Σάββας Παύλου
Αν ήταν τόσο εύκολα τα πράγματα, τότε οι μέγιστοι
οικονομολόγοι θα ήσαν τρισεκατομμυριούχοι και οι μέγιστοι φιλόλογοι θα
ήσαν ποιητές ίσοι με τον Όμηρο, τον Σαίξπηρ και τον Καβάφη.
Όμως και ο ύπατος των φιλολόγων μπορεί να διαγράψει απλώς πώς και γιατί πέτυχε ένα ποίημα, που έγκειται το μεγαλείο του Σολωμού, του Κάλβου και των άλλων σπουδαίων ποιητών, μπορεί να μιλήσει για το “κατατεθειμένο”, αυτό που ολοκληρώθηκε, όταν όμως αυτά τα διδάγματα θα τα εφαρμόσει ο ίδιος, ή κάποιος άλλος που ακούει τις συμβουλές του, το ποίημα που παράγεται δεν είναι παρά μια θλιβερή αποτυχία.
Γιατί η ποίηση αποτελεί την πιο πολυσύνθετη πολιτιστική και κοινωνική πραγματικότητα, για να σπινθηροβολήσει ένα ποίημα μέσα στην ποιότητά του χρειάζονται τα πάντα, έως και να συνωμοτήσει ολόκληρο το σύμπαν. Γι’ αυτό και οι σοβαροί φιλόλογοι δίνουν απλώς μερικές αδρομερείς συμβουλές στον νέο ποιητή, όπως είναι η προσεκτική ανάγνωση των μεγάλων λογοτεχνών, και δεν διανοούνται ότι κατέχουν τη μαγική συνταγή για το πώς γράφεται το σπουδαίο ποίημα.
Και η οικονομία είναι η πιο πολυσύνθετη δραστηριότητα της κοινωνίας, στην οποία εμπεριέχονται τα πάντα, από τις παραγωγικές δραστηριότητες μέχρι την κοινωνιολογία, την πολιτική, την ιστορία, τη γεωγραφία, την ψυχολογία, τη γεωπολιτική.
Ακόμη, τα πάντα και όλοι οι όροι της οικονομίας βρίσκονται εν εξελίξει και εν συνεχεί αλλαγή, με τους απροσδιόριστους παράγοντες, τις συγκυρίες και το τυχαίο, όπως το πέταγμα της πεταλούδας στο Περού, να παίζουν τον ρόλο τους.
Ένας μεγάλος οικονομολόγος μπορεί να ανιχνεύσει και να διαγράψει αδρά, με σωστό λόγο, γιατί η τάδε χώρα πέτυχε οικονομικά, γιατί στην τάδε περίοδο υπήρξε ύφεση κ.λπ., μπορεί να μιλήσει εύστοχα για το ιστορικά περατωθέν.
Όταν όμως αυτήν τη γνώση τη μεταφέρει ακρίτως και επιπολαίως, σε άλλους χώρους, χρόνους και καταστάσεις, το αποτέλεσμα είναι θλιβερό.
Γι’ αυτό και οι μεγάλοι οικονομολόγοι δίνουν αδρομερώς τις τάσεις και τους τομείς στους οποίους πρέπει να δοθεί προσοχή και μένουν εκεί. Αλίμονο αν υπάρχει η πίστη ότι γνωρίζουν τη μαγική συνταγή και κατέχουν το μαγικό ραβδί, πώς μια χώρα θα πλουτίσει και θα ευημερήσει τάχιστα.
Πρόσεξε, λοιπόν, κύριε Πισσαρίδη, γιατί ο κ. Νίκος Αναστασιάδης, ως Κρόνος, έχει φάει όλα τα παιδιά του, ή, τουλάχιστον, τα έχει ευνουχίσει.
Δεν χρειάζεται να εξευτελίσει και το πρώτο κυπριακό Νόμπελ.
Προφύλαξε τον εαυτό σου και μη ξεπετάγεσαι εδώ κι εκεί κάνοντας αμελέτητες και πρόχειρες δηλώσεις, που το μόνο που ωφελούν είναι την τρέχουσα πολιτική ενός πρακτικιστή πολιτικού, που αμφιβάλλω αν διάβασε δύο βιβλία στη ζωή του.
