Του ΝΙΚΟΛΑ ΖΗΡΓΑΝΟΥ
Τη Δευτέρα, συνέβη κάτι πρωτόγνωρο στη Δαμασκό. Πάνω από 190 στελέχη της αντιπολίτευσης, όλων των τάσεων και ιδεολογιών, συναντήθηκαν δημόσια, στο κεντρικό ξενοδοχείο «Σεμίραμις», για να συζητήσουν πώς θα τεθεί τέλος στη μονοκρατορία του Μπασίρ Ασαντ.
Οι περισσότεροι είχαν περάσει στο παρελθόν από τις φυλακές, άλλοι είχαν κακοποιηθεί από την αστυνομία κι όμως, αυτή τη φορά, κανείς δεν τους συνέλαβε. Πριν από λίγες εβδομάδες κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο. Ομως η κατάσταση στη Συρία εξελίσσεται γρήγορα και η ατμόσφαιρα μυρίζει αλλαγές.
Η δυναμική της τρίμηνης εξέγερσης του λαού, η ανθρωποθάλασσα στους δρόμους, οι 1.300 νεκροί, πίεσαν τον υιό Ασαντ να υποχωρήσει από την απόλυτα σκληρή θέση και να ζητήσει πολιτικό διάλογο με την αντιπολίτευση. Ο πατέρας του, Χαφέζ αλ Ασαντ, δεν έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Αλλωστε, προς το παρόν, αρνούνται κάθε διάλογο, όσο διαρκούν η στυγνή καταστολή και η καθημερινή σφαγή των διαδηλωτών. Ομως οι καιροί αλλάζουν.
Η συριακή αντιπολίτευση βρέθηκε πρώτη φορά τόσο «πολύχρωμη» γύρω από ένα τραπέζι διαλόγου και αναζητά συγκλίσεις, καθώς υπάρχουν τουλάχιστον δύο κύριες συνιστώσες της που έχουν διαφορετική ατζέντα για την επόμενη ημέρα και πολλά μικρότερα μορφώματα που έχουν μια δική τους αυτονομία, όπως οι μειονότητες και οι φυλές. Κοινά σημεία, προς το παρόν, είναι η αντίθεσή τους με το καθεστώς και η κατηγορηματική άρνησή τους να μην υπάρξει καμία ξένη επέμβαση, ιδίως στρατιωτική, για να ανατραπεί το καθεστώς.
Οι Σύροι δείχνουν να έχουν καταλάβει καλά το πάθημα της Λιβύης. Τα βασικά ρεύματα των αντιφρονούντων είναι το πολιτικό Ισλάμ, κατά βάση σουνιτικό, που εκπροσωπείται κυρίως από τους Σύρους Αδελφούς Μουσουλμάνους και οι φιλελεύθεροι αστοί διανοούμενοι της «Διακήρυξης της Δαμασκού» (DD) που συμπορεύονται με την αριστερά. Δικό τους πολιτικό λόγο διατυπώνουν οι Κούρδοι, που πρόσκεινται βασικά στην αριστερά και οι διάφορες φυλές της Συρίας, ιδίως αυτές που ήταν στο περιθώριο τα τελευταία 20-30 χρόνια. Τώρα, όλο αυτό το παζλ αναζητεί τη θέση του στο μεγάλο κάδρο που θα αντικαταστήσει την πανταχού παρούσα χαμογελαστή φωτογραφία του Ασαντ, τα πορτρέτα του οποίου γνωρίζουν στους δρόμους ιδιαίτερη μεταχείριση από τους διαδηλωτές.
Λίγες εβδομάδες πριν από τη συνάντηση στο «Σεμίραμις», έγιναν δύο σημαντικές συναντήσεις στο εξωτερικό. Η σκληρή τάση του πολιτικού Ισλάμ, που υποστηρίζεται -και χρηματοδοτείται- κυρίως από τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα του Κόλπου, συναντήθηκε στο Βέλγιο. Κρατούν αποστάσεις από τους φιλελεύθερους, ακόμη κι από τη μετριοπαθή τάση των Αδελφών Μουσουλμάνων που ζητούν δημοκρατία, στο πρότυπο των αιγυπτίων ομοϊδεατών τους. Επιζητούν μια πιο ισλαμική Συρία και είναι σε ανταγωνισμό με τις υπόλοιπες πολιτικές τάσεις, καθώς το θρησκευτικό, δογματικό στοιχείο είναι για αυτούς προτεραιότητα.
