Ireland all now have budget deficits at close to or above double digit levels as a percent of GDP. At the same time, their public debt levels are on paths that will soon place them at double the Maastricht 60 percent of GDP limit.
As a hapless Latvia is now finding out, trying to restore fiscal sustainability in the midst of a deep recession and without the policy instrument to spur exports is a fool's errand. For pro-cyclical public expenditure cuts only deepen the domestic recession. That in turn has the unfortunate effect of importantly offsetting the benefits of such cuts on the budget deficit by eroding the country's tax base.
Martin Wolf is right in suggesting that leaving the Euro-zone is not a realistic policy option for the Euro-zones peripheral countries. Since such a decision would spell instant sovereign default for those countries which would then have to borrow at pre-Euro membership interest rates. It is also not a realistic option for the Euro-zone as a whole since the default of Greece, Spain, Ireland or Portugal would cause massive losses in Europe's already beleaguered banking system. This implies that the ECB has little realistic policy alternative but to continue doing what it has been doing now for sometime, which is to hold its nose and continue to finance indefinitely, albeit through the backdoor, the Euro-zone periphery's large public borrowing needs.
Desmond Lachman is a resident fellow at AEI.
Κρατικοποίηση Δρόμων, αεροδρομίων, λιμανιών, εργοστασίων, Ενέργειας και πρώτων υλών.
ΑπάντησηΔιαγραφή+
ΣΥΝΕΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ
=
Άσπρη Μέρα
Διγενής ο Κρής
@ 11:30 π.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφή"ΤΙ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΕΚΑΝΕ Ο ΣΗΜΙΤΗΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ;;"
Π.χ. να συγκατατεθούν στον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας και να παραδώσουν τον Οτζαλάν. Να είμαστε, εν ολίγοις, "καλά παιδιά".
Anyway , ισως δειξουμε - παλι ? - πρωτοποροι : οταν μπαινουν Αλβανια ,Βουλγαρια , Fyrom κ.α. , εμεις θα βγαινουμε ( ακριβεστερα θα ΄΄μας βγαινουν ΄)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ενώ φυσικά η Ελλάδα δεν είναι σε χειρότερη μοίρα από πολλές άλλες ευρωπαϊκές οικονομίες, έχει όμως μια γεωπολιτική θέση που αυτή τη στιγμή μπλοκάρει/καθυστερεί την επέκταση δυο μεγάλων υπερεθνικών σχηματισμών. Του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.Η σχέση μας με τα Σκόπια και την Τουρκία αφορούν τέτοια ζητήματα, που είναι αδύνατο στην Ελλάδα να κάνει άμεσες παραχωρήσεις. Είμαστε η λάθος χώρα με τα λάθος προβλήματα στη λάθος θέση. Η οικονομική κρίση και το ξεγύμνωμα της χώρας μας στα όμματα του κόσμου , υπαιτιότητα μιας απερίσκεπτης κυβέρνησης και μιας τυχοδιωκτικής αντιπολίτευσης, έπεσε σαν πίτα στην ποδιά των γεωπολιτικών μας αντιπάλων. Η επίθεση που δέχεται η χώρα μας είναι διττή, με κεντρικό δίλλημα την ανταλλαγή εθνικής δικαιοδοσίας με το σωσίβιο που θα μας σώσει από τη χρεοκοπία. Ο νέος πρωθυπουργός έχει επιδοθεί σε μια επίθεση φιλίας στους βαλκάνιους γείτονες μας συνδυαζόμενη από ένα μαραθώνιο κατευνασμού των