Κωνσταντίνος Χολέβας
Ο Γάλλος πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ δεν θεωρείται ιδιαιτέρως
επιτυχημένος στην εσωτερική πολιτική του, αλλά στις διπλωματικές επαφές
του μεταδίδει ενδιαφέροντα μηνύματα, πράγμα που έπραξε και κατά την
πρόσφατη επίσκεψή του στην Τουρκία. Αλλωστε, οι μεγάλες δυνάμεις έχουν
μακροχρόνιους στόχους και σταθερή εξωτερική πολιτική επί δεκαετίες.
Ευρισκόμενος σε επίσημη επίσκεψη στην Αγκυρα ο σοσιαλιστής πρόεδρος έδωσε την εντύπωση ότι απομακρύνεται κάπως από την αντιτουρκική στάση τού συντηρητικού προκατόχου του. Ο Σαρκοζί είχε καταστήσει σαφή την αντίθεσή του στην πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ευρ. Ενωση και μιλούσε για μια «ειδική σχέση». Ο Ολάντ δείχνει να συζητά και το ενδεχόμενο πλήρους εντάξεως, αλλά με μία προϋπόθεση σκληρή. Να γίνει δημοψήφισμα και να αποφανθεί ο γαλλικός λαός. Ολα τα προγνωστικά λένε ότι οι Γάλλοι δεν θέλουν την Τουρκία και το δημοψήφισμα θα είναι απορριπτικό.
Η Γαλλία αναγκάζεται να ρίχνει φραστικά νερό στο κρασί της διότι αισθάνεται ότι χάνει μια μεγάλη αγορά. Οι πυθιακοί χρησμοί του Ολάντ, «σας θέλουμε, αλλά μπορεί και να μη σας θέλουμε», αποσκοπούν στη διάνοιξη της τουρκικής αγοράς για τις μεγάλες γαλλικές εταιρίες. Κατασκευαστικά έργα, εξοπλισμοί, φάρμακα και πολλοί άλλοι τομείς ενδιαφέρουν τους Γάλλους εξαγωγείς, η δε Τουρκία εκμεταλλεύεται τη δημογραφική σφριγηλότητά της. Πολυάριθμος και νεανικός πληθυσμός σε αντίθεση με τη δική μας δημογραφική συρρίκνωση.
Γαλλία και Γερμανία εδώ και αρκετές δεκαετίες προσπαθούν να διεισδύσουν στην τουρκική αγορά, αλλά κάνουν παν το δυνατόν για να αποφύγουν την εισδοχή της Τουρκίας ως πλήρους μέλους στην Ε.Ε. Οι δύο ισχυροί της Ευρώπης δεν θα ήθελαν μια χώρα πληθυσμιακά μεγαλύτερη από αυτούς να κατέχει δεσπόζουσα θέση στο Ευρωκοινοβούλιο και στα ευρωπαϊκά όργανα. Επιπλέον, οι Γάλλοι και οι Γερμανοί πολιτικοί έχουν καταλάβει τα αρνητικά αποτελέσματα της πολυπολιτισμικότητας και δεν επιθυμούν την ελεύθερη διακίνηση Τούρκων μουσουλμάνων εργατών στην Ενωση. Αλλωστε η Τουρκία παρουσιάζει αστάθεια και διαφορετικά πρόσωπα και οι Ευρωπαίοι φοβούνται τη διείσδυση του ακραίου Ισλάμ στη δυτική Ευρώπη μέσω Τουρκίας.
Πάντως θαυμάζω τον Ολάντ διότι ζήτησε από τους Τούρκους να αναγνωρίσουν την Αρμενική Γενοκτονία.
Μήπως είναι καιρός και η Βουλή των Ελλήνων να αποστείλει στα ξένα Κοινοβούλια το έργο του καθηγητή Κ. Φωτιάδη για την Ποντιακή Γενοκτονία;
Κωνσταντίνος Χολέβας
δημοκρατία
Ευρισκόμενος σε επίσημη επίσκεψη στην Αγκυρα ο σοσιαλιστής πρόεδρος έδωσε την εντύπωση ότι απομακρύνεται κάπως από την αντιτουρκική στάση τού συντηρητικού προκατόχου του. Ο Σαρκοζί είχε καταστήσει σαφή την αντίθεσή του στην πλήρη ένταξη της Τουρκίας στην Ευρ. Ενωση και μιλούσε για μια «ειδική σχέση». Ο Ολάντ δείχνει να συζητά και το ενδεχόμενο πλήρους εντάξεως, αλλά με μία προϋπόθεση σκληρή. Να γίνει δημοψήφισμα και να αποφανθεί ο γαλλικός λαός. Ολα τα προγνωστικά λένε ότι οι Γάλλοι δεν θέλουν την Τουρκία και το δημοψήφισμα θα είναι απορριπτικό.
