Πώς νομίζεις ότι θα βγούμε από το αδιέξοδο;

Ας αφήσουμε για λίγο τη θεωρία και ας θέσουμε απλά αλλά βαριά ερωτήματα, σαν σε κουβέντα μεταξύ φίλων σε καφέ κάτω από έναν πλάτανο στην πλατεία. Σε μερικά μέρη της Ελλάδας, όλες οι σοβαρές συζητήσεις «επαναφοράς στον ίσιο δρόμο» ή «επιλογών ζωής» γίνονται ακόμα έτσι, χωρίς υποκρισία, με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο. Άλλωστε, με την υιοθέτηση του καθωσπρεπισμού, του “politically correct” και της διπλωματίας («σώπα μωρέ που θα κάτσω εγώ να τσακωθώ για να του ανοίξω τα μάτια, το πολύ-πολύ αν το φέρει η κουβέντα να του κάνω μια νύξη και, αν κατάλαβε, κατάλαβε») χάσαμε την ειλικρίνεια στις διαπροσωπικές μας σχέσεις και, μοιραία, χάσαμε την πραγματική φιλία και την ουσιαστική οικογένεια. Θέλουμε τόση υποκρισία;
Επιμένων παραδοσιακά λοιπόν, πες μου με το χέρι στην καρδιά, πώς νομίζεις ότι θα βγούμε από το αδιέξοδο; Τί θα ήθελες να ακούσεις από τον αυριανό ηγέτη που θα οδηγήσει την Ελλάδα στην επόμενη μέρα;

Θα δουλέψουμε και πάλι σκληρά για να προκόψουμε;
Θυμάσαι τα τραγικά εκλογικά ποσοστά όσων τόλμησαν να συμπεριλάβουν τη λέξη «δουλειά» ή παράγωγά της στην προεκλογική τους μάχη; Ούτε η μάνα τους δεν τους ψήφισε!
Μήπως, αντίθετα, θέλεις να σου πουν και πάλι ψέματα που θα αναιρεθούν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, την επομένη των εκλογών;
Συνειδητοποιείς ότι έχεις εκπαιδευτεί να αγαπάς την κολακεία, ακόμα και αν γνωρίζεις ότι είναι έωλη ή σκόπιμη; Καταλαβαίνεις ότι είσαι σαν την κοπέλα που ενδίδει σε κομπλιμέντο για τα μάτια της ενώ ξέρει ότι μοιάζουν με της νυφίτσας; Έχεις το θάρρος να παραδεχτείς την πραγματικότητα ή «βάζεις τα αρνητικά στο παρελθόν σου» και οδηγείς τον εαυτό σου στην καταστροφή τραγουδώντας και χορεύοντας σαν στρουμφάκι; Είσαι έτοιμος να κάτσεις μπροστά στον καθρέφτη και να αντιμετωπίσεις τον εαυτό σου ή προτιμάς τους ευφημισμούς αυτών που σε εκδίδουν;
Α, και σε περίπτωση που δεν το έχεις ακούσει, δεν προκόψαμε…

