του Απόστολου Αποστολόπουλου
Δίνουν και παίρνουν οι συζητήσεις σε «υψηλό επίπεδο» για ανασχηματισμό ή εκλογές, μόλις έξη μήνες μετά τις τελευταίες. Μεγαλοεκδότες, εφοπλιστές, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, συναντώνται εντός ή εκτός Ελλάδας-στο Λονδίνο προσφάτως, λένε ορισμένες πληροφορίες- ανταλλάσουν απόψεις, διαπιστώνουν έκδηλες, έως επικίνδυνες, κυβερνητικές αδυναμίες, αλλά καταλήγουν σε αδιέξοδο. Δεν βρίσκεται (διότι δεν υπάρχει) άμεσα διαθέσιμος διάδοχος, ικανός να χειριστεί τα προβλήματα χωρίς να διακινδυνεύσει το σημερινό (πελατειακό/κλεπτοκρατικό) σύστημα. Θέλουν, δηλαδή, και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο.
Λύση, προσωρινή έστω, θα μπορούσε (θεωρούν) να δοθεί αν υπήρχε κλίμα συναίνεσης των δυο κομμάτων εξουσίας. Αλλά οι χειρισμοί της κυβέρνησης αποτρέπουν αυτή την προοπτική. Πχ στο Συμβούλιο των Πολιτικών Αρχηγών το μόνο που θα έκαναν οι πολιτικές ηγεσίες θα ήταν να επικυρώσουν τα κυβερνητικά μέτρα για τα οποία δεν ρωτήθηκαν ή να εμφανιστούν ότι αντιδρούν στη «σωτηρία της πατρίδας». Ο όγκος της διαδήλωσης και οι νεκροί το κατέστησαν τελικώς δευτερεύουσα υπόθεση. Η ισχυρή πίεση του κόσμου γίνεται πλέον καθοριστικός παράγων. Κανείς δεν θέλει να παρουσιαστεί στα μάτια της Κοινής Γνώμης ως συνδαιτυμόνας στη δεξίωση που παραθέτει, με αποκλειστική πρωτοβουλία της, η κυβέρνηση στο ΔΝΤ-οι Βρυξέλλες υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση ζήτησε τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο μηχανισμό.
Η λύση των εκλογών θα οδηγούσε πιθανότατα στη μείωση της κυβερνητικής πλειοψηφίας, άρα και στον ευχερέστερο έλεγχό της. Ή θα καθιστούσε αναπόφευκτες συμμαχικές κυβερνήσεις είτε των δυο κομμάτων είτε (το πιθανότερο) νέων σχηματισμών που θα προέκυπταν από αποχωρήσεις/διαγραφές με διάφορες (μεθοδευμένες) αφορμές. Τη συνεργασία τους θα εξασφάλιζε η πολιτική αδυναμία ενός εκάστου σχηματισμού να αναλάβει μόνος κυβερνητικές ευθύνες και κυρίως η σύμπτωση απόψεων στα κρίσιμα προβλήματα των ημερών. Χαρακτηριστική είναι εν προκειμένω η στήριξη των κυβερνητικών μέτρων όχι μόνο από την κ. Μπακογιάννη αλλά και από τον (υποτίθεται κομματικά πειθήνιο)κ. Κυριάκο Μητσοτάκη καθώς και από άλλους βουλευτές της ΝΔ που συντάσσονται (ο καθένας για τους λόγους του)στο νεοφιλελεύθερο στρατόπεδο. Οι διασπάσεις είναι εφικτές (και όχι αυτοκτονικές) όταν υπάρχει πλησίον πόρτα διάσωσης και ανταμοιβής.
Η αναδιάταξη, όμως, η ανακύκλωση του πολιτικού προσωπικού επιδιορθώνει, ίσως, τη βιτρίνα αλλά αφήνει άθικτα τα προβλήματα βάθους όπως τις πελατειακές σχέσεις, τη διαφθορά και την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας που αγγίζει πλέον τη ρίζα των εθνικών θεμάτων. Όλοι δέχονται ότι οι εγχώριες αιτίες της κρίσης οφείλονται σε αυτά τα ζητήματα και δεν θα εξαλειφθούν αν δεν αντιμετωπιστούν με νέο πνεύμα από καινούργιους ανθρώπους. Κάθε άλλη απόπειρα θα είναι βουτιά στο κενό.
Ελεύθερος, Δευτέρα 10-5-10
Καθήκον ενός ορθού συστήματος διακυβέρνησης είναι να εξαλείφει τις προσωπικές αδυναμίες μέσα από μια δυναμική σχέση σύμπλευσης σε ορισμένα σημεία και ελέγχου σε ορισμένα άλλα με σαφώς καθορισμένους ρόλους και αρμοδιότητες θεσμών που θα ελέγχονται δημοκρατικά από την κοινωνία. Στην μεταπολιτευτική Ελλάδα και κυρίως μετά το ’81 επιλέχθηκε ένα μοντέλο διακυβέρνησης όπου όλα περιστρεφόταν γύρω από έννοιες που βέβαια είναι απαραίτητες για την Δημοκρατία αλλά που όπως αποδείχτηκε χωρίς έλεγχο δεν είναι δυνατό να επιτελέσουν το έργο τους. Τα κόμματα και το πρόσωπο του εκάστοτε πρωθυπουργού έχουν καταχραστεί τις εξουσίες του κράτους και τις οποίες τελικά παραχώρησαν σε εξωκοινοβουλευτικά κέντρα εξουσίας μέσω της διαπλοκής (είτε με επιχειρηματίες αλλά είτε και με συντεχνίες).
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέσα στα ήθη της μεταπολίτευσης υπήρξε μια άμετρη προσωπολατρία του Ανδρέα Παπανδρέου που έφερε μια σειρά από πολιτειακές αλλαγές που στέρησαν τον θεσμό του Προέδρου της Δημοκρατίας από κάθε ικανότητα ουσιαστικής παρέμβασης. Επίσης μετά την πτώση της χούντας διαλύθηκε κάθε θεσμός «Βαθέως Κράτους» το οποίο βέβαια έξω από κάθε σύγχρονη λογική που θα μπορούσε να σταθεί σήμερα επιτελούσε μέχρι τότε ο στρατός. Φυσικά δεν είναι νοητό στην σημερινή Ελλάδα να ζητήσει κάποιος τέτοιο ρόλο για τον Ελληνικό Στρατό όπως έχει σήμερα. Αυτό άλλωστε θα φαινόταν εντελώς έξω από την λογική και των ανώτερων αξιωματικών.
Άρα αυτό ακριβώς τον ρόλο της πολιτειακής συνέχειας που θα έπαιζε ένα θεσμός «Βαθέως Κράτους» θα πρέπει να αναλάβει πολιτικός φορέας στον οποίο θα ασκεί άμεσο δημοκρατικό έλεγχο η κοινωνία και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά τα κόμματα και θα είναι αποσυνδεδεμένος ο δημοκρατικός έλεγχος αυτού του σώματος «των αρίστων» από τις βουλευτικές εκλογές. Αντίθετα οι λειτουργία των κομμάτων θα ελέγχεται πρωτίστως από την κοινωνία μέσω των εκλογών αλλά και από αυτό τον Δημοκρατικό Φορέα του «Βαθέως Κράτους» είτε αυτά έχουν κυβερνητική εξουσία είτε έχουν το καθήκον της απλής κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης των ψηφοφόρων τους. Φυσικά όλη η Δημόσια Διοίκηση θα ελέγχεται από αυτόν τον φορέα ακριβώς επειδή εκεί υπάρχει η ανάγκη της πολιτειακής συνέχειας.
Ο μόνος τρόπος που μπορούν να γίνουν όλα αυτά είναι με συντεταγμένο τρόπο με συνολική κοινωνική απαίτηση για συνταγματική και πολιτειακή μεταρρύθμιση και διαμοιρασμό αρμοδιοτήτων σε δύο πρόσωπα και σε δύο θεσμούς αλληλοσυμπληρούμενους. Με την αποδυνάμωση του ενός θεσμού και την ενδυνάμωση ή την δημιουργία του άλλου αλλά με την παράλληλη και συμπληρωματική λειτουργία όλων αυτών των θεσμών. Από τον Πρωθυπουργό στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που θα πρέπει να εκλέγεται άμεσα από τον λαό και από το Κοινοβούλιο στο σώμα «των αρίστων».
Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η χρεοκοπία στην οποία μας οδήγησε το πολιτικό σύστημα είναι μια σημαντικότατη ιστορική καμπή και θα πρέπει να είναι αφορμή για ευρύτερες πολιτειακές ανακατατάξεις που δεν θα περιοριστούν στην απλή εκτόνωση διαμαρτυρίας των πολιτών με ανόητους φραστικούς ή σωματικούς προπηλακισμούς ή στην απλή αλλαγή προσώπων.-
Ελευθέριος Β.
ΥΓ1 Αντί να σκεφτόμαστε την επόμενη βρισιά που θα εκστομίσουμε θα ήταν παραγωγικότερο να σκεφτόμασταν και να συζητούσαμε με ποιο τρόπο θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτό το αίσχος της χρεοκοπίας. Και αν καταλήξουμε σε ασφαλή συμπεράσματα τότε δεν μένει παρά η σχηματοποίηση της πρότασης για την δημιουργία μιας καινούργιας ελπίδας που θα μας βγάλει συλλογικά απ’ την μιζέρια.
ΥΓ2 Δεν εννοώ την δημιουργία ενός ακόμα κηφηναριού σαν της σημερινής Βουλής. Θα μπορούσε άνετα να περιοριστεί δραστικά ο αριθμός των κοινοβουλευτικών βουλευτών και οι έδρες που κόβονται να δίνονται στο νέο σώμα. Αλλά σε κάθε περίπτωση θα πρέπει οι αποδοχές αυτών των σωμάτων να περικοπούν δραστικά. Δεν είναι υποχρεωτική η συμμετοχή στην πολιτική. Εφ όσον θεωρεί κάποιος ότι είναι εις βάρος του η συμμετοχή στα κοινά μπορεί να συνεχίσει να εξασκεί το επάγγελμά του σαν ένας από τα εκατομμύρια των απλών πολιτών.
>να αποφευχθεί αυτό το αίσχος της χρεοκοπίας<
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ελλάδα έχει χρεοκοπήσει, άρα δεν υπάρχει περίπτωση να αποφύγει την χρεοκοπία. Άλλωστε, ο ίδιος γράφεις παραπάνω "Θα πρέπει να καταλάβουμε ότι η χρεοκοπία στην οποία μας οδήγησε το πολιτικό σύστημα".
Μήπως εννοείς την ΠΤΩΧΕΥΣΗ;
Καλές οι θεωρίες, αλλά στην πράξη τι κάνουμε;
Ελευθέριε, μια ερώτηση, αν μου επιτρέπεις. Πού διδάσκεις; Τα κείμενά σου διέπονται από ισχυρή δόση διδακτισμού, όπως λέει και ο Ζουράρις, πράγμα σύνηθες για δασκάλους όλων των βαθμίδων.