Σάββας Παύλου
 |
| Ελεγε κάλαντα ο Όμηρος; |
Όμως και ο ύπατος των φιλολόγων μπορεί να διαγράψει απλώς πώς και γιατί πέτυχε ένα ποίημα, που έγκειται το μεγαλείο του Σολωμού, του Κάλβου και των άλλων σπουδαίων ποιητών, μπορεί να μιλήσει για το “κατατεθειμένο”, αυτό που ολοκληρώθηκε, όταν όμως αυτά τα διδάγματα θα τα εφαρμόσει ο ίδιος, ή κάποιος άλλος που ακούει τις συμβουλές του, το ποίημα που παράγεται δεν είναι παρά μια θλιβερή αποτυχία.
Γιατί η ποίηση αποτελεί την πιο πολυσύνθετη πολιτιστική και κοινωνική πραγματικότητα, για να σπινθηροβολήσει ένα ποίημα μέσα στην ποιότητά του χρειάζονται τα πάντα, έως και να συνωμοτήσει ολόκληρο το σύμπαν. Γι’ αυτό και οι σοβαροί φιλόλογοι δίνουν απλώς μερικές αδρομερείς συμβουλές στον νέο ποιητή, όπως είναι η προσεκτική ανάγνωση των μεγάλων λογοτεχνών, και δεν διανοούνται ότι κατέχουν τη μαγική συνταγή για το πώς γράφεται το σπουδαίο ποίημα.
Και η οικονομία είναι η πιο πολυσύνθετη δραστηριότητα της κοινωνίας, στην οποία εμπεριέχονται τα πάντα, από τις παραγωγικές δραστηριότητες μέχρι την κοινωνιολογία, την πολιτική, την ιστορία, τη γεωγραφία, την ψυχολογία, τη γεωπολιτική.
Ακόμη, τα πάντα και όλοι οι όροι της οικονομίας βρίσκονται εν εξελίξει και εν συνεχεί αλλαγή, με τους απροσδιόριστους παράγοντες, τις συγκυρίες και το τυχαίο, όπως το πέταγμα της πεταλούδας στο Περού, να παίζουν τον ρόλο τους.
Ένας μεγάλος οικονομολόγος μπορεί να ανιχνεύσει και να διαγράψει αδρά, με σωστό λόγο, γιατί η τάδε χώρα πέτυχε οικονομικά, γιατί στην τάδε περίοδο υπήρξε ύφεση κ.λπ., μπορεί να μιλήσει εύστοχα για το ιστορικά περατωθέν.
Όταν όμως αυτήν τη γνώση τη μεταφέρει ακρίτως και επιπολαίως, σε άλλους χώρους, χρόνους και καταστάσεις, το αποτέλεσμα είναι θλιβερό.
Γι’ αυτό και οι μεγάλοι οικονομολόγοι δίνουν αδρομερώς τις τάσεις και τους τομείς στους οποίους πρέπει να δοθεί προσοχή και μένουν εκεί. Αλίμονο αν υπάρχει η πίστη ότι γνωρίζουν τη μαγική συνταγή και κατέχουν το μαγικό ραβδί, πώς μια χώρα θα πλουτίσει και θα ευημερήσει τάχιστα.
Πρόσεξε, λοιπόν, κύριε Πισσαρίδη, γιατί ο κ. Νίκος Αναστασιάδης, ως Κρόνος, έχει φάει όλα τα παιδιά του, ή, τουλάχιστον, τα έχει ευνουχίσει.
Δεν χρειάζεται να εξευτελίσει και το πρώτο κυπριακό Νόμπελ.
Προφύλαξε τον εαυτό σου και μη ξεπετάγεσαι εδώ κι εκεί κάνοντας αμελέτητες και πρόχειρες δηλώσεις, που το μόνο που ωφελούν είναι την τρέχουσα πολιτική ενός πρακτικιστή πολιτικού, που αμφιβάλλω αν διάβασε δύο βιβλία στη ζωή του.
Σάββας Παύλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.
- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.