17/3/09

Ο Ομπάμα έχει στην τσάντα του το "φάκελο του Κουρδικού";

Η επίσκεψη αξιωματούχων του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών στην Άγκυρα και η συναντήσεις-συνομιλίες που είχαν με ηγέτες της κουρδικής πλευράς, λίγες μέρες πριν την επίσκεψη της Χίλαρι Κλίντον, ενισχύει τις απόψεις που θέλουν τον Ομπάμα να μεταφέρει στην τσάντα του και το "φάκελο του Κουρδικού" κατά την επίσκεψή του στην Άγκυρα, τις 6 Απριλίου 2009.
Του Ριφάτ Μπασαράν (RİFAT BAŞARAN)

Τρεις αξιωματούχοι του αμερικανικού υπουργείου εξωτερικών, συνοδευόμενοι από τον Jason Arvey, υπεύθυνο πολιτικών θεμάτων της αμερικανικής πρεσβείας στην Άγκυρα, συνανtήθηκαν με τονπρόεδρο του (κουρδικού) κόμματος KADEP, Şerafettin Elçi, με τον πρώην βουλευτή του CHP στον (κουρδικό) νομό Χακιάρι, Esat Canan και με τον (Κούρδο) συγγραφέα Orhan Miroğlu.
Στις συνατήσεις συζητήθηκαν οι σχέσεις με το Βόρειο Ιράκ, ο αφοπλισμός του ΡΚΚ και λοιπα θέματα που σχετίζονται με την δημοκρατική λύση του Κουρδικού. Στη συζήτηση τέθηκαν στο τραπέζι και ερωτήματσ του τύπου "Πώς θα κατεβάσουμε τους αντάρτες του ΡΚΚ από τα βουνά, Πώς θα το πείσουμε να αφήσει τα όπλα, Είναι η γενική αμνηστεία αρκετή για κάτι τέτοιο;" και άλλα παρόμοια.
Ο πρόεδρος του κόμματος KADEP, Elçi, απαντώντας σ' αυτές τις ερωτήσεις είπε:
"Η αμνηστεία είναι απαραίτητη προϋπόθεση, αλλά όχι αρκετή. Πρίν από την αμνηστεία θα πρέπει να δοθούν σημάδια για την επίλυση του Κουρδικού. Σε περίπτωση που πούμε στο ΡΚΚ 'Έλα, γύρνα στο σπίτι σου, σε αμνηστεύουμε', όπως είναι φυσικό, δεν θα πεισθεί και δεν θα το κάνει. Σε περίπτωση, όμως, που γίνουν μερικά θετικά βήματα που θα δώσουν κάποιες απαντήσεις στα αιτήματα των Κούρδων, αυτό θα είναι μια εξέλιξη που θα διευκολύνει τον αφοπλισμό του ΡΚΚ".
Ο Miroğlu κατά τη συνάντηση είπε ότι μια μόνιμη λύση του Κουρδικού περνά μέσα από τον αφοπλισμό του ΡΚΚ και ότι μια μόνιμη ειρήνη δεν μπορέι να επιτευχθεί μόνο με την αμνηστεία. Ο Μίρογλου είπε ότι οποιαδήποτε απόπειρα επίλυσης του Κουρδικού που δεν λαμβάνει υπόψη της το ΡΚΚ και το DTP, δεν είναι δυνατόν να έχει καμμία τύχη.
Ο Μίρογλου είπε ότι μια μόνιμη λύση μπορεί να επιτευχθεί με την ενσωμάτωση των Κούρδων, κάτι που θα καταστεί δυνατόν με ένα σχέδιο ειρήνευσης. Συγκεκριμένα ο Μίρογλου είπε:
"Δεν αρκεί ο αφοπλισμός, απαιτείται και η ενσωμάτωση. Υπάρχουν 18 χιλιάδες ανεξιχνίαστες δολοφονίες, νεκροί στρατιώτες, οι μανάδες τους, τα αιτήματα που πρβάλλουν οι μαζικές οργανώσεις... Πρέπει να σχηματιστεί μια κοινή γνώμη που θα υπολογίζει τα αιτήματα των Κούρδων".
Ο πρώην βουλευτής Esat Canan, απαντώντας στα ερωτήματα της εφημερίδας Radikal, είπε ότι ο Ομπάμα βολιδοσκοπεί τις προθέσεις των Κούρδων και του τουρκικού κράτους πριν την επίσκεψή του στην Άγκυρα. Ο Canan ανέφερε ότι κατά τη συνάντηση τόνισε πως το Κουρδικό Πρόβλημα δεν είναι δυνατόν να επιλυθεί σε περιβάλλον βίας και ότι θα πρέπει να γίνουν βήματα εκδημοκρατισμού, κάτι που είναι πρόσφορο την παρούσα περίοδο.
Το (προσκείμενο στο ΡΚΚ, κουρδικό) κόμμα DTP με τη σειρά του αντέδρασε στις συναντήσεις. Η αντιπρόεδρος του κόμματος, Tuncel, είπε:
"Το (Κουρδικό) πρόβλημα είναι ένα πρόβλημα που βιώνεται στην Τουρκία και εδώ θα πρέπει να αναζητηθεί η λύση του. Επί πλέν, αν κάποιοι ενδιαφέρονται να λύσουν το Κουρδικό, θα πρέπει να συνομιλήσουν με τους πραγματικούς εκπροσώπους των Κούρδων. Το DTP είναι το κόμμα που απολαμβάνει της στήριξης της συντριπτικής πλειοψηφίας του κουρδικού λαού και η πολιτική του αποσκοπεί στην επίλυση του Κουρδικού".

