"Ποιος εμπιστεύεται αυτήν τη Δικαιοσύνη;", ήταν ο τίτλος της εφημερίδας Γιούρτ
Στις 30 Αυγούστου 2017, που η Τουρκία εόρταζε την Ημέρα της Νίκης, σημειώθηκε ένα περιστατικό, το οποίο αποδεικνύει άνευ άλλου τινός το έλλειμμα δημοκρατίας στη γείτονα.
Ο πρόεδρος του Συνταγματικού Δικαστηρίου Ζιουχτού Αρσλάν, κατά τη συνάντησή του με τον Τούρκο πρόεδρο Ρ. Τ. Ερντογάν υποκλίθηκε με τρόπο μάλλον ανάρμοστο.
Μάλιστα, ο πρόεδρος της Ενώσεως Δικαστών Μουσταφά Καραντάγ είπε, ότι μια τέτοια ενέργεια δεν "ήταν κατάλληλη", για τον ανώτατο δικαστή, ακόμη και εάν έγινε "από ευγένεια".
Ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αγκύρας Χακάν Τζαντουράν δήλωσε, ότι η φωτογραφία απλώς προσφέρει περισσότερες "αποδείξεις ότι τα δικαστήρια δεν είναι ανεξάρτητα".
Πέρα από τον συμβολισμό που η εν λόγω φωτογραφία έχει, συγχρόνως αποδίδει και την θεσμική πραγματικότητα μιας χώρας, η οποία έχει συγκεντρώσει τους θεσμούς της σε έναν.
Πέρα από τον συμβολισμό που η εν λόγω φωτογραφία έχει, συγχρόνως αποδίδει και την θεσμική πραγματικότητα μιας χώρας, η οποία έχει συγκεντρώσει τους θεσμούς της σε έναν.
Αυτόν του προέδρου της δημοκρατίας, τον οποίον κατέχει ο Ερντογάν.
Η δυνατότητα εκφράσεως γνώμης των πολλών έγινε μέσα σε λίγα χρόνια η βούληση του ενός, ο οποίος είναι "ο μόνος γνήσιος εκπρόσωπος του λαού και του έθνους".
Μετά από την πολιτειακή μεταβολή, οτιδήποτε αντιστρατεύεται τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του Ηγεμόνα τίθεται αμέσως εκτός "δημοκρατικής" τάξεως.
Κατ' ουσίαν, εδώ έχουμε μια αντιστροφή των εννοιών.
Δημοκρατικό θεωρείται ό,τι εκπορεύεται από τον Ηγέτη και αντιδημοκρατικό ό,τι επιθυμεί ο λαός, εάν είναι αντίθετο από την πολιτική του Ηγέτη.
Κάπως έτσι, αργά αλλά σταθερά, η δημοκρατία μετατρέπεται σε τυραννία και με τρόπο που κατά την εξέλιξη της διαδικασίας δεν γίνεται αντιληπτός από τον λαό, τουλάχιστον στην πλήρη του έκταση.
Γιατί μας ενδιαφέρει εμάς αυτό;
Απλούστατα, διότι αυτού του είδους η πολιτειακή μεταβολή είναι ο μεγάλος κίνδυνος της νέας εποχής.
Κράτη και κοινωνίες δημοκρατικά είναι δυνατόν εξαιτίας της Κρίσεως και της αναταραχής της εποχής μας να στραφούν σε αυτό που θα νομίζουν πιο εγγυημένο σύστημα εξουσίας.
Στην εναπόθεση των ευθυνών της λειτουργίας της δημοκρατίας θεσμικά στα χέρια των λίγων ή του ενός, με αντάλλαγμα κάποιες νομιζόμενες ελευθερίες.
Με λίγα λόγια, ο βαθύτερος κίνδυνος εντοπίζεται στην παραίτηση των πολιτών από τη θεμελιώδη υποχρέωσή τους να ελέγχουν και να κατευθύνουν στη δημοκρατία τους πολιτικούς.
Μια παραίτηση, η οποία έχει τις ρίζες της στην απογοήτευση και στη φαινομενική ματαιότητα που οι πολίτες του δυτικού κόσμου βιώνουν.
Για να επέμβουμε, ωστόσο, σε αυτή τη φθίνουσα πορεία πρέπει να ενεργοποιηθούμε και να αντιληφθούμε ότι είμαστε πολίτες με υποχρεώσεις και δικαιώματα.
Τώρα, όχι αύριο!
Παναγιώτης Μπαλακτάρης
Πως λεγεται το Θανου στα τουρκικα ?.
ΑπάντησηΔιαγραφήτεμενά χανούμ...
Διαγραφή