Ούτε η Λευκωσία ούτε η Αθήνα έχουν στρατηγική ως προς τις διεθνείς πτυχές του Κυπριακού
Του Μάριου Ευρυβιάδη
Φοβάμαι ότι θα γίνω γραφικός.
Αυτό συμβαίνει όταν κάποιος επαναλαμβάνει τον εαυτό του και κουράζει αυτούς που τον ακούν ή τον διαβάζουν. Έχω όμως δικαιολογία. Φταίω εγώ που θα επαναλάβω κάποια πράγματα μέσω της στήλης αφού σε περίπου δυο χρόνια ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών άλλαξε τέσσερις φόρες; Τον κ. Γιώργο Παπανδρέου τον διαδέχθηκε ο κ. Δημήτρης Δρούτσας. Τον κ. Δρούτσα τον διαδέχθηκε ο κ. Λαμπρινίδης και τώρα έχουμε και τον κ. Σταύρο Δήμα να διαδέχεται τον κ. Λαμπρινίδη.
Είθισται κάθε φορά που υπάρχει μια τέτοιου είδους αλλαγή, είτε στην Αθήνα είτε στην Λευκωσία, να έχουμε αμοιβαίες επισκέψεις σε Ελλάδα, Κύπρο και αντίστροφα ώστε να επανυπογραμμισθούν οι εθνικοί πολιτικοί θεσμοί και λόγοι που συνδέουν Κύπρο και Ελλάδα και να υπογραμμισθεί κυρίως η βούληση των δυο κυβερνήσεων για την ανάγκη επίτευξης μιας «δίκαιης και βιώσιμης» λύσης που να συνάδει με τη διεθνή έννομη τάξη και τις σχέσεις αμοιβαιότητας που χαρακτηρίζουν τη διεθνή πολιτική.
Αυτό συμβαίνει όταν κάποιος επαναλαμβάνει τον εαυτό του και κουράζει αυτούς που τον ακούν ή τον διαβάζουν. Έχω όμως δικαιολογία. Φταίω εγώ που θα επαναλάβω κάποια πράγματα μέσω της στήλης αφού σε περίπου δυο χρόνια ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών άλλαξε τέσσερις φόρες; Τον κ. Γιώργο Παπανδρέου τον διαδέχθηκε ο κ. Δημήτρης Δρούτσας. Τον κ. Δρούτσα τον διαδέχθηκε ο κ. Λαμπρινίδης και τώρα έχουμε και τον κ. Σταύρο Δήμα να διαδέχεται τον κ. Λαμπρινίδη.
Είθισται κάθε φορά που υπάρχει μια τέτοιου είδους αλλαγή, είτε στην Αθήνα είτε στην Λευκωσία, να έχουμε αμοιβαίες επισκέψεις σε Ελλάδα, Κύπρο και αντίστροφα ώστε να επανυπογραμμισθούν οι εθνικοί πολιτικοί θεσμοί και λόγοι που συνδέουν Κύπρο και Ελλάδα και να υπογραμμισθεί κυρίως η βούληση των δυο κυβερνήσεων για την ανάγκη επίτευξης μιας «δίκαιης και βιώσιμης» λύσης που να συνάδει με τη διεθνή έννομη τάξη και τις σχέσεις αμοιβαιότητας που χαρακτηρίζουν τη διεθνή πολιτική.
Κάθε φορά λοιπόν που συμβαίνει κάτι τέτοιο, επανέρχομαι, γραφικός πλέον, να επαναλαμβάνω τον εαυτό μου αναφορικά με την πραγματικότητα των διακρατικών σχέσεων Λευκωσίας - Αθήνας και να υπογραμμίσω κάποιες ελάχιστες προϋποθέσεις που θα πρέπει να υφίστανται ώστε να μπορέσει να υπάρξει «δίκαιη και βιώσιμη» λύση που να συνάδει με τη διεθνή έννομη τάξη. Και αυτό ώστε να διαφυλαχθεί η ύπαρξη και το μέλλον της Κύπρου ως κοινωνίας και αυτόνομης κρατικής οντότητας. Η τελευταία φορά που έπραξα κάτι τέτοιο ήταν με την περίπτωση του κ. Λαμπρινίδη («Ο κ. Λαμπρινίδης στην Κύπρο» , Ο Φιλελεύθερος, 26 Ιουνίου 2011).