εταίρων μας. Ο κίνδυνος να χάσει μια κυβέρνηση τον προσανατολισμό της είναι σε κάθε βήμα μεγάλος. Τις περισσότερες φορές που κυβερνήσεις βαφτίζουν τις ήττες ως νίκες, είναι περισσότερο διότι έχουν πλανηθεί οι ίδιες, παρά διότι ενεργούν από μικροπολιτικό δόλο. Δεν μπορεί η κυβέρνηση να σηκώσει μόνη της το βάρος των αποφάσεων που καλούμαστε να πάρουμε. Υπάρχουν όμως οι προϋποθέσεις μιας εθνικής συμμαχίας? Η απάντηση για τώρα είναι μάλλον αρνητική. Το πολιτικό μας σύστημα δεν εγγυάται προϋποθέσεις ομοψυχίας. Τα άκρα τραβούν και το κέντρο είναι διαλυμένο. Τι μπορούμε να κάνουμε για να αποφύγουμε την διολίσθηση μας σε κράτος παρία.Υπάρχει χρυσή ισορροπία στο δίπολο ανταλλαγής εθνικής δικαιοδοσίας με σωσίβιο από τη χρεοκοπία? Μπορεί μια τέτοια να γίνει αποδεκτή από την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού? Κάποια ΥΠΕΞ άλλης χώρας είπε κάποτε, «μα γιατί πληρώνουμε τις ΕΔ εάν δε μπορούμε να τις χρησιμοποιήσουμε?» Μια μεγάλη δύναμή, έχει επαυξημένες δυνατότητες υπέρβασης αδιεξόδων κάνοντας χρήση, ή απειλώντας ότι θα κάνει χρήση της στρατιωτικής της δύναμής. Βέβαια, η αξιοπιστία μιας τέτοιας απειλής είναι ευθέως ανάλογη της δύναμης που διαθέτει η χώρα. ‘Έχει η Ελλάδα στρατιωτική αξιοπιστία? Η απάντηση είναι ακόμα μάλλον θετική. Μια θεαματική κίνηση που θα αφορούσε την ενεργοποίηση των ενόπλων δυνάμεων είναι ένα από τα παλαιότερα τρικ της διπλωματίας. Η αύξηση της θητείας, η μεθοδική εκπαίδευσης επιστράτων, η διεξαγωγής ασκήσεων, ενδεχομένως και μία θεαματική αγορά άμεσα διαθέσιμων όπλων από το stock των ρωσικών ΕΔ, η υιοθέτηση μιας εσωτερικής πατριωτικής ρητορικής , όλα αυτά, θα έστελναν ένα ηχηρό μήνυμα της απόφασης της Ελλάδας για το τι ορίζει έσχατη άμυνα. Για το μέχρι που μπορεί να πιεστεί. Μια τέτοια κίνηση θα ανέβαζε κατακόρυφα τα ρίσκα του ιδιότυπου poker που καλούμαστε να παίξουμε, αφού φυσικά η στρατιωτική κινητικότητα /προετοιμασία μιας χώρας, εκλαμβάνεται νομοτελειακά σαν απειλή από τον ανταγωνιστή της. Είναι διατεθειμένοι αυτοί οι υπερεθνικοί οργανισμοί να ρισκάρουν πλήρη ανάφλεξη των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής? Θα κέρδιζαν κάτι από ένα τέτοιο ενδεχόμενο? Αντιθέτως, ένας πόλεμος με τη Τουρκία θα ήταν το πρώτο καρφί στη ταφόπλακα του ΝΑΤΟ και της ΕΕ. Από τη μια, θα άφηνε δυο πρώην πλέον συμμάχους του ΝΑΤΟ κατεστραμμένους οικονομικά και απόλυτα εσωστρεφής. Από την άλλη, θα ενεργοποιούσε όλα τα αλλοτριωτικά κινήματα των Βαλκανίων, καθώς επίσης και την εντατικοποίηση του Κουρδικού αλυτρωτισμού. Με άλλα λόγια, θα είχαμε ένα ντόμινο αναθεωρητισμού των συνόρων τόσο των Βαλκανίων όσο και στις εσχατιές της Εγγύς Ανατολής. Οι ανταγωνιστές μας ποντάρουν στους φόβους μας. Για να κερδίσουμε, πρέπει να ποντάρουμε στους δικούς τους. Κατά τη γνώμη μου, ο μόνος δρόμος για να ξεγλιστρήσουμε από την τανάλια της διεθνούς πίεσης,δηλαδή, και να διατηρήσουμε το status μας και να αποφύγουμε τη χρεωκοπία , είναι να αναλάβουμε υψηλοτέρα ρίσκα, και να χοντρύνουμε το παιχνίδι. Για να βαδίσει όμως κανείς τη σκάλα της κλιμάκωσης , θα πρέπει να έχει προαποφασίσει ότι δεν θα δειλιάσει όταν θα πρέπει να πατήσει στο τελευταίο σκαλί.Αν θέλουμε μπορούμε. Θέλουμε?