Η Γαλλία αναγκάζεται να ρίχνει φραστικά νερό στο κρασί της διότι αισθάνεται ότι χάνει μια μεγάλη αγορά. Οι πυθιακοί χρησμοί του Ολάντ, «σας θέλουμε, αλλά μπορεί και να μη σας θέλουμε», αποσκοπούν στη διάνοιξη της τουρκικής αγοράς για τις μεγάλες γαλλικές εταιρίες. Κατασκευαστικά έργα, εξοπλισμοί, φάρμακα και πολλοί άλλοι τομείς ενδιαφέρουν τους Γάλλους εξαγωγείς, η δε Τουρκία εκμεταλλεύεται τη δημογραφική σφριγηλότητά της. Πολυάριθμος και νεανικός πληθυσμός σε αντίθεση με τη δική μας δημογραφική συρρίκνωση.
Γαλλία και Γερμανία εδώ και αρκετές δεκαετίες προσπαθούν να διεισδύσουν στην τουρκική αγορά, αλλά κάνουν παν το δυνατόν για να αποφύγουν την εισδοχή της Τουρκίας ως πλήρους μέλους στην Ε.Ε. Οι δύο ισχυροί της Ευρώπης δεν θα ήθελαν μια χώρα πληθυσμιακά μεγαλύτερη από αυτούς να κατέχει δεσπόζουσα θέση στο Ευρωκοινοβούλιο και στα ευρωπαϊκά όργανα. Επιπλέον, οι Γάλλοι και οι Γερμανοί πολιτικοί έχουν καταλάβει τα αρνητικά αποτελέσματα της πολυπολιτισμικότητας και δεν επιθυμούν την ελεύθερη διακίνηση Τούρκων μουσουλμάνων εργατών στην Ενωση. Αλλωστε η Τουρκία παρουσιάζει αστάθεια και διαφορετικά πρόσωπα και οι Ευρωπαίοι φοβούνται τη διείσδυση του ακραίου Ισλάμ στη δυτική Ευρώπη μέσω Τουρκίας.
Πάντως θαυμάζω τον Ολάντ διότι ζήτησε από τους Τούρκους να αναγνωρίσουν την Αρμενική Γενοκτονία.
Μήπως είναι καιρός και η Βουλή των Ελλήνων να αποστείλει στα ξένα Κοινοβούλια το έργο του καθηγητή Κ. Φωτιάδη για την Ποντιακή Γενοκτονία;
Κωνσταντίνος Χολέβας
δημοκρατία
Σχετικό άρθρο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο νέο, μεγάλο “όχι” της Μέρκελ στην ένταξη της Τουρκίας
Πριν από 10 περίπου χρόνια, όταν είχε πλέον δοθεί στην Τουρκία ημερομηνία έναρξης των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, είχα διαβάσει ένα άρθρο στις "ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ", γραμμένο από ερασιτέχνη και όχι επαγγελματία δημοσιογράφο, που ανέφερε μια σειρά από λόγους, για τους οποίους η Τουρκία δεν έπρεπε να ενταχθεί στην ΕΕ. Πολλοί απ' αυτούς, αν όχι όλοι, ισχύουν ακόμη.
Ίσως για τους Ευρωπαίους, ο πιο σημαντικός είναι ο υπ' αρ. 8 στο κείμενο:
"Η Τουρκία θα στοιχίζει στην Ευρωπαϊκή Ένωση 12 δισεκατομμύρια Ευρώ το χρόνο σε επιδοτήσεις, ενώ από την πλευρά της δεν έχει να προσφέρει τίποτε για να ενισχύσει την οικονομία της κοινότητας. (The Guardian, 07.10.2004)"
Δεν μπορώ να τον ελέγξω, ούτε, αν ισχύει, να αναπροσαρμόσω στα σημερινά δεδομένα το όχι και τόσο ... ευκαταφρόνητο ποσό. Όμως, αγγίζει βαθιά την τσέπη των Ευρωπαίων και δεν ξέρω πώς θα πείσουν τους λαούς των για μία τέτοια θυσία, παρουσιάζοντάς του μελλοντικά οφέλη (ποια;).