Διαβάζουμε ότι το «τελετουργικό» της επίσκεψης του κ. Δήμα στην Κύπρο έχει ήδη αρχίσει. Ο Κύπριος πρέσβης στην Αθήνα τον επισκέφθηκε στο Υπουργείο Εξωτερικών όπου και οι δυο μαζί «χαιρέτισαν» το «συμβολικό» γεγονός ότι ο πρώτος ξένος πρέσβης που επισκέφθηκε τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών ήταν αυτός της Κύπρου. Και επανατονίσθηκε ότι το πρώτο επίσημο ταξίδι του κ. Δήμα στο εξωτερικό θα γίνει στην Κύπρο. Μέχρι εδώ, όπως έγραψα και στην περίπτωση του κ. Λαμπρινίδη, όλα καλά. Παρακάτω όμως; Παρακάτω δυστυχώς, επαναλαμβάνω, δεν υπάρχει τίποτα. Υπάρχουν οι άνευ περιεχομένου και ουσίας «θέσεις - δόγματα» περί «κυπριακής ιδιοκτησίας» των συνομιλιών και το περιβόητο πλέον «η Λευκωσία αποφασίζει και η Αθήνα συμπαρίσταται». Το δόγμα αυτό δεν έχει αντίκρισμα και η συνεχής επανάληψή του το καθιστά… γραφικό.
Η Λευκωσία αποφασίζει τι; Τη διάλυση του κράτους 1960; Και η Αθήνα συμπαρίσταται και υποστηρίζει τι; Το μελλοντικό κράτος-σατραπεία που επεξεργάζονται η Τουρκία με τους πάτρωνές της και το οποίο η Αθήνα είτε με τις υπογραφές του κ. Δήμα ή κάποιοι άλλου Έλληνα υπουργού Εξωτερικών θα κληθεί ως «εγγυήτρια δύναμη» να εγγυηθεί;
Δυστυχώς, ούτε η Λευκωσία ούτε η Αθήνα έχουν στρατηγική ως προς τις διεθνείς πτυχές του Κυπριακού. Δεν έχουν δηλαδή στρατηγική στο κυρίαρχο θέμα της ασφάλειας. Και όταν και εάν κληθούν από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ και τη λεγόμενη «Διεθνή Κοινότητα» να συμμετάσχουν σε μια διεθνή σύσκεψη αναφορικά με το Κυπριακό θα παρευρεθούν ξυπόλητοι στα αγκάθια. Και θα προσπαθήσουν με κινήσεις «αρπακόλλα» (άρπαξε και κόλλησε) να αντιμετωπίσουν τους Τούρκους, τους Εγγλέζους, τους Αμερικανούς και τους ΟΗΕδες που θα βρίσκονται εκεί προετοιμασμένοι με εναλλακτικές προτάσεις και σχέδια ως προς το «διεθνές καθεστώς» που θα διέπει την Κύπρο. Αυτοί θα έχουν την πρωτοβουλία και η δική μας πλευρά θα παρακολουθεί, θα αντιδρά παθητικά και στο τέλος θα… τρέχει στη Μόσχα για να εξασφαλίσει υποστήριξη και αν είναι τυχερή και κάποιο βέτο.