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ
Καπετάν Τριφίτσος.
Η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη διακόπτει τη γεωγραφική ενότητα των Βαλκανίων και δυσχεραίνει την προοπτική διαμόρφωσης μιας Βαλκανικής ταχύτητας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση.Μιλούσαμε και μιλάμε για διαφορετικές ταχύτητες χωρών της βόρειας και νότιας Ευρώπης γιατί να μην μιλάμε και για ταχύτητα των βαλκανικών χωρών ? Ιστορικά, ο χώρος των βαλκανίων και της "καθ΄ημάς" Μικράς Ασίας οικονομικά λειτουργούσε πάντα ενιαία ! Αρχαία Ελλάδα , Αλεξανδρινή περίοδος , Ρωμαϊκή (Βυζαντινή ) περίοδος , Οθωμανική Αυτοκρατορία ! Η πρόσφατη , μετά το 1922 περίοδος είναι λίγος χρόνος για να επιβεβαιώσει το υπό του Κωνσταντίνου Καραμανλή λεχθέν ,"ανήκομεν εις την Δύσην"!Είναι η πρώτη φορά , μετά την μεταπολίτευση του 1974 , που η Ελλάδα προσπαθεί να ενταχθεί στη Δύση !Η Ελλάδα έβλεπε πάντα προς την Ανατολή. Της πήγαινε καλύτερα η Ανατολή. Ακόμα και στην εσωανατολίτικη σύγκρουση με τους Οθωμανούς προτίμησε τους Οθωμανούς έσδτω και άν αυτό είχε τα γνωστά αποτελέσματα ! Η ένταξη της Ελλάδας στην Δύση δεν είναι μια μηχανική κίνηση . Για να είναι επιτυχής απαιτεί ουσιαστική αλλαγή του τρόπου λειτουργίας της σλέψης του λαού! Αυτό είναι το δύσκολο και σήμερα αυτό αναδεικνύεται σαν κυρίαρχη συμπεριφορά του ίδιου του λαού! Για παράδειγμα η οικονομική κατάσταση είναι τόσο δύσκολη που ενώ οι κυβερνώντες , καλοί ή κακοί δεν έχει τόση σημασία ,δίνουν μια γιγάντια μάχη να μείνουμε στή Δύση ,ο λαός οι κοινωνικές δυνάμεις αυτού του τόπου παρακολουθούν ,αμμέτοχοι, από την εξέδρα την έκβαση του αγώνα ! Είναι μια επανάληψη των στιγμών της άλλωσης της πόλης. Το τότε "κράτος" αγωνιζότανε να επιζήσει , τολμούσε να ζητήσει βοήθεια και από την επάρατη "Δύση" και τα δυναμικά στοιχεία του ίδιου του λαού έβρισκε την προσωπική του ολοκλήρωση στα μοναστήρια και τις προσευχές. Πως μπορούσε να γίνει διαφορετικά όταν το κέρδος της μεταθανάτιας ζωής ηταν και είναι το πάν για την κουλτούρα ενός λαού που σήμερα προσπαθεί να γίνει Ευρωπαίος -Δυτικός ,χωρίς να αφήσει τον Ανατολικισμό του .Δυό καρπούζια στην ίδια μασχάλη δεν χωράνε . Με λίγα λόγια , ή Ευρώπη με ανάλογη πολιτισμική προσαρμογή της συμπεριφοράς μας ή Βαλκάνια και "Μικρά Ασία" με διατήρηση των ανατολίτικων συμπεριφορών μας και "αναβίωση" της επάρατης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας . Αν επιλέξομε το πρώτο , τότε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που "μας έβαλε στην ΕΟΚ" και ο Κώστας Σημίτης που "μας "έβαλε στην ΟΝΕ" θα αναδειχθούν σε ήρωες του Ελληνισμού. Άν επιλέξομε την δεύτερη προοπτική τότε οι παραπάνω θα αποδειχθούν "καταστροφείς " του Ελληνισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελλάδα πρέπει να φύγει από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, και να ενωθεί με την Ρωσία και τις