Η ΑΠΟΦΑΣΗ του κ. Γ. Παπανδρέου να αναλάβει παράλληλα το υπουργείο Εξωτερικών δεν υπήρξε «κεραυνός εν αιθρία» για όσους γνωρίζουν τις σκέψεις του. Αλλωστε, είναι γνωστό ότι ο Πρωθυπουργός διατηρεί κατασταλαγμένες απόψεις σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Ηταν όμως η ανάγκη ανάληψης ταχείας δράσης ώστε να μπορέσει να ορθοποδήσει η ελληνική οικονομία, η οποία βάρυνε πολύ στη σκέψη του και στην τελική επιλογή του.
Αυτό θα μπορούσε να γίνει, όπως ο ίδιος έκρινε, μόνο με την αναβάθμιση της διεθνούς εικόνας της χώρας. Παράλληλα η σειρά των ανοικτών εθνικών θεμάτων (ελληνοτουρκικά, Κυπριακό, ευρωτουρκικά,Σκοπιανό) τους προσεχείς μήνες δεν επέτρεπε πειραματισμούς. Ηδη κατά τη συνάντησή του την περασμένη Παρασκευή με τον πρωθυπουργό της Τουρκίας κ. Ερντογάν έδειξε ότι πρώτη προτεραιότητά του παραμένει η εξομάλυνση των Ελληνοτουρκικών σχέσεων και η επιστροφή στην πολιτική του Ελσίνκι με τις αναγκαίες προσαρμογές.
Αρκετοί φυσικά αιφνιδιάστηκαν με την κίνηση του κ. Γ. Παπανδρέου. Ιδιαίτερα μάλιστα επειδή ο ίδιος είχε δηλώσει σε προεκλογική συνέντευξή του ότι δεν σκοπεύει να αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών «διότι η χώρα έχει κρίσιμα προβλήματα σε όλους τους τομείς και πρέπει να είμαι σε θέση να εξασφαλίσω απρόσκοπτα τον συντονισμό της κυβέρνησης, την ταχεία εφαρμογή του προγράμματός μας, τον σφιχτό έλεγχο του κυβερνητικού έργου» .
Υπάρχει άλλος ένας λόγος που εξηγεί την τελική επιλογή Παπανδρέου. Και αυτός πρέπει να αναζητηθεί στην εμπειρία του πατέρα του και ιδρυτή του ΠαΣοΚ Ανδρέα Παπανδρέου. Μετά τη νίκη του κόμματός του το 1981, ο Ανδρέας Παπανδρέου ανέλαβε παράλληλα με την πρωθυπουργία και το υπουργείο Αμυνας. Ηταν μια κίνηση συμβολισμού και ουσίας, εξαιτίας των προβλημάτων με την Τουρκία αλλά και με το ΝΑΤΟ, στο στρατιωτικό σκέλος του οποίου είχε επιστρέψει το 1980 η Ελλάδα. Ως ανάλογη κίνηση πρέπει να ερμηνευθεί και αυτή του νέου πρωθυπουργού.
Κύκλοι του Μεγάρου Μαξίμου επισημαίνουν ότι τρεις είναι οι βασικές προτεραιότητες του κ. Παπανδρέου στις οποίες θα δώσει έμφαση υπό το «διπλό καπέλο» του Πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών.
Στην κορυφή των προτεραιοτήτων βρίσκεται το Κυπριακό, το οποίο σχετίζεται φυσικά με τα ευρωτουρκικά και το ορόσημο της αξιολόγησης της ενταξιακής πορείας της Αγκυρας τον Δεκέμβριο. «Δεν μπορεί να υπάρξει ούτε μέρα αναβολή στα όσα πρέπει να γίνουν» σχολιάζουν οι ίδιοι κύκλοι. Ηδη ανακοινώθηκε ότι στις 19 Οκτωβρίου ο κ. Παπανδρέου θα επισκεφθεί τη Λευκωσία για να υπάρξει συντονισμός με την κυπριακή ηγεσία εν όψει της συνόδου κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου στις 29-30 Οκτωβρίου στις Βρυξέλλες. Ο Πρωθυπουργός θα συναντηθεί με τον πρόεδρο κ. Δ. Χριστόφια και με τους αρχηγούς όλων των κομμάτων.
Ακολουθεί η αναβάθμιση του ρόλου της Ελλάδας στα Βαλκάνια. Η συμμετοχή Παπανδρέου στην άτυπη σύνοδο των υπουργών Εξωτερικών της Διαβαλκανικής Συνεργασίας στην Κωνσταντινούπολη δεν αφήνει περιθώριο παρερμηνείας για τις προθέσεις του. «Η Ελλάδα πρέπει και πάλι να γίνει πρωταγωνιστής στα Βαλκάνια» σημειώνουν συνεργάτες του. «Με αυτόν τον τρόπο» προσθέτουν «θα μπορέσει να διαπραγματευθεί από καλύτερη θέση στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων και να περιορίσει την αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας στη Βαλκανική».
Τέλος, ο κ. Παπανδρέου θέλει να θέσει επί νέας βάσεως τόσο τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις όσο και αυτές της Αθήνας με την Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) και τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Δεν ήταν λίγοι άλλωστε εκείνοι που σχολίασαν το πόσο γρήγορα επικοινώνησε μαζί του ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα για να τον συγχαρεί για την εκλογή του. Αλλωστε, οι σχέσεις Αθήνας- Ουάσιγκτον δεν διήνυσαν την καλύτερη περίοδό τους επί κυβερνήσεως Καραμανλή. Ο κ. Παπανδρέου σκοπεύει επίσης να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα καταδεικνύουν την επιστροφή της Αθήνας στο «κοινοτικό γίγνεσθαι», ενώ πληροφορίες σημειώνουν ότι προετοιμάζονται σημαντικές διμερείς επισκέψεις (αναφέρεται ενδεικτικά πιθανή μετάβαση στο Βερολίνο) «για να επαναφέρει την Ελλάδα στην Ευρώπη».
Οι βολιδοσκοπήσεις και οι επιλογές
ΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ της επιλογής του τελικού σχήματος παρουσιάζει ενδιαφέρον. Ο νέος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών κ. Δ. Δρούτσας ήταν από την αρχή στους σχεδιασμούς του κ. Παπανδρέου. Η στενή σχέση που έχει αναπτύξει με τον Πρωθυπουργό από την πρότερη θητεία του κ. Παπανδρέου στο υπουργείο Εξωτερικών υπήρξε καταλυτική. Ωστόσο δεν ήταν εξαρχής σαφές αν ο κ. Δρούτσας θα αναλάμβανε αναπληρωτής υπουργός ή υφυπουργός. Ενα από τα πρόσωπα που εξέταζε να αξιοποιήσει ο κ. Παπανδρέου ήταν η ευρωβουλευτής κυρία Μαριλένα Κοππά, πιθανότατα στη θέση του υφυπουργού Κοινοτικών Υποθέσεων. Σύμβουλος επί βαλκανικών θεμάτων του κ. Παπανδρέου όταν ο τελευταίος ήταν και πάλι υπουργός Εξωτερικών, η κυρία Κοππά υπήρξε τόσο έμπιστη που είχε τότε αναλάβει μέρος των διαπραγματεύσεων για το Σκοπιανό. Ωστόσο, όταν βολιδοσκοπήθηκε (λίγες ημέρες πριν από τις εκλογές) από στενό συνεργάτη του Πρωθυπουργού απάντησε ότι θα προτιμούσε να μείνει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Καθώς πλέον το σχήμα με τον κ. Παπανδρέου υπουργό και το δίδυμο Δρούτσα- Κοππά υφυπουργούς δεν προχώρησε, ο Πρωθυπουργός συμπλήρωσε το παζλ με τον κ. Σπ. Κουβέλη.
ΒΗΜΑ
ΑΓΓ. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ
Ορισμένα θέματα που θέλω να θίξω απαρκειμούνενος από αυτό το δημοσίευμα…
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέμα πρώτο «Η θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια»…
Ποια θα είναι αυτή σύμφωνα με τον κύριο Παπανδρέου; Μήπως θα έχει η πολιτική αυτή διαστάσεις μόνο εκεί που θα της επιτρέπει η Αμερικανική και η Τουρκική πολιτική; Ξέρουμε όλοι μας ότι τα Βαλκάνια είναι ένας χώρος άσκησης πολιτικής από τις ΗΠΑ από την Τουρκία και από την Ρωσία και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση μετέχουμε. Με την Ρωσία προσπαθήσαμε να έχουμε στρατηγικές συνεργασίες. Με την Τουρκία έχουμε εδαφικές διαφορές τις οποίες υποδαυλίζει εκ του μη όντως η Τουρκία. Με τις ΗΠΑ έχουμε διαφορετική αντίληψη για τον Αλβανικό Εθνικισμό στα Βαλκάνια για την θέση των Σλάβων των Σκοπίων για την προοπτική του Κοσόβου για την Κύπρο και για την δεσπόζουσα θέση της Τουρκίας στο μελλοντικό οικονομικό σύστημα της Βαλκανικής. Δηλαδή αναλύοντας μια απλή φράση όπως «η θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια» πρέπει να λάβουμε αποφάσεις για σχέσεις με πλανητικές δυνάμεις. Τις αποφάσεις αυτές αν τις έχουμε λάβει και αυτές είναι απόλυτα σύμφωνες με τις αμερικανικές επιλογές πως μπορεί να υποστηρίζουμε ότι θα ασκήσουμε πολιτική την στιγμή που αυτή είναι ήδη προαποφασισμένη από τις ΗΠΑ; Αν δεν είναι έτσι δεν έχουμε και πολλές επιλογές διαφοροποίησης της έως τώρα πολιτικής μας στα Βαλκάνια. Δηλαδή οι επιλογές είναι δύο. Είτε αποδεχόμαστε την αμερικανική πολιτική που σημαίνει ότι κάποια στιγμή θα έχουμε ανεξέλεγκτες καταστάσεις στα βόρεια σύνορά μας με πιθανότατη απαίτηση από τα ίδια τα γεγονότα για στρατιωτική εμπλοκή ή βάζουμε νέους εξωβαλκανικούς παράγοντες που θα υποστηρίξουν το παρόν στάτους και κατ’ επέκταση θα είναι σύμμαχοι στην πολιτική μας και που θα εξισορροπούν διπλωματικά την κατάσταση. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος. Τέτοιοι σύμμαχοι ικανοποιημένοι από το υπάρχον στάτους αυτή την στιγμή είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ρωσία. Αναθεωρητικές δυνάμεις στα Βαλκάνια είναι οι ΗΠΑ και η Τουρκία. Πιθανή αναβάθμιση της Ελλάδας δεν θα έρθει μέσα από αντιπροσώπευση αναθεωρητικών συμφερόντων στα Βαλκάνια γιατί απλούστατα αργά ή γρήγορα θα το βρούμε μπροστά μας.
Ελευθέριος Β.
Θέμα δεύτερο: «Η επαναφορά της Ελλάδας στην Ευρώπη».
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν υπάρχει ένα πρόβλημα της Ελλάδας ως προς τις σχέσεις της με την Ε.Ε. αυτό είναι το οικονομικό. Υπάρχει αδυναμία να πειστούν οι ευρωπαίοι γραφειοκράτες ότι κάνουμε βήματα στην κατεύθυνση της οικονομικής εξυγίανσης και η πραγματικότητα είναι ότι έχουν δίκιο. Το έχω ξαναγράψει. Το κύριο οικονομικό θέμα στην Ελλάδα είναι το πρόβλημα της παραγωγικότητας. Μια χώρα πρέπει να έχει ένα ανταγωνιστικό διεθνώς ιδιωτικό τομέα που θα υποστηρίζεται λειτουργικά από ένα αποτελεσματικό δημόσιο τομέα. Εδώ μέσα από συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές της δεκαετίας του ’70 έχουμε θεοποιήσει ορισμένους τομείς του δημοσίου. Όπως η παιδεία και η υγεία. Έχουμε αποστερήσει πολύτιμους πόρους απ’ όλους τους άλλους τομείς της οικονομίας και τους έχουμε στρέψει στο δημόσιο σε μη άμεσα ανταποδοτικούς κλάδους. Αποτέλεσμα να έχουμε απομυζήσει κάθε παραγωγική ικμάδα αυτού του κράτους και τώρα έχουμε ένα τεράστιο δημόσιο τομέα που δεν μπορεί να συντηρηθεί απ’ τη φορολογία. Η ιδιαιτερότητα της Ελλάδας είναι ότι ενώ στις Σκανδιναβικές χώρες που είναι πρότυπο του νέου μας πρωθυπουργού οι φορολογία είναι βαρύτατη και είναι κυρίως άμεση. Δηλαδή μέσω του φόρου εισοδήματος και μιας σειράς άλλων φόρων. Στην χώρα μας είναι έμμεση δηλαδή είναι συνάρτηση της κατανάλωσης. Αφού λοιπόν είναι συνάρτηση της κατανάλωσης και η κατανάλωση έχει καταβαραθρωθεί λόγω της οικονομικής κρίσης μειώθηκαν κατ’ αναλογία και τα φορολογικά έσοδα. Είναι χαρακτηριστικότατη η πορεία των εισαγωγών προϊόντων τον τελευταίο χρόνο. Αν για να «ξαναμπούμε στην Ευρώπη» απαιτηθούν εκτός από το «πάγωμα μισθών» του δημοσίου και απολύσεις υπαλλήλων του δημοσίου ποιος θα αναλάβει το πολιτικό κόστος για να το κάνει; Αν δεν διαβάζει κάποιος πίσω απ’ τις γραμμές δεν θα καταλάβει πως αυτό ήταν το κύριο διακύβευμα αυτών των εκλογών. Δυστυχώς για άλλη μια φορά το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα δεν δείχνει να κατανοεί το πρόβλημα. Άρα και δεν μπορεί να βρει τις λύσεις που επιβάλλουν τα γεγονότα.
Ελευθέριος Β.
Θέμα δεύτερο: «Να θέσουμε σε νέες βάσεις τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις».
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα δεν είναι οι θέσεις που θα πάρουμε έναντι της Αμερικής. Το πρόβλημα είναι τα στρατηγικά συμφέροντα της Αμερικής. Όλοι μας θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η εξωτερική πολιτική έχει κάποια διαστρωμάτωση. Δηλαδή σε ένα επίπεδο είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις των αρχηγών κρατών. Αυτές μπορεί να είναι από «αδελφικές» μέχρι «ψυχρότατες». Σε ένα άλλο επίπεδο είναι οι σχέσεις των κρατών και υπάρχει η στυγνή διπλωματική γλώσσα και το διπλωματικό πρωτόκολλο που τις καθορίζει. Και ένα άλλο επίπεδο είναι οι στρατηγικές επιδιώξεις των κρατών που είναι ανεξάρτητες σε μεγάλο βαθμό και από τις προσωπικές σχέσεις των ηγετών και από τις διπλωματικές σχέσεις των κρατών. Δηλαδή όλα αυτά αλληλοκαθορίζονται σε ένα βαθμό αλλά το ένα επίπεδο δεν ελέγχει άμεσα το επόμενο επίπεδο. Πού θέλω να καταλήξω... Η πολιτική Μπους στα Βαλκάνια δεν ήταν πολιτική διαφορετική από του Κλίντον γιατί απλούστατα ήταν η Αμερικανική πολιτική και όχι η πολιτική των ρεπουμπλικάνων ή των δημοκρατικών. Και αυτή η πολιτική πρόκρινε την δημιουργία με διάφορες προφάσεις ελεγχόμενων αναθεωρήσεων μέσω μειονοτήτων στα σύνορα στην περιοχή μας. Από την διακυβέρνηση Ομπάμα έχει ειπωθεί ότι οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις δεν καθορίζονται από τις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Εγώ δεν έχω κανέναν λόγο να το αμφισβητήσω αυτό. Αλλά για την Αμερική η Τουρκία είναι πολύ σημαντικότερη ότι και να κάνουμε εμείς. Μια πιθανή αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας στα Βαλκάνια θα υποστηριχθεί από την Αμερική διότι η Αμερική έχει ανάγκη την Τουρκική υποστήριξη σε μια συγκεκριμένη στρατηγική συνεργασία στην Κεντρική Ασία. Άλλωστε και η πρόσφατη ιστορία δείχνει ότι την αναθεωρητή πολιτική στα Βαλκάνια προκρίνει και η Αμερική ακόμα και χωρίς την έντονη τουρκική παρέμβαση σ’ αυτή την κατεύθυνση διότι θέλει να δημιουργήσει ένα «ευρωπαϊκό ισλαμικό πολιτισμικό πρότυπο» προς εξαγωγή στον ισλαμικό κόσμο και φυσικά αυτό λαμβάνει χώρα στο ευρωπαϊκό έδαφος της Βαλκανικής αλλά και επίσης διότι μέσω αυτής της πολιτικής δημιουργεί αναχώματα σε ρωσική στρατηγική επέκταση μέσω της οικονομίας αλλά και ταυτόχρονα αναδεικνύει τις αδυναμίες της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσα στην αυλή της. Δηλαδή η Αμερική ασπάζεται και χρησιμοποιεί μια ιδεολογική ανασύσταση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας που έλαβε τέλος με ποτάμια αίματος μόλις τρεις ή τέσσερις γενιές πίσω μας από τις ξιφολόγχες των δικών μας προγόνων. Πόση αφέλεια μπορεί να έχει κάποιος ώστε να πιστεύει πως μπορεί να αλλάξει τα στρατηγικά συμφέροντα μιας υπερδύναμης απλώς στηριζόμενος σε διαπροσωπικές σχέσεις; Τα υπόλοιπα τα αφήνω να τα σκεφτούν όσοι μπορούν να σκέφτονται ακομμάτιστα με πρώτο σημείο αναφοράς της σκέψης τους το μέλλον αυτής της χώρας.-
Ελευθέριος Β.
Οσο κι αν σας φανεί παράξενο, πιστεύω, ότι ο λογος για τον οποίο διάλεξε τό ΥΠΕΞ, είναι κυρίως...ψυχολογικός.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑκούστε μία ανάλογη ιστορία:
Οταν πήγα σαν γιατρός τάγματος, στην μονάδα μου, στίς Φέρες, κάναμε εφημερίες στό αναρρωτήριο τού συντάγματος, πού βρισκόταν στό ίδιο κτίριο με τό ιατρείο της μονάδας μου.
Εκεί, λοιπόν, εφημέρευαν γιατροί απο παρακείμενες μονάδες.
Οταν πρωτοήλθε στόν Εβρο ένας νέος γιατρός πού είχε σπουδάσει στην Ιταλία, ήταν άσχετος με τό αντικείμενο, τρομερά συνασταλμένος, καθώς είχε επίγνωση της μετριότητάς του, και ευγενέστατος με εμάς και με τούς αρρώστους.
Αυτός λοιπόν, αφού διαπίστωσε ότι ήταν εύκολο να ασκήσεις Ιατρική σέ νέους ανθρώπους, πού είχαν συνήθη και περιορισμένου εύρους προβλήματα (κρυολογήματα, γαστρεντερίτιδες, κλπ), και αφού κατάλαβε, πώς μέ την πρώτη δυσκολία, μπορούσε να στείλει τόν στρατιώτη στό Στρατιωτικό νοσοκομέιο, άρχισε να αποκτά ύφος περισπούδαστου γιατρού.
Οταν σε δέκα μήνες έφευγε, τόν θεωρούσαμε ένα απο τα μεγαλύτερα κενα ιατρικά ψώνια που είχαμε συναντήσει μέχρι τότε.
Ε, τό ίδιο και ο σημερινός ΥΠΕΞ:
Αφού τότε διαπίστωσε, παρά την αρχική του αγωνία, ότι επέπλευσε στό ΥΠΕΞ, με την υποστήριξη τών διπλωματων και των συμβούλων, πίστεψε ότι ήταν ενας πό τούς καλύτερους ΥΠΕΞ, αποθώντας στα τρίσβαθα τού υποσυνείδητου τό κόμπλεξ του για την μετριότητα του.
Τώρα κατέφυγε κα πάλι εκεί, δηθεν λόγω της κρισιμότητας των θεμάτων, βγάζοντας ολίγον τί την ουρά του απο τα εσωτερικά, ώστε να μην τα πολυχρεώνεται.
Κόλπα των μετριων πού βρέθηκαν ψηλά, αλλά δεν μασάμε...
Ο Βασιλιάς είναι γυμνός!!
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσες οι απόψεις που εκφράζει ο αξιότιμος κ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ Β.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε. Θα τις μελετήσουμε δεόντως.
Ευμένης ο Καρδιανός
Φοβερή επιχειρηματολογία από το VRIPOL. Από τον Ιταλό γιατρό μας πήγε στον Πρωθυπουργό της χώρας. Βγάλε ρε φίλε τη χολή και το κόμπλεξ σου και άσε τις προσπάθειες να φανεί η γνώμη σου εμπεριστατωμένη, αφού δεν τό 'χεις... Καλά έκανε ο Γιώργος και πήρε το ΥΠΕΞ, άλλο κύρος έχει ένας ΥΠΕΞ που είναι ταυτόχρονα και πρωθυπουργός και αυτό δε χρειάζεται καν επιχειρηματολογία! Τα επιχειρήματα του Ελευθέριος Β. από την άλλη είναι σοβαρότατα και πρέπει να ληφθούν υπόψην από όλους μας. Καλό είναι να λέγονται ωραία λόγια από τους πρωθυπουργούς, αλλά οι παραγώμενες πολιτικές είναι αυτές που καθορίζουν τελικά το τελικό αποτέλεσμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήvripol δηλαδη ο ανυπαρκτος και η κορη του εφιαλτη ηταν καλυτεροι?
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πρόβλημα κύριοι είναι ο ΥΠΕΞ με το ζειμπέκικο , ο αλλός με τις κουμπαριές , ο δρακουμέλ και η κόρη του ή ότι όλα έχουν την ίδια κοινή συνισταμένη που λέγετε :
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό άδιαφορία , έως προδοσία κατασυρροήν για την Ελλάδα .
Τι νομίζετε δλδ ότι η προδοσία έχει κομματικό χρώμα;
Θα πουν όλοι μα έκανε έρανε έφτιαξε και από το τίποτα κατί είναι και το λίγο.
Διαφωνώ κάθετα απλα το τίποτα έιναι απολητη προδοσία ενώ το λίγο είναι κατα συνθήκη ...Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.
Η Ελλάδα προδόθηκε
Την πρόδωσαν οι κυβερνήτες που ψηφιστηκαν από τον λαό που τους ψήφισε.
Το ζήτημα είναι τι γίνεται εφ εξής . Αν δε έχουμε την εντύπωση ότι όλα καλά θα πάνε κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου.
Τίποτα δεν θα πάει καλά εκτός αν νομίζουμε ότι με το να χαρίσουμε λίγη γη θα κοιμόμαστε ήσυχοι .
ΘΑ το λέω μέχρι να βαρεθώ.
Η οικονομία σε ένα υποδουλομένο κράτος δεν έχει νόημα.
Η οικονομία σε μια ανύπαρκτη Ελλάδα δεν έχει νόημα
Η οικονομία όταν θα έχουμε διαμελιστεί δεν μας χρειάζεται.
Το να κατηγορούμαι συλλίβδην είναι ευκολο όμως όλοι αυτοί οι προδότες απο εμάς βγήκαν απο κανέναν άλλον.
Οσο εμείς ψηφίζουμε με βάση τον παρτακισμό και την βόλεψή μας τότε η Ελλάδα θα φτάσει στο Da Capo ...
Αν ποτέ ξυπνήσουν οι Ελληνες , πετάξουν όλους τους ξένους έξω πριν φτάσουν στο σημείο και εκλέγουν αυτοί τις κυβερνήσεις που θα μας κυβερνούν τότε και μόνο τότε έχουμε κάποια πιθανή ελπίδα
ΔΕΝ ΣΕ ΑΚΟΥΕΙ "ΚΑΝΕΝΑΣ", ΧΡΙΣΤΙΝΑ...ΕΙΝΑΙ (ΕΙΜΑΣΤΕ) ΟΛΟΙ ΧΡΕΩΜΕΝΟΙ. ΤΟ ΚΟΛΠΟ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟΥ, Ο ΕΥΚΟΛΟΣ ΔΑΝΕΙΣΜΟΣ,ΚΑΙ Ο ΠΛΑΣΤΟΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΣΜΟΣ,ΕΧΟΥΝ ΕΙΔΗ ΑΛΩΣΕΙ ΚΑΘΕ ΤΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔΥΝΑΜΗ ΥΠΟΜΟΝΕΣ,ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ,ΚΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΟΛΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ...
ΕΥ,ΑΓΓΕΛΟΣ