Περίεργη σιωπή στην Τουρκία σχετικά με την απαγωγή των Τούρκων Στρατιωτών

Οι οκτώ στρατιώτες οι οποίοι  είχαν απαχθεί το 2007 από Κούρδους Μαχητές του  (ΡΚΚ), σε βάση του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ.

Παρά το γεγονός ότι έχει σχεδόν μια εβδομάδα από την απαγωγή απο Κούρδους Μαχητές του PKK ,δύο υπαξιωματικών του τουρκικού στρατού και ενός ανωτέρου υπαλλήλου υγείας σε αγροτική περιοχή της επαρχίας του Ντιγιάρμπακιρ, το περιστατικό δεν προβάλλεται ούτε απο τα μέσα ενημέρωσης, και δεν αναφέρεται σε δηλώσεις των πολιτικών κάτι το οποίο υποδηλώνει ότι διεξάγονται μυστικές διαπραγματεύσεις του τουρκικού κράτους με το PKK για την απελευθέρωση τους.(Φυσικά στις διαπραγματεύσεις πάντα υπάρχει κάποιο αντάλλαγμα.)
Μάλιστα λαμβάνοντας υπόψιν το προηγούμενο περιστατικό απαγωγής και κράτησης Τούρκων στρατιωτών απο Κούρδους μαχητές του PKK και την αντίδραση των τουρκικών μέσων μαζικής ενημέρωσης (Το PKK είχε επιτεθεί σε στρατιωτική μονάδα στην Dağlıca στην επαρχία Χακάρι τον Οκτώβριο του 2007, σκοτώνοντας 12 στρατιώτες, τραυματίζοντας 16 και απαγάγοντας άλλους οκτώ.Το περιστατικό της απαγωγής είχε προκαλέσει τότε την δημόσια κατακραυγή στην Τουρκία και αύξησε τις πιέσεις για μια επίθεση εναντίον του ΡΚΚ στο βόρειο Ιράκ)πολλοί Τούρκοι αναλυτές θεωρούν ότι η σιωπή τους αποτελεί μια συνειδητή πράξη στην προσπάθεια τους να διαφυλάξουν την εικόνα της Τουρκικής Κυβέρνησης.

Στο δημοσίευμα της Zaman έντεχνα αναφέρεται στην Μή Κυβερνητική Οργάνωση Ανθρωπίνων Διακιωμάτων (IHD) και στον ρόλο του διαμεσολαβητή τον οποίο μπορεί αυτή να διαδραματίσει στην διαπραγματευτική διαδικασία για την απελευθέρωση των απαχθέντων επισημαίνοντας ότι παλαιότερα σε ανάλογη εμπλοκή της σε περιστατικά απαγωγών είχε κατηγορηθεί για σχέσεις με το PKK.
 
                                                        ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ
Το σύνδρομο του Βιετνάμ είναι γνωστό σε πολλούς και περιγράφεται ως το μετατραυματικό στρες, το οποίο εμφανίζεται μέσω της ανάμνησης ενός τραυματικού γεγονότος, το οποίο το άτομο το έζησε ή του οποίου ήταν αυτόπτης μάρτυρας.
Για όσους συνάντησαν το βλέμμα των Τούρκων στρατιωτών -μετά την έναρξη του πολέμου που κήρυξαν οι ένοπλες δυνάμεις Κούρδων στις 25 Αυγούστου 1984- το σύνδρομο του Κουρδιστάν όπως πολλοί το λέγαμε χαριτολογώντας ήταν οφθαλμοφανέστατο.Με μια μικρή διαφορά δεν εμφανίζονταν μόνο σε όσους είχαν τραυματικές εμπειρίες στις Κουρδικές περιοχές αλλα΄και σε αυτούς που πίστευαν ότι υπάρχει έστω και με μια πιθανότητα να βρεθούν σε αυτές και να τεθούν αντιμέτωποι με τους Κούρδους μαχητές.
Το σύνδρομο του Κουρδιστάν εκδηλώνεται με την αύξηση του φαινομένου της ανυποταξίας,της αναβολής στράτευσης,των αντιρρησιών συνείδησης, των λιποταξιών με την αύξηση των αυτοτραυματισμών και των αυτοκτονιών στις τάξεις του τουρκικού στρατού .Πολλοί Τούρκοι στην προσπάθεια τους να αποφύγουν την κατάταξης τους στον τουρκικό στρατό γίνονται μόνιμοι κάτοικοι εξωτερικού έτσι ώστε να υπηρετούν πολύ μικρό χρονικό διάστημα και να εξαγοράζουν το υπόλοιπο της θητείας τους.(Το 42% των Tούρκων γυρνάει την πλάτη στον στρατό σύμφωνα με δήλωση του Τούρκου Υπουργού Άμυνας).

Το μεγάλο ποσοστό των νέων το οποίο δεν εμφανίζεται στα στρατολογικά κέντρα οφείλεται και  στα όσα περνούν κατά την διάρκεια της εκπαίδευσης τους , φυσικά πολλοί θα υποστηρίξουν ότι γίνεται αυτό για να διασφαλίσουν το αξιόμαχο του Τουρκικού Στρατού αλλά οι απώλειες του τουρκικού στρατού στις μάχες  με τους Κούρδους μαχητές του PKK μόνο αυτό δεν δείχνει.