Ορθόδοξες χώρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΤΡΑΙΝΟ ΤΡΕΧΕΙ ΜΕ ΙΛΙΓΓΙΩΔΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΛΕΙΣΤΗ ΣΤΡΟΦΗ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΑΝΣΤΡΑΦΕΙ ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΚΥΛΑ ΚΑΙ Η ΑΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΕΧΟΝΤΑΣ ΑΠΟΛΥΤΗ ΤΑΞΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΝΙΩΘΕΙ ΚΙΝΔΥΝΟ, ΑΜΥΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΛΑΜΒΑΝΕΙ Η ΙΔΙΑ ΜΕ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥΣ ΤΗΣ ΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ-ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ.
ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ ΚΑΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΒΓΗΚΕ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΝ ΤΟΝ ΜΠΕΡΛΟΥΣΚΟΝΙ.ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΤΑ ΤΟΠΙΚΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΡΑΣ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ, ΚΑΤΕΒΑΙΝΕΙ ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ. ΜΑΛΙΣΤΑ ΔΕΝ ΠΗΓΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΡΙΓΗΛΗΣ.
ΞΕΡΕΤΕ.. ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΣΑΣ ΕΛΕΓΑ ΟΤΙ ΣΥΝΟΔΕΥΕ ΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ.
ΠΡΟΒΛΕΨΗ: ΟΥΤΕ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΟΙ ΑΣΤΟΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΝΑ ΑΝΑΣΤΡΕΨΟΥΝ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΕΥΣΗΣ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΛΛΑ ΠΑΝΤΟΥ.ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΑΔΥΝΑΤΟΥΝ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΕΝΑ ΜΙΝΙΜΟΥΜ ΣΥΝΕΝΟΗΣΗΣ.
ΠΟΣΟΙ ΟΜΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΑΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΓΥΡΩ ΤΟΥ;
ΟΛΙ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΛΠ. ΜΑ ΒΡΕ ΠΑΙΔΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ
1. ΝΑ ΓΕΝΝΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, ...ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ.
2. ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΩΣ, ...ΧΛΩΜΟ ΜΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ.
3. ΝΑ ΝΙΩΣΟΥΝ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥΣ, ΑΝ ΤΟ ΝΙΘΕΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΕΣΤΕ ΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΝΑ.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΤΡΑ.
Ξέρετε, οι καθηγητές συνήθως ...κατέχουν και άλλες θέσεις!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦαντάζομαι λοιπόν, ότι θα γνωρίζετε και τις λοιπές ιδιότητες του καθηγητού και γνωστού "φιλέλληνα" Desmond Lachman.
Ο καθηγητής μας κατέχει: 1) Pd.D in economics from Cambridge University και 2) B.A. from the University of Witwatersrand.