Η άλλη συνάντηση έγινε πρόσφατα στην Αττάλεια της Τουρκίας. Εκεί συναντήθηκαν σχεδόν όλοι οι άλλοι. Η μετριοπαθής τάση των Αδελφών Μουσουλμάνων, που στηρίζεται κυρίως από την Αγκυρα, οι φιλελεύθεροι, οι Κούρδοι κι ορισμένες φυλές. Δημιουργήθηκε ένα 31μελές συντονιστικό, με τέσσερις εκπροσώπους για κάθε ρεύμα και 15 ανεξάρτητες προσωπικότητες κοινής αποδοχής. Αποκλείστηκαν από το συντονιστικό δύο γνωστοί αντιφρονούντες, γιατί είχαν πολύ στενές σχέσεις με τον αμερικανικό παράγοντα. Στη συνάντηση της Αττάλειας βρέθηκαν τα πρώτα κοινά σημεία επαφής που οδήγησαν στη μάζωξη της Δαμασκού. Ολη αυτή η διαδικασία αναζήτησης ενότητας δράσης και κοινών στόχων έχει ακόμη αρκετό δρόμο για να πετύχει. Ομως, όσο δυναμώνει αυτή η πολιτική, τόσο πιο κοντά θα είναι το τέλος του σημερινού πλέγματος εξουσίας στη Δαμασκό.
* Αντιπολίτευση και αντιφρονούντες κάνουν αγώνα δρόμου για να καλύψουν το χαμένο έδαφος και να αποκτήσουν την ενότητα που θα τους επιτρέψει να πετύχουν την πολιτική ανατροπή. Το παιχνίδι είναι ανοιχτό. Ομως, για το σημερινό καθεστώς, με τη μορφή που έχει, δεν υπάρχει μέλλον.
http://www.enet.gr/
Τη Δευτέρα, συνέβη κάτι πρωτόγνωρο στη Δαμασκό. Πάνω από 190 στελέχη της αντιπολίτευσης, όλων των τάσεων και ιδεολογιών, συναντήθηκαν δημόσια, στο κεντρικό ξενοδοχείο «Σεμίραμις», για να συζητήσουν πώς θα τεθεί τέλος στη μονοκρατορία του Μπασίρ Ασαντ.
Οι περισσότεροι είχαν περάσει στο παρελθόν από τις φυλακές, άλλοι είχαν κακοποιηθεί από την αστυνομία κι όμως, αυτή τη φορά, κανείς δεν τους συνέλαβε. Πριν από λίγες εβδομάδες κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο. Ομως η κατάσταση στη Συρία εξελίσσεται γρήγορα και η ατμόσφαιρα μυρίζει αλλαγές.
Η δυναμική της τρίμηνης εξέγερσης του λαού, η ανθρωποθάλασσα στους δρόμους, οι 1.300 νεκροί, πίεσαν τον υιό Ασαντ να υποχωρήσει από την απόλυτα σκληρή θέση και να ζητήσει πολιτικό διάλογο με την αντιπολίτευση. Ο πατέρας του, Χαφέζ αλ Ασαντ, δεν έκανε ποτέ κάτι τέτοιο. Αλλωστε, προς το παρόν, αρνούνται κάθε διάλογο, όσο διαρκούν η στυγνή καταστολή και η καθημερινή σφαγή των διαδηλωτών. Ομως οι καιροί αλλάζουν.
Η συριακή αντιπολίτευση βρέθηκε πρώτη φορά τόσο «πολύχρωμη» γύρω από ένα τραπέζι διαλόγου και αναζητά συγκλίσεις, καθώς υπάρχουν τουλάχιστον δύο κύριες συνιστώσες της που έχουν διαφορετική ατζέντα για την επόμενη ημέρα και πολλά μικρότερα μορφώματα που έχουν μια δική τους αυτονομία, όπως οι μειονότητες και οι φυλές. Κοινά σημεία, προς το παρόν, είναι η αντίθεσή τους με το καθεστώς και η κατηγορηματική άρνησή τους να μην υπάρξει καμία ξένη επέμβαση, ιδίως στρατιωτική, για να ανατραπεί το καθεστώς.