Εάν νομίζετε ότι υπερβάλλω σάς πληροφορώ ότι τα πολιτικά άτομα από πλευράς Ελλάδας (ο κ. Δρούτσας) και οι στρατιωτικοί σύμβουλοί του που επεξεργάσθηκαν και διαπραγματεύθηκαν, τρόπος του λέγειν δηλαδή, το «διεθνές καθεστώς» του Σχεδίου Ανάν με τους ξένους ομολόγους τους ήταν όχι μόνο ανεπαρκείς αλλά και άσχετοι. Και αυτή είναι μια τραγική πραγματικότητα κυρίως από ελλαδικής πλευράς. Λίγοι είναι οι Έλληνες πολιτικοί που κατέχουν έστω και στοιχειωδώς το Κυπριακό.
Το γνωρίζουν εξ αποστάσεως και κυρίως στη βάση κάποιων εμμονών, όπως για παράδειγμα αυτή των «χαμένων ευκαιριών». Παλιά ήταν το διχοτομικό Σχέδιο Άτσεσον και σήμερα η εμμονή με το ρατσιστικό και κρατοκτόνο Σχέδιο Ανάν.
Εάν νομίζετε ότι υπερβάλλω σάς πληροφορώ ότι τα πολιτικά άτομα από πλευράς Ελλάδας (ο κ. Δρούτσας) και οι στρατιωτικοί σύμβουλοί του που επεξεργάσθηκαν και διαπραγματεύθηκαν, τρόπος του λέγειν δηλαδή, το «διεθνές καθεστώς» του Σχεδίου Ανάν με τους ξένους ομολόγους τους ήταν όχι μόνο ανεπαρκείς αλλά και άσχετοι. Και αυτή είναι μια τραγική πραγματικότητα κυρίως από ελλαδικής πλευράς. Λίγοι είναι οι Έλληνες πολιτικοί που κατέχουν έστω και στοιχειωδώς το Κυπριακό.
Το γνωρίζουν εξ αποστάσεως και κυρίως στη βάση κάποιων εμμονών, όπως για παράδειγμα αυτή των «χαμένων ευκαιριών». Παλιά ήταν το διχοτομικό Σχέδιο Άτσεσον και σήμερα η εμμονή με το ρατσιστικό και κρατοκτόνο Σχέδιο Ανάν.
Το κυπριακό ζήτημα έχει πολλές αποχρώσεις (nuances, όπως έλεγε ο Κίσινγκερ αναφορικά με τη διεθνή πολιτική) τις οποίες οι επαγγελματίες Έλληνες πολιτικοί δεν κατέχουν. Τις κατέχουν Έλληνες επαγγελματίες διπλωμάτες, αλλά δυστυχώς αυτοί λειτουργούν σε ένα περιβάλλον ιδιόμορφης «πνευματικής τρομοκρατίας» όπως ήταν, είναι και παραμένει αυτή του ελληνικού Υπουργείου Εξωτερικών το οποίο ο αείμνηστος Σεφέρης (πρώην διπλωμάτης) εύστοχα ονόμασε το «τετρομαγμένο Υπουργείο».
ΑΣ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΕΙο κ. Σταύρος Δήμας στην Κύπρο, αλλά θα πρέπει να γνωρίζει ότι η Κύπρος χρειάζεται λύση… χωρίς Κυπριακό. Δηλαδή μια λύση χωρίς ρατσιστικό περιεχόμενο, μια λύση χωρίς διεθνείς και τοπικούς γκαουλάιτερ. Δημοκρατικές και ελεύθερες κοινωνίες δεν χρειάζονται εγγυήσεις και εγγυητές. Και καμία πολιτική δύναμη δεν νομιμοποιείται να λειτουργεί ως εγγυητής κανενός πολιτεύματος… Το κυπριακό κράτος πρέπει να είναι αυτεξούσιο, αυτοτελές και αυτόνομο. Και να υπόκεινται μόνο σε εκείνους τους περιορισμούς της κυριαρχίας του που επιβάλλει η διεθνής έννομη τάξη και αυτό πάντοτε μέσα σε ένα πλαίσιο διεθνούς αμοιβαιότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.