Θυμάσαι πώς ορίζεται στο Ελληνικό πολιτικό λεξικό της Μεταπολίτευσης το «δουλεύουμε»;
«Δουλεύουμε» ορίζεται ως «θα λιώσεις στη δουλειά για 20 χρόνια ούτως ώστε να εξυπηρετήσεις τη φαύλη κομματοκρατία και τους χιλιάδες φελλούς του βαθέος κράτους που την εκμεταλλεύονται».
Θέλεις λοιπόν «να δουλέψουμε»;
Αν όχι, τί σκέφτεσαι να κάνεις για να μην είσαι από αύριο το ίδιο θύμα;
Άσε τους γενικόλογους αφορισμούς για το πού πρέπει να πάνε όλοι τους και σκέψου: ποιά θέλεις να είναι η συμπεριφορά σου απέναντι σε αυτό το σαθρό σύστημα; Παρόλο που έχεις όλες τις ικανές αποδείξεις ότι η επιλογή της παραχώρησης μιας ακόμα περιόδου χάριτος είναι καταστροφική, τί σκέφτεσαι να κάνεις; Για να στο πω πιο ξεκάθαρα, σε περίπτωση που είσαι έτοιμος να επιστρατεύσεις το «έλα μωρέ μακάκα» για να κλειστείς στο καβούκι σου, σε ξεφτιλίζουν καθημερινά όλοι: μέχρι και ο τελευταίος τριτοκοσμικός διεφθαρμένος έμπορος πρέζας και νταβατζής παιδιών γελάει μαζί σου ρίχνοντας μια ματιά στον ταπεινωτικό τρόπο με τον οποίο σε περιγράφει φάτσα-φόρα ο διεθνής τύπος. Νοιώθεις καλά με αυτή την κατάντια;

Ξύπνησες; Ποιες είναι οι αυθόρμητες ενέργειές σου;
Νομίζεις ότι θα εξιλεωθείς βρίζοντας ή προπηλακίζοντας έναν βουλευτή; Νομίζεις ότι θα νοιώσεις καλύτερα; Δεν συνειδητοποιείς ότι, αν όντως νοιώθεις έτσι, του κάνεις χάρη με το να απλώσεις έστω το βλέμμα σου πάνω του; Δεν έχεις ακούσει τη φράση «κατεβαίνει στην πολιτική»; Δεν αναρωτήθηκες ποτέ γιατί έχουμε ως δεδομένο ότι πρέπει να «κατέβει» σε επίπεδο; Ότι για το λειτούργημα που επιτελεί θα έπρεπε να περπατά στο δρόμο περήφανος; Ότι θα έπρεπε να βρίσκεται διαρκώς σε δύσκολη θέση από τα κεράσματα που θα έστελναν όλοι στο τραπέζι του; Ότι έχει καταντήσει να φοβάται να περπατήσει; Ότι κρύβεται επειδή τον φωνάζουν «προδότη» και «κλέφτη»; Ότι σε λίγο θα χρειαστεί να προμηθευτεί εξειδικευμένο σύστημα από την Almaz PVO Kontsern για την αντιμετώπιση των ιπτάμενων –βρώσιμων και μη– αντικειμένων που εκσφενδονίζονται εναντίον του;
Γενικότερα, για το σύνολο των επιλογών σου, δεν θες κάτι αξιόλογο; Αντί να ψάχνεις για διαμάντια που θα φωτίσουν τη ζωή σου, προτιμάς να ασχολείσαι με τα πίτουρα; Δεν ξέρεις ότι όποιος ασχολείται με τα πίτουρα, τον τρώνε οι κότες–κερδοσκόποι; Σε πειράζει που τα διαμάντια είναι σκληρά και δεν μπορείς να τα μασήσεις; Τί να κάνουμε, έτσι είναι η ζωή: αν θες φως, διαλέγεις τα διαμάντια – αν θέλεις κάτι για να μασάς, συνέχισε να επιλέγεις κάτι από το βόθρο. Το «είμαστε ό,τι τρώμε» το έχεις ακούσει;
Εγώ το χρέος μου το έκανα φίλε μου. Σου είπα τί ακριβώς συμβαίνει. Όχι πως δεν τα ήξερες δηλαδή, αλλά, να, ας τα ακούσεις και από κάποιον άλλο για να σου διαλυθούν οι αμφιβολίες. Τα «μπας και» είναι βεβαιότητες. Σκέψου τί ειλικρινά θέλεις, χωρίς να κρύβεις την πραγματικότητα από τον εαυτό σου: μέχρι τώρα που το έκανες, είδες που κατάντησες – και τώρα μόλις που πάτησες στον απύθμενο βούρκο…
Ministre plénipotentiaire