Οι Σύροι δείχνουν να έχουν καταλάβει καλά το πάθημα της Λιβύης. Τα βασικά ρεύματα των αντιφρονούντων είναι το πολιτικό Ισλάμ, κατά βάση σουνιτικό, που εκπροσωπείται κυρίως από τους Σύρους Αδελφούς Μουσουλμάνους και οι φιλελεύθεροι αστοί διανοούμενοι της «Διακήρυξης της Δαμασκού» (DD) που συμπορεύονται με την αριστερά. Δικό τους πολιτικό λόγο διατυπώνουν οι Κούρδοι, που πρόσκεινται βασικά στην αριστερά και οι διάφορες φυλές της Συρίας, ιδίως αυτές που ήταν στο περιθώριο τα τελευταία 20-30 χρόνια. Τώρα, όλο αυτό το παζλ αναζητεί τη θέση του στο μεγάλο κάδρο που θα αντικαταστήσει την πανταχού παρούσα χαμογελαστή φωτογραφία του Ασαντ, τα πορτρέτα του οποίου γνωρίζουν στους δρόμους ιδιαίτερη μεταχείριση από τους διαδηλωτές.
Λίγες εβδομάδες πριν από τη συνάντηση στο «Σεμίραμις», έγιναν δύο σημαντικές συναντήσεις στο εξωτερικό. Η σκληρή τάση του πολιτικού Ισλάμ, που υποστηρίζεται -και χρηματοδοτείται- κυρίως από τη Σαουδική Αραβία και τα Εμιράτα του Κόλπου, συναντήθηκε στο Βέλγιο. Κρατούν αποστάσεις από τους φιλελεύθερους, ακόμη κι από τη μετριοπαθή τάση των Αδελφών Μουσουλμάνων που ζητούν δημοκρατία, στο πρότυπο των αιγυπτίων ομοϊδεατών τους. Επιζητούν μια πιο ισλαμική Συρία και είναι σε ανταγωνισμό με τις υπόλοιπες πολιτικές τάσεις, καθώς το θρησκευτικό, δογματικό στοιχείο είναι για αυτούς προτεραιότητα.
Η άλλη συνάντηση έγινε πρόσφατα στην Αττάλεια της Τουρκίας. Εκεί συναντήθηκαν σχεδόν όλοι οι άλλοι. Η μετριοπαθής τάση των Αδελφών Μουσουλμάνων, που στηρίζεται κυρίως από την Αγκυρα, οι φιλελεύθεροι, οι Κούρδοι κι ορισμένες φυλές. Δημιουργήθηκε ένα 31μελές συντονιστικό, με τέσσερις εκπροσώπους για κάθε ρεύμα και 15 ανεξάρτητες προσωπικότητες κοινής αποδοχής. Αποκλείστηκαν από το συντονιστικό δύο γνωστοί αντιφρονούντες, γιατί είχαν πολύ στενές σχέσεις με τον αμερικανικό παράγοντα. Στη συνάντηση της Αττάλειας βρέθηκαν τα πρώτα κοινά σημεία επαφής που οδήγησαν στη μάζωξη της Δαμασκού. Ολη αυτή η διαδικασία αναζήτησης ενότητας δράσης και κοινών στόχων έχει ακόμη αρκετό δρόμο για να πετύχει. Ομως, όσο δυναμώνει αυτή η πολιτική, τόσο πιο κοντά θα είναι το τέλος του σημερινού πλέγματος εξουσίας στη Δαμασκό.
* Αντιπολίτευση και αντιφρονούντες κάνουν αγώνα δρόμου για να καλύψουν το χαμένο έδαφος και να αποκτήσουν την ενότητα που θα τους επιτρέψει να πετύχουν την πολιτική ανατροπή. Το παιχνίδι είναι ανοιχτό. Ομως, για το σημερινό καθεστώς, με τη μορφή που έχει, δεν υπάρχει μέλλον.
http://www.enet.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.