Jerusalem Post: Ο Ayalon δεν έπρεπε να ζητήσει συγνώμη από την Τουρκία

του Michael Freund
Από την αρχή της εβδομάδας, τα μέσα ενημέρωσης του Ισραήλ ήταν σε έξαρση. Με αδυσώπητο και μανιώδη τρόπο δέχτηκε τα πυρά του Τύπου ο Υφυπουργός Εξωτερικών, Danny Ayalon, που είναι ένας από τους πιο ταλαντούχους διπλωμάτες της χώρας, για τους χειρισμούς που έκανε κατά τη διάρκεια συνάτνησης που είχε στην Κνεσέτ τη Δευτέρα με τον Τούρκο πρεσβευτή.
Ο Ayalon είχε καλέσει σε συνάντηση τον απεσταλμένο της Άγκυρας, για να διαμαρτυρηθεί για ένα τουρκικό τηλεοπτικό σήριαλ, την "Κοιλάδα των λύκων" που φαίνεται ότι σχεδιάστηκε ειδικά για να υποδαυλίζει τον αντισημιτισμό στην Τουρκία. Μεταξύ άλλων, απεικονίζει κρατικούς αξιωματούχους του Ισραήλ να κάνουν απαγωγές μουσουλμανόπαιδών, με σκοπό να ασπαστούν τον ιουδαϊσμό παρά τη θέλησή τους.
Το πρόγραμμα αυτό παρουσιάζεται μόλις τρεις μήνες μετά την τηλεοπτική σειρά Ayrilik, που προβλήθηκε σε κρατικό κανάλι, όπου οι ισραηλινοί στρατιώτες παρουσιάζονταν ως ανάλγητοι δολοφόνοι που έκαναν σκοποβολή σε παιδιά Παλαιστινίων και εκτελούσαν αθώους στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Ο υφυπουργός εξωτερικών Ayalon σκηνοθέτησε τη συνάντηση με τον Τούρκο πρέσβη έτσι, ούτως ώστε να λάβει το μήνυμα της δυσαρέσκειας της ισρηλινής πλευράς και ότι τέτοια φαινόμενα δεν μπορύν να γίνουν αποδεκτά.
Έτσι, κράτησε σε αναμονή τον καλεσμένο του για μερικά λεπτά, όταν μπήκε στην αίθουσα δεν του χαμογέλασε, δεν του έδωσε το χέρι του για χειραψία και τον έβαλε να καθήσει σε έναν καναπέ χαμηλότερο από το κάθισμα που καθόταν ο ίδιος.
Και είναι ακριβώς η αυτή η σκηνοθεσία που προκάλεσε την οργή των ΜΜΕ, που μάλλον δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν ποιά θα πρέπει η υπερήφανη στάση για έναν Εβραίο πυο θέλει να τιμά τη χώρα του.
"Η ταπείνωση του άλλου δεν μπορεί να είναι η πολιτική μας" κραύγαζαν χθες στη Haaretz, κατακεραυνώνοτνας στον Ayalon που περιφρόνησε την Τουρκία.
Στην ιστοσελίδα Ynet, ο Alon Liel υποστήριξε ότι «Αυτό που είδαμε που προκαλεί ζημία στο Υπουργείο Εξωτερικών μας, αφού γίναμε περίγελος, παραβιάζοντας τους διεθνείς διπλωματικούς κανόνες." Κατηγόρησε τον Ayalon ότι επιχειρεί «ένα νέο είδος διπλωματίας," και αναρωτήθηκε ρητορικά "Αν την επόμενη εβδομάδα θα δούμε ένα άλλο ιντι-ισραηλινό σήριαλ στην τουρκική τηλεόραση τί θα κάνουμε; Θα υποχρεώσουμε τον Τούρκο πρέσβη να σέρνεται στο πάτωμα;"
Υπάρχει κάτι πραγματικά θλιβερό σε όλες αυτές τις απαντήσεις, οι οποίες λένε πολλά για την περιορισμένη εβραϊκή αυτοεκτίμηση όσων τα διατυπώνουν. Αντί να επικεντρώνονται στην εξωφρενική αντισημιτική προπαγάνδα και τη ρητορική που γίνεται ενάντια στο Ισραήλ από τους ισλαμιστές της Τουρκίας, που μοιάζουν με μαστίγωμα αυξανόμενης συχνότητας, προτιμούν να στρέφουν τα πυρά τους στον Ayalon επειδή παρεξέκλινε από αυτό που θεωρείται πρότυπη διπλωματική πρακτική.
Ειλικρινά, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος λόγος για τον οποίο ο Ayalon πρέπει να ζητήσει συγγνώμη. Έχουν περάσει οι μέρες που εμείς οι Εβραίοι θα πρέπει να ανεχόμαστε εκείνους που μας προσβάλλουν και μας φτύνουν κατάμουτρα. Ως κυρίαρχο κράτος, έχουμε το δικαίωμα και την υποχρέωση να επιπλήττουμε αυτούς που αμαυρώνουν την τιμή μας, και ο Ayalon θα πρέπει να επαινεθεί για την ξεκάθαρη στάση του που είναι αυτή που επιβάλλει η εβραϊκή υπερηφάνεια.