Αυτή τη στιγμή -εκτός από αρθρογράφος των FT- τυχαίνει να είναι: 1) resident fellow at the American Enterprise Institute
Μέχρι πρόσφατα ήταν: 1) managing director and chief emerging market economic strategist at Salomon Smith Barney 2) deputy director in the International Monetary Fund's Policy and Review Department 3) υπεύθυνος για τη στελέχωση ομάδας με σκοπό "formulation of IMF policies toward emerging markets"
Δείτε εδώ σχετικά: (http://economy.nationaljournal.com/contributors/Lachman.php)
Σταύρος Κυριαζής
Υ.Γ. Αλήθεια, ποιοί είπαμε ότι επισκέπτονται αυτές τις ημέρες τη χώρα μας; Κλιμάκιο από το IMF; Και μάλιστα προσκεκλημένοι μας; Δεν άκουσα καλά... Έ, τι θέλετε να πεί ο Lachman. Αυτό, αλλοιώς λέγεται "σκωτσέζικο ντούς"... Δηλαδή, "μας παίζουν", για να μην πω "μας εμπαίζουν"!!! Αντίβαρο στα ενδεχομένως καλά, αλλά σίγουρα "πληρωμένα" -με όλη τη λέξη της σημασίας- λόγια των εκπροσώπων του πρώην εργοδότη του (IMF).
ΟΛΟΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΛΕΝΕ, ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΝΑΛΟΓΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ!
Δείτε τι έγραφε ο …μεγάλος καθηγητής το 1995, από τη θέση του στο ΔΝΤ (IMF)!!!
Τότε λοιπόν που λέτε, τα είχε βάλει με τη Σουηδία. Μα, φυσικά για τι άλλο, παρά για τις δομές του κοινωνικού κράτους (το κράτος πρόνοιας) που είχε αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό -και με επιτυχία- η χώρα.
Τι ακριβώς έγραφε τότε;
Ότι η Σουηδία έχει μεγάλα διαρθρωτικά προβλήματα, βαθιά ύφεση, υψηλή ανεργία, διογκούμενο δημόσιο έλλειμμα και πτωτική τάση στην αξία του νομίσματός της.
Αλήθεια, τι έχει να πεί τώρα -15 χρόνια μετά- ο …μεγάλος καθηγητής; Τίποτε!
Έτσι, είναι οι καθηγητές άλλωστε!!! Δεν ζητούν ποτέ “συγγνώμη”.
“Επιστημονική …αδεία”
Τώρα, ασχολούμαστε με τα P.I.G.S. της Ευρώπης- δηλαδή την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιρλανδία και την Πορτογαλία- αλλά από τη θέση του American Enterprise Institute. Δηλαδή κάτι σαν το ΙΟΒΕ, για να μην πω ότι έπεσα μέσα ακριβώς, αφού τα ίδια λένε και αυτοί!!!
Σταύρος Κυριαζής
Δείτε τα στοιχεία αναφοράς του άρθρου και αναζητήστε το πλήρες κείμενο: (http://www.imf.org/external/pubs/cat/longres.cfm?sk=616.0)
Title: Challenges to the Swedish Welfare State
Author/Editor: Lachman, Desmond ; Bennett, Adam ; Green, J. H. ; Hagemann, Robert P. ; Ramaswamy, Ramana
Series: Occasional Paper No. 130
Published: October 6, 1995
Summary: Sweden’s economy in the early 1990s has been characterized by a deep recession, high unemployment, a ballooning public sector budget deficit, and a decline in the value of the currency – developments that have raised questions about the country’s capacity to sustain its comprehensive welfare state. This study provides an analysis of recent economic developments in a longer-term context and assesses their implications for future policies.
Simphono me ton anonimo 11.30 Oi FT dievalan to Euro eksarxis kai tora tha ithelan poli na dialithei i eurozoni mpas kai ksanaginei i lira tous kuriarxi.San proto bima ktipane emas kai meta an ta katFEROUN SEIRA EXOUN KAI OI ALLES XORES TOU ARKTIKOLEKSOU.Alla min anisixeite tha doume pois tha gelasei teleutaios kai den tha einai oi FT kai oi Aggloi
ΑπάντησηΔιαγραφήChristos Voulgaris apo Voulgaris apo Londino
Ο εν λόγω προφέσορας μπας και έχει σχέση με το λαχματζούν (την γνωστή τουρκική πίτσα που φτιάχνεται με κιμά και ανατολίτικα μπαχαρικά);;; ΛΕΩ ΜΠΑΣ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή