Αναζήτηση "πολιτικής λύσης"

της Ελίνας Γαληνού
Τα συμπτώματα δείχνουν ότι το πολιτικό σκηνικό καταρρέει, ενώ το πολιτικό σύστημα της χώρας εμφανίζεται προβληματικό. Μπορεί οι δημοσκοπήσεις του τελευταίου καιρού να δείχνουν άνοδο για κάποια κόμματα σε αντίθεση με την ραγδαία πτώση άλλων, όμως η αλήθεια δεν κρύβεται πια...
Η λαική πίστη προς τον πολιτικό κόσμο, φθίνει απελπιστικά. Σχεδόν το μισό του ελληνικού λαού, απαξιώνει κάθε επιλογή από το ισχύον σύστημα...
Τι σημαίνει όμως αυτό για μια χώρα ανοιγμένη σε τεράστιες υποχρεώσεις αφ΄ενός και αφ΄ετέρου, επιβαρυμένη με δυσεπίλυτα προβλήματα χρόνων, τα οποία καλείται να αντιμετωπίσει εν μια νυκτί υπό την αυστηρή απαίτηση των δανειστών της; Μάλλον δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φαντασία...Οσο και αν δικαιολογείται η αποστροφή προς τους πολιτικούς και η πεποίθηση "ότι εκείνοι μας οδήγησαν στο αδιέξοδο",.. χρειαζόμαστε κάποιους κυβερνήτες. Επιτέλους, σ΄αυτή τη χώρα, υπάρχει ανάγκη να παίξει κάποιος τουλάχιστον το ρόλο του σταθεροποιητή στην τρικυμία. Διαφορετικά, ξέρουμε τι θα συμβεί αν πέσουμε στο χάος.
H κυβέρνηση... αν και ισχυρίζεται ότι έχει λαική εντολή ως το τέλος της τετραετίας, δεν φαίνεται να το πολυπιστεύει αυτό. Μια απόφαση για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, θα ήταν ίσως η εντιμότερη λύση που θα μπορούσε να δώσει, παραδεχόμενη ότι από την "λαική εντολή" του 2009 έως σήμερα, έχουν αλλάξει πάρα πολλά. Και δεν το λέμε αυτό μόνο για κείνο το μοιραίο "λεφτά υπάρχουν" που σήμερα ακούγεται σαν πικρή ειρωνεία. Η τύχη της χώρας που βρίσκεται τώρα μέσα στη θύελλα, πρέπει να είναι το βασικό μέλημα όλων μας.
Η αποφυγή εκλογών επιχειρήθηκε από την κυβέρνηση, υπό το πρόσχημα γνωστών λόγων όπως π.χ ότι το κράτος δεν αντέχει ούτε τις εκλογικές δαπάνες, ούτε την αβεβαιότητα, ούτε ακόμα και τις πολιτικές αντιπαραθέσεις οι οποίες θα επιδεινώσουν το κλίμα απροβλέπτως. Ακόμα όμως και αν τα ξεπερνούσαμε αυτά, ο πρωθυπουργός πώς θα ήθελε εκλογές, εφ΄όσον οι δημοσκοπήσεις του δίνουν ποσοστά γύρω στο 12%; Με τέτοια δεδομένα, μόνο μια επέμβαση "άνωθεν" θα έφερνε τον λαό στις κάλπες και το ξέρει. Οπως σίγουρα πια γνωρίζει και την έκρυθμη λαική δυσαρέσκεια, την οποία ελπίζει να εκτονώσει μέσω δημοψηφίσματος....
Το δημοψήφισμα όμως, τι θα προσφέρει, εκτός της παράτασης αβεβαιότητας που ήδη έδειξε να ενοχλεί τους ευρωπαίους εταίρους μας. Θα ζητηθεί μήπως η λαική γνώμη για το αν πράξαμε ορθά που μπήκαμε στον Μηχανισμό Στήριξης; Θα μας ρωτήσουν αν είμαστε ευχαριστημένοι που κόπηκαν μισθοί και συντάξεις ή αν μας αρέσουν τα χαράτσια; Θα κληθούμε να συναινέσουμε ή να αρνηθούμε για την παραμονή μας στο ευρώ με τους όρους που μας επιβάλουν; Η θα ρωτηθούμε αν θέλουμε ή όχι τη χρεωκοπία της Ελλάδας υπό την παρούσα κυβέρνηση ή κάποια άλλη; Αυτό ειδικά το τελευταίο ερώτημα, προφανώς αποκλείεται διότι ουσιαστικά υποκαθιστά τις εκλογές και άρα, γιατί να τεθεί;...
Κακά τα ψέμματα και πάλι. Η δημοκρατική κορώνα "ότι το δημοψήφισμα θα αφορά τα θεμελιώδη συμφέροντά μας" είναι χωρίς αντίκρυσμα. Τα ψηφοδέλτια όμως που θα δώσουν οι Ελληνες πολίτες, θεωρώντας ότι έτσι γνωμοδοτούν στην παρούσα κρίσιμη συγκυρία, θα καταμετρηθούν. Εφ΄όσον οι ερωτήσεις θα είναι γενικού περιεχομένου και θα αφορούν γνωστά διλήμματα, οι απαντήσεις μας θα είναι μάλλον ευνόητες. Γιατί όμως να απευθύνει κανείς γνώμες σ΄αυτήν την κυβέρνηση, που τις αγνοεί επιδεικτικά εδώ και δύο χρόνια; Για να καταμετρήσει ο πρωθυπουργός τα ψηφοδέλτια και να αποφανθεί πάλι εκείνο το γραφικό "ο ελληνικός λαός, συνεργάζεται μαζί μας και άρα, μας θέλει εδώ ακόμα...";