2 σχόλια:

  1. Η Ιδρυση κουρδικού κράτους στο Β.ΙΡΑΚ σε βάθος χρόνου δεν ξέρω πόσο σιγουριά και ασφάλεια μπορεί να προσφέρει στην περιοχή. Με τις μικρες μου ταπεινές γνώσεις και βλέποντας τον ζήλο όλων θεωρώ ότι η Κουρδοι έχουν εντονο το εθνικιστικό στοιχείο παρά τις διαφορές τους. Με πολύ κόπο θα μείνουν υπο έλεγχο.
    Οσο για το PKK έχει να αντιμετωπισει απο παντου εχθρούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δυστυχώς, το "αμφισβητήσιμο" στο Κουρδικό είναι το κατά πόσο οι Κούρδοι έχουν όντως αναπτύξει "εθνική συνείδηση" ως προαπαιτούμενο μιας επακόλουθης γενικευμένης εθνικοαπελευθερωτικής δράσης.

    Στην Γιουγκοσλαβία λχ όταν ξέσπασε ο εμφύλιος, σε κάθε "ομόσπονδο έθνος" ξεσηκώθηκαν κι οι πέτρες. Γι' αυτό και επετεύχθη σχεδόν άμεσα και ο διαμελισμός της. (σίγουρα υπό την αιγίδα των "δυνατών εξωεθνικών πατρόνων " αλλά μόνον αυτών η βούληση δεν αρκεί εαν δεν ξεσηκωθεί και ο λαός).

    Αντιθέτως με τους Κούρδους τι παρατηρούμε?

    Μετά απο 30 χρόνια ένοπλου αγώνα του PKK, 40 εκατομ Κούρδοι απο 4 χώρες συν τη διεθνή διασπορά τους δεν κατόρθωσαν παρά να "γεννήσουν" ένα υποτυπώδες ένοπλο τμήμα λίγων χιλιάδων ανταρτών (νομίζω 4.000, ας με διορθώσει όποιος γνωρίζει τα νούμερα καλύτερα).

    Το PKK απλώς είναι ένα "διαρκές αγκάθι".

    Δυστυχώς όμως ένας κούκος δεν φέρνει την Άνοιξη.

    Κι επίσης δυστυχώς, ο Κουρδικός λαός δεν δείχνει καμία γενικευμένη διάθεση "ανεξαρτησίας - αυτονομίας".

    Παρ' ότι έχει υποστεί απανωτά και τραγικά τουρκικά χτυπήματα που σε άλλους λαούς θα λειτουργούσαν πιθανότατα ως Perl Harbour στον πατριωτισμό του λαού πυροδοτώντας τις αυτονομιστικές και εξεγερτικές τους τάσεις.

    Προφανώς επάνω σε τούτη την παρατήρηση στηρίζονται Τούρκοι και Αγγλοσάξονες και στις ιστορικές στατιστικές που δείχνουν πως έστω κι αν εξεγείρονταν κάποιες κουρδικές φυλές, η πλειοψηφία τους παρέμενε οικειοθελώς πιστό τμήμα της Τουρκικής κοινότητας.

    Σ' αυτό μάλλον στηρίζονται και πιστεύουν ότι μπορούν (για άλλη μια φορά) να επανεδραιώσουν την ιστορική Τουρκοκουρδική Συμμαχία.

    Αυτήν που εξαιτίας της (εν πολλοίς) ορθοπόδησε η κοινότητα των Σελτζούκων, κυριάρχησε και στην συνέχεια εξαπλώθηκε η Οθωμανική αυτοκρατορία.

    Ο κίνδυνος φυσικά είναι σαφής και οξύτατος για την Ελλάδα.

    Αλλά όπως πάντα πέρα βρέχει για τους πολιτικούς μας.

    Το λιγότερο που θα περίμενε κανείς είναι ομοψυχία στα Εθνικά θέματα, μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, θάρρος και ορμή στο χειρισμό τους.

    Το λιγότερο που θα περίμενε κανείς θα ήταν να δει την Πολιτεία εμφανώς να στηρίζει την αναβίωση δράσεων Ελληνοκουρδικής Φιλίας/συμμαχίας.

    Ή έστω και σιωπηρά.

    Αντιθέτως.

    Ενώ βλέπουμε πως ξεκάθαρα το ασφαλές μέλλον της Ελλάδας βασίζεται στον Διαμελισμό της Τουρκίας, ουδέν πράττουμε.

    Κι όχι μόνον η Πολιτεία.

    Αλλά και οι πολίτες της οι ίδιοι.

    Όχι μόνον δεν δρουν αυτόνομα γεννώντας ή στηρίζοντας τέτοιες "κινήσεις"...

    Αλλά συνεχίζουν να εκλέγουν ξανά και ξανά τους ίδιους και τους ίδιους εθνοπροδότες.

    Μεγίστη δε ευθύνη έχει κάθε πολίτης που εκτιμά πως είναι πατριώτης και δεν εργάζεται με οποιονδήποτε τρόπο για το χτίσιμο ενός ισχυρού ενιαίου Πατριωτικού Μετώπου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Υφίσταται μετριασμός των σχολίων.

- Παρακαλούμε στα σχόλια σας να χρησιμοποιείτε ένα όνομα ή ψευδώνυμο ( Σχόλια από Unknown θα διαγράφονται ).
- Παρακαλούμε να μη χρησιμοποιείτε κεφαλαία γράμματα στη σύνταξη των σχολίων σας.