Πράγματι, οι επικριτές του δεν έχουν αντιληφθεί ότι είτε μας αρέσει είτε όχι, η Τουρκία έχει επιλέξει και τηρεί σταθερά μια πιο ριζοσπαστική στάση από τότε που ανήλθε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην εξουσία στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Ερντογάν, η Τουρκία, που μέχρι τότε ήταν μια κοσμική χώρα που ακολουθούσε περήφανη φιλοδυτική πολιτική, έχει μετατοπιστεί και έχει εναγκαλιστεί κράτη, όπως το Ιράν και η Συρία. Κατά το παρελθόν έτος, η Τουρκία υπερασπίστηκε ανοιχτά το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης, υπέγραψε διάφορες συμφωνίες συνεργασίας με τη Δαμασκό και κινήθηκε προς την επέκταση του εμπορίου και την ενίσχυση των πολιτιστικών δεσμών με τα δύο καθεστώτα παρίες.
Και στη πράξη, έχει αποδειχθεί ότι εκφράζει όλο και πιο απόλυτη εχθρότητα και αντιπαλότητα προς το εβραϊκό κράτος. Πάρτε, για παράδειγμα, τις δηλώσεις που έκανε ο Ερντογάν την περασμένη Δευτέρα στην κοινή συνέντευξη Τύπου στην Άγκυρα με τον Πρωθυπουργό του Λιβάνου Σαάντ Χαρίρι.
Αποκρύπτοντας μόλις και μετά βίας την περιφρόνησή του, ο Ερντογάν δήλωσε ότι το Ισραήλ «απειλεί την παγκόσμια ειρήνη" και ότι έχει "δυσανάλογη εξουσία", και υποστήριξε ότι ο ισραηλινός στρατός επιτέθηκε εναντίον Παλαιστινίων αμάχων στη Γάζα με βόμβες λευκού φωσφόρου, που θεωρούνται "όπλα μαζικής καταστροφής."
Συνεχίζοντας το υβρεολόγιό του, ο Ερντογάν καταδίκασε επίσης την αεροπορική επιχείρηση που έκανε την Κυριακή το Ισραήλ στη Λωρίδα της Γάζας, για να αμυνθεί έναντι επιθέσεων που σχεδίαζαν εναντίον Ισραηλινών τρεις τρομοκράτες της Ισλαμικής Τζιχάντ, που σκοτώθηκαν. Μάλιστα μας απύθηνε το ερώτημα "Ποια είναι η δικαιολογία σας αυτή τη φορά;", σαν να οφείλουμε σ' αυτόν μια εξήγηση.
Κάποιοι πρέπει να υπενθυμίσουν στον κ. Ερντογάν τα εξής:
Πριν κάνει κήρυγμα στο Ισραήλ, καλά θα κάνει να κοιτάξει την κατάσταση στη χώρα του. Αρκεί κανείς να ρωτήσει απλά τους Κούρδους της νοτιοανατολικής Τουρκίας, οι οποίοι επί δεκαετίες αποτέλεσαν στόχο της πολιτικής της μετατόπισης και της αναγκαστικής αφομοίωσης που εφάρμοσε το τουρκικό κράτος. Τον περασμένο μήνα, ο Ερντογάν, έδωσε εντολή στην τουρκική αστυνομία για τη σύλληψη δεκάδων Κούρδων πολιτικών ηγετών και αγωνιστών, ως μέρος μιας συνεχιζόμενης πολιτικής καταπίεσης και καταστολής των Κούρδων.
Ανάμεσα στους κρατουμένους είναι και ο δικηγόρος Muharrem Erbey, πρόεδρος του γραφείο της Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Τουρκίας στο Ντιγιαρμπακίρ, ο οποίος έχει είναι ένας από τους πιο ειλικρινείς συνηγόρους των Κούρδων. Αναρωτιέμαι τι "δικαιολογία έχει Ερντογάν" για το γεγονός αυτό.
Και ενώ ο Τούρκος πρωθυπουργός αισθάνεται άνετα να επικρίνει το Ισραήλ για την "κατοχή" των εδαφών των Παλαιστινίων, δεν φαίνεται να ανησυχεί και πολύ για το γεγονός ότι οι στρατιωτικές δυνάμεις που είναι υπό τις δικές του διαταγές συνεχίζουν να κατέχουν από τον Ιούλιο του 1974 ένα μέρος των εδαφών της Κύπρου. Εκτιμάται ότι 30,000-40,000 τουρκικά στρατεύματα βρίσκονται στο νησί, όπου στηρίζουν το καθεστώς της Βορείου Κύπρου κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου και έχουν διαμελίσει στα δυο το νησί.
Σίγουρα, η Τουρκία είναι ένας ισχυρός παίκτης στην ανατολική Μεσόγειο, και για ένα διάστημα παρουσιαζόταν ως χώρα-παράδειγμα κοσμικής μουσουλμανικής δημοκρατίας. Αλλά εκείνες οι ημέρες φαίνεται ότι αποτελούν παρελθόν, καθώς ο Ερντογάν και ισλαμιστές συνάδελφοί του οδηγούν σαφώς τη χώρα σε μια πολύ διαφορετική, και πολύ λιγότερο φιλική, κατεύθυνση.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους παίρνει αποστάσεις η Τουρκία από το Ισραήλ και εμείς μάλλον δεν μπορύμε να κάνουμε τίποτα γι' αυτό. Όσο απογοητευτικό κιαν φαίνεται αυτό, πρέπει να αναγνωρίσουμε αυτήν τη νέα πραγματικότητα, αντί να παραμένουμε προσκολημμένοι σε μια πραγματικότητα που θα θέλαμε να υπάρχει.
Jerusalem Post